|
in Californië sneeuwblind? 2004
'k Had een zonnebril nodig want de mijne was weeral eens kwijt, helemaal kwijt.
Die dingen willen nooit lang blijven bij mij.
We stonden op vertrekken voor een contract van een aantal maanden.
Probeer in de winter maar eens een zomerartikel te vinden in een zaak van een keten.
De onverkochte voorraad van vorig seizoen was al lang opgehaald
en als zonnebescherming voor de ogen waren enkel de skimodellen verkrijgbaar.
Het schip lag in Long Beach. 'k Zag me in Californië niet rondlopen met een skibril op mijn neus.
In de brillenwinkel bleef ik maar aarzelen en LM werd stilletjes wanhopig.
- Koop er dan ginder ene, zei hij.
- Ja? Ginder voeren ze ons van het hotel recht naar boord, daar hebben we geen tijd om te winkelen.
Heel het deck is in 't wit heeft de rederij gezegd. Vreselijk wit.
En er zijn in een havengebied toch geen winkels! 'k Heb die zonnebril écht nodig hè!
wit op zijn witst 
Dat is ook al gebeurd. Dat de zeelieden die moeten monsteren gelogeerd worden
in een hotel in het havengebied, ver van alle faciliteiten van de bewoonde wereld.
Als ge daar iets simpels nodig hebt zijt ge overgeleverd aan de goodwill van de man of de vrouw aan de receptie.
Veters voor werkbottines zijn er verkrijgbaar in alle lengtes,
koud bier en ijsblokjes ook, dat hoort tot de basisbehoeften, maar een pakje tampons dan weer niet.
Wat zou ik daar dan op zoek gaan naar zoiets als een zonnebril.
Wanneer men de beschaving verlaat moet men die bij hebben. Liefst met de nodige reserve-exemplaren.
Maar ik hoorde de wanhoop in LM zijn stem
en ik zag ook de stille tristesse in de ogen van de verkoper (zijn %!),
hij had waarschijnlijk nog niet veel verkocht die dag.
Daarom deed ik mijn best om een model te vinden dat niet zo luid 'SPORT' schreeuwde.
Onderaan in de draaimolen hing iets dat met wat goede wil voor een sportief stadsmodel kon doorgaan.
Oké, dat dan maar.
Het was een bril met beige en nogal wat bronsachtig bruin, de kleuren waren eigenlijk niet mis.
Ik deed mijn best om me ook met het science-fiction model te verzoenen, want het was dat of niks.
Thuis, in gewoon daglicht, bleek de bril niet beige met veel brons, wel roze met veel zilver!
Daar stond ik dan, als een overjaarse K3-fan.
Maar een bril was belangrijk, de rederij had uitdrukkelijk verzocht
zonnewering, oogbescherming mee te brengen naar boord,
omdat het dek volledig wit geschilderd was (een ULCC) en dat veroorzaakt sneeuwblindheid.
Sneeuwblindheid wou ik niet, maar een sneeuwbril wou ik evenmin.
Ik wou een simpele zonnebril. In de winter.
In Long Beach werden we gelogeerd in de bewoonde wereld.
En een tweede miraculeuze meevaller : er was op dat pleintje een markt met wel drie kramen met zonnebrillen.
'k Heb daar direct een paar reserves gekocht,
omdat mijn zonnebrillen toch altijd weer ontsnappen naar de vrije natuur.
Er waren ook nostalgische modellen, die met de vlindertippen à la Dame Edna en de fietswielen à la Yoko Ono.
Die fietswielen heb ik gekocht en dan nog een groter model, om helemaal zeker te zijn.
Al die brillen zijn natuurlijk al lang foetsjie. Maar mijn roze bril heb ik nog.
Hij ligt in het rechterschuifje van het TV-meubel. Daar kan hij niet weg.
'k Draag hem nu op 1 januari om naar het schansspringen te kijken.
m - HiH 08/2015, 09/2016, herzien – ULCC = Ultra Large Crude Carrier - foto = http://www.aukevisser.nl/supertankers/id137.htm
https://www.euronav.com/nl/vloot/alle-schepen/ti-europe/ , https://en.wikipedia.org/wiki/TI-class_supertanker , https://nl.wikipedia.org/wiki/Long_Beach_(Californi%C3%AB)
|
