Hans Dorrestijn & trio Zazí via JdB  

Amai dat is mooi. 'k Durf het niet te vaak spelen want het is zo frêle. 
In het filmpje ziet men op 01min04 Hans Dorrestijn de tekst van het lied mee lippen. 
klank aanzetten
https://www.youtube.com/watch?v=PdRn5qxWOrc 
02min38

Laat het vriezen dat het kraakt
Laat het sneeuwen dat het wit
En laad opnieuw de kolenkit
Nu de liefde me, de liefde me zo tegenzit

Verschrompel knoppen die ik haat
Dooi, trek terug tot een klein wak
En zaaier, zaaier, zaai het zaad
Terug tot weer een volle zak
En haal het vee weer uit de wei
En keer dan achterwaarts bewegend
Drogend daar het opwaarts regent
Weer naar je warme boerderij

Laat het vriezen dat het kraakt
Laat het sneeuwen dat het wit
En laad opnieuw de kolenkit
Nu de liefde me, de liefde me zo tegenzit

Help noorderwind, keer terug van zuid
Rommel weer aan deur en ruit
En laat de mensen van de kook
Weer overgaan op oliestook
Dan komt mijn liefste in wintertij
Als tranen stijgen stijgen mijn ogen
Waar ze een voor een verdrogen
Weer ruglings terug bij mij, bij mij

Laat het vriezen dat het kraakt
Laat het sneeuwen dat het wit
En laad opnieuw de kolenkit
Nu de liefde me, de liefde me zo tegenzit

Hans Dorrestijn

Het moet toch hartverwarmend en fantastisch zijn
voor een tekstschrijver van opa leeftijd – toen 75, nu 79 geworden-
dat zijn werk opgepikt wordt door de jonge garde.
Het gevestigd talent en het jong talent, de bewondering komt van twee kanten.

Tijdens het zingen kijkt Sabien Bosselaar (de donkerharige van het trio Zazí) regelmatig zijn richting uit.
Als een kleindochter die wil weten of Opa het goed vindt. Of droom ik dat maar?

“Hans Dorrestijn (Ede, 16 juni 1940) is een Nederlandse tekstschrijver, vertaler, schrijver en cabaretier,
met een typische zwartgallige stijl.
Hij schrijft ook teksten en liedjes voor andere cabaretiers en voor de kinderserie Sesamstraat.”

'met een typisch zwartgallige stijl'.  Nu snap ik wie de droefenis behandelt in Sesamstraat.
Want sombere gedachten worden daar au sérieux genomen, met kinderlijke ernst.
Ze worden niet weg gelachen of van tafel gesust.
De bekommernissen van Tommie en Ieniminie krijgen er tijd en aandacht.

‘Eindelijk licht’ is de naam van het programma, van de samenwerking Dorrestijn-trio Zazí.

Hans Dorrestijn en Zazí ontmoeten elkaar op een middag bij een programma van Radio1 (Ned1),
waar zij allen te gast zijn. (2014) Direct ontstaat er een wederzijdse verwondering.
Na afloop van de uitzending spreken zij meteen af. In Bennekom, daar woont Dorrestijn.
Dafne, Margriet en Sabien bakken een appeltaart en Dorrestijn zorgt voor erwtensoep.
Dorrestijn speelt zijn mooiste liedjes aan de piano, hij wijst Zazí op de verschillende vogeltjes in zijn tuin
en hij laat hen de schoonheid van Renoir zien.
De drie jonge vrouwen proeven, luisteren en kijken. En ze zingen zijn teksten.
Hans vindt het prachtig. Het is bijzonder, zo met zijn vieren rond de piano.
‘Wij gaan naar buiten’, besluiten ze, ‘via de tuin, Bennekom uit. De theaters in’.

Eindelijk licht is een programma waarin trio Zazí de beste liedjes van Hans Dorrestijn zingt.
Hijzelf laat zijn donkere licht schijnen over zaken als
wanhoop, mislukking, bedrog, donkere wolken in je binnenste, manden waar je door kan zakken,
plankenkoorts, boze theaterdirecteuren, vermolmde planken, kapotte spotlights en oververhitte mengtafels.
Volgens hem wordt het een programma zo vol tegenstellingen dat het niet mooi meer is.   

Dorrestijn: ‘Zazí = schoonheid. Ik ben de Ongekroonde Koning van de Lelijkheid.
Wie had gedacht dat mijn leven zou eindigen met drie mooie toverfeeën op één podium.’

Ziezo. Dat was Zazí. En natúúrlijk ook Hans Dorrestijn.  

m - HiH-07/2015, bijgewerkt – naar een gegeven van JdB
https://nl.wikipedia.org/wiki/Hans_Dorrestijn , http://www.zazimusic.com/zazi-zingt-dorrestijn/ , http://www.muziekencyclopedie.nl/action/entry/Zaz%C3%AD