Na lezen en opzoeken over ‘Laat het vriezen dat het kraakt’ (tekst 236)
en ben ik nog altijd ondersteboven van dat gedicht.

Dorrestijn zou een REWIND-knop willen voor een bepaalde periode van zijn leven
en beschrijft wat er in achteruit moet gebeuren. 
Als achteruit rijden al moeilijk is, dan blijft leven in achteruit wensdenken.
 
Enkele maanden later hoorde ik de naam Dorrestijn op de radio. Hij bracht een lied. Zelf.
In vergelijking met 'Laat het vriezen dat het kraakt' is 'Renault4' misschien luchtiger verwoord,
maar het gaat evengoed over iets dat voorbij is, over helaasheid.
 

Renault4

Ach, ik rijd nog zo vaak in mijn dromen
In onze kleine rode Renault
Waarmee we in Parijs zijn gekomen
In Clermont-Ferrand en Bordeaux

Hij zong een lied als het ware
Als hij de Franse heuvels besteeg
En hij voerde ons langs de Loire
Al was zijn benzinetank leeg

Maar zij wilde een grotere wagen
Daarmee ging ze over een grens
De gedachte kon ik niet verdragen
En ze zit nu in een Mercedes Benz

In een Mercedes ver weg in Westfalen
Naast een vent die goed zit bij kas
De duivel moge haar halen
Want nooit wordt het meer zoals het was

Nooit vergeef ik haar deze blamage
Smakeloos was het, en grof
De Renault staat in de garage
Overdekt met een dikke laag stof

Ach, ik rijd nog zo vaak in mijn dromen
In onze kleine rode Renault
Waarmee we in Parijs zijn gekomen
In Clermont-Ferrand en Bordeaux

© Hans Dorrestijn

Waarschuwing : Dorrestijn zingt niet, hij reciteert op muziek, om het beleefd uit te drukken.
Vandaar, klank aanzetten op eigen risico,
https://www.youtube.com/watch?v=bP7lP8B4PGw 
02min45

m – HiH-01/2016, bijgewerkt - http://www.hansdorrestijn.nl/biografie.html