de valentijnskaart ~ een onderneming 

Poppenfilms, daar wordt men blij van. Pingu is een van mijn favorieten.
Er waren periodes dat ik de wekker zette om voor Pingu op te staan.
Nu is de wekker niet meer nodig, ’k ben toch wakker op de zotste uren.

We hebben een schoonbroer die schamper doet over poppenfilms, dat is voor kinderen.
Jawel, het is gemaakt voor kinderen maar niet dóór kinderen.
En als ik naar die programma’s kijk, is het alsof ik in het hoofd van de bedenkers kan kijken.
Ik zie hoe een idee evolueerde naar een ontwerp,
en hoe via de techniekkundige mensen uiteindelijk een afgewerkt product ontstond.
Daar kan ik stil van worden, de evolutie van vinding naar voorstelling, van idee naar resultaat. 
Zo hebben de makers van het filmpje heel raak het geklungel en de frustratie van een jongetje in beeld gebracht.

Een valentijnskaart maken is een belangrijke onderneming
die absoluut tot een goed einde moet gebracht worden.
Wanneer het mis loopt, is de frustratie groot, voor een jongetje als Pingu.

                                   

Mama leest de krant, zij wil rust.
Het zusje Pinga is die dag niet echt een hulp, maar dan toch weer wel,
want zo gaat dat in kinderprogramma’s, het verhaal loopt goed af.

Het filmpje begint met het vriendinnetje Pingi,
zij schuift een envelop onder de deur bij Pingu thuis.
Het filmpje eindigt met een balkonscène, puur Verona!
Mijn hoed af voor wie dat er in gebracht heeft.

Waarom ik dit inzend,
omdat de situatie zo raak gebracht is, omdat ze herkenbaar is,
omdat de makers van het filmpje met kleipoppen en cameratechnieken
weten te brengen wat ik in geen eeuwen zou kunnen beschrijven. 

Nog dit : alle personages spreken pingees én er zijn geen ondertitels. 
vooral klank aanzetten dus, voldoende luid:
https://www.youtube.com/watch?v=cQuRASDS8Z4 
05min01

m - EZW-?, HiH-02/2015 - http://nl.wikipedia.org/wiki/Pingu