|
buitenlandse zeelieden en Belgische pralines
een verhaal over een kwieke jonge gast, een Canadees, KP
LM & ik hebben KP gekend als 2de stuur in '96.
Een crème van een jongen om mee te varen. Echt een groepsmens.
In '98, tijdens het monsteren bij de rederij, zagen we op de bemanningslijst
dat KP aan boord was als 1ste stuur, als chief officer.
En wist ik dat we ons beide handjes mochten kussen, met deze gast kwam het goed.
En dat was nodig ook, want er was een kneuter van een kaptein aan boord. Ene PPM.
KP was een opgewekt en energiek tegengewicht voor die kaptein.
Met minder bevoegdheden, dat wel, maar met meer natuurlijk gezag,
gewoon omdat hij beroepsernst en geloofwaardigheid uitstraalde.
En tegelijk was hij een vlotte, vriendelijke mens, in tegenstelling tot de kneuter.
Kortom, KP werd op handen gedragen.
We namen voor hem Belgian Chocolates mee,
omdat hij me in ’96 een verhaal verteld had over onze nationale snoep, de pralines.
KP was na zijn allereerste contract voor de rederij afgemonsterd met een tussenstop in België,
omdat men hem op kantoor in Antwerpen eens in persoon wou zien en spreken.
Na de bespreking had hij nog tijd voor een verkenning door de stad en hij had pralines gekocht.
Voor thuis in Canada.
KP zijn moeder is Zwitserse en zijn vader is Luxemburger. Of omgekeerd.
Een van de twee komt uit Zwitserland en houdt van chocolade.
De Belgische praline is misschien niet zoet genoeg voor de Zwitserse smaak,
maar het is een kwaliteitsproduct en KP kocht dus een flinke doos pralines. Voor thuis in Canada.
Hij hield ze in handbagage, want men wil niet met gekneusde pralines toekomen.
Wel,
hij is zonder pralines toegekomen in Canada,
hij heeft alles opgesnoept tijdens de vlucht.
Dan zwijgt men thuis toch over die pralines, dacht ik. Maar dat was niet meer mogelijk.
Hij had van uit het hotel in België getelefoneerd met thuis en hij had onder andere verteld
dat hij Chocolates had gekocht voor hen. Echte Belgische!
En thuis gekomen moest hij dan toegeven dat hij ze … euh, was kwijtgeraakt?
Maar het zou hem niet meer overkomen.
Wanneer hij nú afmonsterde (in '96 dus) zou hij twee dozen pralines kopen.
Eén om op te snoepen tijdens de reis en één voor zijn ouders. Voor thuis in Canada.
En weer was hij zonder thuis gekomen, vertelde hij, toen in '98, twee jaar later.
Te tweede doos was ook leeggesnoept. Ze zijn gewoon te lekker, zuchtte hij.
In Canada zijn Belgian Chocolates wel verkrijgbaar, maar daar zijn ze vreselijk duur.
Bikoos, legde hij uit, ze worden per vliegtuig aangevoerd.
Qua prijs is het daarom interessanter ze in België te kopen, als de kans zich voordoet.
Interessanter, jaja, maar de in-België-zelf-gekochte-pralines
overleven bij u de reis naar Canada niet hé jongen ...
m - HiH-08/2015, 07/2016, bijgewerkt -
|
