Deze voormiddag in de keuken had ik een fijn idee,
iets dat mogelijk werkbaar was om een schrijfsel te produceren in de stijl fantasy.
Wanneer ik een ingeving krijg ben ik gewoonlijk bezig met water. Met stromend water.
Waarom dat zo is weet ik niet, ik probeer het zelfs niet meer te weten,
maar zo gebeurt het. Niet elke keer, wel soms. Bij stromend water.

Onder de douche valt dat tegen, in geval van ingeving kan ik daar niet onmiddellijk weg.
In de keuken valt dat al eens mee, ik droog mijn handen af en denk dat ik het idee wel efkes kan onthouden.
Dat was vandaag ijdele hoop, de ingeving wasemde weg terwijl ik naar hier, naar het klavier stapte.

Nu zit het idee in de X-zone, ergens waar ik niet bij kan.
Een zone die op geen enkele hersenscan voorkomt.

Ik ski over de plooiingen van mijn hersenschors. Niks.
Ik daal af in de grijze materie. Niks.
Ik zwem rond in mijn ventrikels. Niks.

Het idee danst telkens een andere kant uit.

Het is weer zo'n een bolleke van wit albast in een wazige sluier.
Telkens ik bijna een tip van de sluier te pakken heb, danst het bolleke verder weg.

Vandaag wordt het niks.

m – HiH-02/2017, bijgewerkt - https://nl.wikipedia.org/wiki/Ventrikelstelsel , https://nl.wikipedia.org/wiki/Albast#Kalkalbast