te gast bij Wim Helsen,Wouter Van Besien met een fragment uit
'Winterlogboek' van Paul Auster

            Je kunt jezelf niet zien. Je weet hoe je eruitziet vanwege spiegels en foto's,
        maar in de grote wereld, als je je te midden van je medemensen beweegt,
        of het nu vrienden, vreemden of de innigste geliefden zijn,
        is je eigen gezicht voor jou onzichtbaar.

        Je kunt andere delen van jezelf zien, armen en benen, handen en voeten, schouders en romp,
        maar alleen alles van voren, niets van achteren
        behoudens de achterkant van je benen als je ze in de juiste stand draait,
        maar niet je gezicht, nooit je gezicht, en uiteindelijk is - althans wat anderen aangaat –
        je gezicht wie je bent, de essentie van je identiteit. [...]
        We zijn allemaal vreemden voor onszelf,
        en als we al enig besef hebben van wie we zijn, dan is dat alleen
        omdat we leven in de ogen van anderen.

 

De knop voor de ondertiteling staat rechts onderaan, de =-knop.
Van Besien in gesprek met Helsen,
https://www.vrt.be/vrtnu/a-z/winteruur/4/winteruur-s4a63/ 
09min35

Over Wouter Van Besien : https://nl.wikipedia.org/wiki/Wouter_Van_Besien 
Over Paul Auster : https://nl.wikipedia.org/wiki/Paul_Auster 

Over het boek : De fragmenten worden opgediend in een lucide en bedaarde stijl zodat elke zin een machtige klap is.
Hij wisselt de reflectieve passages af met anekdotes uit het verleden:
over de schaamte over een auto-ongeluk terwijl hij achter het stuur zat met zijn vrouw en kind in het voertuig,
zijn echtscheiding met de schrijfster Lydia Davis, de geboorte van zijn kinderen, het plotselinge overlijden van zijn ouders,
de worsteling met het schrijverschap en het geldgebrek.
Het zijn gebeurtenissen die hem hebben gevormd en de gêne, spijt en het gemis die hij hiermee associeert
hebben nog steeds invloed op hem. Het zijn gedeeltes uit het verleden die voortleven in het heden.
https://www.tzum.info/2012/08/recensie-paul-auster-winterlogboek/