|
de oudste & de jongste en het mouwloos vestje
De dag dat de dochter van mijn zus Tina geboren is werden onze grootmoeders allebei overgrootmoeder.
Ons Ma werd grootmoeder, Laura en ik werden tante én Tina werd Moeder. Dat alles op één dag.
Een grondige verschuiving van rang en stand, zo voelde het aan.
Hoe het bij de heren in de familie gesteld was, dat weet ik niet. Niet meer.
Terwijl elk van ons haar nieuwe status bijstelde, de ene al wat gretiger dan de ander,
lag Tina te glunderen en lag Toppiéke in haar arm te slapen,
onkundig van de kleine paleisrevolutie die haar komst veroorzaakt had.
De overgrootmoeders namen elk hun positie in.
De overgrootmoeder uit het Waasland (vaders kant) deed dat door wijselijk op de achtergrond te blijven.
Zij had zoveel kleinkinderen van alle leeftijden dat een achterkleinkind er nog wel bij kon.
De overgrootmoeder uit Antwerpen (moeders kant) deed dat door aan het haken te gaan.
Zij had veel minder kleinkinderen en de komst van een achterkleinkind was een wereldgebeurtenis.
Vier jaar later had Toppiéke een collectie gehaakte kleedjes die waarschijnlijk Ann Salens geïnspireerd heeft.
Op een keer had OmaLisa een wit mouwloos vestje bij,
gehaakt in een omgekeerde waaiertjessteek en aan de onderkant afgewerkt met franjes.
We hielden onze adem in. De franjes waren er wel maar het vestje was effen wit, waaiersteek,
niks peruviaans of boliviaans-achtig en dat was toen toch wel echt een must.
Het ding was gewoon vééls te weinig etnisch voor die periode in ons leven.
Vooral omdat OmaLisa het een Indianenvestje noemde, vanwege de franjes.
Eh, een wit indianen vestje in een waaiertjessteek ?
Wij waren jong en ondankbaar. En blasé.
Toppiéke zag het vestje en heeft het onmiddellijk omarmd, in haar hart gesloten en geadopteerd.
Toen ze het zag werden haar ogen rond, en haar mondje zuchtte een ô.
Ze vouwde haar handjes samen bij het zien van zoveel moois.
- Willen we het eens aandoen?
Ze kon alleen maar knikken. Het kind was sprakeloos.
- Het is een Indianenvestje, zei iemand.
- Néé, fluisterde ze vol ontzag, het is een Trrouwerrtje, om in te Trrouwen.
We hoorden de r’s extra rollen en we hoorden de hoofdletters.
De oudste van de familie en de jongste hadden geen last van generatiekloof.
Het vestje liet ons dat heel goed voelen.
Het Trouwertje is een paar jaren haar favoriete kledingstuk geweest.
Het mouwloos vestje rekte mee met de leeftijd.
Een succesnummer op alle gebied.
Toen Ann Salens dan doorbrak was het Trouwertje van Toppié een blikvanger op straat, op school en op alle plaatsen.
Maar het was wel een creatie van haar overgrootmoeder. Die was eerst hoor Ann!
m – HiH-03/2016, herwerkt -Afbeeldingen van ann salens kleding, https://nl.wikipedia.org/wiki/Ann_Salens
|
