mijn allerbeste brilletje van toen

Brillen moet sinds dec '98. Op een dag zat ik aan tafel iets te frullen, iets te naaien, denk ik.
De TV stond aan en ik keek op, omdat ik iets gehoord had dat ik wou zien.
Wanneer ik terug naar mijn werk keek, kreeg ik mijn ogen niet meer scherp gesteld.
Out of focus. Letterlijk dan. Dat duurde maar en dat bleef duren.
Tot ik het werkje wat verder weg schoof, toen kreeg ik langzaam weer scherp beeld.
Ja. Dat werd brillen. Het is heel plots gegaan, van 0 naar +1,5 binnen de minuut.

Het werd een pluimgewichtbrilletje, een montuur in draad,
ongeveer blauw met veel piepkleine donkere vlammetjes in.
De vlammetjes waren bordeaux- en bronskleurig. Ze zorgden voor beweging in het blauw.
Het montuur had heel speciale, grappige scharniertjes.
Dit brilletje zou ik voor de rest van mijn leven dragen, dacht ik.
Toen wist ik nog niet dat brillen kunnen verslijten. Of verloren gaan. Of vermassacreerd worden.
Wanneer ik zulke onheilsverhalen hoorde was ik dankbaar & blij dat mijn brilletje
dat soort dingen niet zou meemaken want ik ben een zorgzaam persoon, voor sommige zaken.

Op een dag in 2005 hadden we slecht weer op zee. Het schip stampte en dat is nog vervelender dan rollen.
Er zit geen regelmaat in en ik krijg er nausea van.
Toen we in bed lagen wou ik nog wat lezen, om de hoofdpijn te verjagen, of op zijn minst te vergeten.

Ipv mijn slaapbril te nemen, zette ik mijn gevlamd brilletje op mijn neus.
Hoe het mee in de slaapkamer geraakt is weet ik niet meer.
Waarschijnlijk doordat het een lastige dag geweest was en door de schele hoofdpijn
had ik het niet op zijn plaats gelegd in de bovenste schuif.

En zo ging ik in bed lezen met mijn dagbrilletje op mijn neus ipv de steviger nachtbril.
Toen ik voelde dat ik in slaap zou raken, deed ik het brilletje uit en legde het voorzichtig
in het bakje op de vloer naast het bed, zodat het tijdens de nacht niet kon vallen.
Wat al tegen dek ligt valt niet meer hè.

's Anderendaags sta ik op en ik voel iets onder mijn linkervoet.
Iets dat kraakt. 'k Doe het lichtje aan : mijn brilleke! Ik had het vóór 't bakje gelegd ipv erin.

De rest van het contract heb ik met mijn nachtbril moeten doen, zo'n plastieken monster
dat eigenlijk te zwaar weegt als dagbril en op de neus drukplekken veroorzaakt.

Een goed brilletje, eentje dat men niet voelt zitten, met heel dunne draadranden,
zo'n goed brilletje heb ik sindsdien niet meer gehad. Die maken ze niet meer.

m - EZW-10/2012, HiH-08/2016, bijgewerkt -