Aan moederskant hadden mijn grootouders 3 kinderen en 7 kleinkinderen.
Mijn ma was het oudste kind en ik ben het oudste kleinkind.

“Ik heb nog iets te vragen” 

Oma, mijn ma ligt in angsten, ze lijdt.
Wat denkt ge daaraan te doen? Komt ge haar hand vasthouden?
Ze is aan het uitdoven en ze is bang. Een bang kind wil haar moeder.
Waar zijt ge nu?
Ge wou kinderen hé, DOE DAN IETS, het is de moment.

Ik snap niet dat vrouwen die kinderen willen en die kinderen doen geboren worden ook,
achteraf veilig onder de zoden gaan liggen en onbereikbaar zijn
wanneer die kinderen aan hun sterven beginnen,
wanneer die kinderen schreeuwend om hun moeder roepen omdat het sterven zo heftig verloopt.

Oma, mijn levensloop was niet naar uw normen,
maar kinderen op deze wereld zetten is tenminste iets
dat ik niet op mijn geweten heb.
Gij wel.
Daarom: komt ge uw kind nu helpen sterven of hoe zit het?

m – HiH-03/2017, ongewijzigd