|
hagel & warme soep
Die namiddag hadden we een lente-hagelbui. Zeer plots.
Als intro kregen we een donderslag met decibellen aan zijn lijf.
'k Deed de deur van het balkon vooraan dicht, want anders komen de hagelbolletjes
tot halverwege de woonkamer binnen getotterd. Dat is al eens gebeurd.
Toen lagen overal mysterieuze kleine plasjes.
'k Heb ook de terrasdeur achteraan dicht gedaan, de slaapkamer had nu wel lang gelucht.
En dan kwam ik hier wat aan het klavier wat zitten frutselen, een zeer nuttige bezigheid.
Het geroffel van de hagelbolletjes nam af, en viel stil. De hagelbui was blijkbaar al voorbij.
’k Keek naar buiten om te zien of dat zo was en daar stond op het terras een donker silhouet.
Er stond iemand op ons terras! Twee hoog! Een inbreker !
De figuur wuifde eens voorzichtig en ik zag dat het LM was.
Hij had me bijna een hartstilstand bezorgd.
Hij was op het terras gaan staan om de hagel te fotograferen.
Toen ik haastig de deur sloot had ik hem daar niet gezien en
door het geroffel van de hagel had hij niet gehoord dat ik de deur sloot.
De ganse bui had hij daar gestaan, zachtjes wuivend naar mij had hij daar staan afkoelen.
- Waarom tikt ge dan niet op het raam?
- Ik wou u niet doen schrikken ...
- Ah, en daar zo wat stillekes staan wuiven is dan beter ?
'k Heb direct een kommeke soep opgewarmd voor mijn natuurfotograaf.
Warme Soep doet de koude en ontbering sneller vergeten.
m – HiH-03/2016, bijgewerkt - de foto's trokken op niks, geen bolleke te zien
|
