Tranen luchten op, maar ze lossen niets op  van P² 

Dat denk ik ook, daar ben ik zelfs helemaal van overtuigd. Gek hé. 
Het moment van tranen moet er zijn, dat is een moment van ontlading.
Maar achteraf moet nog het denkwerk komen : hoe los ik dit op / hoe kom ik dit te boven.

Terwijl men weent, zo lang men weent, wanneer men de tranen de vrije loop geeft,
heeft het emotioneel gedeelte van ons brein het voor het zeggen.
Het rationeel gedeelte komt niet aan het woord.
Tenminste, dat is mijn ervaring. Zowel bij mezelf als bij andere mensen.
Pas wanneer men uitgehuild is, komt er bovenin ruimte vrij voor denkwerk.

Eerst iemand / zichzelf laten wenen. Uithuilen, 'ik weet niet hoe het verder moet!'
Dat lucht op. Dat neemt gedeeltelijk en tijdelijk een gewicht weg.
Pas na het wenen kan men beginnen denken hoe het verder moet.

Zoiets gaat niet in één trek. Tranen en denken blijven mekaar afwisselen.
Want in mijn ervaring kunnen geëmotioneerde momenten en rationele momenten niet tegelijkertijd. 
Soms gaat het over seconden, eer de ratio overneemt.
Soms gaat het over dagen en veel langer. Dat verschil zal wellicht iets te maken hebben
met de aard van het gebeuren en met het temperament van de persoon in kwestie.

Golden Tears     Gustav Klimt  

Maar tranen alleen lossen niks op, nee. Ze luchten op. Meer niet. 

m – HiH-03/2016, bijgewerkt -