het plezierige aan luchtkastelen

In luchtkastelen ben ik goed. Als er een prijs voor bestond dan had ik er zeker al een gewonnen,
misschien zelfs ook een eretitel want ik ben er al heel mijn leven mee bezig. Ongeveer. 
Gedachten laten uitwaaien en er op los fantaseren.
Luchtkastelen zijn de lichte acrobatieën voor het brein, spelerij.
Niet te verwarren met hersengymnastiek natuurlijk, dat is het serieuze werk.

Het plezierige aan luchtkastelen bouwen is dat er niks moet kloppen.
Geen logica, geen businessplan, geen tijdsschema, geen verplichtingen enigerlei. 
Puur er op los fantaseren, dat masseert de hersenschors. Zoals glimlachen de ziel masseert.

Probeer maar, nu. Glimlach vijf tellen, nu.
Voelt ge, de glimspiertjes maken iets los in het hormonaal systeem (zeggen ze)
en iets later krijgt ge daardoor vanzelf een zalfje op uw ziel. 
Awel, luchtkastelen bouwen maakt ook iets los, in ergens een stelsel (zeg ik)
en dan krijgt ge daardoor vanzelf zuurstof in uw hoofd.

En is het tijd om over te gaan tot de orde van de dag, eventjes blazen en het kasteel lost op in lucht.
Er moet niks opgeruimd worden. Men ís opgeruimd.

En hiermee is dan de nieuwjaarswens hernieuwd : geoefende, sterke glimspiertjes voor iedereen.

m - EZW-05/2013, HiH-03/2015, bijgewerkt – de glimspiertjes is tekst nr 184