eten wat de pot schaft

Toen ik in ’78 voor de eerste keer aan boord van een schip stapte
leefde ik nog in de waan dat vrachtvervoer over zee leek op reizen.
Op reizen zoals ik het kende, in elk land eet men wat de pot schaft en dat
verruimt evenzeer horizon als een stadswandeling of een namiddag in de plaatselijke natuur. 

Ik dacht echt dat aan boord het menu aangepast werd aan de landen waar we langs voeren
of op zijn minst aan het land waar we naartoe voeren. Thema-keuken dus.
Maar zo werkt het niet aan boord van een vrachtvaarder.
Ten eerste zijn er de beperkingen van de voorraad waarmee de kok het moet doen.
Ten tweede heerste de CMB traditie toen nog, alle gerechten waren Belgische burgerkeuken.
Zo at men in Brazilië tegen de kaai Gentse Waterzooi en in China kreeg men Vlaamse Stoverij. 

Met de jaren is dat verruimd, maar toen doken er andere beperkingen op.
Wanneer in 1991 de Belgische Koopvaardij uitvlagde kregen we koks uit goedkope loonlanden aan boord.
Mensen die geen voeling hadden met de Europese keuken
maar die ook niet konden koken met wat er aan boord voorhanden was.
Mensen die geen voeling hadden met koken. 

Dat werd na verloop van tijd bijgestuurd met dure opleidingen in Zwijndrecht.
Eens ze weer aan boord waren, hernamen ze hun oude manier van werken, want ze hadden nu een certificaat.
En dat certificaat certifieerde dat ze konden koken. Gelijk wat ze op tafel lieten komen, ze waren ingedekt.

Ondertussen lagen delen van de voorraad te rotten in de koelkamers,
omdat ze geen notie hadden van stockbeheer.
De kartonnen dozen stonden op de stenen vloer ipv op houten roosters (the gratings) en
wat uit de dozen op de schabben had moeten liggen, lag nog ingepakt ernaast, kapot te gaan van de condens.
De voorraad verse groenten en fruit lag weg te rotten door gebrek aan kennis van zaken bij de verantwoordelijke.

Die denkwijze liet zich niet bijsturen en capt TR zat met de handen in het haar.
Temeer dat de kok in kwestie sinds zijn certificaat zich een houding had aangemeten.
Hij kon zijn eigen certificaat niet lezen, omdat hij met moeite kon lezen, maar hij had dus wel een certificaat.
En die houding meende hij te mogen doortrekken naar alle aspecten van zijn leven.
Hij was een gevaarlijk-arrogante man. 

m - 03/2013, blog - https://nl.wikipedia.org/wiki/Goedkope_vlag