stereotiep 

'k Ben een regelrechte reclame voor astrologie.
Qua beroepskeuze, qua partnerkeuze, interessesferen,
wat betreft de weke punten in de gezondheid, het-klopt-al-le-maal, helemaal. 
Ik ben een wandelend stereotiep, een cliché. En dat vind ik erg.

Een eerste ontnuchtering kwam ergens in '72, toen we cursus kregen van Bekaert, fysiologie.
Hoe hormonen ons gedrag én ons innerlijk gedrag (ons denken) sturen.
Die cursus ging over ongeveer alle hormonen, niet enkel over de vijf of zes klassiekers die we
al eens terug vinden in een artikel dat we tegen beter weten in tóch lezen. 
Worden wij dan helemaal gedicteerd door eiwitten?
Wat bleef er over van de Vrije Wil? Van het Vrij Denken?
En van Vrij Onderzoek! ('k was dan toch aan het jammeren)
Dágen ben ik niet goed geweest van het besef van die dictatuur van een aantal eiwitten in ons lijf.

Later wist een bereidwillige ziel voor mij een complete studie te maken
op basis van mijn datum & plaats van geboorte -gratis, vanwaar die ijver?
'k Weet niet of ik het uur van geboorte toen heb meegegeven. 
Van het resultaat stond ik perplex,
ik zag mezelf daar sterrebeeldig in kaart gebracht. Nul privacy.
Ik was & ben compleet doorzichtig want alles klopte of zou later van kracht worden.  

Gestuurd door hormonen ...
Gestuurd door astro-logische krachten ... 
En opgebouwd uit het DNA van twee anderen en al hun voorgangers, zelfs mijn namen komen van hen.
Alleen mijn kippenvel is van mezelf ? 
'k Vraag me af waarom ik nog geloof in individualiteit.

        klank aanzetten 
        https://www.youtube.com/watch?v=55AwTenIk7A 
        01min 56 

m – EZW-03/2012, HiH-05/2017, bijgewerkt – LP = Goed voor een glimlach, 1971, Herman van Veen