keukenblunder n° zoveel

Eergisteren was ik met een saus bezig en tegelijk
was ik aan het nadenken over een schrijfsel.
Denken is mild uitgedrukt, eigenlijk had ik vliegende hersenkramp.

De saus moest dienen voor een variant op vol au vent.
Die heet chicken à la king en dit keer zou het chicken à la moi worden,
een snelle witte saus met flink wat ras el hanout in.

De kippebillen stonden klaar, gegaard en van de knook geplukt.
De paprika's waren gesneden en geblancheerd in de microgolf.
Er stond een glazen kopje met de afgemeten hoeveelheid ras el hanout klaar,
gezeefd, want die deugnieten van de markt doen er zout bij en dat zout mag er uit voor ons.
Het zeefje hing nog mooi in het kopje.   

In een ander glazen kopje stond de afgemeten hoeveelheid maïzena,
enkel nog water toevoegen om er een temperke van te maken.
Alles onder controle, vond ik.

In de pot kwam de bouillon met melk aan de kook en terwijl ik in mijn hoofd met een tekst bezig was
kiepte ik de kop maïzena in de zooiende vloeistof.
Terwijl ik ijverig omroerde voelde ik op de boden van de pot een klomp komen die daar niet thuishoort.
'k Had de maïzena droog in de pot vloeistof gekiept!
In het ander kopje stond het okerkleurig kruidenmengsel te blinken …

Stil alarm. Dit was een noodsituatie.
Pot van het vuur. Mixer er in.
Pot op het vuur. Laten doorkoken.
Opnieuw pot van het vuur. Opnieuw mixer er in.
Weer pot op het vuur. Weer laten doorkoken.

Zo een paar keer na mekaar. Er bleven piepkleine klontjes maïzena zichtbaar,
de grootte van tapiocakorrels. Onderwijl werd het maar later en later.
Wat een sausje van 10 minuten is werd een gedoe van drie kwartier.
LM was al eens komen piepen waarom ik hem nog niet aan tafel geroepen had
en ik had hem terug gestuurd.
Toen werd ik het beu.
Specerij erin, omroeren, paprika's erin, omroeren, kip erin, omroeren.
Vlam geven.
"Aan tafel!"

LM kwam aangedraafd, ongeveer scheel van de honger.

Tijdens het eten was het stil.
Ik bleef stil omdat ik mijn eigen dom gedoe aan het overdenken was.
LM bleef stil omdat hij zat te smikkelen.

- Lekker, zei hij.
- Vindt ge?
- Ja hoor. Ge hebt er uw werk van gemaakt hé.
- Eh, …
- Zeg maar ja, 'k heb u wel bezig gehoord. Ge bloost er nog van.
- Eh, … en ik zweeg.
Wie ben ik om zo’n welgemeende waardering opzij te wuiven.

m – HiH-05/2017 - https://nl.wikipedia.org/wiki/Ras_el_hanout