Er bestaat ergens een tekst die ik ooit gelezen heb, lang geleden en nog voor het Internet bestond.
Het verhaal is dus niet van mezelf, de woorden wel. Het ging ongeveer zo :

De vrouw was het zakelijk brein en ze zei dat hij een vrachtwagen moest kopen.
Dan zou hij zijn ronde sneller kunnen doen en dan was hij tegen de middag thuis.
Dan kon hij helpen met dingen allerlei. Moderniseren en rationaliseren.

Hij was verbouwereerd, wat moest er dan gebeuren met het paard?
Het paard ging weg. Dat vreet en dat schijt. Weg oud paard.
Het weiland zouden ze voor andere dingen gebruiken.

Hij was meegaand van aard.
Hij kocht de vrachtwagen, want het brein had gesproken.
Hij leerde dat ding besturen.
Hij was inderdaad sneller thuis. Het brein had gelijk.
Maar het paard deed hij niet weg.

Na het middageten ging hij naar het weilandje.
Of naar de stal, afhankelijk van het seizoen, en dan
sprak hij met het paard. Over hun goede oude tijd.

Soms keek het paard hem aan en dan wist de man
dat zijn hart evenzeer gelijk had als het brein van zijn vrouw.

m- HiH-06/2016, bijgewerkt -