van een mopke naar een geschreven vertelselke

Van een gewoon mopke een verhaaltje breien, was het soort oefening
dat we regelmatig maakten voor school. Die oefeningen deed ik heel graag.
Het leek op verbouwen en opkalefateren. Renoveren heet dat nu. Hier is zo'n tekstje.

Oorspronkelijk versie : Grapje van de dag - Sen Net - 05/06/2016

'Mama, krijg ik een euro? Buiten staat een arme man te schreeuwen ...'
Vertederd geeft moeder haar zesjarig Brammetje een euro.
'Hier mijn kind,  je hebt een goed hartje.
Wat schreeuwt die man dan zo?'
Brammetje, al bij de deur, draait zich om, en imiteert feilloos: 'Vanille-ijs, mokka-ijs!'

Eigen versie :

Met sommige dingen moet Sepke niet bij de Mama aankomen, ook niet bij de Oma.
Soms moet men bij Opa zijn. Dat voelt Sepke feilloos aan.
Opa is een beetje een dromer.
Hij droomt voor Sepke geweldige carrières bijeen. Zo ook die namiddag.
- Opa, krijg ik een euro?

Opa reikt al naar zijn portemonnee, en vraagt waarvoor die euro zal dienen.
Hij investeert veel hoop en energie in zijn kleinzoon-naamgenoot. En dus ook geld.
Want misschien wordt de kleine later wel fiscaal adviseur of ooit voorzitter van het IMF.
Die ene euro kan de start zijn van iets groots.

- Buiten staat een man te roepen.

Oh, denkt de Opa. Dit kind gaat later bij een hulporganisatie.
Iets internationaals. Verenigde Naties. Hij redt heelder bevolkingen.
Hij wordt een tweede Kofi Annan. Mét Nobelprijs.

Opa draagt vlot bij voor de snelle interventie. Sepke rent naar de deur.
- Is 1€ wel genoeg ? vraagt Opa nog, wat roept die man ?

Haastig antwoordt Sepke :
- Vanilláá ! Chokoláá ! Mokkáá !

m -HiH-06/2016, bijgewerkt -