op weg naar een schip

In de beginjaren toen ik vaarde
moest ik vertrekken naar een schip dat ergens in de States lag. 'k Ben vergeten waar.
En het jaar weet ik ook niet meer. Het was na '78.
Het was wel de eerste keer dat ik voor een schip naar de States vloog.
Met een ticket  van de rederij wil dat zeggen, en dat gaf de onderneming iets feestelijks want
de vorige keren was het op eigen kosten.

Het appartement was klaar voor zes maanden leegstand.
De planten waren naar een vriendin, de post werd doorgestuurd naar mijn zus Tina,
de vuilbak was leeggemaakt, uitgewassen en de zak was buitengezet,
er lag enkel nog droge voeding in de kasten,
alle stekkers waren uitgetrokken, alle ramen en gordijnen waren dicht,
het water was afgesloten, de gas ook …
het wachten was op mijn vervoer naar Zaventem.

Op de fruitschaal lag nog één appel, die zou ik onderweg opeten bij wijze van ontbijt.
En een hardgekookt ei lag daar ook gereed, dat stopte ik in mijn andere jaszak.

Onderweg naar de luchthaven zat ik teveel te babbelen om aan het ei of aan de appel te denken.
In de luchthaven trakteerde mijn galante chauffeur me op een ontbijt,
de appel en het ei verdwenen helemáál naar de achtergrond.
Jammer, ik had ze hem toen moeten meegeven. Maar ik wist van niks.
En had ik ze hem meegegeven dan had ik nu geen verhaaltje natuurlijk.

Vóór het landen moest men een kaart invullen waarop men verklaarde (in eer en geweten)
dat men van alles niet bijhad. Dat ik niets het land poogde binnen te brengen,
en dat ik weshalve nothing aan te geven had. Ook geen voedsel.

In de luchthaven van aankomst was er de migratiecontrole en de douanecontrole.
Al Qaida & consoorten moesten nog uitgevonden worden dus veiligheidscontrole was er niet.

Bij de douane doorzochten ze niet mijn valies, wel
mijn reistas en mijn handtas én de zakken van mijn jasje.
Daar verschenen één verkreukeld ei en één appel met blutsvlekken. Erg fris zagen ze er niet meer uit,
na een reis in het bagagerek, gepropt en gedrukt tussen de handbagages.

- What is this?
- An apple. And an egg. My breakfast. (van gisteren)
- Really? vroeg de douanier, denkt ge dat ge in de States geen eten zult krijgen?

Met een slaapkop van de vlucht en groggy  door het tijdsverschil
-mijn Engels was navenant- stond ik uit te leggen hoe dat zo gekomen was.
En dat een appel en een ei, toch niet echt 'voedsel' waren.
Dat was toch maar just een apple en een egg. You see?

Hij heeft mijn verboden goederen in beslag genomen,
mij de les gespeld en ik mocht verder. Zonder boete.
Voor een appel en een ei ging hij zichzelf geen papierwerk aandoen.

Toen ik dat later aan boord vertelde zeiden ze dat ik veel geluk had gehad.
En dat ik op 'ne goeie' gevallen was.
Want ze hadden me niet alleen kunnen beboeten maar
ze hadden me ook kunnen vasthouden voor valse verklaringen
tot de rederij de boete betaald had. Of de ambassade.
'k Zou in elk geval het schip gemist hebben.
Bye bye broodwinning. Want zo'n stommiteit betekent ontslag waarschijnlijk.

De controles en de procedures waren toen nog bijlange zo streng niet als nu,
maar wanneer ik er aan terug denk … ja ik heb toen geluk gehad
dat ik met mijn appel en mijn ei op 'ne goeie' gevallen was.

m - 07/2014 – HiH 02/2016, 07/2016, bijgewerkt -