Ontmoeting

Ik heb een man ontmoet
ik weet niet of hij nog de waarheid zocht
ik was een wezel
hij een vreemdsoortig dier
hij tastte met zijn horens
of hij tasten wou
het was alsof hij even
uit zijn schelp wou breken
en ik de mijne wilde breken
ik was een labyrint
ik weet niet of ik nog de waarheid zocht
ik kon de ruimte met mijn armen
niet omsluiten
de rode vingers van de woorden
niet bedwingen
toch wilden ergens bloemen bloeien
de waarheid loog als altijd onbewust.

© Cathy Mara
uit: Gedichten van vroeger 1986

 
Oeffe, efkes bekomen.
'k Begreep er niks van, van dit poëtisch gedoe van Cathy Mara.
Daarom ben ik eens gaan kijken op 't Net of ik nog meer van haar kon vinden.
Kwestie van iets meer te lezen en te vernemen over haar werk,
want het ligt zeer zeker aan mijn gebrekkige kennis, dat ik er niks van snap.

Dit is het enige dat ik gevonden heb :
Cathy Mara, Gedichten van vroeger 1986, http://www.poezie-leestafel.info/cathy-mara 

Daar las ik al even ontoegankelijke gedichten. En bij momenten zelfs barococo,
Cathy Mara propt teveel beelden in één werk, volgens mij.

En wat ze geschreven heeft, heeft ze geen tweede en verdere bewerkingen gegeven, het leesbaar maken.
Zoals het daar staat lijkt het rondspartelen op zoek naar een houvast :
'Horens om te tasten' …  Meent ze dat? Werkelijk? 

We zijn nu twee dagen verder en ik kom terug naar mijn eerste bedenking als leek en amateurke :
misschien at Cathy af en toe een vreemd soort zwammen. Dat mag van mij hoor, ze doet maar.

Het niveau van Lennaert Nijgh zal ze toch nooit halen,
want die man kende iets meer van paddenstoelen dan van zwammen.

Dit is maar 1 mening natuurlijk en ik ben enorm blij dat ik een werk als dat van Cathy Mara
nog eens onder ogen gekregen heb want ik was ongeveer vergeten dat het 'genre' bestond. 

m – HiH-07/2015, herwerkt - http://www.poezie-leestafel.info/het-hoe-en-wat-van-poezie <-- machtig interessant vond ik dat