te warm om te dromen ?

Die dag was het te warm voor mij.
Het enige waaraan ik kon denken was pootje baden.
En dan liefst in zout water. Een wandeling op nat zand, dat masseert de voetzolen,
met aan de enkels verkoeling door het zeewater. Dat leek me die dag het toppunt van zaligheid.
Liefst bij hoog tij, want anders zijn we te ver van de bewoonde wereld af,
in geval iemand een sanitaire stop wil houden.

En een parasol, want men heeft schaduw nodig.
En een wandelpartner om mee te praten.
En iemand om die parasol te dragen.
Nu zijn we al met drie. Is die parasol dan wel groot genoeg?

Sanitair, parasol, het wordt ingewikkeld.
Waarom kan ik niet meer kommerloos dromen.
Over pootjebaden, énkel over pootjebaden.
Waarom komen bij mij praktische bezwaren onmiddellijk de dromerij bederven.
Was het zelfs te warm om te dromen ?
'k Was nochtans goed begonnen.

m – HiH-07/2016, bijgewerkt -