de computerstoel in zijn recuperatie-gedaanten

Onze eerste computerstoel in 1992 was zo'n klein blauw zwenkgevalletje.
Eigenlijk was het een stoeltje voor een tienerkamer. En op een dag heeft het luchtpompje het begeven,
het stoeltje was niet meer in de hoogte verstelbaar. Het bleef in de laagste stand staan.
Eigenlijk was het een miskoop, want het stoeltje was gewoon veel te licht voor volwassenen.
En uit protest ging het kapot. Maar ik wou het niet kwijt.
Daar werd LM ongedurig van.
Hij ziet gewoon wat er staat (in dit geval een kapotte stoel)
niet wat het moet worden (een voetenbankje op wieltjes).

'k Heb de rugleuning en het verbindingsstuk er afgevezen
en toen hadden we een lage tabouret. Op wieltjes. Op zwenkwieltjes! 

Een tijd later zag ik bij de verzekeringsagent dat zo'n lage tabouret op wieltjes
gebruikt werd om zittend in de laagste archiefkasten te kunnen werken.
Om de jongste bediende niet met de mappen over de vloer te laten rondkruipen,
was dit laag wielstoeltje een elegante oplossing. 

Ik deed LM teken dat mijn tabouret-idee nog niet zo gek was,
dat er nog mensen waren die voor kapotte stoelen een tweede leven konden bedenken.
En dat het te zot was om zo’n onderstel met zwenkwieltjes naar het containerpark te brengen. 

- Jaja, maar thuis hebben we geen archiefkasten …
- Nee, maar we hebben wel lage kasten en lage schabben.
- Daar kunnen we in zonder tabouret!
- Wacht maar. Wacht maar af … 

Veel later (2005?) heb ik gelijkaardige dingen gezien aan boord van een schip.
Daar was zelfs de zit van het onderstel gehaald en op de vlakke plaat die dan rest
had men een houten kist gemonteerd. Zo had men materiaalbakken op wieltjes.
Wanneer het pirrewitje in gebruik is, kan men niet voor elk wizzewasje de palettransporter van stal halen newaar.
Vandaar de drie materiaalbakken op wieltjes. 

Opgetogen, zeg maar triomfantelijk, zong ik lof over die materiaalbakken met hun onderstel op vijf zwenkwielen,
en dat het te zot om zo'n onderstel weg te doen terwijl er nog zoveel mogelijke toepassingen … 

- Jaja, 't is al goed hé! 

Enige dagen later zag ik LM achter zo'n shipsmade materiaalkarretje naar voren gaan,
samen met de aspirant. Ze hadden het model een upgrading gegeven.
Achteraan stond een T-model stuurstang aan de bak, en vooraan was een trektouw voorzien,
helemaal met de apenvuist en al. (de bol aan het einde van het touw, gemaakt door de matrozen)

Nog een paar dagen later was de houten bak geschilderd.

En zo hadden de drie materiaalbakken op zwenkwieltjes, door de stuurstang
een eerste upgrade gekregen door de mannen van Het Machien,
waarna er door de mannen van Deck verder aan gewerkt werd in de vrije uren.  
De rijdende materiaal bakken waren de dada van de matrozen geworden,
want Filippijnen zijn enorm goed in mooi maken.
En in lapmiddelen ook, 'voorlopige' oplossingen, daar zijn ze ook goed in, maar dat is een ander hoofdstuk. 

- Ze zijn er iets moois van aan het maken hoor, zei LM.
Tja, hij had hun creativiteit op gang gebracht met een stuurstangetje en een trektouw.
En toen kwamen zij op dreef met kleuren en tekeningen. Na een aantal dagen
zagen de bakken er uit als riksja's. Jammer dat ik er geen foto's van heb. 

De drie materiaalkarretjes bleven eigendom van deck.
De mensen van 't Machien mochten de karretjes gebruiken wanneer er werk was aan de deck machinery,
maar ze mochten de karretjes niét mee naar beneden nemen. De karretjes bleven geparkeerd in de decklocker.
Daarin was de bootsman formeel. Voet bij stuk. Been stijf. 

Veel later ... 

Begin juli 2012 ging LM door zijn knie, finaal. Het gebeurde aan boord van een schip.
En nu heeft hij een beetje een stijf been, ondanks de knieprothese en al wat er op volgde. 

Mijn idioot laag tabouretje op zwenkwieltjes dient sindsdien
om zijn knie op te laten rusten tijdens het TV-kijken, en op te zitten tijdens
het de diepvriezer uit kuisen,
de onderste schabben in de bureaukasten op ruimen,
de onderste draden van de droogtoren leeg maken,
en om in huis nog een aantal jobkes te kunnen blijven doen. 
Hurkend of knielend gaat het niet meer. Zittend dan maar, op dat laag tabouretje met zwenkwieltjes.
Op een mooi groot kussen met afhangende tippen. 

Die wieltjes hebben de afgelopen jaren tamelijk wat kilometers afgelegd hier in huis.

m – EZW-11/2013, HiH? - https://nl.wikipedia.org/wiki/Apenvuist ,