poezen en katers

Ooit had ik een kattepoes, een nachtelijk sluipdier. Een echte dus.
Dat beest wist tegen de ochtend al eens de slaapkamer binnen te raken
en ging dan ongegeneerd op mijn maag liggen ronken.
Eer ik wakker werd van haar gewicht had ik al een paar nachtmerries moeten doorstaan.
Beestige boel was dat wakker worden. 

Kater, ook een echte. Dat beest is ook af en toe op bezoek geweest. Na sterke drank. 

Gewoon stil blijven liggen, was toen de boodschap.
Hoe stiller hoe beter. Niét verroeren, niet moeven.
Ook niet, vooral niet om te kijken hoe laat het was.
De dag was toch om zeep en naar de cursus gaan, daar was geen sprake meer van.
Alleen Stilte kon ons Redden. En water. Veel water. 

Houten kop. Gueule de bois.
In het Nederlands speelt de houten kop zich af onder de hersenpan,
in het Frans is la gueule de bois te zien in de spiegel.
Tweetalige Brusselaarster zijnde betekent dat dubbele ellende.
Geheel roerloos blijven liggen was de enige oplossing die ik toen kende. 

Later gaf een goede ziel me als remedie een Bloody Mary drinken, 's ochtends bij het ontbijt.
Desnoods op de nuchtere maag. Wel, bij mij werkte dat averechts.
Ipv er bovenop te komen en toch nog een klein ietske van de dag te kunnen maken,
maakte ik enthousiast het allerbeste van een jolige dag want we waren weer vertrokken.
Eerst aarzelend, daarna met overtuiging. De zon in, de wereld in,
en twee keer de stad doorkruisen omdat ik ze mooi vond.
In een gemeenschapshuis wonen brengt gans eigen geplogenheden met zich mee.

Nu drink ik al meer dan 40 jaar enkel nog pils en water
en is het al even lang geleden dat ik nog een kater had.
Dat wakker worden na sterke drank was er toen teveel aan. 

m - EZW-12/2012 – HiH-12/2014,11/2016 - en bij feestelijke gelegenheden een half glas champagne of cava, uit beleefdheid