het was de postbode

'k Stond aan te schuiven bij de kassa van een kledingketen.
'k Maak me al lang niet ongeduldig meer in zo’n wachtrijtje.
Een wachtrijtje aan de kassa is een eenheid van tijd, plaats en handeling.
Heelder klassiekers spelen zich daar af !

Voor mij stond een koppel blije dertigers met een jongetje van 7 of 8j.
Op de rolband lagen twee stoere sweaters, een mannenmaat en een kindermaat.
Wordt er eigenlijk wel zomerkledij verkocht met dit weer ?
De mevrouw stond te glunderen, de meneer stond te glimlachen.  
Mevrouw betaalde.

De kassierster pakte de sweaters in en zei tegen de kleine :

- Da's mooi hé, nu hebt ge dezelfde sweater als de papa!

Waarop de jongen, puur informatief, maar wel luid & duidelijk genoeg voor iedereen :

- Hij is mijn papa niet hoor.
  Hij is onze postbode.

Ziezo ! Nu weten wij allemaal hoe het daar thuis zit, het was de postbode.

m – HiH-07/2016 - vertelsel van RD, mijn groetjes aan die dappere man van bpost