december 1946 ~ van SK

Dit keer kwam december met de gebruikelijke feesten die we nog nooit hadden meegemaakt.
Er werden Sinterklaasliedjes geleerd en gezongen, er was een pakjesavond waar iedereen iets kreeg.
Ik herinner me een boek dat ik zeker drie keer gelezen heb,
het was van Jack London en ging over een hondje dat geloof ik een wolf als vader had en een hond als moeder,
maar het kan ook andersom geweest zijn. Hij had goede eigenschappen van beide, maar kon niet blaffen,
behalve helemaal aan het eind toen zijn baas zwaar gewond was. 

Er werd ook een kerstfeest gevierd, maar die liedjes zongen we minder enthousiast,
want bij ons bracht er geen Kerstman cadeautjes.
Het ging helemaal over dat arme kindeke in die stal in Bethlehem.
Tussen die beide gelegenheden in was er ook nog een verjaardag, en wel de mijne.
Een heel verschil met de vorige keer op de kade in Semarang, want we waren veilig en hadden geen honger meer.
Ik herinner me een boek Jongens en Wetenschap, dat begon met
een slecht aflopende reis naar de maan door een professor en twee jonge vrienden.
Maar er stonden ook raadsels in, en in mijn herinnering weinig wetenschap.

Die winter ging een recordwinter worden, op de stoepen lag aangetrapt en wel zo'n 20 cm sneeuw,
waar je met een schop prachtige bouwblokken uit kon snijden, en dat is nog een heel fort geworden.
Helaas had ik mijn kleding niet geheel aangepast aan de kou, en dat kwam me op een longontsteking te staan,
die ik overigens goed doorstond.
Omdat ik alle boeken die ik kon vinden al drie keer gelezen had en ik om boeken bleef zeuren
heeft mijn vader toen nog een boek kunnen opscharrelen dat IJs met Slagroom heette en
in een zeer zomerse omgeving de avonturen beschreef van een onverzadigbare ijsmaniak die ieder karweitje
en elke weddenschap liet uitbetalen in ijzen met slagroom.
Mijn respect voor het incasseringsvermogen van de ongetwijfeld wat corpulente ijzenvreter groeide met de pagina.

SK – HiH-06/2016, ongewijzigd

dat boek over die wolfshond

'k Heb Google doen zoeken, en die brave Google apporteerde de juiste titel.

        Als ik ooit nog eens een naam voor een hond mag kiezen dan stel ik Goegel voor.
        We hebben thuis ooit een Loeki-hond gehad -lang voor Loeki de Leeuw van de STER-reclame bestond-
        en die apporteerde ook allerlei nuttige zaken.
        Zijn leiband wanneer het tijd was, zijn eetbakje … Hij had verschillende manieren om iets duidelijk te maken.

        Laura kon met Loekie verstoppertje spelen.
        Ik hield de hond bij mij, hij bleef aandachtig zitten
        en ik telde traag & luid tot tien terwijl Laura zich ging verstoppen.
        Bij tien zei ik : Waar is Laura? Zoek Loeki, zoek!
        Dan hield hij zijn neus tegen de vloer en kwispelde zich tot bij Laura.

        Als ze zich in de badkamer verstopt had bleef hij hoffelijk voor de deur zitten.
        Aankloppen kon hij niet en een heer springt niet zomaar een badkamer binnen.
        Een zeer schrander hondje. Een boerenfox.
        De wisselwerking  tussen mens en boerenfox mag van mij direct
        Immaterieel Cultureel Erfgoed worden.

        'k Dwaal af.

White Fang (in het Nederlands ook Wittand), 1906,
is de titel en het hoofdpersonage in een roman van de Amerikaanse auteur Jack London.
Het verhaal situeert zich in het Yukongebied (Canada)
tijdens de Goudkoorts van Klondike op het einde van de 19de eeuw
en beschrijft het zware leven van de wolfshond White Fang.

                           eerste uitgave 

Het boek is grotendeels geschreven vanuit het oogpunt van White Fang
en hoe hij de gewelddadige levensstijl van zowel dieren als mensen ervaart.
Het boek behandelt ook meer complexe thema's zoals moralisme en theologie.

        En gij hebt dat boek gelezen toen ge 11j waart SK? Mijn hoed af.

Bill en Henry trekken met hun sledehonden naar een afgelegen stadje in Yukon (Canada)
om er het stoffelijk overschot van iemand af te leveren.
Ze worden achtervolgd door een roedel hongerige wolven die dag-na-dag een of meerdere sledehonden vangen.
Nadat de laatste sledehond én Bill werden gedood, wordt Henry gevonden en gered door een grotere groep mensen.
Die grote groep schrikt de wolven af. Ze vluchten.
De roedel splitst op en het verhaal richt zich vanaf dan op een moederwolf en haar partner One-eye (Eenoog) .
De moederwolf werpt een nest van vijf welpen. Slechts één welp overleeft.
One-eye wordt gedood door een Canadese lynx wanneer hij diens prooi wil afnemen.
De moederwolf neemt wraak en doodt de lynxwelpen.
Dit leidt tot een gevecht tussen de wolf en de lynx. De lynx sterft tijdens het gevecht.

Op een dag wordt het wolvenwelp gevonden door vijf First Nations. * Canadese Indianen, zie onder
De moederwolf komt in actie om haar welp te verdedigen.
Eén van de mannen, Grey Beaver, herkent de moederwolf als zijnde Kiche.
Kiche was de wolfshond van zijn overleden broer. Op een dag was Kiche spoorloos verdwenen.
Grey neemt Kiche en de welp mee naar huis. Hij geeft de welp de naam White Fang. Hier begint de film.

White Fang heeft een hard leven in dat kamp: de andere jonge honden, met Lip-Lip als leider,
zien hem als een echte wolf, waardoor ze hem geregeld aanvallen. De mensen tonen ook al niet te veel interesse.
Daardoor krijgt White Fang een wreedaardig, nors, solitair en dodelijk karakter. Men zou van minder.

                                             

Wanneer White Fang vijf jaar is, wordt hij door Grey voor enkele flessen whisky verkocht
aan Beauty Smith, een man die leeft van hondengevechten.
Beauty Smith traint White Fang als gevechtshond. Hij wint alle gevechten, onder meer met wolven en lynxen.

                                                lynx

Op een dag dient White Fang te vechten met een bulldog. De bulldog grijpt hem naar de keel waardoor hij bijna stikt.
White Fang wordt net op tijd gered door Weedon Scott, een jonge goudzoeker, die de wedstrijd laat stilleggen.
Hij koopt White Fang voor een hoge prijs.

Scott benadert de wolfshond op een andere manier en wint zijn vertrouwen.
Scott beslist om terug te keren naar Sierra Vista (Arizona?) en neemt White Fang mee.
Daar moet White Fang zich nogmaals aanpassen aan de lokale omstandigheden.

Rechter Sweedon, de vader van Scott, heeft een crimineel een gevangenisstraf opgelegd.
Die man is ontsnapt en zint op wraak, hij wil de rechter te vermoorden.
Daarbij wordt de  aanvaller door White Fang gedood. Hierdoor krijgt White Fang de bijnaam 'De Gezegende Wolf'.

Het verhaal eindigt wanneer White Fang in de zon zit
samen met enkele puppies die hij heeft bij de schaapshond Collie.

Het boek werd in 1973 verfilmd. De film staat integraal op You Tube,
de Roemeense ondertiteling kan men uit zetten via het tandwieltje onderaan rechts van het schermpje.
https://www.youtube.com/watch?v=frg1G4nr7lQ
01h39min32, voor wie ooit tijd en zin heeft. Zakdoekjes klaarzetten, best de gezinsverpakking.

m – HiH-07/2016, bijgewerkt - https://nl.wikipedia.org/wiki/First_Nations , korte uitleg & mogelijk interessant -
https://nl.wikipedia.org/wiki/White_Fang_(boek)