|
de Eeuwige Jachtvelden
In de buurt van de Eeuwige Jachtvelden heb ik ooit graag vertoefd, veel en vaak.
'k Vond het soms jammer dat ik geen Indiaanse was, want ik las Arendsoog en Witte Veder.
Grote boeken waren dat, moeilijk om ongezien in de klas te zitten lezen.
  
De Eeuwige Jachtvelden waren interessanter dan de Hemel-met-rijstpap met
de catechismus-drill die er aan vooraf ging.
In het 4de leerjaar bij Juffrouw Muizenoor gebeurde er iets eigenaardigs.
Muizenoor liep door de klas en ik had haar niet horen komen.
Op mijn lessenaar lag mijn schrift met oefeningen.
De oefening had ik gemaakt en ik had nu een leesboek op mijn schoot liggen.
Ineen werd ik gewaar dat ze naast mij stond.
Ik voelde het warm worden, ik voelde me gloeien,
ik dierf niet opkijken en wenste mezelf weg, zo ver als de Eeuwige Jachtvelden.
Ze tikte met een vinger op mijn schrift en deed teken dat ik de oefening onderaan niet onderlijnd had.
Dat was alles. Verder geen woord.
Geen berisping, geen straf, geen slechte punten omdat ik zat te lezen tijdens de les.
Dat voorval versterkte mijn geloof van toen in zaligheid van de Indianenwereld.
Waarschijnlijk was de lerares gewoon opgelucht
dat ik me in stilte wist bezig te houden ipv te zitten wiebelen en draaien van ongeduld.
Later werden het Old Shatterhand en Winnetou, in pocketformaat.
Pockets zijn handiger om in de klas op de schoot te houden.
m – HiH-03/2017, bijgewerkt - https://nl.wikipedia.org/wiki/Arendsoog_(kinderboekenserie) , https://nl.wikipedia.org/wiki/Old_Shatterhand
|
