een stukje rijmelarij ~ stond al sinds 08/2016 in de steigers

            Een man die woonde in een stad vol lawaai en ook nog drukte.
        Zoveel lawaai dat niets hem lukte, met die man was 't altijd wat.
        Een verstard gemoed, een nurk - er kwam een comité
        en heel de buurt deed mee : we sturen hem naar Urk.

        Een gemeente met allure, want Urk is stil en mooi
        een dorp van net allooi, aldus spraken de buren.
        Hij ging en zag hoe lieflijk het daar was, hoe klein en stil en ook hoe keurig.
        "Nooit nog doe ik zeurig!" Urk was 't dorp dat hem genas.

        Hier wil ik blijven, zei de man. Ik koop een huis, een eigen stek.
        Maar! niks te koop op d' Urkse plek en daar stond hij dan.
        Hij keerde weder naar zijn flat en werd nu ook nog bitter
        en spuwt zijn gal op twitter, vanuit die drukke, drukke stad.

Een beeldmontage met knappe foto's - klank aanzetten,
https://www.youtube.com/watch?v=XnzxzZJRGBY
02min26

Urker Volkslied :

Waar al meer dan duizend jaren - In de zee een heuvel stond - Rustig in de woeste baren - Daar is mijn geboortegrond
Opgewekt is er het leven - De bewoners zo gastvrij - Warm van hart en gul in ’t geven - Vlijtig in de visserij

Maar nu ligt het tussen dijken - 't IJsselmeer aan d' ene kant - En daar waar de zee moest wijken - 't Wijd en vruchtbaar polderland
Oude zeden zijn verdwenen - Klederdracht raakt in verval - Maar het geldt nog als voorhenen - Urk dat is een soetendal

Wie er is die blijft er al

m - 08/2016, nagekeken - https://nl.wikipedia.org/wiki/Urker_volkslied