in vogelvlucht

'k Stelde mijn Ma (toen 84) voor om in het centrum van het dorp
iets te gaan drinken of een coupe ijs eten. Ze vroeg of het ver was. 

"Wel, met de auto moeten we door die en die straten want
de kortste weg is eigenlijk een enkelrichtingsstraat."
Ik zag haar bedenkelijk kijken.
'k Gooide er snel achter:
"Te voet is het gewoon rechtdoor en dan de hoek om."
Ze bleef bedenkelijk kijken.

'k Deed een laatste poging:
"In vogelvlucht is het maar 200 meter hoor…"
"Awel, zó zullen we het dan doen" zei ze. 
Haar manier om te zeggen dat ze geen zin had in ijs. 

m – EZ-07/2012, HiH-05/2017, bijgewerkt -