Werk volledig en tot in alle details af waar je mee bezig bent,
voor je een nieuwe uitdaging aangaat. van P₂

Bij mij zit dat omgekeerd ineen, P₂Ke.
Ik moet verschillende dingen in de maak hebben omdat de vorige moeten rijpen.
Die laat ik efkes rusten. Die kan ik nog niet afwerken. De lijm moet drogen zou ik zeggen.
Dan pas kan ik beginnen slissen en vernissen, de afwerking van de details.
Ik moet teksten 'vergeten' om ze daarna met frisse ogen en onbevangen te kunnen lezen.
Want anders blijft een tekst mijn-kind-schoon-kind en dat mag niet.

Ondertussen werk ik de oudere stukjes af, die zijn al rijp.
En ik geef nieuwe teksten een korte aanzet, die zijn dan 'in progress' om nog eens scheepstaal te gebruiken.

Voor het ogenblik staan er 24 dingen in de steigers, allemaal
in verschillende stadia van voltooiing. Dat is de map [in de maak]. 

Er is ook een map [misschien]. Daarin staan 249 dingetjes waar mogelijk iets in zit.
Die map is het inspiratiebakje en bevat dingen verzameld in de loop van de week, de maand, het jaar
of ze dateren van nog vroeger.

Want inspiratie is iets waar men actief mee bezig is, volgens mij.
Inspiratie komt zelden toevallig, en ze komt zeer zelden op bestelling.
Inspiratie komt niet langswandelen om efkes een uitgewerkte tekst te dicteren. 

't Is maar om te zeggen dat
iets van het begin tot het einde uitwerken en dan nog van afwerking voorzien ook,
dat dat hier niet zo maar gaat.

In een atelier is de evolutie te zien van het ruw materiaal via half-afgewerkt naar gepolijst eindproduct,
het is gelijk of dat atelier nu een ruimte is met cubieke meter opslagplaats
of een laptop met opslagruimte in gigabytes, of een schrijfvloer.
Schrijven is een ambacht en er lopen verschillende projecten tegelijkertijd, zoals in elk ander atelier. 
Het kan niet anders, volgens mij. 

m -maar misschien had ge het niet over schrijven? – HiH-08/2015, bijgewerkt -