een 'oud' vriendenpaar 

Die week las ik in het TV-blad, blz 6 linksonder, iets over een oude kindervriendschap.
En jawel, die tekst kwam uit Wikipedia. Dat is gemakkelijk, geen typewerk, enkel kopie-plak :

          Op 13 september 1952 publiceerde Het Parool het eerste Jip-en-Jannekeverhaal,
         waarin Janneke het nieuwe buurmeisje is van Jip.
         Het laatste verhaal verscheen op 7 september 1957.

         Elk Jip-en-Jannekeverhaal werd door Schmidt in luttele minuten geschreven
         in het rumoerige redactielokaal van Het Parool.
         Sommige belevenissen van Jip en Janneke zijn gebaseerd op
         avonturen die Schmidts zoontje Flip en diens buurmeisje daadwerkelijk beleefden.
         De verhaaltjes werden geïllustreerd door een andere vaste Paroolmedewerkster, Fiep Westendorp.

Vermits zoon Flip in september 1952 -en het buurmeisje misschien ook- vijf jaar oud waren,
dan zijn Jip en Janneke nu vandaag ouder dan 70. Dat is een lang leven voor een personage.

Zo'n 17 jaar geleden kwamen hier twee achternichtjes van LM logeren.
Aan LM 's kant van de familie waren wij toen al grootoom en groottante.

Ze monsterden de boekenkasten.
- Leest gelle dat allemaal ?
- Ja hoor.
- Alles ?
- Ja hoor. (ja, op een paar na)
- LM ook ?
Dit was geen gesprek meer, dit was een verhoor.
- LM nog veel meer dan ik.
Daar werd over nagedacht.
- Wij hebben een nieuw boek bij, zei de oudste.
  Om vanavond voor te lezen. Maar dat boek kent gij niet.
- Laat eens kijken ? vroeg ik.
Ze doorploegde de inhoud van haar tas en haalde iets tevoorschijn.
Van ver herkende ik de silhouetfiguurtjes van Fiep Westendorp.
- Ah! Jip en Janneke, zei ik blij.

                    
Ze gaf het boek uit handen en ik bladerde. Het kind bleef stil.
Ik keek op en zag op haar gezicht een mengeling van ongeloof en nog iets.

- Ként gij Jip en Janneke? vroeg ze.
- Ja, natuurlijk.
- Maar ... gij hebt geen kinderen.
- Toen ik klein was las ik zelf Jip en Janneke.
   En ik heb die verhaaltjes jaren voorgelezen aan mijn zussen.

Daar ging haar toverwereldje. Dat een oud mens van toen 50 Jip en Janneke kende,
niet alleen kende maar jaren hun vriendschap gekoesterd had
en zich er nu nog mee verbonden voelde, dat deed af aan de glans van haar boek.
Jip en Janneke waren OUD ?
Toen ik haar snuiteke zag voelde ik me een fossiel.
Het ging niet over wat ik wist of kende, het ging over hun gloednieuw boek dat
háár wereldje was en dat van de kleine zus.
Nog voor het avondeten ben ik begonnen met voorlezen
met alle voorzichtige stembuigingen en intonaties die een fossiel ter beschikking heeft.

-----

Bij dat klein weetje van toen in het TV-blad, blz 6 linksonder vroeg ik me af
hoe het met de kindervriendschap van Flip en het buurmeisje verder gegaan is,
sinds 1952.

m – HiH-09/2016, bijgewerkt - voor meer moois : Afbeeldingen van Jip en Janneke, https://nl.wikipedia.org/wiki/Flip_van_Duyn ,