Tijdens het snuisteren in archiefmappen,
kwam ik een tekst tegen waarin volgens mij
een heel interessante gedachte zit :

                      zonder woorden

                   zowel vriendschap als vijandschap
                   laten af en toe ook littekens na
                   alleen is het ene mooier dan het ander
                   ik zie ze als ik voor de spiegel sta
                   
                   die littekens kunnen veranderen
                   als gij ook soms  gaat veranderen
                   worden ze mooier of slechter
                   slechts zichtbaar door anderen

                   ge moet geen schrik hebben vriend
                   om die littekens eens te tonen
                   aan wie ge ze ook gaat laten zien
                   aan vreemden of aan die bij u wonen

                                        TBI, 28-09-2011

'k Bracht het onderwerp aan tafel ter sprake: vriendschap maakt & draagt littekens.
Niet, zei iemand. Dat kan niet, dan is het geen vriendschap.
Volgens mij wel, zei ik. Vriendschap maakt en draagt wél littekens. Evenzeer als liefde.
Het kan bijna niet anders, als vriendschap onvoorwaardelijk en 'ondanks alles' is.
Een vriendschap die met de jaren dingen meegemaakt heeft, draagt daar toch onvermijdelijk sporen van? 

Ja. Vriendschappen kunnen littekens dragen en verdragen. En meedragen,
de stille tekens van dingen die men samen te boven gekomen is.
Veterane vriendschappen hebben blutsen, deuken, littekens. En toch blijven het vriendschappen.
Of misschien mee daardoor.

m – EZW-09/2011, HiH-09/2016, bijgewerkt -