|
Voor als het mij gebeurt
Als ik je verlaat
omdat mijn leven breekt
en ik je niet kan vinden
word jij dan steeds ons beiden
Als ik er niet meer ben
jij de ogen nog wilt zijn
die zeggen wie ik was
wie wij zijn
alsof er nog een ons bestaat
Als je naast me staat
je handen aan de beker
die ik vergeet te legen
terwijl ik jou al niet meer ken
mijn haan al heeft gekraaid
Scheur dan jezelf in tweeën
Vergeet maar wie ik ben
Hou vast aan wie wij samen waren
toen ik bestond
een ongeschonden wezen
voor jou
voor altijd
© Erwin van Leeuwen, uit Wie z'n bek houdt is niet Haags
'alsof er nog een ons bestaat'
Dat vind ik zo'n schrijnende lijn. Zo pijnlijk, dat woord 'alsof'.
Maar alsof blijft niet werken, met alsof doet men geen wonderen
want er komt het moment van besef dat alsof niet meer is dan dat : alsof.
Een heel rijk gedicht, vind ik persoonlijk.
Het gaat over een verdwijnen? In dementie, door een aandoening, door wegdeemsteren …
het gaat over iemand die nu al een verzoek heeft aan de partner die dan zal treuren.
Rauw en raak.
En ook onbarmhartig. Maar waarom ik de tekst onbarmhartig vind, weet ik nog niet helemaal.
"Erwin van Leeuwen is werkzaam in de gehandicaptenzorg als begeleider op een woonvorm
voor mensen met niet-aangeboren hersenletsel.
Centraal staan zijn ervaringen in het werken met deze gehandicapten.
De stijl van zijn gedichten is langzamerhand steeds verder verschoven
naar het vormen van 'beschouwende miniatuurtjes'.
Van Leeuwen werd geboren in 1963 in Den Haag.
Hij is enthousiast 'Hagenees' in tegenstelling tot 'Hagenaar'.
Voor wie niet in dit centrum van het universum bivakkeert:
de Hagenaar bevolkt het beschaafde deel van 's Gravenhage en de Hagenees het vrolijke deel."
m – HiH-07/2015, herwerkt, http://www.poezie-leestafel.info/dichtersarchief-erwin-van-leeuwen , http://www.poezie-leestafel.info/erwin-van-leeuwen
|
