Foto
Zoeken in blog

Beoordeel dit blog
  Zeer goed
  Goed
  Voldoende
  Nog wat bijwerken
  Nog veel werk aan
 
Inhoud blog
  • praktisch
  • bloemen
  • vogel
  • de jonge
  • lied
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Altijd in beweging met van alles en nog wat...

    21-08-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.schepen
    Een gedicht van Jacqueline van der Waals 1868-1922

    KOMENDE SCHEPEN

    Ik zit aan de zee in de donkere nacht.
    Met ogen als vuurtorenlichten
    Tuur ik naar verre kusten en wacht,
    Op overzeese berichten.

    Ik zit in het donker, ik wacht, ik staar
    Naar schepen die langzaam komen,
    Met lichtende blikken zoek ik naar
    Het schip uit het land mijner dromen.

    schrijver

    21-08-2014 om 21:36 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    17-08-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.herfst
    Een gedicht van Felix Timmermans 1886-1947

    De herfst blaast op de horen

    De Herfst blaast op de horen
    en ’t wierookt in het hout;
    de vruchten gloren.
    De stilten weven gobelijnen
    van gouddraad over ’t woud,
    met reeën, die verbaasd verschijnen
    uit varens en frambozenhout,
    en sierlijk weer verdwijnen -
    De schoonheid droomt van boom tot boom,
    doch alle schoonheid zal verdwijnen,
    want alle schoonheid is slechts droom,
    maar Gij zijt d’ Eeuwigheid!
    Heb dank dat Gij mijn weemoed wijdt
    en zegen ook zijn vruchten.
    Een ganzendriehoek in de luchten;
    nu komt de wintertijd.
    Ik hoor U door mijn hart en door de rieten zuchten.
    Ik ben bereid.

    schrijver

    17-08-2014 om 19:44 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    16-08-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.honey-moon
    Een gedicht van Victor A. dela Montegne 1854-1915

    HONEY-MOON.

    Als kinderen hadden ze samen
    zo lang het hun heugde, gespeeld, -
    als kinderen hadden ze samen
    hun wel en wee gedeeld.

    En onder het stoeien reeds, noemde
    het meisje de makker haar man, -
    hij haar zijn klein, lief vrouwke:
    Zo bouwden ze een hele roman.

    Ras gingen de dagen, de jaren
    in wentlende vlucht voorbij ; -
    zij, groeide tot bloeiende jonkvrouw,
    tot flinken jongeling, hij.

    En zonder zij zelve het wisten,
    was jeugdiger vriendschap gevloôn,
    en sloeg in hun harten de liefde
    al juichend en zingend haar troon.

    Dra was nu het zoete geheimnis
    voor beiden geen heimenis meer,
    en lag aan zijn zwellende boezem
    schaamrood haar hoofdeken neer.

    Nu komt er geen storende duena,
    geen hartloze voogd in het spel :
    ze hadden malkander lief en
    ze huwden en hadden het wel.

    Zij wonen in het lachende huisken
    vol bloemen en zonneschijn, -
    dra zal er in 't mollige nestje
    een piepend jong vogelke zijn.

    Gedichten (1913)

    schrijver

    16-08-2014 om 22:04 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    15-08-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.neergebogen

    Een gedicht van Cornelis Honigh 1846-1896

    O gij, in weedom neergebogen.

    o Gij, in weedom neergebogen,
    Weerhoud geen tranen in hun loop:
    Zij drenken 't bloemetje der Hoop,
    En moest hun bron bij u verdrogen,
    Bid God, dat Hij uw leven sloop'.

    Het water, in 't metaal bevroren,
    Splijt wel het zwaarst kanon vaneen,
    Waar 't vloeien kon, is niets geleên:
    Zo breekt hem, die zijn leed wou smoren,
    Het hart door opgekropt geween.

    schrijver

    15-08-2014 om 13:56 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    14-08-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.bergstroom

    Een gedicht van Jan Celliers 1865-1940

    Die bergstroom.

    Strome, wat is jul boodskap aan mij
    als jul wild en vrij,
    in huppeldans
    o'er bank en krans
    So spring en klots
    van rots op rots
    so glim en glans en glij,
    so plooi en plas
    als glippend glas,
    die gras bespat
    met per'lend nat,
    so blinkend, blank en blij,
    - strome, wat is jul boodskap aan mij?

    So's 'n wal
    van kristal
    buig jij o'er om te val
    in die kokende diepte onder,
    waar jij breek en bruis
    en verstuif tot gruis,
    dat 't dawer en dreun en donder!

    O, dan mag
    ik grag
    in die wilde jag
    van die stuiwende stowwe staan,
    bespring en bespat
    deur die sissende nat
    wat mij wange so's gesels slaan.
    Onlesbaar die dors
    van mij hijgende bors,
    en ik swelg, met lippe wijd,
    die wind wat jij bring
    so's jij woel en spring,
    in die diep van die klowe geleid.

    O, dan voel ik mij lede vol lewend staal
    om in woelende worst'ling te win en behaal,
    en dwing'lands mag,
    met houw en slag,
    naar werke sij loon te betaal.
    En die vrijheidslug waai mij deur en deur
    om mij spiere te hard en mij kragte te beur,
    die reg te wreek
    tot onreg breek
    en strewend te straf en strij!
    ......Strome, is dit jul boodskap aan mij?

    schrijver

    14-08-2014 om 16:50 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    13-08-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.school
    Een gedicht van J.J.A Gouverneur 1809-1898

    School

    Wie staag op school moet blijven,
    Die zou, naar alle schijn,
    Het lezen en het schrijven,
    Weldra vervelend zijn.

    De zorg soms te verbannen,
    Maakt lustig en tevreên.
    Een boog, te sterk gespannen,
    Springt lichtelijk vanéén.

    Heil onzer dat het leren,
    Vrij van te slaafs gekwel
    Zo wij ons vlijtig weren,
    Verwisseld wordt door 't spel!

    Dan ziet men ons tevreden,
    Als 't rustuur is voorbij,
    Weer vrolijk schoolwaarts treden,
    Dan klinke het lied weer blij:

    ‘De ganse dag te spelen
    Zou ook, naar alle schijn,
    Ons op den duur vervelen;
    Er moet verwisling zijn.’

    schrijver

    13-08-2014 om 21:44 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    12-08-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.herfstlandschap
    Een gedicht van Paul van Ostaijen 1896-1928

    Herfstlandschap

    In de mist is trage een os met een ossenwagen
    stappend naast de mist nooit mist zijn maat
    de os van de ossenwagen
    Uit de mist in de mist met de hortende wagen
    dut de wagenvoerder zich niet vast
    in een spoorloze slaap

    Achter aan de wagen drijft lantaarnlicht
    een geringe wig van klaarte in de donkerdiepstraat

    schrijver

    12-08-2014 om 21:56 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    11-08-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.meisje
    Een gedicht van Karel van de Woestijne 1878-1929

    Aan een zeer jong meisje

    Ik hadde, o gij die me start, wier ogen zwijgen
    als dode vijvers onder loom een lover-dak
    dat nooit een blijde pijl van zonne-vreugde brak,
    - 'k hadde over uw gestaar mijne ogen willen neigen,
    en in de diepte van uw blikken willen zien
    het leven dat er leeft, de driften die er dreigen,
    en voor wie u bemint wat tederheid misschien

    'k Hadde in uw ogen, - meren waar nooit dagen dalen,
    maar wondre bloemen soms, en rodere koralen,
    en in haar vreemde schoot de schoonste schelpen rijk;
    en ook, misschien, voor wie de diepten door mag staren,
    dáar, waar de nachten al hun duister broedsel gaêren,
    zo voor zijn peilend oog de wâ der drabben wijk',
    wit, de paleizen van een teder feeën-rijk; -

    zó hadde ik in uw ogen, kind, gij, die, verkoren
    van wie het leven leed, een schone waan geleid...
    De dagen zijn voorbij; de woorden zijn verloren
    gelijk een schone droom vol droeve tederheid...
    - Wat staart ge toe me kind? Hoe zijn als dode meren
    uw grondloze ogen die uw diepte toe me keren?
    Ik zie te diep, helaas, gij die te zúiver zijt.

    Verzen van 1899-1914.

    schrijver

    11-08-2014 om 22:00 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    10-08-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.strijd
    Een gedicht van Herman de Gorter 1864-1924

    Strijd I.

    Het wezen van 't heelal is energie,
    Het wezen van de mens is zijn arbeid,
    Door de arbeid is de mens een deel van die
    Oneindige natuurkracht: de waarheid.

    Maar daardoor is 's mensen wezen ook strijd,
    Want 't voorwerp van zijn arbeid is natuur,
    En haar vermeestert slechts het sterkste vuur,
    Dus: strijd van allen zonder onderscheid.

    schrijver

    10-08-2014 om 16:58 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    09-08-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.seneca
    Een gedicht van Omer Karel de Laey 1876-1909

    Concordet sermo cum vita

    Seneca


    Zij hebben 't schone woord van oudsher aangebeden,
    mijn vriend, en wisten met de trage zoetvijl
    hun taal te ronden als een puikjuweel;
    de deining grootser klanken siddert door hun lucht
    en wentelt open langs den schemerige einder;
    te middernacht ontsteken zij een vierwerk,
    dat knallend al de daken van de stad verlicht
    en op de markt des levens staat 't kijkgrage volk
    te turen naar de gulden zijpelregen
    en monkelt van voldaanheid;

    hun krijgsbazuinen schaatren in 't verschiet
    en 't verre trippeltrappen van de ruiterij
    klabettert over de besteende wegen;
    de wrok beklemt te wijlen hunne kelen
    en driftig tieren zij hem uit;
    zij toeven onder 't machtig walgewelf,
    dat ieders pratte kreten verzesvoudigt
    en wen zij juichen komt terstond de zege,
    gevleugeld als een bode Gods
    en wen zij zuchten springen keer op keer
    de zilte tranen tussen uwe lome wimpers.

    O! laat u niet verschalken door die weelde,
    mijn vriend; de pauw stelt in de zonnegloed
    de bontste zijde van zijn waaiersteert te pronk
    en binst de winderige oogstmaand ritslen
    de loze haverbellen evenals de volle;
    bekreun u om geen ieftegroen,
    dat klautert langs de takken van een dode boom;
    het schone woord is niets - 't oprechte leven alles;

    de stralen van de schitterlogen
    verbluffen wel, doch brengen koude aan huis:
    uw zeggen weze milder dan
    de morgendauw des hemels;
    uw denken zij ruimschotig
    en spannend als de regenboog,
    indien de houwe trouw
    niet nestelt, diep in 't diepste van uw boezem,
    ge zijt een veinzer, ge blanket uw vuigheid.

    ----------------------------------------------------
    Concordet sermo cum vita -
    Laat wat we zeggen overeenstemmen met ons leven (redactie)

    schrijver

    09-08-2014 om 23:22 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    08-08-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.aan
    Een gedicht van Johannes Klinker 1764-1845

    Aan Kloë.

    Mijn Kloë, schoon ik u nooit zag,
    Mijn hart gevoelde toch uw waarde;
    Zo ik uw schuilplaats kon bespiên
    Zou gij mij alles zijn op aarde.

    Ik zong, en zingend zag ik u.
    Gij woelt altijd in mijn gedachten.
    Wanneer 't verdriet mijn jeugd bestormt,
    Uw beeltenis kan dat verzachten.

    Dan lijde ik minder als ik denk:
    ‘Mijn Kloë zal eens al dat lijden,
    Dat mij nu onverwinbaar schijnt,
    Met volle zegepraal bestrijden!’

    Geen eerzucht blaakt mijn jeugdig hart,
    Wanneer ik u slechts mag bezingen,
    Een hoogre drift belet haar dan
    Mijn jonge boezem te bespringen.

    Zij valt mij anders telkens aan.
    Ach, Kloë! Laat mij om ú zuchten:
    Uw godlijk beeld slechts geeft mij kracht
    Om deze vijandin te ontvluchten.

    Nu slaapt ze, om met te meerder kracht
    Misschien mijn zwakheid te bespringen:
    Zij is, hoe vleiend zij zich toon',
    De gesel harer lievelingen.

    Geliefde maagd, zo gij bestaat -
    Och wees dan toch niet voor een ander,
    Voorzeker, waar gij wezen moogt,
    Wij zijn geschapen voor elkander.

    Wanneer ik slaap, dan zie ik u;
    Dan zie ik al die zachte trekken
    Die zich, vereend in uw gelaat,
    Aan mijn ontvonkte geest ontdekken.

    Maar, 'k lees ook in hun schoon geheel,
    Die 't kilst gemoed zou overwinnen,
    Waarvoor geen boezem is bestand -
    De teerste neiging tot beminnen.

    Ach, zeg mij, Kloë, waar gij schuilt! -
    Of in wat vergelegen hoeken
    Der aarde moet mijn rustloos hart
    Haar schone Heerseresse zoeken?

    Dan vlieg ik sneller dan een pijl
    Naar u, die mij ontzichtbaar griefde;
    Of als een snelgewiekte duif
    Op lichte vleugelen der liefde.

    Hoe schoon zou die verrukking zijn,
    Die mij dan telkens werd geschonken!
    Hoe klein zou dan niet de aarde zijn,
    Die mij, u zingend, schijnt ontzonken!

    De zucht naar roem, een hersenschim,
    Zou mij voor altoos zijn ontvloden.
    Voor altoos! want mijn kloppend hart
    Zou haar op uwe boezem doden.

    Dan, ach! hoe beeft, mijn teder hart! -
    Ligt leeft ge alleen in mijn verlangen....
    ô Kloë, zo ik u niet vind',
    Staak ik voor eeuwig mijn gezangen.


    1786.

    schrijver

    08-08-2014 om 22:25 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    07-08-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.bericht
    Je bericht is onmiddellijk op je blog te zien
    Maar ze zeggen niet hoe lang het duurt
    Het duurt wel vijf minuten
    Bij mij is onmiddellijk na het verzenden
    van het bericht maar een kleine spatie
    Ik vind dit echt geen traktatie
    In erger me er dagelijks aan
    Snelheid is hier wel naar de maan!
    Misschien maakt men dat weer eens ongedaan
    Zodat we weer wat sneller gaan!
    Tijd is voor mij heel belangrijk
    Heb bergen werk te doen
    Vooral in vakantie/zomertijd!

    07-08-2014 om 00:00 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.zomeravond
    Een gedicht van Johan van 't Lindenhout 1893-1916
    ZOMERAVOND II

    Gedachten, die de zonnige uren banden,
    Bemijmer ik, waar langs de stille kreek
    Het nachten naêrt en op de lage landen
    De avond roerloos ligt en schemer-bleek.

    Dan blaast een jongen op z'n herdersfluit
    Een simpel liedje van verloren dagen;
    En 't mijm'rend hart moet zachtkens medeklagen
    Bij 't gaan en komen van dit week geluid.

    In weedoms schijn zie 'k alle aardse dingen,
    En van de droefenis waartoe mijn ziel nu wies,
    Wil ik mijn liederen van elke dag doordringen,
    'Lijk op de fluit één aêm verscheiden tonen blies.

    ---------------------------------------------------
    Nagelaten verzen - Drie (oktober 1912 . mei 1916)

    schrijver

    07-08-2014 om 00:00 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    06-08-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.zomeravond
    Een gedicht van Johan van 't Lindenhout 1893-1916

    ZOMERAVOND I

    Nu de schaduwen zich lengen
    Rond mijn woning, vòòr de nacht,
    Wil ik je mijn groeten brengen
    'Wijl dags laatste uren plengen
    Aan de kim hun zuiv're pracht

    Al begeert' ligt diep verzwegen,
    Nu ik stil naar buiten tuur,
    En mijn hart heeft zich genegen
    Tot de wijde avondzegen
    In de schoonheid van dit uur.

    Ken je deze stilte, makker,
    Als des levens dierst tresoor!
    De avondwind drijft ver en zwakker
    Langs de popels, die de akker
    Zomen, over 't land te loor.

    Buiten dralen zoete roken —
    Geur, die van de zomer is —
    En de ogen half geloken,
    Droom ik, voor het raam gedoken,
    't Uur, dat voor de dromer is.

    schrijver

    06-08-2014 om 22:16 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    05-08-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.maannacht
    Een gedicht van Hendrik Marsman 1899-1940

    Maannacht in Elche

    De palmen staan recht en stil.

    donkerblauw liggen de schaduwen neergeveld.
    onder het staal van het firmament
    heerst het roerloze zilverblauw.

    de hemel is hel -
    en de wereld is zo stil en verlicht,
    dat de maan, verlost van haar licht,
    een onzichtbaar zilveren spoor
    in de zilveren ruimte verloor.

    tussen de palmen het licht.

    De stilte ademt niet meer.
    de neerslachtige trots van het woud
    legt doodstille schaduwen neer
    op de bodem van 't zilvermeer,
    in de huiverende dood.

    er is geen gerucht en geen wind.

    ik sta aan de zoom van het woud;
    aan mijn zijde het zwijgend kind,
    dat zijn hand in de mijne houdt.

    maar dan vraagt het: ‘is dit de pool?’
    of het denkt dat dit sneeuwwitte veld
    de poolzee moet zijn van de dood?

    ik heb het gerust gesteld.

    maar terug door het zilveren woud
    - de palmen staan recht en stil
    en de schaduwen liggen geveld
    langs de grond van het zilvermeer -
    vraagt het bang: ‘wat is het verschil
    tussen deze sneeuw en de dood?’

    alsof het míjn angst had gehoord

    ik antwoordde niet
    en zwijgend liepen wij voort.

    Derde periode 1936-1937 (X)

    schrijver

    05-08-2014 om 22:00 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    03-08-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.sterven
    Een gedicht van Pieter van Nieuwland 1764-1794
    Gedenk te sterven.

    ô Nooitvernoegde mens, door dwaze waan gevleid,
    Door blinkend goud bekoord, door zucht tot eer misleid!
    Bedenk, dat de enkle wenk der Godheid, zo verheven,
    Wanneer 't haar slechts behage, u wegrukt uit dit leven;
    Bedenk, terwijl ge u hecht aan de onbestendige aard',
    Hoe ras de dood, die rang, vernuft noch schoonheid spaart,
    Uw levensdraad doorkerft, u stuit in al uw pogen:
    Zie daar dan hoop en waan in rook en wind vervlogen.

    schrijver

    03-08-2014 om 21:39 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    02-08-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.mond
    Een gedicht van P.N. van Eyck 1887-1954
    Gekomen met een zoete mond

    Gekomen met een zoete mond
    waar kindsheid heen ons zingen zond
    als blijde bedelaren,
    was onze honger goed als brood,
    en zagen we in tergloze nood
    een makker onzer jaren.

    Maar 't leven sloeg, met stille speer,
    in ieders zijde een eigen zeer.
    Wij hebben 't bloed gezógen;
    een lách heeft onze smart gekoeld;
    - maar w' hebben in de wond gevoeld
    't geraamte van ons logen...

    Aldus, van 't zinken wél bewust
    in 't drab van onze' onzaal'ge lust,
    met jammrig-nutloze armen,
    gaan we door 't misten onzer jeugd,
    - barmhartig om ons koele vreugd
    en lieflijk-wrang erbarmen.

    schrijver

    02-08-2014 om 19:45 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    31-07-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.
    Denken
     
    Denken doet een mens
    de hele dag
    Men vertelt het in een gedicht
    Soms is het een leuk gezicht
    Soms zet het je aan het denken
    Soms draaien de gedachten in een cirkel
    Zodat het cirkelgedachten zijn
    Je blijft er steeds in steken
    En ze draaien weer terug
    En zo gaat de hele cirkel stug
    Stug door met draaien
    Soms kun je de gedachten niet aaien
    Want je denkt aan de haaien!
    Die niet kunnen maaien
    Maar je wel opeten
    Dit gaan we dan maar vergeten!
    Want je gaat ze voorbij
    En dan ben je wel blij!
    En de gedachten zijn weer voorbij!
     

    31-07-2014 om 22:06 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    29-07-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.lezen
    Lezen
     
    Je kan veel lezen
    of veel nieuws zien
    Veel wateroverlast
    Veel onenigheden
    Veel oorlogen
    Heel veel vakantiegangers
    En ga zo maar door
    Maar waar gaat het allemaal om
    Vele dingen zijn heel erg krom
    Maar heb je er lak aan
    Dan doe je net of het
    niet wordt gedaan
    Je gaat zelf genieten
    En door al die reislust
    blijft het plagen gieten
     

    29-07-2014 om 22:05 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    25-07-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.eer
    Eer
     
    Wat krijgen de
    slachtoffers een eer!
    Het gaat al dagen als
    golven op en neer
    Voor mensen die
    hun dierbaren
    Niet kunnen zien
    na het opbaren
    Omdat er wordt
    geïdentificeerd
    Worden zo de stoffelijke
    overschotten
    Met en in deze vorm geëerd
    Bloemzeeën
    verzachten misschien
    de verschrikkelijke weeën
    De weeën van diepe pijn
    Wat vreselijk om zo in
    rouw te moeten zijn
    Rozen plaatjes
     
     

    25-07-2014 om 22:40 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)


    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Blog als favoriet !

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Archief per maand
  • 09-2020
  • 08-2020
  • 01-2019
  • 12-2018
  • 11-2018
  • 10-2018
  • 09-2018
  • 08-2018
  • 07-2018
  • 06-2018
  • 05-2018
  • 04-2018
  • 03-2018
  • 02-2018
  • 01-2018
  • 12-2017
  • 11-2017
  • 10-2017
  • 09-2017
  • 08-2017
  • 07-2017
  • 06-2017
  • 05-2017
  • 04-2017
  • 03-2017
  • 02-2017
  • 01-2017
  • 12-2016
  • 11-2016
  • 10-2016
  • 09-2016
  • 08-2016
  • 07-2016
  • 06-2016
  • 05-2016
  • 04-2016
  • 03-2016
  • 02-2016
  • 01-2016
  • 12-2015
  • 11-2015
  • 10-2015
  • 09-2015
  • 08-2015
  • 07-2015
  • 06-2015
  • 05-2015
  • 04-2015
  • 03-2015
  • 02-2015
  • 01-2015
  • 12-2014
  • 11-2014
  • 10-2014
  • 09-2014
  • 08-2014
  • 07-2014
  • 06-2014
  • 05-2014
  • 04-2014
  • 03-2014
  • 02-2014
  • 01-2014
  • 12-2013
  • 11-2013
  • 10-2013
  • 09-2013
  • 08-2013
  • 07-2013
  • 06-2013
  • 05-2013
  • 04-2013
  • 03-2013
  • 02-2013
  • 01-2013
  • 12-2012
  • 11-2012
  • 10-2012
  • 09-2012
  • 08-2012
  • 07-2012
  • 06-2012
  • 05-2012
  • 04-2012
  • 03-2012
  • 02-2012
  • 01-2012
  • 12-2011
  • 11-2011
  • 10-2011
  • 09-2011
  • 08-2011
  • 07-2011
  • 06-2011
  • 05-2011
  • 04-2011
  • 03-2011
  • 02-2011
  • 01-2011
  • 12-2010
  • 11-2010
  • 10-2010
  • 09-2010
  • 08-2010
  • 07-2010
  • 06-2010
  • 05-2010
  • 04-2010
  • 03-2010
  • 02-2010
  • 01-2010
  • 12-2009
  • 11-2009
  • 10-2009
  • 09-2009
  • 08-2009
  • 07-2009
  • 06-2009
  • 05-2009
  • 04-2009
  • 03-2009
  • 01-2009
  • 12-2008
  • 11-2008
  • 10-2008
  • 09-2008
  • 08-2008
  • 07-2008
  • 06-2008
  • 05-2006


    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!