Foto
Zoeken in blog

Beoordeel dit blog
  Zeer goed
  Goed
  Voldoende
  Nog wat bijwerken
  Nog veel werk aan
 
Inhoud blog
  • praktisch
  • bloemen
  • vogel
  • de jonge
  • lied
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Altijd in beweging met van alles en nog wat...

    28-01-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.gij
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Karel van de Woestijne 1878-1929

    Gij, die ik zoet te slapen leide

    Gij, die ik zoet te slapen leide,
    uw adem zoelend aan mijn mond,
    - Kind van mijn liefde en van mijn lijden, -
    en die 'k, toen 'k plots ontwaakte, wijde
    met wakend oog me aanstaren vond:

    'k en zal aan u geen sussen wagen,
    die schielijk dûs de slaap ontwijkt;
    de nacht wordt rijker dan de dagen,
    want reeds klaart vreugde na de vragen
    in 't oog, dat in mijn oge kijkt.

    Want waarom slapen, waar de wake
    meer heerlijks dan de droom belooft?...
    - Kind van mijn vreeze en van mijn haken:
    leg zoet uw kake aan mijne kake,
    leg 't hoofdje naast mijn kommer-hoofd...

    28-01-2010 om 17:17 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    27-01-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.mode
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Albert Verwey 1856-1936 zo'n gedicht is altijd actueel!

    Veel namen

    Alle nieuwerwetse namen
    Van genieën, nieuwe en oude,
    Kwamen in die schedel samen.
    Iedre grote geest vertrouwde
    - Schijnt het - hem zijn diepste gronden
    En hij ijlt die te verkonden
    Met een mond als duizend monden.
    Hoe hij heet? Ik zeg u node
    Hoe hij heet. Zijn naam is Mode.

    Uit de bundel: Het eigen rijk (1912)

    27-01-2010 om 19:24 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    26-01-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.taal
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Charivarius 1870-1946

    De taal der talen

    Het meervoud van slot is sloten
    Maar toch is het meervoud van pot, geen poten
    Evenzo zegt men; een vat twee vaten
    Maar zal men niet zeggen: een kat twee katen

    Wie gisteren ging vliegen, zegt heden ik vloog.
    Dus zeggen ze misschien ook van wiegen ik woog.
    Neen mis! want ik woog is afkomstig van wegen.
    Maar is nu ik "voog", een vervoeging van vegen.

    En van het woord zoeken vervoegt men ik zocht
    En dus hoort bij vloeken, misschien wel ik vlocht
    Alweer mis! want dit is afkomstig van vlechten
    Maar ik hocht is geen juiste vervoeging van hechten

    Bij roepen hoort riep, bij snoepen geen sniep
    Bij lopen hoort liep, maar bij slopen geen sliep
    Want dit is afkomstig van het schone woord slapen
    Maar zeg nu weer niet, ik riep bij het woord rapen.

    Want dat komt van roepen, en u ziet terstond
    Zo draaien wij vrolijk in een kringetje rond
    Van raden komt ried, maar van baden geen bied
    Dat komt van bieden, (ik hoop dat u 't ziet)
    Ook komt hiervan bood, maar van wieden geen wood.

    U ziet de verwarring is akelig groot
    Nog talloos veel voorbeelden kan ik u geven
    Want gaf hoort bij geven, maar laf niet bij leven
    Men spreekt van wij drinken, wij hebben gedronken
    Maar niet van wij hinken, wij hebben gehonken

    Het volgende geval,dat is bijna te bont
    Bij slaan hoort, ik sloeg, niet ik sling of ik slond
    Bij staan niet ik stong ik sting maar ik stond
    Bij gaan hoort ik ging, en niet ik goeg of ik gond

    Een mannetjeskat, noemt men meestal een kater
    Hoe noemt men een mannetjesrat, soms een rater
    zo heeft het NEDERLANDS verschillende kwalen
    Nietemin is en blijft het, DE TAAL DER TALEN.

     

    26-01-2010 om 17:15 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    25-01-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.vliegtuig
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Hendrik Marsman 1899-1940 dat was in de tijd dat de eerste vliegtuigen er kwamen...wat heeft het gebracht? Alweer een vlietuig neergestort alle mensen voor zover de berichten waar zijn, zijn deze omgekomen!

    De vliegmachine

    De aarde spant zich om hem uit te stoten,
    de roekeloze, die haar greep ontsprong
    en zich naar hare rondste toppen wrong,
    waar 't wonder hem der luchten wordt ontsloten –

    Want vorsing loert in zijn gedoken sprong
    en heersen ligt in zijne wil besloten;
    hij proeft de kansen om zich af te stoten
    aan harde lucht, waardoor zijn schroefslag zong.

    Reeds houden vleugels voeling met de trans
    en, ongeschonden heerser in de ruimte
    drijft hij, een glimlach van onkwetsbaarheid –

    Bewegend evenwicht in eindeloosheid,
    metalen rustkern in gespleten ruimte,
    gebeiteld mensmerk aan gespannen trans!

    25-01-2010 om 14:11 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    24-01-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Kind
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Guido Gezelle 1830-1899

    Gelukkig Kind

    Gelukkig kind,
    dat ligt en laat geworden
    al 't geen de mens
    zo driftiglijk beroert!

    Gelukkig kind,
    dat niet en peist op morgen,
    dat alles mint,
    en nijdig niets beloert!

    Gelukkig kind,
    dat elke stap in 't leven
    een stap vernaarst
    aan 't heilig kinderland!

    Gelukkig kind,
    'k zou alles alles geven
    voor uw geluk, mijn kind, dat ligt en roert in 't zand!

    24-01-2010 om 17:22 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    23-01-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.scherven

    Een hartenkreet geschreven door Joke Bot het is kort maar krachtig soms is dat machtig...

     

    scherven

    ouder worden
    houvast aan scherven
    groeien en rijpen
    inzicht verwerven

    Klik hier voor meer gratis plaatjes

    23-01-2010 om 18:18 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    22-01-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.wonderlijk
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Jacobus van Looy  1855-1930

    Wonderlijk

    Wonderlijk is ‘t in ‘t holle van de nacht,
    Plotsling te denken aan zoveel beminden;
    Als in de duistre wereld van de winden,
    ‘t Zwalpe element ligt met gebonden kracht.
    Dan komt zich al wat ver is weer laten vinden:
    De handen, de gelaten der beminden,
    Als in een gloed van lage kaarsen, zacht.
    Smartlijke vreugd te sturen naar die schijnen.
    De lippen, en die ogen te zien deinen-
    Groot is de nacht en het getij vaak boze-
    O eeuwigheid, waar mijn gezichten leven;
    Als achter schuim een beeld stijgt voor een steven,
    Als in een nis schimt ‘n mater dolorose

    22-01-2010 om 13:44 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    21-01-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.vogel
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Jacob Isarël de Haan 1881-1924

    Een vogel

    Een vogel floot en deze stoorde
    Stilte met zijn ongehoorde
    Tintelende fluit.
    Die vogel floot voor zich alleen
    Uit hart en keel ten hemel heen
    Zijn hoog geluid.

    Een vogel kent geen roem of loon,
    IJdelheid niet. Dus fluit hij schoon
    Uit eigen lust.
    Als vogels zó fluit ik, een dichter,
    Maak het duister leven lichter,
    Rusteloos hart gerust.

    21-01-2010 om 16:17 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    20-01-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.psalm
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van van Marnix van Sint Aldegonde 1540-1598 was in oud Nederlands geschreven hieronder de nieuwe versie. En het is nog steeds actueel!

    1.
    Voor de koorleider. Voor Jedutun. Een psalm van David

    2.
    Ik had mij voorgehouden: Ik moet mij beheersen
    en mijn tong voor zonde behoeden,
    mijn mond met een muilband bedwingen
    te midden van mensen zonder God of gebod.

    3.
    En ik zei dan ook niets, geen woord,
    ik zweeg en vond geen verlichting,
    ik voelde steeds heviger pijn.

    4.
    Het brandde in mijn binnenste,
    bij mijn zuchten laaide een vuur op
    en mijn tong begon te spreken:

    5.
    ‘Geef mij weet van mijn einde, HEER,
    van de maat van mijn levensdagen,
    laat mij weten hoe vergankelijk ik ben.

    6.
    U maakte mijn dagen een handbreed lang,
    mijn levensduur is niets in uw ogen,
    niet meer dan lucht is het bestaan van een mens,

    7.
    niet meer dan een schaduw zijn levenspad,
    niet meer dan lucht wat hij rusteloos najaagt,
    hij vergaart en weet niet wie het toevalt.’

    8.
    Wat heb ik dan te verwachten, Heer?
    Mijn hoop is alleen op u gevestigd.

    9.
    Bevrijd mij van al mijn zonden,
    bespaar mij de hoon van dwazen.

    10.
    Ik zei niets, opende mijn mond niet,
    want u was het die mij dit alles aandeed.

    11.
    Houd op mij nog langer te kwellen,
    ik bezwijk onder de slagen van uw hand.

    12.
    U kastijdt de mens als straf voor zijn zonde,
    als een mot vreet u weg wat hij begeert,
    niet meer dan lucht is een mens.

    13.
    Hoor mijn gebed, HEER,
    luister naar mijn hulpgeroep,
    wees niet doof voor mijn verdriet,
    want een vreemdeling ben ik, bij u te gast
    zoals ook mijn voorouders waren.

    14.
    Wend uw straffende blik van mij af,
    dan beleef ik nog vreugde
    voordat ik heenga en niet meer ben.

    Uit de bundel: Het Boeck der Psalmen Davids (1580)

     

    20-01-2010 om 13:58 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    19-01-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.ballade
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Marie Boddaert 1844-1914

    Ballade

    Het schip voer af. - Zij oogde ’t na…
    Het zonlicht ging met hem!
    Nog hoorde zij het laatste woord
    Dier jonge, diepe stem:

    ‘Tot weerziens, Moeder!’ - En zijn kus,
    Die op haar lippen brandt,
    Zijn blik, die lang de hare zocht,
    En ’t wuiven van zijn hand.

    Zij bergt het alles in heur hart.
    Geen dag, geen nacht gaat om,
    Of voor haar ogen rijst zijn beeld:
    ‘Houd moed; ik kom weerom.’

    Nooit dof is ’t oog, nooit bleek haar wang,
    Als zij zijn brieven leest.
    Die liggen alle voor haar neer;
    Zij leest de laatste ’t meest.

    En perst haar lippen op zijn naam,
    En op zijn jubelkreet:
    ‘Ik kom terug! Mijn laatste brief!
    Houd huis en hart gereed.’

    Een kille, lichtloze nacht
    Was ’t leven zonder hem.
    Hij keert! De nacht heeft uit! Weldra
    Hoort zij zijn stap; zijn stem.

    En drukt zij hem in ’t arm, en voelt
    Zijn kus en strijkt zijn haar,
    Zijn donkere lokken van ’t gelaat,
    Veranderd, - niet voor haar!

    Zij zit en staroogt, uren lang…
    Daar staat het reuzengroot:
    ‘Ik kom weerom!’ – ’t Wordt nimmer waar
    Men zei:’ Uw zoon is dood;

    ‘Hij stierf op zee’… En nog veel meer.
    Zij heeft het niet verstaan.
    ‘Ik kom weerom,’ zo fluistert zij,
    En kijkt u lachend aan.

    En iedere morgen wacht zij hem.
    Dan gaat zij naar de ree*
    En doolt de schepen langs en tuurt
    Naar de eindeloze zee.

    En iedere middag wacht zij hem.
    En zet zijn stoel gereed,
    En toeft, een glimlach op ’t gelaat,
    In feestelijk zondagskleed.

    En iedere avond wacht zij hem.
    En strookt zijn peluw glad,
    En luistert – tot het laatst geluid
    Gestorven is in stad.

    En als zij ’t oog voor altijd sluit,
    Dan is ‘t, schoon bleek en stom,
    Als murmelden haar lippen nóg:
    ‘Houd moed; ik kom weerom.’

    ---------------------------------------
    ree: ligplaats voor schepen

    19-01-2010 om 11:30 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    17-01-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.de tijd
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Gerrit Kouwenaar

    De tijd staat open

    De tijd staat open, het hijgt aan weerszijden
    of avond en donker elkander omarmen, het slaapt
    dat het kraakt in de stokoude boomgaard, zwanger
    van wanvruchten galappels wormen

    in het huis het gemor van adem, van data
    dat de nachtschade hangt aan zijn leven
    dat de zaaier ontkiemt in zijn veldbed
    dat de groene woorden als kersen bederven

    bij vlagen het heden, de vragen, gesteun
    van de lage eenmalige bomen om een lange totale
    genadige zomer, om najaar, om winter -

    -----------------------------
    uit: 'Vallende Stilte', 2008.

    17-01-2010 om 17:32 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    16-01-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.roodborstje
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van J.J.A Goeverneur 1809-1898

    Het roodborstje

    Het roodborstje pikt aan het venster, tin! tin!
    En zegt: Ach, doe open en laat mij er in;
    Doe open, lief meisje, 'k weet anders geen raad,
    Zo sneeuwt en zo waait het hierbuiten op straat;
    Ik sterf van de koude, toe, laat mij erbinnen.
    'k Zal zoet zijn en allerlei grapjes beginnen.

    Het meisje deed open en gaf, op haar schoot,
    Aan 't roodborstje suiker en kruimeltjes brood;
    Wat was toen het vogeltje vrolijk! Het sprong
    En danste op haar schouder, het piepte en het zong,
    Het vloog van de tafel de kamer in 't ronde,
    En dankte 't lief meisje zo goed het maar konde.

    Maar toen het daarbuiten zo koud niet meer was,
    En 't zonnetje scheen, zat roodborstje voor 't glas.
    Het speelde niet langer, maar keek door de ruit,
    En piepte zo droevig, als wou het er uit.
    Het meisje deed open, wip! vloog het daarhenen
    En was een, twee, drie in de bomen verdwenen.

    16-01-2010 om 18:54 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    15-01-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.verzen
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Nicolaas Beets 1814-1903

    Verzen

    De verzen zijn bokalen,
    Waarin een dichter zijn gedachten giet.
    Een vers is goed of niet,
    Naarmate ’t vol is tot de rand,
    die niet kan halen,
    Of over-vliet.

     

    15-01-2010 om 16:58 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    14-01-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.molen
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Jan Prins 1876-1948

    Molen op Tessel

    De grauwe reus die, gans een bezig leven,
    tot elke wind zijn hoogmoed heeft gewend,
    staat, ogenschijnlijk nog bij kracht gebleven
    en stevig op zijn stenen fondament.

    Maar ‘t oude lijf, verschrompeld onder de oude
    beplanking, is verschrankt en uitgeteerd
    en staat, ternauwernood bijeengehouden,
    nu in de wind verwinterd en verweerd.

    ‘t Armzalig hout bekleedt de holle romp,
    waar lang ‘t gebrom verstomd is van de wielen.
    Van boven steekt, een vormeloze stomp,
    de naaf uit, waar vier wieken aan ontvielen.
    Van ‘t juk bleef nog ‘t hoog dwarshout ongebroken.

    Zo rijst de molen, ‘t wrak verband ontwricht,
    zijn twee lege armen uitgestoken,
    als een gekruisigde op in ‘t koude licht.

    14-01-2010 om 17:20 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    13-01-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.medicijn
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Altijd waar...een gedicht van Prudens van Duyse 1804-1859

    De beste medicijn

    ‘Mijn hoofdje, moeder, doet mij zeer’
    Riep ik voorleden nacht.
    Weldra zat moeder naast mij neer,
    Die troost en laafnis bracht.

    Zij hield mijn gloeiend handje vast,
    En bood mij koele drank,
    En bad voor mij, bij leed en last;
    Mijn hart werd minder krank.

    Ik sliep, ontwaakte zonder pijn,
    Met d'eerste morgengroet,
    En dacht: ‘Geen beter medicijn,
    Dan moederliefde en moed.’

    Uit de bundel: Gedichtjes voor kinderen (1849)

    Illustratie: 'Het zieke kind' schilderij door John Bond Francisco 1893 (VS)

    13-01-2010 om 16:10 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    12-01-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.tijd
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Karel van de Woestijne 1878-1929

    Er is geen tijd

    Er is geen tijd. Wat gistren was
    is wat vandaag me een liefde wijst.
    Herdenken: ongedronken glas
    dat morgen laaft en spijst.

    Wat is me droeve scheppings-daad
    en baren in 't gelaat der dood?:
    een kindje dat aan 't schaatren slaat
    daar 't wemelt in mijn schoot.

    Welke is de krankheid die me pijnt
    bij dreigend komen en vergaan?
    Wij zijn, daar ze onbeweeglijk schijnt,
    een sterre aan hare baan.

    Wij reizen, en uit ieder punt
    verrijst een einde, ontrijst begin;
    waar alles wat het leven gunt
    verlies is, en gewin.

    En komt eens de ongenode Gast
    ons scheemren in 't vervaald gelaat,
    o Dood, met avond rijk belast:
    dàn wordt het dageraad.

    Uit de bundel: God aan zee

    12-01-2010 om 17:21 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    11-01-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.zelfvernedering
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van J.H. Leopold 1865-1925

    Die nacht van zelfvernedering

    Die nacht van zelfvernedering
    van deemoed aan de dodensponde
    in een gestage preveling;
    "vergeef mijn zonden."

    Van pogen, dat mijn leven, al
    mijn zijn ik u uitgeven konde
    en woorden mij niet kwamen dan
    "vergeef mijn zonden."

    Een simpel woord van leniging
    het enigst, wat ik heb gevonden,
    waarin mijn ziel uitwenen ging
    "vergeef mijn zonden."

    11-01-2010 om 19:25 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    10-01-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.het wiel
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van J. Eijkelboom

    Het Wiel

    's Winters willen wij de lente
    en in de lente liefst de zomer,
    en als het wemelt in de heggen
    zeggen wij: laat de winter komen.
    En daarna is er niets meer goed:
    het voorjaar komt er niet meer aan.
    Wij weten niet dat in ons woedt
    verlangen om maar dood te gaan.

    10-01-2010 om 17:30 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    09-01-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.liedeken
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Gerbrand Bredero 1585-1618

    LIEDEKEN

    [Stemme:
    Nu spreid uw kapje nedere,
    Het is zo mooie wedere etc.]


    Mocht ik verwerven hetgeen ik wou,
    Of zo ’t naar wense gevil,
    Ik kreeg een schone wijze Vrouw,
    Maar hoewel dat ik niet en trouw,
    ’t Schort mij niet aan de wil.

    De angst die in ’t verkiezen leit,
    Bezwaart mijn hart zo zeer,
    Dat mijn arme genegenheid
    zeer zelden ziet gelegenheid,
    Zo ik die wel begeer.

    Zie ik een aanschijn lief en zoet,
    Slecht, needrig, ongeacht,
    Doch vroom en eerbaar van gemoed,
    Maar zonder enig haaf of goed,
    De liefd’ en heeft geen kracht.

    Zo ik dan naar een rijker zie,
    Van schat, van pracht en staat;
    ’t Is nodig dat ik dan van die
    Zo zeer als van de arme vlie,
    Wil ik niet zijn versmaad.

    Verkies ik dan een schone Maagd,
    Bevallig, hups, en snel,
    Die mij in alles wel behaagt:
    Zo is ook al om niet gevraagd,
    Geval ik haar niet wel.

    Zo ik (als veel) om ’t loze geld
    Een lelijk wijf ansla,
    Zo zie ik staag ’t geen dat mij kwelt:
    De liefde door afkeer versmelt,
    Geen trek heb ik daar na.

    Vaar wel die ouwe weeuwen vrijdt,
    Ik ben er voor vervaard,
    En die zijn zoetste jonge tijd
    Met zulke ouwe kwee verslijt,
    Die is geen ere waard.

    Vrij ik een jeugdig wakker dier,
    Die ben ik schier te oud,
    Want die waant in haar zinnen schier,
    Dat in mij al het minnen-vuur
    Is uitgedoofd en koud.

    De kwade die begeer ik niet,
    Het bij-zijn is onzoet
    Van die met een wellust aanziet
    Haar goede vrome mans verdriet,
    Voor die ben ik te goed:

    Maar hoor, deugdrijke Vrouw beleefd,
    Voorzichtig, goed en wijs,
    Mijn hart u alles overgeeft,
    Door die het u genomen heeft
    Voor zijn aards Paradijs.

    Die mij hier voor neuswijs beschimpt,
    Of lastert trots met lust,
    Die doet nog goed, al luidt het vreemd,
    Want t’wijl dat hij mijn eer beneemt,
    Zo heeft een ander rust.

     

    09-01-2010 om 16:13 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    08-01-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.boutade
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van P.A. de Génestet 1829-1861

    Boutade

     

    O land van mest en mist, van vuilen, kouden regen,

    Doorsijperd stukske grond, vol killen dauw en damp,

    Vol vuns, onpeilbaar slijk en onverwaardbare wegen,

    Vol jicht en parapluiers, vol kiespijn en vol kramp,

     

    O saaie brij-moeras, o erf van overschoenen,

    Van kikkers, baggerlui, schoenlappers en moddergoôn,

    Van eenden groot en klein, in allerlei fatsoenen

    Ontvangt het najaarswee van uw verkouden zoon!

     

    Uw kliemerig klimaat maakt mij het bloed in de aderen

    Tot modder; ‘k heb geen lied, geen honger, vreugd noch vree.

    Trek overschoenen aan, gewijde grond der Vaderen,

    Gij – niet op mijn verzoek – ontwoekerd aan de zee.

     

    08-01-2010 om 16:36 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)


    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Blog als favoriet !

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Archief per maand
  • 09-2020
  • 08-2020
  • 01-2019
  • 12-2018
  • 11-2018
  • 10-2018
  • 09-2018
  • 08-2018
  • 07-2018
  • 06-2018
  • 05-2018
  • 04-2018
  • 03-2018
  • 02-2018
  • 01-2018
  • 12-2017
  • 11-2017
  • 10-2017
  • 09-2017
  • 08-2017
  • 07-2017
  • 06-2017
  • 05-2017
  • 04-2017
  • 03-2017
  • 02-2017
  • 01-2017
  • 12-2016
  • 11-2016
  • 10-2016
  • 09-2016
  • 08-2016
  • 07-2016
  • 06-2016
  • 05-2016
  • 04-2016
  • 03-2016
  • 02-2016
  • 01-2016
  • 12-2015
  • 11-2015
  • 10-2015
  • 09-2015
  • 08-2015
  • 07-2015
  • 06-2015
  • 05-2015
  • 04-2015
  • 03-2015
  • 02-2015
  • 01-2015
  • 12-2014
  • 11-2014
  • 10-2014
  • 09-2014
  • 08-2014
  • 07-2014
  • 06-2014
  • 05-2014
  • 04-2014
  • 03-2014
  • 02-2014
  • 01-2014
  • 12-2013
  • 11-2013
  • 10-2013
  • 09-2013
  • 08-2013
  • 07-2013
  • 06-2013
  • 05-2013
  • 04-2013
  • 03-2013
  • 02-2013
  • 01-2013
  • 12-2012
  • 11-2012
  • 10-2012
  • 09-2012
  • 08-2012
  • 07-2012
  • 06-2012
  • 05-2012
  • 04-2012
  • 03-2012
  • 02-2012
  • 01-2012
  • 12-2011
  • 11-2011
  • 10-2011
  • 09-2011
  • 08-2011
  • 07-2011
  • 06-2011
  • 05-2011
  • 04-2011
  • 03-2011
  • 02-2011
  • 01-2011
  • 12-2010
  • 11-2010
  • 10-2010
  • 09-2010
  • 08-2010
  • 07-2010
  • 06-2010
  • 05-2010
  • 04-2010
  • 03-2010
  • 02-2010
  • 01-2010
  • 12-2009
  • 11-2009
  • 10-2009
  • 09-2009
  • 08-2009
  • 07-2009
  • 06-2009
  • 05-2009
  • 04-2009
  • 03-2009
  • 01-2009
  • 12-2008
  • 11-2008
  • 10-2008
  • 09-2008
  • 08-2008
  • 07-2008
  • 06-2008
  • 05-2006


    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!