|
Het gebeurt me niet rap, maar vandaag had ik het nog eens zitten, effe terugschakelen naar 'n kleinere versnelling. Mijn plan was om deze voormiddag naar de abdij van Val Dieu te fietsen. Op de buienradar had ik gezien dat het droog zou blijven en dat er 'n wind van 3 bfr. zou zijn, komende uit het ZW (dus in de richting van Val Dieu). En zoals verhoopt, de zon was van de partij maar ook 'n schrale en koude tegenwind.  Dat die zon mij in de ogen scheen  , tot daar toe, maar die koude wind begon in te werken op mijn systeem. Om mijn motor niet op te blazen, was het dus kwestie van 'n tandje kleiner te fietsen. Op 'n bepaald moment was ik zelfs aan het denken om 'n afslag naar links te nemen (dus vroeger terug te keren). Maar mijn eergevoel had bepaald dat het Val Dieu zou worden en dat is het dan ook geworden, zij het dat de laatste kilometers tot ginder, echt op karakter waren. 
Gelukkig was de brasserie van de abdij geopend, dat had ik op voorhand nagezien. Die koffie, dat stuk taart en de Cecemel kwamen dus echt op tijd.  Ik ben er toch 'n tijdje blijven zitten, effe genieten van de warmte en het gezelschap. Ik was er niet alleen, er waren vele gezinnen die aan het genieten waren van 'n warme lunch, de volwassenen ook met 'n fris Val Dieu biertje.
En zoals verhoopt, de terugweg ging mij 'n stuk makkelijker af dan de heenweg. Ik had nu de wind in de rug, en die pauze had mij goed gedaan.  Misschien nog 'n woordje uitleg over mijn route. Ik vertrok via het jaagpad in Briegden om in Kanne onder de brug, enkele foto's te nemen. Van Kanne ging het via Lanaye en Moelingen naar Warsage. Daar had ik dan 'n heel stuk bergop en ... wind op kop.  Vooral daar heb ik mij ingehouden om niet in het rood te gaan. Ik was dus blij om in Val Dieu effe te pauzeren en ook om er enkele foto's te maken. 
De terugweg liep in het begin via dezelfde wegen. In Warsage-centrum nam ik ook enkele foto's. Maar eens in Voeren, koos ik er voor om via 'n andere weg terug te keren. In 's-Gravenvoeren waande ik mij de verkondiger van de plaatselijke carnavalsstoet, ik diende doorheen de hoofdstraat te fietsen, de straat waar de stoet doorheen diende te trekken. Het volk stond al rijen dik en de muziek was uitbundig. Alleen spijtig dat ik geen karamellen bijhad om rond te strooien, ik zou nogal een bekijks gehad hebben.
Maar eens Voeren buiten, kon ik naar Maastricht fietsen, niet doorheen het centrum maar er onderdoor om via Rothem naar de Noorderbrug te pedaleren. Helemaal op het einde waar ik rechtsaf diende te gaan richting de grens en Smeermaas, zag ik die fiets nog steeds liggen, ontdaan van wielen en zadel, maar nog steeds met 'n stevige ketting vastgemaakt aan 'n paal. Hij ligt er al 'n tijdje. 
En in Smeermaas kon ik zonder problemen passeren aan het kruispunt. Vandaag gaat er de carnavalsstoet uit en zo te zien stond er al heel wat volk te wachten op het jolijt. Thuis kon 'n warm bad mij lekker opkikkeren. Dat heb ik alweer gehad, Val Dieu, ... voor het eerst en niet voor het laatst dit jaar.
|
Ik ben Eddy Meuris