Hiervoor vertelde ik, dat er voor Betty een wéreld openging. En ik ben geëindigd met mijn blijde uitroep: "En ík heb een uitnodiging voor een jeugdweekend".
Jonge mannen zijn dikwijls 'haantjes'. Zij proberen vooruit te komen, op welk gebied dan ook en dat op een beetje 'streberische' manier. En in het maatschappelijke leven betekende ik nu dan toch wel iets. Ik was rijksaccountant. Nu ja, wel in de rang van adjunct-accountant. Maar ik studeerde hard en zou het wel brengen van 'eerste klas adjunct-accountant' tot 'adjunct-accountant eerste klas', zoals éen van mijn standaardgrapjes luidde, waarop mijn vrouw dan weer wat vermoeid lachte; (kennen jullie dat ?).
Maar dit nieuwe: overal ontstonden kleine groepjes, die ook al wel eens uitgroeiden tot heuselijke kerkjes. En ik droomde van een neven-carrière op het geestelijke vlak. Ik had nu iets horen verluiden van 'vervulling met de Heilige Geest', van Geestesgaven en Geestesvrucht, dingen waar je vroeger nóoit van hoorde. En ik meende al genoeg bagage te hebben om anderen verder in te leiden.
En nu was er dus die uitnodiging voor een jeugdweekend....bij een bevriende familie thuis, die wij ook weer in die nieuwe kringen hadden leren kennen. Want al lieten de oude kennissen het afweten....andere kennissen kwamen opdagen, even nieuw, even experimenteerderig, even enthousiast als wij.
Ik dus zondagmorgen erheen, blakend van ijver, met een praatje voorbereid. Ze hadden al een zaterdagmiddag en -avond achter de rug.
Het ontvangende echtpaar loodste mij gelijk naar de keuken. "Er is ook een warme maaltijd aan het weekend verbonden", zo zeiden zij. "En toen dachten wij aan jou. Er moet voor ieder van de dertig jongelui een grote gehaktbal komen en ook verder is er iemand nodig voor de andere warme spijzen. Wij hebben het volhandig met de algehele leiding. En wij wisten dat jij handig was met de 'eenvoudige pot'. Het hoeft geen groots iets te worden. Gehaktbal, aardappels, groente, lekker sjuutje, vrucht, weetjewel. En er staat al heel wat klaar".
Nu ben ik wel een 'haantje' (geweest).... nu , met mijn bijna 84 is dat allemaal wat minder ......maar ik heb daarnaast , dat ik mijn telewurstelling goed kan wegslikken en mij in nieuwe situaties schikken.
En terwijl ik daar in die keuken stond te bakken en te braden en te koken en meer van dat soort werk, kwam er langzaamaan een stille lach in mij op. Ik voelde dat de Heer mij weer eens op een andere manier aan het vormen was.
Even later diende deze Adjunct-accountant de spijzen op. En de jongelui riepen me toe: "Kokkie...hier nog een gehaktbal" en woorden van soortgelijke strekking, groenten, fruit en aardappelen betreffende. En niemand bespeurde onder de oppervlakkige hulpvaardige grijns de toch nog wat schrijnende teleurstelling, ook al kreeg ik geleidelijk aan...... want een mens is een gecompliceerd wezen steeds meer schik in mijn dienende rol.
De bijbelstudie werd gegeven door een jongen, amper ouder dan de 15-16-jarige bezoekers. Ik zat daar met mijn zorgvuldig voorbereid betoog en moest erkennen, dat de jeugd met deze 'bijna leeftijdgenoot' toch beter af was in deze situatie.
Toen ik 's middags thuiskwam, vroeg mijn vrouw: "En....kon je je ei kwijt?" Ik antwoordde: "Nee....maar wel dertig gehaktballen". En daarna verwerkten wij dit gebeurtenisje in een wat geërgerd-geamuseerde sfeer.
Ik heb van mijn leven daarna -overdrachtelijk gezien- nog menig gehaktbal op moeten dienen. Maar er is toch ook wel steeds meer tijd gekomen voor zangleiding, preken enz.
En nu is de toestand zodanig, dat van vele kanten geroepen wordt: "Ger....doe je hier nog even een posting".
En ook in die vijf jaar op Internet heeft de Heer mij weer verder gevormd en heeft de duivel geprobeerd, de fraaie vormgeving door de Heer te bederven door gemene kneepjes. Maar aan gene zijde van het graf is de duivel er niet meer bij met zijn ongein. Dan modelleert alleen de Heer verder en verder.
