Lui, nog even over 1982, die scheiding van Ida. Maar daarna toch terug, want we gaan te vlug.
Ook in 1977 gebeurden grote dingen.
Eerst die scheiding dus: Ouders, die zoiets nog nooit hebben meegemaakt, moeten op dit soort ervaringen nog zo helemaal inspelen.
Wij waren er dagenlang van ontsteld, maakten toen de afwikkeling mee. Die verliep wel goed, zonder krakeel. Er waren geen kinderen, dat scheelt 'een slok op een borrel'.
Hoe was dat nu allemaal zo gekomen ? Ida was voorheen heel erg betrokken geweest bij ons geloof. Ze heeft zelfs nog wel eens een vriendin met ons in kennis gebracht. En die vriendin is bij dit geloof gebleven tot op de huidige dag. Zij is een gewaardeerd lid van de gemeente, waar ik nu ook ben en ik zie haar wekelijks.
Maar Ida werd bekoord door 'de tegenwoordige wereld, evenals Demas,( 2 Tim 4 v 10).
Die wereld deed zich zo aanlokkelijk aan haar voor. In die wereld was 'van alles te beleven'.. Door allerlei relaties maakte zij veel leuke dingen mee, waar andere mensen pas later aan toekomen: skivacanties en zo.
En in de gemeente, waar ze zich zo'n beetje gesetteld hadeen, waren er lastige mensen, die zich door het een of ander woordje van haar gegriefd voelden, Ze was nog zo'n veulen, amper 20, toen dit gebeurde. En die veel oudere medegelovigen bleven maar doozeuren over dat ene woordje,dat dan verkeerd gevallen was.
En daarbuiten, in die wijde, wijde wereld, waren alleen maar gezellige mensen zonder grezeur en genietend van het leven.
En toen ze ook nog eens verhuisden en de nieuwe gemeente niet kon boeien, toen was het gauw gebeurd.
Ja...hoe gaan die dingen soms......
Later heeft Ida het leven van allerlei grimmige kanten leren kennen. Het heeft zich aan haar getoond in velerlei facetten. Maar toen kon zij niet meer terug. Ach...Ida...lieve kind; we houden niet op voor je te bidden..
Volgendd week: Calabrië...!!!
Maar jullie vragen nu tóch: "We missen nog iets. Wanneer je van de Heer wegdwaalt, als echtpaar, dan hoeft dat toch niet te betekenen, dat je gaat scheiden. En die man kan toch wel gelovig zijn gebleven. We missen ergens een schakel.".
Gelijk heb je.....soms echter is het zo, dat 'uitgekeken raken op de Heer' andere kwade zaken inluidt. En Ida raakte uitgekeken op haar man, die overigens op zíjn maniet de Heer kwijtraakte. En gelovige meensen, die ´wat uitgekeken raken´op hun partner, worden door de Heer wel gewaarschuwd om terug te keren naar zijn kudde. Wanneer een schaap erg ver wegdwaalt, gooit de hemelse herder wel eens een steentje, dat het wegdwalende dier doet schrikken en terugkeren. Maar Ida raakte zo ver weg, dat ze buiten het bereik van zelfs maar een 'waarschuwingssteen' kwam.
En zo is het gekomen. "Hij of zij was een mooi boek , maar ik heb het uit", zeggen mensen soms, maar de Heer kan het zo leiden voor zijn beminden, dat ze na 64 jaar huwelijk nog blij en dankbaar lezen in een boek, dat ze meenden, na 8 jaar al uit te hebben.
