Toen we een poosje in Suriname waren ,voelden we ons een beetje onbehaaglijk.
We wáren daar nu wel, maar wat liep het allemaal traag. We konden maar geen scholen vinden voor de kinderen en het was hoog tijd dat ze weer leerden de regelmaat te kennen van een klas en vriendjes en vriendinnetjes.
We voelden ons ook niet prettig: bulten en infecties plaagden ons. We konden ons ook maar niet settlen in een gemeente. We zaten maar in dat hotel, moesten onderhand iets vinden.
En toen drong het tot ons door: al deze nieuwe omstandigheden hadden er ons toe gebracht, de Heer een beetje te vergeten. Door de nieuwe situatie vloeide het geld wat rijkelijker binnen dan de welvaart die we al in Nederland gewend waren. En we vergaten maar steeds om de Heer daarvan een ´dubbel deel´ te geven.
En toen herstelden we dat ijlings. We stelden ook in het nieuwe land automatische overschrijvingen in naar verschillende gemeenten, die wij hadden leren kennen en zochten de Heer weer meer in onze gebeden.
Het was ook zo, dat wij zoveel zorgen gehad hadden met 'het starten van een nieuw huishouden', dat wij God en Jezus daarin niet voldoende gekend hadden. En toen begon er een vicieuze cirkel. Onze aanvangszorgen brachten ons er toe om zelf te gaan ploeteren en de Heer er een beetje buiten te laten. En dat 'de Heer er buiten laten' maakte dan weer dat er op al ons pogen geen zegen rustte. Maar nu kregen wij er weer oog voor dat Spreuken 26 v 3 zegt: "Vertrouw bij je werk op de HEER en je plannen zullen slagen".
Nu zul je zeggen: "Ger...dit is toch allemaal wel heel erg basaal. Sinds 1959 op een nieuwe en rijkere weg met God. En dan komt er in 1971 - na twaalf jaar !- eens iets lastigs op je weg...En dan maar weer gelijk: zelf doen...zelf voorthollen..." Val me nu niet te lastig. Die vergeetachtigheid heeft maar een maand geduurd. En we waren al tegen de vijftig en werden op die leeftijd nog eens geconfronteerd met volkomen andere omstandigheden.
Nu ja, nadien ging alles veel beter: - we vonden een school voor de kinderen - we kregen een uitnodiging om mee te doen aan een zomer-evangelisatie - we kregen een huurhuis in een beeldige ' collectieve tuin' . - de infecties verdwenen
En we leerden weer een les: altijd contact houden met de Heer, ook bij steeds wisselende omstandigheden.
En zo zijn we dan weer terug bij het begin van deze levensbeschrijving: de voortdurende vorming die de Heer wil geven...... maar ook het voortdurend 'in de wielen willen rijden van Gods plannen' door de duivel.
En over die spannende dingen rondom je leven schrijf ik alsmaar verder.
