De volgende twee maanden zijn vól familiebezoeken.
Eerst zijn daar Willie met haar zoontje van 2, die tijdens zijn verblijf bij ons 3 zal worden. Dat joch is toch wel zo'n grappig, levendig mannetje. Als je als opa met hem wandelt,doet hij tijdens zo'n wandeling wel 'duizend'dingen en babbelt voortdurende honderd uit in dat schattige peutertaaltje. Dat zijn pure vreugden voor een opa, terwijl Betty dan weer haar vreugde vindt in eindeloze geprekken met een dochter. Je vraagt je af, waar Willies man is. Wel, hij is marineman en vaart in de Noordelijk wateren, zo bij IJsland.
En nauwelijk zijn ze weg, nee....ze lossen elkaar af..... of daar zijn Mariëtte en d'r man. We doen met deze kinderen en kleinkind allerlei mogelijke tochten. Ik voer ze mee naar heel diepe dalen en behoorlijk hoge rotsen; maar watervallen en kastelen enz. En zwangere Mariëtte doet maar dapper mee
En als ze eindelijk allemaal weg zijn, gaan wij een paar dagen naar Granada en bewonderen het Alhambra.
Natuurlijk zijn er ook tegenvallers. Samen met een mede- urbanisatiebewoner heb ik veel gedoe om een dement geworden medebewoner op de bus naar Duitsland te krijgen. En we hebben een inbraak. Maar de dieven lijken wel met blindheid geslagen. Ze richten veel vernielingen aan, maar uiteindelijk .....missen we niets. Dank U Heer.
Veel vrienden, veel gesprekken. Goede , geestelijke contacten. Echt een Spanje verblijf, dat veel zegeningen schenkt. Alleen merk ik, dat Betty wat slechter tegen alle drukte opkan.
