Maria do Mar... uma história filmada na Nazaré...
Maria do Mar (1930) is een Portugese stomme film gerealiseerd door José Leitão de Barros. Het is het eerste docudrama en ook het eerste etnodrama uit de Portugese filmgeschiedenis; op internationaal vlak het tweede na Moana (1926) van Robert Flaherty. Het is, samen met Moana, een pionierswerk voor de visuele antropologie.
(Visuele antropologie is een kleine subdiscipline binnen de culturele antropologie. De nadruk ligt hier op de etnografische film, wat inhoudt dat je laat zien wat mensen doen, met als achterliggend idee dat in het handelen van mensen de kern van cultuur besloten ligt. Het aanschouwelijk maken via een audiovisuele productie is de meest directe manier van representeren, met name voor handelingen en non-verbale communicatie.)
De première van de film ging door in Lissabon op 20 mei 1930in de bioscoopzalen Odeon en São Luiz en hij kwam uit in de stad Porto op 9 juni van datzelfde jaar in de zaal Aguia do Ouro.
Het verhaal:
De film begint met de schipbreuk van een vissersboot in het vissersdorpje Nazaré, waarbij alle opvarenden verdrinken, uitgenomen de stuurman. Het hele dorp is boos op hem. Zij vinden dat hij die avond niet had mogen uitvaren. Hij pleegt, onder druk van de weduwen, zelfmoord. De stuurman had een dochter Maria. En een van de weduwen die de stuurman tot zelfmoord pushte, had een zoon Manuel. Door deze gebeurtenissen werden de twee families elkaars vijanden. Maar net als in Shakespeares Romeo en Julia, hielden deze zoon en dochter van elkander. De trigger was een zwempartij, waarbij Maria bijna verdronk en waarbij Manuel haar redde van de verdrinkingsdood. Ze trouwden, maar de twee geliefden werden afgewezen door hun respectievelijke schoonmoeders. Na verloop van tijd kregen zij een dochtertje. Op zekere dag gebeurde er iets, waardoor iedereen ten onrechte dacht dat het kindje van het jonge paar gestorven was. De grootmoeders werden zich opeens ten volle bewust van hun liefde voor de baby en zij sloten, samen met het hele dorp, opnieuw vrede met elkaar.
Op dit meest westelijke deel van Europa is de Atlantische Oceaan erg wild en voor de vissers betekende het dat iedere keer dat zij uitvaarden om hun dagelijks brood te verdienen, zij hun leven riskeerden. Hun families werden constant geconfronteerd met een zee die hun vader, echtgenoot of zoon nooit meer teruggaf door de eeuwen heen hebben duizenden Portugese vissers zo het leven gelaten
José Leitão de Barros was een Portugese regisseur en toneelschrijver. Hij werd geboren op 22 oktober 1896 in Lissabon en stierf er op 29 juni 1967.
Tot zijn bekendste films behoren Maria do Mar (1930), de eerste Portugese geluidsfilm A Severa (1931), Ala-Arriba! (1945), en een levensverhaal over Portugal's nationale dichter Camões (1946).
Door een tip van de man van onze lerares Luísa, ben ik op zoek gegaan naar de woorden van Fado Malhoa. (Muito obrigada José!)
Dit gedicht, dat door José Galhardo geschreven is, is een eerbetoon aan de schilder José Malhoa, die het meest Portugese onderwerp van Portugal op doek heeft kunnen zetten, nl. de Fado.
De muziek voor deze fado werd geschreven door Frederico Valério en werd voor het eerst door Amália Rodrigues gezongen in een merkwaardige kortfilm uit 1947 (Fado Molhoa, 11 min.), waarin de fadista binnenin het schilderij zit
Fado Malhoa Por Amália Rodrigues Letra: José Galhardo Música: Frederico Valério
Alguém, que Deus já lá tem, - pintor consagrado - que foi bem grande e nos dói ser já do passado, pintou numa tela, com arte e com vida, a trova mais bela da terra mais querida.
Iemand, die reeds overleden is, - een begeesterd schilder (=José Malhoa) - was heel beroemd en het maakt ons droevig dat hij er niet meer is, hij schilderde een doek, kunstzinnig en naar het leven, het mooiste lied (fado) van de meest geliefde grond (Portugal).
Subiu a um quarto que viu à luz do petróleo e fez o mais português dos quadros a óleo: um zé de samarra (*) com a amante a seu lado, com os dedos agarra, percorre a guitarra, e ali vê-se o Fado!
Hij verheerlijkt daarop een kamer, verlicht door een petroleumlamp en maakt aldus het meest Portugese olieverfschilderij: een man van het volk (*) met een minnares aan zijn zij, met zijn vingerspel, tokkelt hij op de gitaar, en kijk dát is Fado!
Faz rir a ideia de ouvir com os olhos, senhores. Fará, mas não para quem já ouviu, mas em cores. Há vozes de Alfama naquela pintura e a banza derrama canções de amargura.
Het lijkt lachwekkend om te horen met de ogen, mijne heren. Het zij zo, maar niet voor degenen die het reeds hoorden, maar dan in kleuren. Er zitten stemmen van Alfama in deze schilderij en de banza(= portugese gitaar) verspreidt liederen vol bittere smart.
Dali vos digo que ouvi a voz que se esmera: boçal, um faia banal cantando à Severa. Aquilo é bairrista; aquilo é Lisboa, boémia e fadista, aquilo é de artista; aquilo é Malhoa!
Vandaar ik zeg u dat ik hoorde de stem die streeft: brutaal, een banale losbol, zingend zoals Severa. Dat is van deze wijk, dat is Lissabon, bohemien en fadista, dat is artistiek; dat is Malhoa!
(eigen vertaling)
(*)
um zé de samarra is een personage die een klasse vertegenwoordigt (de samarra is een soort vest welke het geschilderd personage enkel op zijn linkerarm heeft). Zé is de afkorting van José en wordt gebruikt om het Portugese volk te benoemen. Herinner je O Zé Povinho (waarmee de stem van het volk wordt bedoeld) van Rafael Bordalo Pinheiro. (lees meer hierover via volgende link: klik HIER! = laatste deel van het bericht)
Wil je een recentere versie beluisteren, bekijk dan deze video met het doek van Malhoa
Link naar het Museu da Cidade in Lissabon, waar het doek te bezichtigen is: klik HIER! Link naar het Museu José Malhoa in Caldas da Rainha, waar de schilder geboren is: klikHIER!
As Mil e Uma Noites (Alf Lailah Oua Lailah) é uma obra clássica da literatura Persa, consistindo numa coleção de contos orientais compilados provavelmente entre os séculos XIII e XVI. São estruturados como histórias em cadeia, em que cada conto termina com uma deixa que o liga ao seguinte. Essa estruturação força o ouvinte curioso a retornar para continuar a história, interrompida com suspense no ar. O uso do número 1001 sugere que podem aparecer mais histórias, ligadas por um fio condutor infinito. Usar 1000 talvez desse a idéia de fechamento, inteiro, que não caracteriza a proposta da obra.
Schahriar, rei da Pérsia, vitimado pela infidelidade de sua mulher, mandou matá-la e resolveu passar cada noite com uma mulher diferente, que mandava degolar na manhã seguinte. Recebendo como mulher a Sherazade, esta iniciou um conto que despertou o interesse do rei em ouvir-lhe a continuação na noite seguinte. Sherazade, por artificiosa ligação dos seus contos, conseguiu encantar o monarca por mil e uma noites e foi poupada da morte.
A história conta que, durante três anos, moças eram sacrificadas pelo rei, até que já não havia mais virgens no reino, e o vizir não sabia mais o que fazer para atender o desejo do rei. Foi quando uma de suas filhas, Sherazade, pediu-lhe que a levasse como noiva do rei, pois sabia um estratagema para escapar ao triste fim que a esperava. A princesa, após ser possuída pelo rei, começa a contar a extraordinária "História do Mercador e do Efreet", mas, antes que a manhã rompesse, ela parava seu relato, deixando um clima de suspense, só dando continuidade à narrativa na manhã seguinte. Assim, Sherazade conseguiu sobreviver, graças à sua palavra sábia e à curiosidade do rei. Ao fim desse tempo, ela já havia tido três filhos e, na milésima primeira noite, pede ao rei que a poupe, por amor às crianças. O rei finalmente responde que lhe perdoaria, sobretudo pela dignidade de Sherazade.
Fica então a metáfora traduzida por Sherazade: a liberdade se conquista com o exercício da criatividade.
O original em árabe recebia o título de as 1000 noites, que foi alterado mais tarde por ser o número 1000 um número de mal agouro na cultura árabe. A história de Aladim e a lâmpada maravilhosa foi incluída mais tarde por ser muito apreciada e está entre as histórias mais famosas que Sherazade conta. Merecem destaque também as de Simbad (o marinheiro que fica rico em sete viagens fantásticas) e de Ali Babá (que consegue fortuna enganando os famosos quarenta ladrões).
De vertellingen van Duizend-en-één-nacht
Het verhaal gaat dat de koning Sjahriaar door zijn vrouw bedrogen was. Om herhaling te voorkomen besluit hij voortaan elke avond een nieuwe maagd te huwen en haar de volgende ochtend ter dood te brengen. Na enige tijd huwt hij de dochter van zijn grootvizier: Sjahrazad (meestal geschreven als Sheherazade).
Om aan de executie te ontkomen vertelt zij hem in de huwelijksnacht een verhaal dat nog niet af is. Om te weten hoe het afloopt spaart hij haar. De volgende nacht komt het vervolg, maar ook dat verhaal is niet af. De koning gunt haar nog een nacht. Dit houdt Scheherazade 1001 nachten vol en elke nacht wordt afgesloten met een onvoltooid verhaal. Ondertussen schenkt zij hem enkele kinderen. Wanneer de verhalen uiteindelijk ten einde zijn, is de koning zo van haar gaan houden, dat hij haar gratie schenkt en ze zijn definitieve vrouw mag worden.
De bekendste verhalen uit de verzameling zijn:
·
Aladin en de wonderlamp · Sinbad de zeeman · Ali Baba en de veertig rovers
Deze verhalen werden echter aan de verzameling toegevoegd in de Franse vertaling van
Antoine Galland in het begin van de 18de eeuw; ze kwamen niet voor in de oorspronkelijke Arabische tekst. Dat is wellicht de reden dat er sprookjes zijn die er nogal op lijken. Het sprookje Sesam Open U! van de gebroeders Grimm is een ingekorte variant op Ali Baba en de sprookjes Het Blauwe Licht (Grimm) en De Tondeldoos (van Hans Christian Andersen) tonen parallellen met Aladin.
De Russische componist Nikolaj Rimski-Korsakov heeft eind 19e, begin 20e eeuw balletmuziek geschreven voor uitvoeringen van het klassiek ballet Sheherazade, waarin ook het stuk van Sindbad de Zeeman voorkomt. De compositie wordt tegenwoordig minder als balletstuk uitgevoerd maar meer als concertmuziek.
Minder bekende verhalen zijn:
·
De visser en de geest · Prins Ahmed en de fee Pari Banoe · De bochel · Prins Kamar Alzaman en Boedoer · Abukier en Abuzier (Abu Kir en Abu Sir)
Bron/Fonte: Wikipédia
Deze nacht, rond 02:40, werd Portugal wakkergeschud door een aardbeving... Hier volgen een paar berichtgevingen uit het Portugese journaal van vanmiddag en vannacht...
Een krachtige aardbeving heeft Portugal en delen van Spanje en Marokko door elkaar geschud. Volgens het Portugese meteorologisch instituut had de aardschok een kracht van 6,0 op de schaal van Richter. Niemand raakte gewond, en er werd ook geen schade gemeld. De beving had haar epicentrum in de Atlantische Oceaan, ruim 100 kilometer ten zuidwesten van de Portugese stad Faro.
De aardbeving was in Portugal in bijna heel het land tot in het noorden te voelen. In Spanje werden vooral de Andaloesische grootsteden Huelva, Sevilla en Córdoba de schok gewaar. Vele bewoners, die uit hun slaap werden gerukt, belden bezorgd naar de hulpdiensten. In Marokko was de aardschok vooral in de steden Rabat, Casablanca en Tanger te voelen.
Nabevingen De aardbeving werd om 2.37 uur geregistreerd. Er volgden minstens acht zwakkere nabevingen. Volgens Amerikaanse berekeningen lag het epicentrum 10 kilometer diep. Spaanse bronnen spraken zelfs van een diepte van 58 kilometer. Ook de juiste kracht is niet duidelijk; het Spaanse geografisch instituut becijferde de schok op 6,3, het Amerikaanse USGS ging uit van een kracht van 5,7 en het bevoegde instituut in Marokko van 5,5.
Aardbevingsgebied De Atlantische Oceaan ten zuidwesten van Portugal wordt beschouwd als een aardbevingsgebied. Pas in februari 2007 deden er zich aardschokken van ongeveer dezelfde kracht voor. Ook toen was er geen schade. Deskundigen wezen er op dat bij dit soort aardbevingen geen gevaar voor tsunami's bestaat.
Goede beving Henrique Vicêncio van de Portugese rampenbestrijdingsdienst omschreef de jongste beving als "goedaardig". "Op deze wijze worden ondergrondse spanningen vrijgemaakt, die zich in de loop van de tijden hebben opgebouwd", zei hij. "Zo wordt voorkomen dat zich in de toekomst nog krachtigere aardbevingen voordoen".
Ramp in 1755 In 1755 werd Lissabon door een zware aardbeving bijna met de grond gelijkgemaakt. Zestigduizend van de toen 275.000 inwoners kwamen om het leven. Ook in andere delen van Portugal, Zuid-Spanje en Nood-Afrika werden duizenden mensen gedood. De kracht van de toenmalige aardbeving werd geschat op 8,6 tot 9,0 op de schaal van Richter. (belga/sam)
Para todas as crianças, grandes ou pequenas, ricas ou pobres...
Ondanks het feit dat er in Portugal geen echt Sinterklaasfeest bestaat (de kinderen krijgen hun cadeautjes van Pai Natal op kerstavond), wil ik toch dit liedje opdragen aan alle kinderen, groot en klein, rijk en arm... Trouwens, vorige week in de Portugese les, vond onze juf dat dit een heel mooi liedje was (hm)...
Açordas bestaan meestal uit brood dat met een paar andere ingrediënten gekookt is zodat een klonterig mengsel ontstaat (laat u niet door deze beschrijving afschrikken, want broodgerechten zijn dan wel niet altijd het toppunt van glamour maar met hun smaak is niets mis).
Deze gerechten hebben natuurlijk één groot voordeel: u ruimt er resten oud brood mee op. In Portugal wordt heel veel brood gegeten. Het staat bij elke maaltijd op tafel, wordt bij elk hartig gerecht (inclusief de soep) opgediend en wordt met fruit als hapje gegeten. Daarom is er vaak genoeg over om er iets anders te kunnen van maken.
Het brood in açordas moet echter van goede kwaliteit zijn. In Portugal is zogenaamd boerenbrood te koop, dat niet helemaal wit maar ook niet echt volkoren is. Het is veel steviger en compacter dan gewoon wittebrood. Neem er liever geen fonkelwit brood van de wattige soort voor, want dat geeft een laffe, niet erg aantrekkelijke pap.
Açorda Alentejana
Broodsoep uit de Alentejo
Dit is het allergeurigste broodgerecht en de Portugezen zijn er dol op. Het is gelukkig gauw te maken, maar een grote hoeveelheid koriander is onmisbaar. Kunt u die niet krijgen, bewaar deze açorda dan tot een moment dat u dit heerlijke kruid wel bij de hand hebt.
3 tenen knoflook 4 eetlepels olijfolie ½ bussel verse koriander 500 g oud wittebrood 1 liter kokend water (stijl boerenbrood-oudbakken) zout 4 eieren, gepocheerd
Pureer de knoflook en koriander (of wrijf ze met wat zout in een vijzel fijn) en doe deze puree in een grote schaal. Doe er kokend water, zout naar smaak en olie bij. Breek het brood in (kleine) stukjes en week ze een tijd in het vocht. Verdeel het gerecht over 4 soepkommen, leg er steeds een ei op en dien het direct op.
Dit gerecht is als soep bedoeld en mag niet te droog zijn. Alles hangt van het soort brood af, maar u hebt misschien wat extra kokend water met zout nodig om voor wat vocht rond het brood te zorgen.
U kunt deze açorda opdienen als bijgerecht van gebakken of gegrilde vis en olijven.
k Zou zeggen: Bom apetite!
Bron: De Portugese Keuken (Edite Vieira) - ISBN 90 6097 603 7
Pedro Caldeira Cabral (Lissabon, 1950) is een Portugese onderzoeker, componist en bespeler van de guitarra (Portugese gitaar). Hij levert een belangrijke bijdrage aan de waardering en kennis van dit instrument, en in het algemeen van de Oude Muziek.
Vanaf jonge leeftijd bespeelde Cabral o.a. de guitarra. Op het conservatorium legde hij zich toe op de luit en de viool. Hij is vooral geïnteresseerd in instrumenten die in de Oude Muziek gebruikt werden.
Hij draagt op drie manieren bij aan de kennis over Oude Muziek: door middel van onderzoek, spelen en componeren.
Cabral onderzoekt waarom een bepaald instrument in een bepaald muziekstuk gebruikt werd. Hij werkte mee aan het boek Os Instrumentos Musicais Populares Portugueses (Portugese volksmuziekinstrumenten), dat gezien wordt als een van de standaardwerken over Oude Muziek in Portugal. In 1999 schreef hij A guitarra Portuguesa (De Portugese gitaar), een eigen standaardwerk over dit instrument. In 1987 richtte hij het Centro de Estudos de Música Antiga (CEDMA Centrum voor de studie van Oude Muziek) op, dat zich toelegt op de kennis en de verspreiding van deze muzieksoort.
Cabral treedt op met de guitarra en diverse andere instrumenten. Naast zijn solocarrière is hij de leider van twee groepen:
La Batalla, gespecialiseerd in middeleeuwse muziek
Concerto Atlântico, gespecialiseerd in renaissance
Cabral componeert vooral voor de guitarra. Hij heeft een eigen stijl. In tegenstelling tot bijvoorbeeld Paredes (zie eerder bericht) gebruikt hij minder pizzicato, maar schrijft hij vloeiender melodieën. Naast algemene stukken voor de Portugese gitaar schrijft hij de muziek voor zijn beide groepen. Ook bewerkt hij stukken van bijvoorbeeld Johan Sebastian Bach voor de guitarra.
Wil je nog meer weten over de guitarra (Portugese gitaar)? Dat kan door 'guitarra' in te geven in het zoekvenstertje links. Je krijgt dan al mijn vorige berichten over dit instrument te lezen, met o.a. meer technische uitleg over de verschillende instrumenten die bij fadomuziek gebruikt worden.
Categorie:Fado Tags:guitarra, Pedro Caldeira Cabral
A origem etimológica da palavra cerveja encontra-se no latim 'cervesia', designação especifica de bebida fermentada. Os Gauleses chamavam-ihe 'cerevisia', provavelmente evocadora de Ceres - deusa das colheitas. O aproveitamento do final verbal da expressão 'cervesiam bibere' deve ter dado origem às palavras que noutras linguais europeias designam a cerveja (bière bier, beer). Com efeito, a expressão 'bibere' (para beber) era frequentemento usada pelos legionários romanos de Júlio César na Europa Central.
De etymologische oorsprong van het Portugese woord 'cerveja' is 'cervesia', de specifieke benaming van gefermenteerde drank in het Latijn. De Galliërs gebruikten het woord 'cerevisia', waarschijnlijk verwijzend naar Ceres - godin van de (graan-)oogst. Uiteindelijk moet het gebruik van de uitdrukking 'cervesiam bibere', aanleiding gegeven hebben tot de woorden in andere Europese talen zoals bière, bier, beer. De uitdrukking 'bibere' (om te drinken) werd inderdaad vaak gebruikt door de Romeinse legionairs van Julius Caesar in Centraal-Europa.
O Soldado Universal canta por Donovan com tradução em Português...
UNIVERSAL SOLDIER Donovan
He's five foot-two, and he's six feet-four, He fights with missiles and with spears. He's all of thirty-one, and he's only seventeen, Been a soldier for a thousand years.
He'a a Catholic, a Hindu, an Atheist, a Jain, A Buddhist and a Baptist and a Jew. And he knows he shouldn't kill, And he knows he always will, Kill you for me my friend and me for you.
And he's fighting for Canada, He's fighting for France, He's fighting for the USA, And he's fighting for the Russians, And he's fighting for Japan, And he thinks we'll put an end to war this way.
And he's fighting for Democracy, He's fighting for the Reds, He says it's for the peace of all.
He's the one who must decide, Who's to live and who's to die, And he never sees the writing on the wall.
But without him, How would Hitler have condemned him at Dachau? Without him Caesar would have stood alone, He's the one who gives his body As a weapon of the war, And without him all this killing can't go on.
He's the Universal Soldier and he really is to blame, His orders come from far away no more, They come from here and there and you and me, And brothers can't you see, This is not the way we put the end to war.
O Soldado Universal canta por Boudewijn De Groot em Holandês...
DE EEUWIGE SOLDAAT Boudewijn de Groot (Holanda)
Hij is klein van stuk en hij is groot en fors Zijn wapens zijn van staal en steen en hout Hij is dertig jaar of meer en hij is nog maar zeventien Als soldaat is hij al eeuwen oud
Hij is een muzelman, een hindoe, een atheist, een jood Katholiek en doopsgezind, gereformeerd En al duizend jaar doodt hij mij voor jou en jou voor mij En toch weet hij heel goed: doden is verkeerd
Hij vecht voor Groot-Brittanie en voor Amerika Hij vecht voor Portugal en Pakistan En hij vecht ook voor de Russen, en hij denkt terwijl hij vecht Dat hij zo een eind aan oorlog maken kan
En hij vecht voor 't communisme en voor de monarchie Hij zegt: 't is voor de vrede van elk land Hij die uit te maken heeft wie er sterft en verder leeft En toch ziet hij nooit het teken aan de wand
Maar als hij er niet geweest was, dan had Hitler nooit een kans Zonder hem had Caesar slechts alleen gestaan Hij maakt van zichzelf een wapen dat gebruikt wordt in de strijd
En door hem zal al dat moorden verder gaan Hij 's de eeuwige soldaat en hij is werkelijk de schuld Zijn orders komen heus niet van zo ver
Hij krijgt ze hiervandaan, van jou en mij Zijn leiders dat zijn wij Zo maken we geen eind aan 't oorlogsleed
Se ser fadista, é ser lua, Indien je als fadista de maan bent, É perder o sol de vista, wordt je verblind door de zon, Ser estátua que se insinua, je wordt bekeken als een standbeeld, Então, eu não sou fadista in dat geval, ben ik geen fadista
Se ser fadista é ser triste, indien je als fadista bedroefd moet zijn, É ser lágrima prevista, wordt er een traan verwacht, Se por mágoa o fado existe, indien door verdriet de fado bestaat Então, eu não sou fadista in dat geval, ben ik geen fadista
Se ser fadista é no fundo, indien fadista zijn, in de grond Uma palavra trocista, een spottend woord is, Roçando as bocas do mundo, waarmee je gans de wereld de mond snoert, Então eu não sou fadista in dat geval, ben ik geen fadista
Mas se é partir à conquista Maar indien het breken is met de overwinning De tanto verso ignorado van zoveel, tegenover het ongewisse Então eu não sou fadista zelfs dan, ben ik geen fadista Eu sou mesmo o próprio fado. maar ben ik zelf een typische fado
É varina, usa chinela, zij is een vissersvouw op sloffen Tem movimentos de gata; zij beweegt zich als een kat; Na canastra, a caravela, in de mand, het karveel, (*) No coração, a fragata. in het hart, het fregat. (**)
Em vez de corvos no xaile, in plaats van raven op haar sjaal, Gaivotas vêm pousar. komen meeuwen op haar landen. Quando o vento a leva ao baile, wanneer de wind haar leidt naar de dans, Baila no baile com o mar. danst zij op het bal als op de zee.
É de conchas o vestido, haar kledij bestaat uit schelpen, Tem algas na cabeleira, zij heeft algen in haar haren, E nas velas o latido en in haar zeilen het geklapper Do motor duma traineira. van de motor van een vissersboot.
Vende sonho e maresia, zij verkoopt dromen en zeelucht, Tempestades apregoa. stormen prijst zij aan. Seu nome próprio: Maria; haar eerste naam is Maria; Seu apelido: Lisboa. haar bijnaam is Lissabon.
A arte do fado tradicional: Débora Rodrigues & João Escada...
reeks concerten tijdens de maand november in België...
Débora Rodrigues en João Escada brengen er fado castiço of traditionele fado, waarvan de oorsprong ouder is dan de fados canções. Op deze avonden ligt de nadruk in de eerste plaats op de kunst van het improviseren, maar ook op desgarradas - zeldzame momenten waarin improviserende fadistas elkaar zingend antwoorden.
JOÃO ESCADA - fadista João blinkt uit in de fado castiço: improvisatie en de kunst om de juiste fado op het juiste moment te kiezen.
DÉBORA RODRIGUES - fadista Débora zingt al jaren in verschillende fado huizen in Lissabon zoals O Faia (zie ook Beatriz da Conceição en António Rocha van het project Tears of Lisbon van Paul Van Nevel en het Huelgas Ensemble).
FERNANDO SILVA guitarra Portuguesa Fernando werkt vandaag als de vaste guitarra portuguesa in O Luso, waar een van de fadistas niemand minder is dan Celeste Rodrigues, de fascinerende 80-jarige zus van Amália Rodrigues.
ANA LUISA viola de fado Zij is de enige die niet geboren en getogen is in Portugal. Zij begon 15 jaar geleden fado te zingen en is de drijvende kracht achter de vzw Saber da Vida waarmee ze de traditionele fado in ere wil houden.
Fado Tropical ... Chico Buarque e Carlos do Carmo...
Fado Tropical Composição: Chico Buarque/ Ruy Guerra
Oh, musa do meu fado Oh, minha mãe gentil Te deixo consternado No primeiro abril
Oh, muze van mijn fado Oh, mijn lieve moeder Ik laat je verbijsterd achter Op de eerste april
Mas não sê tão ingrata Não esquece quem te amou E em tua densa mata Se perdeu e se encontrou Ai, esta terra ainda vai cumprir seu ideal Ainda vai tornar-se um imenso Portugal
Maar wees niet zo ondankbaar Vergeet niet wie van je hield En in uw dichte woud Verloren liep en zichzelf opnieuw vond Oh, eens zal dit land haar ideaal bereiken Het zal veranderen in een onmetelijk Portugal
"Sabe, no fundo eu sou um sentimental Todos nós herdamos no sangue lusitano uma boa dosagem de lirismo ( além da sífilis, é claro) Mesmo quando as minhas mãos estão ocupadas em torturar, esganar, trucidar Meu coração fecha os olhos e sinceramente, chora..."
'Weet je, diep van binnen ben ik een gevoelige man We hebben allemaal een goede mix van lyriek in ons Lusitaans bloed (evenals syfilis, natuurlijk) Zelfs wanneer mijn handen bezig zijn met martelen, wurgen, moorden Sluit mijn hart zijn ogen en echt waar, het huilt ... "
Com avencas na caatinga Alecrins no canavial Licores na moringa Um vinho tropical E a linda mulata Com rendas do alentejo De quem numa bravata Arrebata um beijo Ai, esta terra ainda vai cumprir seu ideal Ainda vai tornar-se um imenso Portugal
Met varens in de Caatinga Rozemarijn in het suikerriet Likeuren in de kruik Een tropische wijn En de mooie mulattin Vanwie hij met geld uit de Alentejo en daardoor veel bravoure Een kus afdwingt Oh, eens zal dit land haar ideaal bereiken Het zal veranderen in een onmetelijk Portugal
"Meu coração tem um sereno jeito E as minhas mãos o golpe duro e presto De tal maneira que, depois de feito Desencontrado, eu mesmo me contesto
"Mijn hart heeft een vreedzame aanleg En mijn handen slaan hard en vlug Op zon manier dat, na afloop vanop afstand, ik het mezelf verwijt
Se trago as mãos distantes do meu peito É que há distância entre intenção e gesto E se o meu coração nas mãos estreito Me assombra a súbita impressão de incesto
Als ik de handen weghoud van mijn borst Is er afstand tussen willen en doen En als mijn hart dichtbij mijn handen is Ben ik verbijsterd over het onverwachte gevoel van bloedschande
Quando me encontro no calor da luta Ostento a aguda empunhadora à proa Mas meu peito se desabotoa E se a sentença se anuncia bruta Mais que depressa a mão cega executa Pois que senão o coração perdoa"
Als ik in de hitte van de strijd Opschep over een acuut vergrijp Opent mijn hart zich En het verdict dringt zich plots op Want telkens de verblinde hand verwondt Kan enkel het hart vergeven "
Guitarras e sanfonas Jasmins, coqueiros, fontes Sardinhas, mandioca Num suave azulejo E o rio Amazonas Que corre trás-os-montes E numa pororoca Deságua no Tejo Ai, esta terra ainda vai cumprir seu ideal Ainda vai tornar-se um império colonial Ai, esta terra ainda vai cumprir seu ideal Ainda vai tornar-se um império colonial
Gitaren en accordeons Jasmijnen, kokosnoten, fonteinen Sardines, maniok Op een lichtgekleurde azulejo En de Amazonerivier stroomt 'achter-de-heuvels' En via een getijdegolf Mondt ze uit in de Taag Oh, eens zal dit land haar ideaal bereiken Eens wordt het een koloniaal imperium Oh, eens zal dit land haar ideaal bereiken Eens wordt het een koloniaal imperium
(eigen vertaling)
Chico Buarque, volledige naam: Francisco Buarque de Hollanda (Rio de Janeiro, 19 juni 1944) is een Braziliaanse zanger, componist, dichter, acteur, toneelschrijver en schrijver. Hij is een bijzonder gerespecteerd componist in zijn land, het beste bekend voor zijn muziek, die vaak op de sociale, economische en culturele werkelijkheid van Brazilië commentaar geeft.
Inverno não é 'inda mas Outono het is nog geen winter, maar wel herfst Na sonata que bate no meu peito in de sonate die klopt in mijn hart Poeta distraído, cão sem dono verstrooide dichter, hond zonder meester Até na própria cama em que me deito zelfs in mijn eigen bed waarin ik lig Inverno não é 'inda mas Outono is het nog geen winter maar herfst Na sonata que bate no meu peito in de sonate die klopt in mijn hart
Acordar é a forma de ter sono ontwaken is een manier van slapen No presente e no pretérito imperfeito in het heden en in het verleden Mesmo eu de mim próprio me abandon zelfs door mezelf ben ik verlaten Se o rigor que me devo não respeito door starheid krijg ik geen respect Acordar é a forma de ter sono ontwaken is een manier van slapen No presente e no pretérito imperfeito in het heden en het verleden
Morro de pé, mas morro devagar ik sterf staand, maar ik sterf langzaam A vida é afinal o meu lugar het leven is uiteindelijk mijn plek E só acaba quando eu quiser en het eindigt enkel wanneer ik het wil
Não me deixo ficar. Não pode ser laat me zo niet blijven. het kan niet zijn Peço meças ao Sol, ao céu, ao mar ik vergelijk het met de zon, de hemel en de zee Pois viver é também acontecer want gewoon leven kan ook
A vida é afinal o meu lugar het leven is uiteindelijk mijn plek E só acaba quando eu quiser en het eindigt enkel wanneer ik het wil
Ik ben Maaike/Myriam, en gebruik soms ook wel de schuilnaam LaFadista.
Ik ben een vrouw en woon in Alfeizerão-Sapateira (Portugal) en mijn beroep is mezelf zijn.
Ik ben geboren op 30/12/1949 en ben nu dus 74 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Portugal, Lissabon, Fado, poëzie, reizen in 't algemeen, lezen, kookboeken, fietsen....
Ik ben Maaike/Myriam, en gebruik soms ook wel de schuilnaam LaFadista.
