Tegen de leugen, de multicul, de islamisering, de politiek-correcte dogma's en de volksverraders van Vlaanderen
28-09-2007
België: OCMW van de wereld
Onnozel als we zijn grappen we graag, in onze kritiek op de politiekcorrecte prietpraat, dat dit onland zich gedraagt als het OCMW van de wereld.
Spijtig genoeg is het geen grap maar bittere realiteit.
In de stad, eerder een uit de voegen gebarsten dorp, waar ik woon lopen de mannen met baarden en tabberd ook al rond. Antwerpenaars hebben daar een plastisch woord voor: soepjurk.
Een normale mens vraagt zich af wat die mensen hier komen zoeken. Ze kennen onze taal niet, willen zich niet integreren, integendeel, en hebben spijtig genoeg meestal weinig kwalificaties om op de arbeidsmarkt te worden ingezet. MAAR: in dit onland zijn ze van harte WELKOM. Begrijpe wie kan.
Net zoals de misdaadcijfers is het moeilijk om te weten te komen wat het percentage niet-belgen/nieuwe-belgen in de statistieken van de werklozen of OCMW-steuntrekkers zit.
Het wordt echter nog hallucinanter. De rijksdienst voor kinderbijslag heeft vorig jaar voor zon 45 miljoen euro buitengekieperd aan kinderen die NIET in België opgevoed worden.
Rap rap wordt er bij vermeld dat 9 op de tien kinderen in de Europese Unie verblijven en slechts 6% in Marokko.
.
Mijn reet, zou een Nederlander zeggen.
Of die kinderen nu aan de Noordpool, in Zwart Afrika , India of La Douce France wonen kan me geen barst schelen.
Ik vind het ongehoord dat er belastingsgeld wordt verspild om kinderen overal ter wereld te gaan opvoeden.
Wie is hier verantwoordelijk voor? Het zal wel een dik vet betaalde politieker of politieke groepering zijn die zich geen zorgen dient te maken om op het einde van de maand de eindjes aan elkaar te knopen omdat zowat 60% (werkgeversbijdrage inbegrepen) van zijn loonkost wordt afgestaan aan de milde politiekcorrecte weldoeners van apenland.
Een staat die zijn eigen volk niet op de eerste plaats zet is het niet waard om zich staat te noemen. België barst, graag vandaag nog.
De petitie van het zootje ongeregelde hielenlikkers had gisteren al op het net moeten staan maar werd uitgesteld omdat de originele tekst nog wat opgeschoond moest worden.
Aanklacht kon beslag leggen op de originele tekst:
***
Wij zijn Waal, Francofoon Belgicist of linkse zwaar gesubsidieerde op de belastingsbetaler terende artiest en de wereld is ons dorp.
Wij willen alle grenzen opheffen zodat er geen muren meer staan tussen regios, landen en zelfs continenten.
Wij willen niet datons egoïsme en onze francofone veroveringsdrangwordt vervangen door een natuurlijke vorm van solidariteit.
Wie wordt er beter van als mensen niet kunnen uitgebuit worden door onze arrogantie?
Alles wat we vandaag in België hebben is door Vlamingen tot stand gebracht en dat moet nu maar eens gedaan zijn. Vlamingen moeten ophouden te bestaan en alleen tweetalige Belgen, later volgt logischerwijs Franstalige eentaligheid, hebben recht van spreken. De transfers van het noordennaar het zuiden van België zijn een verworven recht, wat zeggen we, een plicht.
De transfers zijn de pijlers van het Belgische profitariaat, de vakbond en ons dierbaar koninklijk circus. Wij willen voor iedereen een behoorlijk loon al vreten ze niks uit. Wij willen dat de Belg zich te allen tijde altijd en overal zich kan uitdrukken in het Frans. We willen dat iedereen die zijn job verliest, recht heeft op dezelfde bijstand en hulp, ongeacht de streek waarin ze wonen. We willen dat elk kind ter wereld dezelfde kansen krijgt, ongeacht de regio waarin het is geboren. We willen dat alle ouderen hetzelfde recht op een fatsoenlijk pensioen krijgen, ongeacht of ze in Brussel, Timboektoe of aan de Noordpool leven. Kortom, we willen solidariteit en België is het OCMW van de wereld zolang het noorden van het land maar afdokt.
"CD&V stemt netjes mee met de Franstalige partijen voor het stopzetten van de bespreking, N-VA pruttelt heel zachtjes tegen met een onthouding.
Dat is de slotsom die De Standaard maakt na een wederom beschamende vertoning in de Kamercommissie Binnenlandse Zaken.
De Tijd kopt: CD&V helpt bespreking BHV te remmen. Alle stoere verklaringen over de wetsvoorstellen tot splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde ten spijt, maakte commissievoorzitter Pieter De Crem (CD&V) woensdagnamiddag al om 17 uur een einde aan de zitting van de bevoegde kamercommissie.
Het was in dezelfde Kamercommissie dat de CD&V-vertegenwoordigers tijdens de vorige legislatuur voor vijf minuten politieke moed en voor de onverwijlde splitsing van de kieskring hadden gepleit. Als vanouds gedroegen de christen-democratische parlementsleden zich gisteren als mosselen: CD&V ging als enige Vlaamse partij akkoord met de vroegtijdige beëindiging van de commissiewerkzaamheden. Als drogreden werden de verschillende vernissages aangevoerd die de Franstalige politici in aanloop naar het feest van de Franstalige Gemeenschap zouden moeten bijwonen. Plots vond CD&V die vraag redelijk.
Het Vlaams Belang heeft er steeds voor gewaarschuwd dat, als het er écht op aan zou komen, de staatsbehoudende partij die CD&V is, de Belgische belangen zou verkiezen boven de rechtvaardige Vlaamse eisen. Onze voorspelling blijkt nu te kloppen: vrijwel alle communautaire beloften van CD&V/N-VA verdwijnen in de vuilnisbak. Naast de gebroken belofte over de onverwijlde splitsing van BHV is er evenmin nog sprake van de realisatie van de vijf resoluties van het Vlaams Parlement, die nochtans als het minimum minimorum voor een staatshervorming werden beschouwd. Kortom: wie gelooft Leterme en De Wever nog?
***
Tsja, tsjeven blijven tsjeven. Er wordt blijkbaar in alle geheim een zeer smerig spel gespeeld waarbij de CD&V net niet de NV-A zal laten vallen waarbij de Pezewever plat op zijn buik zal gaan. Ik moet hierbij onverwijld denken aan dit artikel van Gerolf Annemans.
Ooit al gehoord van Hubert de Sy? Ik ook niet. Het blijkt een linkse Vlaming te zijn. Nooit gedacht dat dit kon.De man nadert met rasse schreden zijn vervaldatum maar geestelijk is hij fitter dan de fietsende Guynokkio, de geitenboer en de Pezewever samen.
Janice heeft een ferme boterham van deze man op haar webstek geplaatst: DE MIDDELEN VAN DE MACHT.
Het kan zeker geen kwaad om het artikel volledig te lezen maar, mezelf kennende, alertheid wordt vaak overmand door luiheid.
Daarom hier enkele citaten uit dit zeer lezenswaardig artikel.
***
* Over de koning Bouwdewijnstiching (KBS)
Het ligt voor de hand dat een staat die zich bedreigd voelt in zijn bestaan zelf, alle hens aan dek roept voor de verdediging van de positie en belangen van de gegadigde machtshebbers ervan. In eerste instantie van de monarchie en de uitgebreide koninklijke familie, maar tevens van de politieke, maatschappelijke en financiële omgeving ervan. Een elitaire kring die in het journalistiek en sociologisch jargon benoemd wordt als establishment of machtsconsortium.
De Nationale Loterij verleent elk jaar een dotatie. Voor 2005 was dat 12.147.581 euro.
In de context van de uitzichtloze communautaire conflictensituatie stemt het tot nadenken dat - alhoewel er in Wallonië minstens evenveel menselijke nood is als in Vlaanderen - de hoger vermelde steunfondsen enkel in Vlaanderen werden opgericht.
Deze strategie leidt tot wat men in huidige journalistieke taal verwoord als inkapseling. Met andere woorden tot een vorm van intellectuele braindrain vanuit de nog enigszins Vlaams bewuste kringen, richting Belgisch machtsconsortium.
Een van de doorslaggevende psychologische wapens van haar actie bestaat in het intelligent inspelen op de natuurlijke menselijke ijdelheid en praalzucht. Wie is ongevoelig voor het feit te mogen samenwerken met vooraanstaande vertegenwoordigers van het Hof?
Soms even in de nabijheid te mogen vertoeven van koningen en koninginnen, van prinsen en prinsessen? Vrijwel niemand.
Die inkapseling wordt in de praktijk verwezenlijkt dank zij de zelden of nooit besproken, alhoewel grootschalige en ononderbroken public relations campagne ten gunste van de monarchie, van de leden van de koninklijke familie en van de brede entourage van het Hof. Het is nl. in grote mate het nostalgische opkijken naar de luister van de hogere sferen van het land dat heel wat lokale vooraanstaanden en een niet onaanzienlijk deel van de bevolking aanzet tot actieve medewerking en inzet.
* Over de media
Zo brengt de VRT regelmatig dweperige verhaaltjes over het optreden in de sfeer van de zgn. miraculeuze verschijningen - van een of ander lid van de uitgebreide von Saxen-Coburg-familie. Steeds uitbundig toegejuicht door een enthousiaste massa van koningsgezinde onderdanen. Waaronder vaak opgetrommelde schoolkinderen die blij wuiven met uitgedeelde vaderlandse vlagjes.
De zgn. vrije pers zit nl. in een economisch en maatschappelijk keurslijf waar ze zich onmogelijk kan uitwringen zonder zelfbeschadiging. De vrijheid van de journalist beperkt zich tot het schrijven van wat moet en mag gepubliceerd worden in de krant die hem tewerkstelt. Kortom, de wezenlijke vrijheid van de pers is een fictie.
* Over de vakbonden
Zij danken deze machtspositie en hun statuut van onbestaande kapitalistische organisatie aan de exclusiviteit op de uitbetaling van de werklozensteun die hen door de politieke klasse werd verleend. Een wereldwijd unicum.
***
Zo hoort u het eens van een ander zou ik zeggen, dus vooral volledig lezen dit artikel.
Op zoek naar info over Hubert de Sy stootte ik op een artikel in Altermedia van 28-03-06 dat me nog steeds zeer actueel lijkt en minstens even lezenswaardig is. Ik citeer er een alinea uit:
Vrije vertaling voor de Vlamingen die - na 175 jaar Belgisch regime - het allicht gewoon geworden zijn zich tevreden te moeten stellen met vertalingen. Van wetteksten bijvoorbeeld. Politieke bovenlaag inbegrepen, leggen zij zich, ook daar, bij neer. Deze gedoogtraditie is blijkbaar een wezenskenmerk geworden van de Vlaamse aard.
Valt het u ook op dat die man toen ook al sprak van REGIME?
Via een gunstige wind kwam mij volgende e-post binnen van Ray de Bouvre, satiricus, cultuurexpert en wandelend naslagwerk van Angeltjes.
Bij het overlopen van de namen die de petitie voor het land B zullen ondertekenen, veroorloof ik me enkele details zoals ze mij te binnenschoten. Sommigen ken ik niet. Als je het intressant genoeg vindt, mag je deze lijst steeds rondsturen.
Walter Zinzen, Wannes Van De Velde, Paul Van Nevel, Will Ferdy, Els Dottermans, Geert Van Istendael, Stefan Hertmans, Hanna Mariën, Jef Neve, Wim Opbrouck, Stefaan Declercq, Luc De Vos, Elodie Ouedraogo, Kristien Hemmerechts, Kim Gevaert, Rik Pinxten, Paul Goossens, Olivia Borlee, Hugo Claus, Axl Peleman, Gilbert De Swert, Axelle Red en honderden anderen.
Walter Zinzen : links journalist (begonnen bij GvA) vervolgens BRT - ganse carrière in de luwte van het establishment, beschermd en misvormd door de vakbonden - werd handig ingezet als pion van het regime - was ten tijde van de Zaïreproblemen zeer kritisch tov België ;
Wannes Van de Velde - een geëngageerd musicus en dichter - als 70-jarige bang van grote veranderingen - stond vroeger positief t.o.v. de Vlaamse ontvoogding ;
Paul van Nevel - musicus, expert in oude muziek - eigen gezelschap - liep tegen de lamp enkele jaren gelden in Spanje toen hij betrapt werd in een bibliotheek bij het ontvreemden van partituren - hoofdzakelijk subsidies
Will Ferdy - 80-jarige zanger/liedjesschrijver - zeer gecharmeerd door de aandacht van het Antwerpse stadhuis voor zijn persoon - had ooit VU-sympathieën - outing als homo wordt door hem als zijn grootste prestatie beschouwd. Vinden wij ook.
Els Dottermans - een van onze betere actrices van Blauwe Maandag en Toneelhuis - Wil elke vreemdeling en kleurling op straat kussen om te bewijzen dat zij niet racistisch is. Subsidiecircuit.
Geert van Istendael - auteur ex BRT-journalist - Brussels Belgicist - had problemen toen een kleurling in zijn familie verzeilde - Verzuurde cabaretartiest maar wel consequent.
Stefan Hertmans - auteur -
Wim Opbrouck : Getalenteerd West-Vlaams acteur en VRT-aanhangsel
Stefaan Declercq - CVP burgemeester Kortrijk - sedert hij minister is geweest fel Belgicist
Luc de Vos -Zanger - bekend VRT-aanhangsel - overtuigd van eigen hoog humorgehalte
Ouedraogo Elodie - loopster en zoals vele zwarten : fel België-aanhangster.
Kristien Hemmerechts - schrijversweduwe en affichenscheurster - hertrouwd zonder bed -
Kim Gevaert - sportvrouw - aanhangster multicul - wordt de hemel ingeprezen door de linkse pers als een onovertroffen schoonheid en gelooft dit zelf.
Rik Pinxten - voorzitter Humanistisch Verbond en prof UG - heeft afstand genomen van multicultureel experiment - zoekt andere weg van samenleving : België. (zal vermoedelijk eindigen als een zeer gefrustreerd man, al zijn idealen mislukken)
Paul Goossens - speelt in Thuis en denkt daardoor acteur te zijn - zelfingenomen over het paard getild personage - Kan ook Paul Goossens, de allerslimste journalist zijn, die aan mekaar hangt van onverdraagzaamheid en zelfdunk.
Axl Peelman - gitaarvasthouder - grootste verdienste : praat overal Antwerps - is na elk optreden op de VRT paraderend aan te treffen in Wijnegem Shopping Center, om zich te laten bewonderen.
Hugo Claus : een parodie van zichzelf die gemanipuleerd wordt door zijn vrouw Veerle. Is een groot auteur wiens werk bulkt van Vlaamse authenticiteit. Wacht elk jaar op de Nobelprijs. Heeft zijn ganse actieve leven gespot (terecht soms) met alle gevoelens van nationalisme en patriotisme, geen groot voorstander van sociale solidariteit en wil nu als bijna 80-jarige een Belgisch modelburger worden.
Het zou de moeite lonen om bij veel van deze mensen na te gaan in hoever zij zich ook in hun beroepsleven opstellen als solidaire Belgen die zoals iedereen alle sociale en fiscale afdrachten op hun prestaties betalen. Hoevelen zijn er die een eigen verdekte VZW bezitten waar zij zich inschrijven al dan niet met een statuut van werknemer ? Of ligt daar de reden van hun Groot Belgisch Gevoel : de wet een beetje omzeilen ?
***
De dubbels van Marc Vanfraeghem is ook de moeite om lezen en let vooral op de reactie van belgicist Frans van de Veire of hoe diep het intellectueel niveau bij dit "ras" gezakt is.
Vroeger, heel lang geleden, toen ik als ukje aan moeders rok mee naar de winkel ging, die toen nog vanzelfsprekend in onze 'buurt' lag, en ons ma na een half pond kaas 'tussenin' ook 'nog wat charcuterie' bestelde, kreeg ik van Liza, want zo heette de winkelmadam, soms wel eens een piepklein 'vleesje'. Er lag immers genoeg. Omdat wij 'goede klanten' waren, want ons ma betaalde elke bestelling onmiddellijk contant vanuit haar grote portemonnee. Wij 'poeften' niet. En waarschijnlijk ook wel een beetje omdat ik met grote blinkende ogen door het glas van de charcuterietoog zo hevig aan het likkebaarden was geweest dat Liza van haar kant wel meende dat zij dat ukje 'iets' mocht geven. Want zij was eigenlijk best wel een lieve winkelmadam. Toen ik mijn handje uitstak om de lekkernij in ontvangst te nemen, moest ik ook mijn goede opvoeding laten zien en altijd "Dankuwel, Liza!" zeggen, als ons ma mij aanspoorde met: "Wat zeggen we dan?"
Maar toen ik groter werd was het bijlange zo plezant niet meer om met ons ma mee naar de winkel te gaan. Hoe ik nog mijn best deed om links of rechts vanachter moeders brede lichaam Liza te verleiden met mijn meest wanhopige vertederende blikken, ik heb nooit nog een 'vleesje' gekregen: ik was gewoon 'te groot' geworden, en "Dankuwel, Liza!" had ze al vaak genoeg gehoord.
Daar moest ik vandaag aan denken, toen ik hoorde dat Didier Reynders, hoofdman van de HervormersBeweging, een 'geste' vroeg aan de Vlamingen, daarbij begerig kijkend naar de etalage, zonder te beseffen dat die helemaal leeggeroofd is, en dat integendeel al de 'poef' van vroeger eindelijk nog betaald moet worden. Cash.
Pijnlijke manier om 'groot' te worden, hé, Didier!?
En wie gaat er u nu nog goede manieren leren om "Merci, Flamands!" te leren zeggen?
Klik op de foto. Klik op "click here to start download" in het nieuwe scherm. Klik in het tabblad op openen en met een beetje geduld kunt u genieten van enkele prachtige beelden.
Iedere liefhebber van stripverhalen kent de teletijdmachine van professor Barabas uit Suske en Wiske. Daarmee worden levende mensen niet alleen naar een andere tijd weggeflitst, maar ook nog eens naar een willekeurige andere plaats. Tijdreizen en teleportatie in één handig pakket. De beroemdste teleportatiemachine uit de science-fiction is waarschijnlijk de transporter waarmee de astronauten in Star Trek vanuit hun ruimteschip Enterprise naar een vreemde planeet worden doorgestraald. En andersom natuurlijk. Beam me up, Scotty! Teleportatie van mensen of voorwerpen is nog nooit gelukt, maar met geld gaat het prima. België speelt zelfs een voortrekkersrol op dat gebied. Het Noorden van het land staat vol teleportatiemachines die met één felle lichtstraal geld naar het Zuiden wegflitsen. Deze tuigen noemt men daarom dan ook flitspalen. Officieel dienen ze om automobilisten aan te sporen tot verantwoord rijgedrag, of toch minstens tot het respecteren van de maximumsnelheid, maar in werkelijkheid gaat het om een revolutionaire, snelle en veilige manier om geld van Noord naar Zuid te transporteren.
Dat blijkt het duidelijkst uit de opstelling van die flitspalen. In het Noorden, in Vlaanderen dus, staan er 1118, die bijna allemaal echt werken. In het Zuiden, in Wallonië, staan er slechts 75. Daarvan zijn er 20 niet geactiveerd: er zitten niet eens filmrolletjes in de cameras. Enige jaren geleden publiceerde een medewerker van de VUB een vlijmscherp stuk over die flitspalen. Hij schreef toen onder meer: Volgens het eerste verdelingsplan van de paarse regering krijgen de Vlaamse politiezones 3,26 euro per inwoner en de Waalse... 6,52 euro per inwoner. Inderdaad, het dubbele! Als deze verhouding wordt vergeleken met de meeropbrengst die het gevolg is van een stijging van het aantal uitgeschreven verkeersboetes, worden de feiten nog frappanter. De meeropbrengst in 2003 kwam voor 83% uit de zakken van de Vlamingen, voor 12% van de Brusselaars en voor amper 5% (!) uit Wallonië! Dat is natuurlijk al vier jaar geleden. Maar een snelle berekening leert dat de verhoudingen intussen nog niet erg veranderd kunnen zijn: ook nu staat nog niet eens 5% van de werkende flitspalen in Wallonië. Overgenomen van de webstek van het Vlaams Belang.
We zijn eind september en er is in de verste verte nog geen Belgisch compromis in de maak. Het stripverhaalgehalte van dit land lijkt eindelijk uitgewerkt.
Ondertussen springen toch weer een aantal Vlaamse 'academici, intellectuelen en kunstenaars' op de barrikaden om het vaderland en de monarchie te verdedigen,- ja zelfs de Brabançonne te gaan zingen.
Tijd voor een historische flashback. Hoe was het nu ook weer begonnen? En waarom is het zgn. 'links-progressief' cultureel establishment zo verkleefd aan de burgerlijk-francofone elitestaat die in 1830 het levenslicht zag?
***
Deze e-post heb ik zonet ontvangen met verwijzing naar een artikel van Johan Sanctorum. (De eerste keer dat ik van die man hoorde dacht ik dat hij een of andere abt of prior was. Deed me denken aan mijn jeugdjaren "et spiritus sanctus" maar daar heeft deze filosoof en wijze man (wijsgeer?) niets mee te maken.
Een fragmentje:
En jawel, ook zijn 'uitschuiver' in een interview met Libération gaat eigenlijk naar de essentie. Letterlijk stond er: "Apparemment, les francophones ne sont pas en état intellectuel d'apprendre le néerlandais". Dat klopt: ze willen en kunnen niet, niet omdat ze 'te dom' zijn, maar door een cultuurhistorische conditionering die als een echte handicap werkt, en die binnen het Belgisch bestel nooit kan overwonnen worden. Mijn poetshulp uit Oezbekistan is hier vier jaar en spreekt nagenoeg vlekkeloos Nederlands. De francofonen in de Vlaamse rand zitten na 20 jaar nog altijd vast in hun superioriteitscomplex, en zijn duidelijk niet in een état intellectuel om zich de taal eigen te maken van een ongesofistikeerde subcultuur. Leterme was als 'zwarte Vlaming' en kandidaat-premier voor Franstalig België al verbrand voor hij eraan begon. Maar op het ogenblik van dit schrijven, begin september, is de impasse compleet en lijkt een regimecrisis onafwendbaar: de Vlaamse kiezer heeft een bom onder het Belgische kaartenhuis gelegd.
Al ben ik het niet met hem eens in zijn eindconclusie die stelt dat er geen geloofwaardige politieke rechterzijde zou zijn. De man, hoe lovenswaardig ook, laat zich vangen om ziende blind te zijn. Ik geloof het niet maar wéét dat er wel een geloofwaardige rechtse politieke partij is. Ik moet er toch geen tekeninkske bij maken zekers?
Deze blog is van en voor Vlaamsnationalisten.
Links crapuul, belgicisten, lapzwansen en andere onnozelaars krijgen hier een stamp onder hun derrière en worden simpelweg de deur gewezen.
Hebt u inspiratie, enigszins talent of gewoon goesting? Stuur uw tekst door ik plaats hem dan met uw naam of schuilnaam op de blog. Graag uw naam, adresgegevens en telefoon vermelden. Deze gegevens, tenzij u het anders wenst, blijven strikt vertrouwelijk en worden aan niemand doorgegeven. Laat u maar eens goed gaan.
Vroeger, heel lang geleden, toen ik als ukje aan moeders rok mee naar de winkel ging, die toen nog vanzelfsprekend in onze 'buurt' lag, en ons ma na een half pond kaas 'tussenin' ook 'nog wat charcuterie' bestelde, kreeg ik van Liza, want zo heette de winkelmadam, soms wel eens een piepklein 'vleesje'. Er lag immers genoeg.
Omdat wij 'goede klanten' waren, want ons ma betaalde elke bestelling onmiddellijk contant vanuit haar grote portemonnee. Wij 'poeften' niet. En waarschijnlijk ook wel een beetje omdat ik met grote blinkende ogen door het glas van de charcuterietoog zo hevig aan het likkebaarden was geweest dat Liza van haar kant wel meende dat zij dat ukje 'iets' mocht geven. Want zij was eigenlijk best wel een lieve winkelmadam. Toen ik mijn handje uitstak om de lekkernij in ontvangst te nemen, moest ik ook mijn goede opvoeding laten zien en altijd "Dankuwel, Liza!" zeggen, als ons ma mij aanspoorde met: "Wat zeggen we dan?"
Maar toen ik groter werd was het bijlange zo plezant niet meer om met ons ma mee naar de winkel te gaan. Hoe ik nog mijn best deed om links of rechts vanachter moeders brede lichaam Liza te verleiden met mijn meest wanhopige vertederende blikken, ik heb nooit nog een 'vleesje' gekregen: ik was gewoon 'te groot' geworden, en "Dankuwel, Liza!" had ze al vaak genoeg gehoord.
Daar moest ik vandaag aan denken, toen ik hoorde dat Didier Reynders, hoofdman van de HervormersBeweging, een 'geste' vroeg aan de Vlamingen, daarbij begerig kijkend naar de etalage, zonder te beseffen dat die helemaal leeggeroofd is, en dat integendeel al de 'poef' van vroeger eindelijk nog betaald moet worden. Cash.
Pijnlijke manier om 'groot' te worden, hé, Didier!?
En wie gaat er u nu nog goede manieren leren om "Merci, Flamands!" te leren zeggen?
***
Reactie van Bertie op De 3de en de 4de toren... van Luc van Balberghe