Bonn 1770 –Wenen 1827 Duits componist, behoort tot de meest bewonderde componisten uit de westerse muziekgeschiedenis.Uitgaande van de Weense klassieke traditie ontwikkelde hij geleidelijk een individuele stijl, waarmee hij de voorbode werd van de romantiek. Hij heeft in de 19de eeuw een zeer grote invloed uitgeoefend.
____________________________
Mozart
Salzburg 1756 – Wenen 1791
Oostenrijks componist, geldt als een van de grootste fenomenen uit de muziekgeschiedenis. Zoon van Leopold Mozart en Anna Maria Pertl (1720–1778), toonde al zeer vroeg een grote muzikale aanleg, die vanaf 1760 door zijn vader werd ontwikkeld.
____________________________
Chopin
Frédéric François (Pools: Fryderyk Franciszek) Zelazowa Wola, bij Warschau, 1810 – Parijs 1849
Pools componist en pianist Chopin was de zoon van een Franse vader en een Poolse moeder.
Schreef vrijwel uitsluitend pianomuziek, waarin elegante, expressieve melodieën. Experimentele harmonieën en vrije vormen worden gecombineerd met een briljante pianotechniek. Zijn werk vormt het hoogtepunt van de romantische pianomuziek en is excellent voor het instrument geschreven. Het vormt een persoonlijke synthese van Pools-traditionele en West-Europese klassieke elementen. Aanvankelijk trad hij op als concertpianist. Later echter trok hij zich steeds meer uit de openbaarheid terug en concentreerde hij zich op het lesgeven.
____________________________
Mensen kun je vergelijken met muzieknoten . Als ze eenmaal op elkaar zijn afgestemd , vormen ze een prachtig orkest. Deze mooie tekst schreef Amouretje in mijn gastenboek.
BRUGGE - De film die de hele wereld naar Brugge doet kijken, heeft een hoofdpersonage dat de stad 'a fuckin' shithole' noemt. Maar 'In Bruges' werd wereldwijd prima onthaald, en het Brugse decor blijkt één van de grootste sterren van de film. 'We kregen meteen zin om naar Brugge te gaan.'
Bruggelingen konden gisteren eindelijk - zo'n vijf maanden nadat de film in première ging in de Verenigde Staten - gaan kijken naar In Bruges . De film met Colin Farrell en Brendan Gleeson vertelt het verhaal van twee misdadigers die in Brugge terechtkomen om er een tijdje af te koelen na een opdracht die helemaal fout liep.
De film werd grotendeels opgenomen in Brugge, maar de correcte benaming van de stad in de film is fuckin' Bruges .
' Maybe that's what hell is: the entire rest of eternity spent in fuckin' Bruges ', zegt Colin Farrells personage Ray aan het eind van de film. Brugge is in zijn ogen een shithole . 'Zelfs dwergen moeten drugs nemen om het hier uit te houden.'
Toch noemde de Brugse burgemeester Patrick Moenaert (CD&V) de film 'onbetaalbare promotie' voor zijn stad. Ook de Brugse hotels sprongen op de kar en maakten speciale In Bruges -menu's, verblijfsarrangementen en wandeltochten. De toeristische dienst van Brugge verspreidde meer dan 35.000 folders met uitleg over alle locaties van de film. Voor een film waarin Brugge een shithole wordt genoemd, een fuckin' shithole dan nog?
'Ray en Ken komen uiteindelijk tot het besluit dat Brugge helemaal geen shithole is, maar een prachtige stad, verborgen en onaangetast omdat hij geïsoleerd ligt in een shithole -land als België. Dat is een brutale, maar op een vreemde manier ook een vertederende openbaring', schreef de Engelse krant The Guardian , die In Bruges vier sterren gaf.
Ook andere internationale kranten waren laaiend enthousiast over de film, en vooral ook over Brugge. 'Ray's kinderachtige gescheld tegen de achtergrond van de tijdloze, perfect bewaarde en grondig uitgebuite schoonheid van Brugge is heel grappig', schreef de Amerikaanse krant Los Angeles Times . 'De stad houdt zich waardig staande tegenover een clown als Ray, die de schilderijen in het Groeningemuseum 'rommel die gemaakt is door spasten' noemt.' The Boston Globe vat het zo samen: 'Dit is beautiful Belgium op zijn best.'
'Het maakt me niet uit hoe je de naam van de Belgische stad in de titel uitspreekt, maar het is een hypnotiserende film die je niet loslaat, ideaal om in te verdwalen', schreef Peter Travers, de filmcriticus van het Amerikaanse tijdschrift Rolling Stone .
'Ik kreeg meteen zin om naar Brugge te gaan', zei David Letterman toen hij Colin Farrell te gast had in zijn populaire late night -show, maar Farrell zelf leek toch niet helemaal overtuigd. 'Met al die middeleeuwse gebouwen ziet Brugge eruit als een sprookjesstad. Maar we hebben er in de winter tien weken verbleven voor de opnames, en zo lang blijft de schoonheid niet hangen. Na vier uur 's middags was het er donker en liep niemand nog op straat. Ik dacht dat de pest was uitgebroken in de stad.'
'Dat onze naam vermeld wordt in een internationale topfilm is al een ongelooflijk cadeau voor onze stad', zegt de Brugse schepen van Toerisme Jean-Marie Bogaert. 'En wat telt zijn de beelden van onze stad, niet wat erover gezegd wordt. Op elke filmaffiche van In Bruges die in alle uithoeken van de wereld heeft gehangen, staat onze naam groot vermeld. Zo'n promotiecampagne kun je met geen geld ter wereld betalen.'
Een wolkenkrabber, die voortdurend in beweging is en wiens verdiepingen onafhankelijk van elkaar draaien, moet de nieuwe toekomst van het wonen inluiden. De eerste 'Rotating Tower' zal in 2010 in Dubai staan, kondigde de Italiaanse architect David Fisher in New York aan. Daar werden nu de eerste reserveringen aangenomen. Na Dubai volgt Moskou, maar ook Duitse ondernemers hebben hun belangstelling al getoond. "Dat kan in Berlijn, Hamburg, Frankfurt of München zijn", zei Fisher aan het Duitse persagentschap DPA.
De wooneenheden van zijn dynamische wolkenkrabber komen uit de fabriek en worden ter plaatse enkel nog aan een intern geraamte bevestigd. Dat bespaart werk en geld, zei Fisher. Windturbines tussen elke verdieping zorgen voor het energiegebruik van de bewoners en kan zelfs de buurt nog van stroom voorzien. De kopers van de luxewoningen met een prijskaartje vanaf 30.000 dollar (ruim 19.000 euro) per vierkante meter belooft Fisher "ontbijt bij zonsopgang en avondeten met de blik op de ondergaande zon". Door een druk op de knop of een mondeling bevel kunnen de bewoners zelf bepalen hoe snel en in welke richting hun verdieping zal draaien. (dpa/sps)(hln)
...
Dus je kan je al voorstellen dat er maar één wooneenheid per verdiep is en dat dat het prijskaartje serieus de hoogte injaagt! Ik vraag me ook af hoe ze het doen met de waterleidingen?
Midge Ure vervangt eind dit jaar John Miles op de Night of the Proms in België en in Nederland. Ure is de voormalige frontman van Ultravox.
'Vienna' en 'Do They Know It's Christmas' Midge Ure neemt op Night of the Proms in België en Nederland de gitaarpartijen bij de Electric Band voor zijn rekening. Met het symfonieorkest Il Novecento zal hij ook zijn hit 'Vienna' vertolken. Ure was in 2005 al te gast op Night of the Proms in Duitsland. Hij is de vroegere frontman van Ultravox, maakte deel uit van de synthesizerpopband Visage en bouwde ook een solocarrière uit. In 1984 was hij samen met Bob Geldhof de initiatiefnemer van Band Aid, de gelegenheidsband van Britse popmuzikanten die het door Ure geschreven 'Do They Know It's Christmas' uitbracht ten voordele van de hongersnood in Ethiopië.
Night of the Proms 2008 gaat door in het Antwerpse Sportpaleis op 24, 25, 29, 30 en 31 oktober en 1, 6, 7 en 8 november. (belga/lb)
Brrrr....zal dat toch in overweging nemen bij het boeken van een reis!
De vijf verschrikkelijkste landingsbanen ter wereld
Opgelet! Dit artikel is niet geschikt voor lezers met vliegangst. Of beter gezegd, landingsangst. Je schrikt al terug van een beetje turbulentie? Je slaat paars uit bij de gedachte alleen van een onzachte landing? Dan hebben we één wijze raad: boek vooral geen ticket naar de volgende bestemmingen, die wij met een gerust gemoed hebben bestempeld als de afgrijselijkste landingsbanen ter wereld.
Princess Juliana International Airport Princess Juliana International Airport Landingen op het vliegveld van het Caraïbische Sint-Maarten (Nederlandse Antillen) leveren met de regelmaat van de klok spectaculaire amateurbeelden op van verbouwereerde toeristen. Eigenlijk is de landingsbaan, die amper 2 kilometer lang is, enkel geschikt voor kleine en middelgrote vliegtuigen. Maar laat dit nu net de tweede drukste luchthaven van de oostelijke Caraïben zijn, waar dus heel frequent Boeings 747 en Airbussen A340 van de grote jongens rakelings over het strand scheren.
Paro Airport Paro Airport Paro Airport in Bhutan moet zowat de meest meedogenloze landingsplek op aarde zijn. Het vliegveld ligt letterlijk verstopt in een vallei, op 2,2 km hoogte midden in de Himalaya. De enige maatschappij die gek genoeg is om er naartoe te vliegen, is het plaatselijke Druk Air, dat haar piloten eerst een speciale training geeft voor ze hier mogen landen.
Gibraltar Airport Gibraltar Airport Maar het kan nog korter. De landingsbaan op Gibraltar is nauwelijks 1,8 kilometer lang en mondt bovendien vrolijk uit in de Middellandse Zee. Piloten moeten bij de landing dus een uiterste precisie aan de dag leggen en heel hard aan de handrem trekken wanneer ze de grond raken. En alsof dat nog niet genoeg klamme handjes oplevert, geniet Gibraltar dankzij zijn unieke ligging van uiterst onvoorspelbare en snel veranderende weersomstandigheden.
Matekane Air Strip (foto Tom Claytor) Matekane Air Strip Let op de nuance. We hebben het hier zelfs niet meer over een vliegveld of landingsbaan, maar over een landingsstrook. Een streepje zand dus, met een minuscule lengte van 400 meter, op 2.300 meter hoogte in de bergen van de Zuid-Afrikaanse enclave Lesotho. 'Size doesn't matter' horen we je denken, maar opstijgen is hier letterlijk een duik in de dieperik. Het is dus kwestie van zoveel mogelijk snelheid te halen, voor je met je toestel van de bergwand duikt, en hopelijk begint te vliegen.
Malé International Airport
Malé International Airport Om het met de woorden van een wijs individu te zeggen: Oogjes dicht en snaveltjes toe, als je binnenkort naar de Malediven zou vliegen. Paradijselijk heeft ook voor ons zijn grenzen. Tenzij je met een watervliegtuig aan wal wordt gezet, klinkt een landing op Malé International Airport in ieder geval beter dan ze eruit ziet. Prettige reis! (bdr)
Norah Jones, volledige naam Geetali Norah Jones Shankar (New York City, 30 maart 1979) is een Amerikaanse jazz-zangeres. Haar vader is Ravi Shankar, zelf een beroemd muzikant.
Norah is een dochter van de beroemde Indiase sitarspeler Ravi Shankar en Sue Jones, en is een halfzuster van muzikante Anoushka Shankar, geboren uit het tweede huwelijk van Ravi Shankar. Haar jeugd bracht ze door bij haar moeder die naar Dallas verhuisde toen ze vier jaar oud was.
Ze is sterk beïnvloed door de muziek van oa.: Bill Evans en Billie Holiday en ze beschouwt Willie Nelson als haar grote idool.
Op vijfjarige leeftijd begon Norah met zingen in kerkkoren. Twee jaar later startte ze met pianolessen en speelde een tijdje saxofoon. Op haar vijftiende verhuisde ze naar Dallas, waar ze zich inschreef op de Booker T. Washington High School voor drama en visuele kunsten. Op haar zestiende gaf ze haar eerste optreden in een plaatselijke coffeeshop waarbij ze 'Ill be seeing you' zong. Ze vond zingen wel leuk maar voelde dat de pianostudies haar een vastere basis zouden geven. Terwijl ze nog op school zat won ze de Down Beat Student Music Awards (SMA) voor Best Jazz Vocalist en Best Original Composition in 1996. In 1997 behaalde ze nogmaals een SMA voor Best Jazz Vocalist. Nadat ze was afgestudeerd trok ze naar de University of North Texas, waar ze zich toelegde op jazzpiano. Norah zong een tijdje in een bandje genaamd Laszlo. Ze speelden vooral wat ze zelf beschrijft als donkere jazzachtige rock. In 1999 verhuisde ze naar New York waar ze regelmatig optrad met de funk-fusion groep Wax Poetic. Tussen baantjes als serveerster door ging ze om met de plaatselijk songwriters. Ze vond daar inspiratie om haar eigen nummers te schrijven. Uiteindelijk werd er een groep gevormd met songwriter Jess Harris, Lee Alexander als bassist en Dan Rieser als drummer. Norah zong en speelde piano. In oktober 2000 nam de groep een paar demos op voor Blue Note Records. Voor Norah was dit de gelegenheid vocaal terug te keren naar haar jazzroots en ze ging opnieuw liedjes schrijven.
In mei 2001 begon Norah met het opnemen van haar album 'Come Away With Me'. Ze deed hiervoor voorbereidend werk met producer Craig Street in de Baersville Studio in Woodstock. In augustus 2001 gingen Norah en haar muzikanten weer de studio in, deze keer met producer Arif Mardin in de Sorcerer Sound-studio in Manhattan. Het album kwam uit in februari 2002. Norah was de grote winnaar op de Grammy-uitreiking in 2003. Ze won in elke categorie waarin ze genomineerd was en ging zo met maar liefst acht Grammy's naar huis. Haar debuutalbum werd daar beloond met bekroning in de categorieën Beste Nieuwkomer, Beste Album, Beste Song (Don't know why), Beste Opname (Don't know why), Beste Gezongen Popalbum, Beste Zangeres, Beste Songwriting en Beste Productie. Tegen het einde van 2006 waren er wereldwijd maar liefst 19 miljoen exemplaren van Come Away With Me over de toonbank gegaan. In februari 2004 kwam haar tweede studio-album Feels Like Home uit. Binnen één week waren van het schijfje wereldwijd al één miljoen exemplaren verkocht. Hoewel Come Away With Me beter verkocht dan Feels Like Home (vier miljoen stuks wereldwijd) zag het publiek Norah's tweede album toch als de succesvolle opvolger waar op gehoopt was. Met het album in haar bagage ging Norah op tournee, samen met haar eigen Handsome Band. Van de tour verschenen opnames op de dvd Live in 2004. Sinds 2005 werkte Norah aan haar derde album dat vanaf januari 2007 in de winkels lag en de titel Not Too Late draagt. Als eerste single hiervan verscheen het nummer Thinking About You. Ook in 2007 maakte Norah Jones haar debuut als filmactrice met de hoofdrol in 'My Blueberry Nights'.
Doordat ik aan mijn datalimiet zit, kan ik momenteel geen terugbezoekjes doen. Door de te trage snelheid en dan daarbij nog het traag seniorennet gaan sommige blogs zelfs niet meer open.(snif...) Vanaf volgende maand kan ik terug op bezoek komen. Maar nu is het echt niet te doen. Sorry, maar hopelijk laten jullie niet na in mijn gastenboekje te kriebelen zodat ik jullie tenminste nog kan lezen. Lieve groetjes Anastacia
John Miles (Jarrow, 23 april 1949) is een Engelse muzikant en componist. Op jonge leeftijd leerde John Miles piano en gitaar spelen. Op zijn achttiende speelde hij bij de semi-professionele band 'The Influence', met gitarist Vic Malcolm en drummer Paul Thompson (vanaf 1971 drummer bij Roxy Music). Na het uiteenvallen van deze band vormde John onder zijn eigen naam een band die voornamelijk soulcovers bracht. Ook dit bleek geen succes en John begon met componeren.
In 1976 produceerde Alan Parsons de eerste elpee van John Miles: Rebel. De rockballade "Music" werd een wereldhit en leidde tot een Amerikaanse tournee met Elton John. De elpees die John Miles daarna maakte, waren minder succesvol.
John Miles werkte vervolgens als studiomuzikant voor andere artiesten. Bij Alan Parsons Project zong hij een aantal nummers, waaronder La Sagrada Familia in 1987. In 1992 begeleidde hij Joe Cocker en in 1997 Tina Turner op tournee. Tevens schreef hij zelf meerdere songs, waaronder "Now that the magic has gone".
Night of the Proms In 1985 was John Miles bij de eerste editie van Night of the Proms in Antwerpen. Sindsdien is hij als zanger en als leider van de Electric Band een vast onderdeel bij Night of the Proms.
John Miles - "Music" (was my first love) - live 1985 (Hit of the year 1976)
Onze moeder was een schat. Die kookte, naaide, dagelijks bad. Nimmer was haar iets te veel. Ieder kreeg op tijd zijn deel. En vader kreeg voor ieder klusje Altijd weer een dankbaar kusje. 's Avonds rustig bij de haard, 's zondags lekker appeltaart. Helaas, 't is over met de pret: Mammie is aan 't internet. Nog steeds is pappie in de weer, Maar hij krijgt geen kusje meer, Zit vaak zielig bij de buis. Mammie liefkoost nu een muis. Nooit meer is er appeltaart, 't is Hotmail, Dot Com, Apestaart. Zelden is er warm te eten, Haar kookkunst is ze mooi vergeten. Internetten uur na uur, Eten trekken uit de muur. Een bal gehakt en een kroket, Want mammie is aan 't internet. Laatst verloor zij duizend yen, Poker spelend met Dzjapaen. En een man uit San Francisco Wil nu met haar naar de disco. Ze deed zich voor als een jonge meid En nu raakt ze hem niet meer kwijt. Pappie gaat alleen naar bed, Want mammie is aan 't Internet!!!
Mensen zonder relatie of zonder uitbundig sociaal leven, kunnen algauw op medeleven rekenen. Maar is dat wel nodig? Veel introverte mensen blijken net plezier te halen uit hun rustige, afgezonderde leven, zo meldt Pyschology Today.
De keuze voor alleen-zijn kan zowel genetisch, aangeleerd of een combinatie van beide zijn. Maar er bestaan ook mensen die in hun alleen-zijn gedwongen zijn. Voor deze sociaal geïsoleerden is alleen-zijn echte eenzaamheid, met alle negatieve gevolgen vandien.
Solisten 'Solisten' gaan nadrukkelijk niet socializen of netwerken. Ze prefereren thuis films te bekijken, een boek te lezen of lange baden te nemen. Af en toe komen ze eens onder de mensen, op een fuif of concert, maar daar willen ze enkele dagen 'stilte' voor om te bekomen. Ze hebben meestal enkele goede vrienden, wat volstaat voor hen. Dat maakt hen nog niet 'vreemd', 'zielig' of 'schrikwekkend', want de meesten functioneren heel goed in de samenleving. Alleen willen ze liever alleen zijn.
Druk van extroverten Drie vierde van de bevolking geldt als extrovert. Zij zijn vaak de mensen die de introverten pushen om meer buiten te komen of met mensen te praten. Maar ze missen de kern van de zaak, argumenteren wetenschappers. Introverte personen zijn namelijk niet minder sociaal, ze gaan er alleen anders mee om.
"Extraverte personen halen energie uit hun sociale contacten. Voor introverte mensen geldt net het omgekeerde: sociale situaties kosten enorm veel energie, tijd alleen doorbrengen geeft hen energie."
Extra gevoelig Volgens Amanda Guyer zijn deze solisten gevoeliger voor emotionele interacties, wat betekent dat ze plezier en genot kunnen vinden waar anderen meer prikkels nodig hebben. Die extra prikkels zijn er voor de introverten dan weer te veel aan. Dat is ook te zien aan hun brein tijdens sociale interacties: het is hyperactief, wellicht de reden dat ze sociale gebeurtenissen zoals een feestje zo vermoeiend vinden.
Subtiele verschillen Die gevoeligheid toont zich ook in atypisch gedrag: ze zullen sneller reageren of meer empathie tonen. Elaine Aron legde vast dat ze meer details of subtiele verschillen opmerken dan extroverte personen. Dat maakt hen heel geschikt voor schrijven of wetenschappelijk onderzoek - waarbij meteen het clichébeeld van de wereldvreemde wetenschapper of de eenzame schrijver verklaard wordt.
Gedwongen of gekozen? "Er bestaan ook in de introverte categorie verschillende onderverdelingen. Sommigen zijn alleen door een keuze, anderen gedwongen." Hoewel niet alle introverte personen sociaal angstig zijn, bestaat die groep zeker. Extreem verlegen, verlamd wanneer een sociale prestatie verwacht wordt of weinig zelfvertrouwen, op het minderwaardigheidscomplex af, zij worden min of meer in hun levensstijl 'gedwongen'. Deze groep wil graag meer tijd met mensen doorbrengen, maar weet niet goed hoe.
Stress door eenzaamheid Deze personen hebben meer kans op stress door hun levensstijl. Ze voelen zich onder druk gezet om sociaal te zijn, maar hun angst houdt hen tegen, waardoor ze het gevoel krijgen 'vast' te zitten. Wanneer ze alleen moeten zijn met iemand, zijn ze daar zenuwachtig voor en als ze ergens voor het eerst moeten zijn, bereiden ze zich extreem goed voor.
Deze mensen vragen echter geen hulp aan andere mensen als ze een groot probleem moeten oplossen. Hun eenzaamheid wekt zoveel stress op dat het een gevaar is voor hun gezondheid. (edp)
Tien jaar van ons leven spenderen we aan diëten. De gemiddelde vrouw start twee keer per jaar vol goede moed aan een dieet. Dit gedurende een vijftal weken. Tussen de 18 en de 70 jaar diëten we 104 keer of tien jaar in ons bestaan. Eén op de tien vrouwen gaat nog een stapje verder en komt uit op 25 jaar calorieën tellen.
De restultaten komen uit een Engelse enquête onder 4.000 vrouwen in opdracht van LIPObind, een leverancier van afslankende voedingssupplementen.
Jong geleerd Diëten begint al op jonge leeftijd. Een derde start er mee nog voor de leeftijd van 16 jaar is bereikt. 39 procent wil kilo's kwijt uit pure gêne voor het lichaam. 32 procent van de ondervraagden is niet alleen met het eigen lichaam bezig, maar voelt zichzelf verantwoordelijk als hun kinderen ooit zwaarlijvig worden.
Bezeten Diëten lijkt succesvol. Wie rigoureus calorietjes telt, raakt gemiddeld 6 kilo kwijt per jaar. Al zijn er even veel dames die niets verliezen of de kilootjes snel weer zien aanzwengelen.
Volgens Dr. Glenn Wilson, tonen de resultaten nog maar eens hoe groot de druk en hoe bezeten we van ons gewicht en lichaamsvormen zijn. "Elke vrouw kent gewichtsschommelingen tijdens haar leven", vertelt de dokter. "Een baby, emotionele factoren in de relatie of stress op het werk, kunnen het gewicht doen toe- of afnemen. Deze levensveranderingen gaan vaak gepaard met het jojo-diëten. Je gezond voelen en in vorm blijven is zoveel belangrijker dan de strijd voor de ideale maten. Het is verontrustend dat 25 procent zelfs het mes onder wil om de extra kilootjes kwijt te raken". Frustratie 41 procent voelt de druk ook serieus aan, is constant op dieet of druk doende met calorieën tellen. 44 procent voelt zich gefrustreerd omdat er nooit een kilo verdwijnt en meer dan de helft van alle ondervraagden denkt nooit het ultieme doel te bereiken. Liegen Die frustatie uit zich in het liegen over de confectiemaat of over het gewicht. Of over het niet durven uit te kleden in het bijzijn van de partner. 77 procent juicht een ban op graatmagere modellen toe of wil liever geen gefotoshopte lichamen in magazines en op reclame. (lvl)
Ouderen zijn wijzer dan jongeren, toch als het op emoties aankomt. Zij kunnen namelijk beter emoties herkennen en verwerken. Dat blijkt uit een recente Amerikaanse studie.
Actiever De studie toont aan dat twee specifieke delen van de hersenen die actiever zijn bij mensen ouder dan 60 wanneer er foto's getoond worden van emotioneel aangrijpende situaties. Deze gebieden zijn staan in voor het verwerken en controleren van emoties, meldt nu.nl. De deelnemers van de studie, zowel jong als oud, werden gevraagd om de emotionele context van deze beelden als positief, negatief of neutraal aan te duiden.
Emotionele situaties De hersenen van de deelnemers werden in de gaten gehouden met een MRI. De oudere personen schatten de beelden minder negatief in dan de jongere deelnemers. Professor Dolcos: "Deze resultaten tonen aan dat de emotionele controle verbetert met het ouder worden. Mensen gaan ook beter reageren wanneer ze ouder zijn en minder geraakt worden door emotionele situaties.
Behandeling Dit onderzoek biedt een nieuw perspectief op de behandeling van mensen met bijvoorbeeld depressies en angststoornissen. Deze patiënten hebben het namelijk moeilijk met emotioneel uitdagende situaties. (ep)
Een mooie voorstelling van het verkeer in de jaren dertig (de tijd waar deze kaarten uit stammen). Wat is er fout in dit plaatje ? De Engelsen rijden links dus dat is het niet.
Roy Kelton Orbison werd geboren in Vernon, Texas op 23 april 1936. Hij begon zijn carrière in 1956 bij het platenlabel Sun Records, dat ook Elvis Presley en Johnny Cash onder contract had. Met zelfgeschreven liedjes had Roy Orbison groot succes: hij scoorde bij Monument Records hits als "Only the Lonely", "Running Scared", "Crying", "Blue Bayou" en "Pretty Woman". Elvis Presley noemde Roy Orbison de grootste zanger.
Vanaf 1964 kreeg Roy Orbison te maken met grote tegenslagen in zijn privéleven: zijn vrouw Claudette kwam om het leven bij een motorongeluk (1966), twee van zijn drie kinderen vonden de dood bij een brand in zijn landhuis (1968) en zijn broer verongelukte onderweg naar Roy Orbison om Thanksgiving te vieren (1973).
Tot 1987 was van Roy Orbison nauwelijks meer iets te horen. Wel won hij in 1981 nog een Grammy voor een duet met zangeres Emmylou Harris. In 1987 werd hij opgenomen in de Rock and Roll Hall of Fame. Naar aanleiding daarvan trad hij met Elvis Costello en Bruce Springsteen op in een televisiespecial "Roy Orbison and Friends", waarvan ook de zwart-wit video Roy Orbison and Friends, A Black and White Night uitkwam.
In 1988 verscheen een nieuw album van Roy Orbison, Mystery Girl. Op dit album stonden grote hits als You got it en California Blue. De enige keer dat Orbison You got it kon brengen voor een publiek was een paar dagen voor z'n dood op de Diamond Awards in het Sportpaleis in Antwerpen. Tijdens die show werden fragmenten gebruikt die in de videoclip vertoond worden. Ook maakte Roy Orbison in 1988 deel uit van de supergroep Traveling Wilburys, samen met Bob Dylan, George Harrison, Jeff Lynne en Tom Petty. Deze gelegenheidsgroep maakte het album Traveling Wilburys Vol. 1, waarvan wereldwijd miljoenen exemplaren verkocht werden.
Roy Orbison maakte het succes van zijn album Mystery Girl en van de Traveling Wilburys niet meer mee. Hij overleed op 6 december 1988 onverwachts aan een hartaanval toen hij op bezoek was bij zijn moeder in Hendersonville, een voorstadje van Nashville (Tennessee).
