|
Maakt de ware liefde, zijn mogelijke bestaan en de eeuwige zoektocht ernaar, het leven niet nodeloos gecompliceerd? Ware liefde is immers een mooi theoretisch idee, maar door dat als enige mogelijke standaard te nemen, laten we veel kansen schieten. "We zouden tevreden moeten zijn met véél minder" argumenteert Laurie Gottlieb in The Times.
Minder kieskeurig
Gottlieb, zelf moeder geworden via een spermabank en single, zegt in toenemende mate te beseffen dat ze niet zo kieskeurig had mogen zijn. Tegelijkertijd vindt ze zichzelf, met 40 jaar en een zoontje, in een moeilijke positie.
Enerzijds is het moeilijk mannen te ontmoeten, anderzijds mogen ze niet om het even wie zijn, want ze heeft een zoontje om mee rekening te houden. Bovendien is ze ouder geworden, en moet ze dus genoegen nemen met mensen die met haar genoegen nemen.
Iedereen een man
"Mijn advies? Verlaag je standaard en neem genoegen met 'iets minder'. Uiteindelijk willen alle vrouwen verliefd worden, trouwen en gelukkig leven. Dat zeggen ze zo niet, want dat is niet politiek correct, maar na de bevredigende carrière, minder cellulitis en de villa-met-zwemvijver komt het er uit: ze willen vooral een man", argumenteert Gottlieb.
De Ware Liefde
Het probleem is alleen dat we leven met het romantische idee van de Ware Liefde, die je knieën week doet worden, passie doet oplaaien en waarmee je ook nog kan praten over je angsten, dromen en lievelingseries. Aan die liefde moet (bijna) niet gewerkt worden, alles gaat vanzelf, je voelt elkaar goed aan en blijft jaren verliefd. Is dat niet het geval? Dan is er zeker iets mis, dan is het niet Dé Ware, en kan je dus beter krijgen. Waarop je de, objectief bekeken, goede man de deur wijst.
Geen zorgen
"Je zou je geen zorgen moeten maken over de passie of de intense connectie, en je zou al zeker geen geschikte man moeten dumpen omdat hij enkele vervelende gewoontes heeft." Gottlieb geeft toe dat ze zelf niet altijd een fan is geweest van het 'genoeg hebben aan'.
Meneer Goed Genoeg
"Maar vooral omdat onze cultuur ons leert om altijd beter, hoger en verder te mikken, om te wachten op je ware liefde. Want die liefde, waar iedereen van droomt, die gaat alles magisch beter maken en je veel gelukkiger maakt dan een huwelijk met 'meneer Goed Genoeg' is zeldzaam en zou nooit kunnen langskomen. Waardering, een goede vader en genegenheid. Dát is wat uiteindelijk telt. Op lange termijn word je er gelukkiger van dan te blijven wachten en hopen op de prins op het witte paard.""
Appreciatie
"Ik realiseerde me niet dat settling je tevreden en zelfs gelukkig kan maken, toen ik mijn vroegere vriendjes dumpte. Ik apprecieerde niet wat voor mijn neus stond. Als je getrouwd bent, gaat het om dagelijks leven, samenleven en de taken verdelen. Huwelijken gaan niet over allesverslindende passie.
Het gaat over overeenkomen, begrip en respect opbrengen en samen het huishouden runnen. Over een teamgenoot, die zich samen met jou door moeilijke en chaotische tijden heen slaat en altijd aan je zijde blijft om je te steunen. Zelfs al is hij niet dé liefde van je leven, het is beter met een maatje dan helemaal alleen."
Niet ideaal
"Ik besef wel dat ook een huwelijk niet altijd ideaal is. Als ik alle andere moeders hoor zeuren over wat hun man niet doet en wel zou moeten doen, ben ik altijd stiekem blij met mijn keuze. Tot ik besef dat al die vrouwen hun man voor geen geld van de wereld zouden willen missen en nooit vrijwillig voor alleenstaande moeder zouden kiezen. Zij zouden, net als ik, liever eenzaam zijn binnen een huwelijk dan alleen tout court."
Liever jong dan oud
Gottlieb is er wel van overtuigd dat het compromis op jonge leeftijd moet gesloten worden. "Mijn moeder zei altijd: iedereen neemt tot op zekere hoogte genoegen met iets. Je kan evengoed een pragmatische keuze maken. Maar het moet op jonge leeftijd gebeuren, want op oudere leeftijd weet je wat je wil en ruil je je ziel is voor beschadigde goederen. Op jongere leeftijd is de toegeving minder groot, en vooral, je moet minder erge zaken door de vingers zien." (edp)
|
