De Antwerpse Kempen Vandaag stond onze eerste echt grote rit geprogrammeerd, met vertrek in Viersel en dan dwars door de Antwerpse Kempen tot in de Belgische enclave in Nederland, nl Baarle-Hertog. Het was wel echt koud 's morgens bij de start aan de kerk in Viersel, slechts 6 graden. En zoals de meesten heb ik het de hele voormiddag niet echt warm meer gekregen. We hadden wel het geluk dat het een zonnige dag was, waardoor in de namiddag de temperatuur toch wel kon stijgen tot 16 à 17 graden. Nog niet echt geweldig als ge de vorige dagen en weken regelmatig tot boven de 20 graden ging, maar voor de tijd van het jaar mogen we niet klagen. De rit was helemaal anders dan we normaal gewend zijn bij ons in de polders. Voor mij was niet alles nieuw, want op verschillende plaatsen kwamen we de bordjes tegen van de Achtzalighedenroute die we al enkele keren gereden hadden, maar het overgrote deel van het parcours was toch nog wel onbekend terrein. Dus alles amen een meevaller en het drankje achteraf op het terras in het zonnetje heeft dan toch nog wat van de ochtendkoude gecompenseerd. a) afstand = 62 km, tijd = 2u21', gem = 26,9 km/u, HR = 112/140, Kcal = 1155 b) afstand = 78 km, tijd = 2u59', gem = 27,1 km/u, HR = 114/148, Kcal = 1488 Totaal = 140 km en Kcal = 2643.
De Trein Ook naar de Scheldeprijs in Schoten gekeken ? Ik zit met een vraag, namelijk: "waar zijn de treintjes van weleer gebleven ?" Het is me reeds meerdere malen opgevallen dit seizoen, maar een treintje zoals in de goede oude tijd van Mario Cipollini of de vorige jaren nog van Alessandro Pettachi, dat ziet ge nu niet meer. Of kunnen ze het niet meer? Vroeger zetten die mannen zich aan de kop van de hele meute met zo een vijf- of zestal, en dat op vier of vijf kilometers van de finish. En de voorlaatste man van dat treintje kwam slechts van de kop op ongeveer 150 meter van de aankomst. Dan was het aan de kopman om die laatste hectometers aan volle snelheid te nemen. Bijna onmogelijk om daar nog overheen te komen. Dan moest ge al een echte sprinter zijn zoals het type Robbie Mc Ewen, en dan ook nog het juiste wiel hebben, om daar nog voorbij te komen. Maar nu beginnen ze al aan de kop te sleuren op 8 km van de meet en dat met slechts 2 of 3 man, met als gevolg dat er de laatste 2 kilometers niemand meer overblijft en de snelheid dan ook daalt. Dan is het voor de anderen natuurlijk veel gemakkelijker om uit de luwte te komen en heel het mechanisme te ontregelen. En dan moet de kopman het maar zelf zien op te lossen. Dus sportbestuurders van een sprinter: leer uw mannen in de volgende winter hoe ze een treintje moeten opzetten, en ook hoe ze het dan daarna perfect moeten uitvoeren. Voila, de beste stuurlui staan weeral eens aan de wal of aan den toog. Daarom na de koers zelf nog maar eens gaan rijden, en dat op een rustig tempo, of ook nog basis duurtraining genoemd. Afstand = 75 km, Gem = 27,1 km/u, Tijd = 2u55', HR = 126/154, Kcal = 1733
De Bloesemroute Vandaag een uitgelezen dag om de bloesems in Haspengouw te gaan bekijken. Temperatuur tot 28 graden, geen wolkje aan de lucht en een zacht briesje. Dit laatste was welgekomen om af en toe eens een frisser gevoel te krijgen. We vertrokken in Borgloon voor de fietslus van ongeveer 53 km tot Sint-Truiden en terug. Onderweg passeerden we dorpjes met liefelijke namen zoals: Broekom, Veulen, Mettekoven, Helshoven, Melveren, Zepperen, Hoepertingen en Kuttekoven. Al die namen komen niet in het dagelijkse nieuws voor en zijn waarschijnlijk ook voor de meesten uit onze streek dan ook onbekend. Onderweg prachtige vergezichten met al die witte bloesems in het landschap. Toch wel echt de moeite om eens te doen. En deze keer was het nog mooier dan een vijftal jaren geleden. Nu hadden we het geluk dat al die hoogstammen met kersen en krieken nog in volle bloei stonden. De appelen komen iets later, maar staan dan ook bijna allemaal op laagstam wat toch een minder fenomenaal gezicht geeft. Als al deze miljoenen bloemetjes nu ook nog allemaal vruchten worden, dan vraag ik mij af waar die allemaal naartoe gaan. Waarschijnlijk naar het buitenland. Het is alleen te hopen dat men weer eens niet de prijzen kunstmatig gaat hoog houden en hiervoor tonnen en tonnen fruit op het stort gaat kieperen. Maar de commerce moet blijven draaien, dus .... We hebben ons toch reeds voorgenomen om later op het jaar deze rit nog eens te gaan doen, maar dan wel als al deze bomen afgeladen vol met fruit hangen. Dat moet ook een mooi uitzicht geven. Alleen zal het dan wel moeilijk worden om niet stiekem een appeltje te plukken. De kwajongen in ons komt weeral eens boven. Maar ja, op één appeltje meer of minder zal het wel niet aankomen zeker? Er zullen er daar genoeg hangen.
Nog altijd zomer in de lente. Prachtig fietsweertje en dus weer de polders in voor een ritje rond het Groot Eiland. Maar dat hadden ze precies verlegd, want door een kleine missing kwamen we op enkele nieuwe wegen terecht. Het is eens iets anders. En als ze dan ook nog enkele kruispunten doorknippen staan we daar rond te draaien als mieren waarvan ze de nest eens goed door elkaar hebben geschud. Maar eind goed al goed, want we hebben het normale parcours verder toch kunnen volgen. En dus weer een snel gedeelte, maar deze keer zonder mij. Ik had mij voorgenomen om achteraan bij diegenen te blijven die normaal nooit meedoen aan die koersjes, en daar dan een degelijk tempo te onderhouden. Maar zoals meestal zijn de goede voornemens er om achteraf geen rekening mee te houden. En in plaats van met enkelen gewoon rond te rijden, werd de snelheid toch weer opgevoerd en kwamen we met een vijftal achter de snelsten, maar zonder diegenen waar we eerst wilden bijblijven. Volgende keer beter zeker ? Afstand = 74 km, Gem = 28,7 km/u, Tijd = 2u38', HR = 119/160, Kcal = 1590
De Griete Vandaag rijden we naar de Griete, niet een of andere griet, maar wel het gehuchtje langs de dijk tegen Terneuzen. Mooi en warm weer en ook een mooi en redelijk lang snel gedeelte. Dus toch maar meerijden met de grote hoop en ons weer eventjes echte coureurs wanen. Maar toch niet verder gesprongen dan de stok lang was, want ik had op dat ogenblik al zo een 35 km op kop gereden, met de wind schuin in het nadeel. Slechts enkele malen mee rondgedraaid op kop, maar verder liet ik mij dan ook gewoon meedrijven met de eersten. Het is eens iets anders om alles vanop de eerste rij te kunnen zien en gadeslaan. En dan ziet ge ook goed wie de laatste honderden meters verkeerd inschat en reeds van veel te ver denkt dat de meet slechts enkele tientallen meter verder ligt. Een beetje zoals Leif Hoste vorige week. Wie te vroeg begint, en dan zeker met die lichte helling op het einde, komt bedrogen uit. Maar men is nooit te oud om te leren, alhoewel ...??? Afstand = 87 km, Gem = 28,3 km/u, Tijd = 3u17', HR = 137/176, Kcal = 2255.
CHAOS, CHAOS, CHAOS De grote wielerwedstrijden volgen elkaar nu in razendsnel tempo op. Dus vol goede moed beginnen kijken naar Gent-Welvelgem, maar wat was me dat allemaal daar in de afzink van de Kemmelberg. Eén grote chaos. Er zijn altijd wel valpartijen in wielerwedstrijden, maar wat ze ons daar voorgeschoteld hebben grenst aan het ongelofelijke. Wie de Kemmelberg een beetje kent en ook al eens gedaan heeft, weet dat ge daar enkel met het verstand op nul en met de billen dichtgeknepen naar beneden kunt komen en een schietgebedje prevelen als ge heelhuids het asfaltgedeelte bereikt. Voor diegenen die hem niet kennen, maar wel de Muur van Geraardsbergen of de Patersberg al eens gedaan hebben kan ik enkel het volgende hierover zeggen: Rij de Muur of de Patersberg aan volle snelheid naar beneden, maar doe er daar dan nog 3% hellingsgraad bij. Inderdaad 23% naar beneden op slechte kasseien. Ook al is het verdomd moeilijk, maar ik zou hem toch liever omhoog rijden dan naar beneden. Na de wedstrijd snel in mijn koerskledij gesprongen en zelf wat kilometers gaan afmalen, kwestie van aan iets anders te denken. Afstand = 86 km, Gem = 27,6 km/u, Tijd = 3u06', HR = 128/157, Kcal = 1927
Een Polderrit Vandaag met het mooie weer was het uitgelezen moment om nog een extra ritje te doen, samen met Gerard. En waar kunt ge met zo een weer beter naartoe rijden dan naar de polder? Geen last van verkeer en volop in de zon fietsen, maar dat was zonder de windmolekens van Perkpolder gerekend, want die bliezen precies van aan de oude overzet tot in Doel recht in het gezicht. En nog geen klein beetje ook, dat viel echt tegen. En ik voelde al direct dat het niet echt snor zat met de form. Dus werd het een namiddagje afzien in plaats van te genieten. Maar misschien helpt het voor later, we zullen maar optimist blijven. Afstand = 88 km, Gem = 27,9 km/u, Tijd = 3u18', HR = 138/157, Kcal = 2243.
De Ronde van Vlaanderen Vandaag staat alles in het teken van onze enige echte Ronde van Vlaanderen. Maar toch eerst nog zelf wat kilometers afmalen op de fiets om al een beetje in de juiste stemming te komen. Een gewone clubrit met een klein extra lusje door de Karnemelkpolder en dan zo verder langs Moerbeke, Eksaarde, Sinaai terug naar huis. Afstand = 72 km, Gem = 27,9 km/u, Tijd = 2u40', HR = 127/156, Kcal = 1633 En dan het echte werk voor onze dwangarbeiders van de weg. Door de puike weersomstandigheden vreesde ik wel dat alles lang ging gesloten blijven. Want het ontbreken van wind (en eventueel ook regen) maakte het geheel toch minder moeilijk. Dus geen echt Ronde van Vlaanderen weer. Maar ondanks alles gingen er toch geweldig veel tegen de vlakte. Er wordt wel elk jaar gevallen, maar nu was het toch wel heel veel en ook een paar keer met heel veel tegelijk. De verzorgers hebben weer de handen vol om alle schaafwonden te verzorgen. Ik moet zeggen dat ik het ook een paar keer precies zelf voelde als ze daar weer eens tegen de grond gingen. Alhoewel ik het niemand toewens, maar toch liever zij dan ik. Zij zijn het trouwens meer gewoon dan wij, en zij zijn hierdoor ook veel meer gehard. Kijk maar eens naar Paolini : op een bepaald ogenblik lag die er ook tussen en hij bleef dan ook nog lang zitten, zodat ik dacht dat het compleet over was voor hem. Maar die gast kruipt dan toch weer op de fiets, komt terug in het pak en eindigt dan nog derde ook. Een verrijzenis op Pasen. Maar dan niet voor Leif Hoste, want reeds voor de derde keer tweede eindigen in deze koers, ge zou van minder eens goed vloeken. En dan is het altijd gemakkelijk praten achteraf aan de toog of langs de kant van de weg (waar meestal de beste stuurlui staan). En inderdaad, als hij twintig meter later begint te spurten, wint hij op zijn één been, maar hij begon nu toevallig iets vroeger met het gekende resultaat. Hoe dikwijls hebben we nadien niet reeds de perfecte analyse gemaakt, maar een juiste pronostiek invullen vooraf is dan toch nog iets moeilijker. En dat maakt het juist spannend om volgen. En nu op naar volgende week Parijs-Roubaix, met als tussendoortje nog Gent-Wevelgem. Laat ons hopen met evenveel spanning maar met iets minder valpartijen, maar dat laatste is bijna onvermijdelijk.
De Magische Grens Vandaag wordt voor de eerste maal dit jaar de magische grens van 100 kilometer overschreden. Een rit over het nieuwe knooppuntennetwerk van Oost-Zeeuws-Vlaanderen. Ik had een beetje schrik dat we op bepaalde plaatsen de bordjes niet gingen terugvinden maar achteraf gezien was het geheel degelijk uitgepijld. Enkel wanneer men dit vergelijkt met hoe het in Limburg is gedaan, dan is er nog wel wat werk aan de winkel, want daar kan ik maar één woord over zeggen, namelijk "perfect". Maar hier in de polders heeft men natuurlijk niet zoveel kleine weggetjes waar men kan verloren rijden, dus alles samen genomen werd het een aangename rit, waarin we toch weeral veel nieuwe wegen hebben bereden. En het moet gezegd, er waren er enkele mooie bij. Toch één klein minpuntje was er rond Terneuzen. Maar dat wisten we eigenlijk al, want met een volgwagen in bebouwde gebieden in Nederland, kenden we reeds altijd problemen. Wij op het fietspad en de wagen op de gewone weg. En zolang beiden netjes naast elkaar lopen gaat alles goed, maar wanneer dat niet langer het geval is en met die ronde punten geeft dat elke keer weer problemen. Maar ja, met de kaart in de hand en soms al eens moeten omkeren, komen we toch altijd terug op de juiste weg terecht. Dus volgende keer zoveel mogelijk dergelijke situaties vermijden is de boodschap. Afstand = 108 km, gem = 26,9 km/u, tijd = 4u20', HR = 127/166, Kcal = 2630.
De Ronde van Vlaanderen Vandaag de ideale dag om de komende Ronde van Vlaanderen te gaan verkennen, zowel het weer als de sfeer waren perfect. Geen schrik, ik heb dat niet met de fiets gedaan, maar wel met de wagen. Het echte werk voor ons clubje is voorzien op 1 Mei. Alhoewel we dan nog moeten afwachten hoe het met het weer zal gesteld zijn dan, maar beter dan vandaag is bijna onmogelijk. Het was perfect fietsweer, maar ons Linda gaat ook graag eens mee al die heuveltjes en kasseistroken verkennen. Bovendien zijn er op vrijdag ook al zeer veel wielertoeristen op pad om de grote drukte op zaterdag (reeds 18000 inschrijvingen) te vermijden. Ook enkele vedetten kan men dan tegen het lijf lopen, en dit jaar hadden wij geluk. Een volledige ploeg van oud-wielrenners was op pad, in truien van de nationale ploeg en gevolgd door 2 wagens, zoals dat voor de echten hoort. We herkenden Johan Museeuw, Carlo Bomans, Rudy De Bie en ook Filip Maertens van VTM. Met Johan nog een gezellig babbeltje geslagen op de top van de Patersberg. Hij ziet er nog altijd redelijk scherp uit, en dat is ook te zien aan de manier waarop hij op die fiets zit, en ook hoe gezwind hij al die hellingskes nog naar boven rijdt. Daar kunnen wij als toeristen alleen maar van dromen, want bij ons is dat meer onszelf naar boven hijsen dan gezwind klimmen. We hebben die mannen een paar hellingen gevolgd, vanaf de Oude Kwaremont, over de Patersberg, de Kortekeer tot de Steenbeekdries. Daarna zijn wijzelf verder gereden, maar boven op de Muur van Geraardsbergen kwamen ze daar terug te voorschijn, wat bij Filip Maertens de opmerking ontlokte : "Ha, ha, toch nog ne supporter van mij die mij de hele dag volgt" Voor de rest waren er wel niet al te veel profs op pad. Enkele renners van Milram, Astana en Unibet hebben we wel gezien, en de ploegen van T-Mobile en Wiesenhof hebben we op een paar minuten na gemist. De grote jongens daarentegen lagen wellicht lekker lui onderuitgezakt in de zetel. En nu wachten tot zondagnamiddag voor het grote wielerfeest. Mijn bordje ligt al klaar : "NIET STOREN".
Op zoek naar knooppunt 60 Vandaag de eerste officiële woensdagavondrit. Meestal vertrek ik altijd al een tijdje op voorhand, om dan op tijd te kunnen afslaan richting thuis waar het avondmaal wacht. Een bijkomend probleem is dan meestal om een parcours te vinden, aangepast aan de weersomstandigheden (= de wind) en om dan ook nog eens op tijd bij Albert te geraken om samen met de groep te kunnen vertrekken. Niet altijd gemakkelijk en soms mislukt het al eens en komen we een paar minuutjes te laat. Vandaag kwam daar echter nog een moeilijkheid bovenop. Daar er zaterdag een rit van 100 km geprogrammeerd staat op het knooppuntennetwerk van Oost-Zeeuws-Vlaanderen werd er mij gevraagd of ik eens zo een rit kon uitstippelen. Als ze weten dat ge daar wat tijd voor hebt wordt ge hiervoor altijd bij de kanshebbers gerekend. Maar ja, we doen het graag en zoals men soms wel eens zegt : "het is een hobby". Dus op de kaart geprobeerd om eens een paar andere wegen in de polder te vinden, maar dat is niet meer zo gemakkelijk, want de meeste weggetjes hebben we toch al minstens één keer gedaan. Maar toch is het gelukt om er nog enkele te vinden. We gaan beginnen bij knooppunt 60 in Nieuw-Namen, en dus had ik vandaag een doel om voor de avondrit al eens tot daar te rijden en te zien waar dat knooppunt juist ligt. Kwestie om van in het begin al niet verloren te rijden. De andere punten zijn hopelijk ook goed aangegeven anders zal de lol er rap af zijn. Dus werd het vandaag een leuk ritje van in totaal 85 km. Niet slecht voor een woensdagavond. Afstand = 85 km, tijd = 3u10', gem = 27,1 km/u, HR = 134/161, Kcal = 2139
Op 1 April zendt men de zotten waar men wil Opletten vandaag dat we niet van het kastje naar de muur worden verzonden. En inderdaad, reeds voor het vertrek was het gespreksonderwerp de Europese richtlijn dat de bakkers op zondag om 9.30u moeten sluiten. Toch enkelen die dit geloofden, maar persoonlijk vind ik dit geen echte aprilgrap. Een echte aprilgrap is voor mij iemand wijsmaken dat ergens iets speciaals gebeurt en die dan daar heen sturen of ook nog dat er iets uitzonderlijk kan gewonnen worden door naar een bepaald nummer te bellen, zoals met die wielerploeg van Helmut Lotti, waar elke 100ste beller een fiets van Eddy Merckx kon winnen. Maar zeker geen aprilgrap was het feit dat er vandaag voor de eerste keer om 9 uur vertrokken werd in plaats van om 9.30 uur. Waren er die te laat zijn gekomen ??? Geen idee, maar de aanwezigen reden wel de geplande rit rond groot Sint-Niklaas. Een gewone rit waarbij ik mij bewust afzijdig heb gehouden. Afstand = 78 km, Gem = 27,7 km/u, Tijd = 2u56', HR = 126/161, Kcal = 1797
Geef maar buzze Een zonnige maar winderige dag. En dat zullen ze geweten hebben, de mannen die de polders gingen onveilig maken. Van thuis via Vrasene, Kallo en Doel met wind op kop. Sterke mannen op kop gevraagd om de meute af te zetten aan de dijk in Prosperpolder. En dan volle gas, met meewind dus, tot aan het monument dat de watersnood van 1953 herdenkt. Hier geen snelheidsbeperkingen dus ging ik gewoon iets sneller op kop rijden. Maar wie gedacht had dat iedereen zomaar in het wiel zou volgen had het mis. De een na de andere kwam mij voorbijgereden om zich zo voor de eerste keer dit seizoen met elkaar te meten in een snel gedeelte. Ik had mij voorgenomen om mij ditmaal hieraan niet te laten vangen en gewoon op hartslag te rijden, en moest al gauw tot de conclusie komen dat er niet veel meer achter mij kwamen. Daarom de snelheid nog een klein beetje opgevoerd en wonder boven wonder, daar kwam ik ze bijna allemaal terug tegen. Negen heb ik er nog terug bijgehaald, alleen de jongste snaken bleven voorop. Iedereen had zich een beetje miskeken op de wind, want die blies niet echt de hele weg volledig in het voordeel. Dat viel op bepaalde plaatsen voor enkelen wel echt tegen: zij kwamen zichzelf en later ook mij terug tegen. Dat geeft wel een speciaal gevoel wanneer ge zonder echt te forceren toch velen weer kunt bijhalen. Afstand = 95 km, Gem = 27,6 km/u, Tijd = 3u39', HR = 138/172, Kcal = 2586
De laatste spinningles Vandaag, de laatste woensdag in Maart, betekent ook de laatste spinningles van deze winter. Na de rit van gisteren met de vele tegenwind in de polders, en dan deze voormiddag nog in de tuin bezig geweest, vreesde ik een beetje dat het wel eens een weerslag kon hebben op de beenspieren vanavond. Maar het gevoel was onmiddelijk goed. Reeds van bij de opwarming op de skywalker liep het lekker en ook op de spinningfiets direct het juiste gevoel. Mede door de hogere temperaturen van de laatste dagen, die ook binnen duidelijk te voelen waren, begon ik al vrij snel goed te zweten. En als ge daarbij dan ook nog het goede gevoel hebt, kunt ge er lekker tegenaan. Bovendien was de muziek deze keer ook uitstekend, met goeie beatnummers en leuke afwisseling. Al bij al een leuke afsluiter van de spinning-winter. Daarna nog een drankje, aangeboden door ons kaske (waarvoor dank Hugo), maakt dat deze winter toch weeral geslaagd kan genoemd worden. Tijd = 1u16', HR = 138/165, Kcal = 908. En vanaf nu zal alles buiten moeten gebeuren, uitgezonderd de dagen met slecht weer. Dan zullen we weer verplicht zijn van een training binnen te doen. Maar hopelijk zijn deze dagen schaars deze lente en zomer.
Eventjes mee profiteren van het goede weer en een fietstochtje maken. Daar ik wist dat Gerard en Hilaire in de week regelmatig eens samen gaan rijden, had ik geïnformeerd of dat ook deze week het geval was. Kwestie van niet alleen tegen de wind in te moeten boksen. En beuken was het. Vertrokken zoals vorige zaterdag via De Klinge naar den beton, daar nog een extra lusje naar de molekens, en dan de hele dijk af tot in Doel. Verder dan via Kallo en langs de Expresweg tot Vrasene en terug naar huis. Alles samen goed voor 93 kilometers. Maar gelukkig pikten we nog een 4e man op juist aan den beton, en niet om te kaarten, maar wel om mee op kop te rijden. Beuken, stoempen tegen de wind gedurende 20 km langs de dijk. En wie gedacht had dat we vanaf dan enkel nog maar meewind naar huis zouden hebben had het ook mis. Er waren nog meerdere stukken met zijwind en wind schuin op kop. Gevolg van dit alles was dat er meer energie verbruikt werd dan dat er getankt werd. Drinken had ik wel genoeg, maar eten te weinig. Eén mueslireep was duidelijk niet genoeg, zeker niet omdat ik 's middags niet al te veel gegeten had, kwestie van met geen te volle maag te moeten vertrekken. Gevolg was natuurlijk dat op het einde het licht stilletjesaan uitging. En dat voor iemand die anderen soms de raad geeft van meer te eten en te drinken. Weeral een les geleerd. Afstand = 93 km, gem = 28,0 km/u, tijd = 3u25', HR = 143/163, Kcal = 2511.
Joepie, blijkbaar is mijn keelpijn in de wind van gisteren gaan vliegen. Maar toch nog even afwachten vooraleer we echt victorie gaan kraaien. Ik voelde mij deze morgen wel degelijk goed, en zal dus maar eens proberen om terug wat op kop te rijden. Ik kan mij altijd nog gaan verschuilen in de groep moest het niet meer gaan. En uiteindelijk heb ik dan toch zo een 50 km op kop kunnen rijden, weliswaar was dat het grootste gedeelte met meewind. Na een tiental kilometers met de wind schuin op kop en ook tegen, was het beste er dan uiteindelijk toch af. De resterende tijd heb ik mij dan maar laten opslorpen in de buik van het peloton. Afstand = 70 km, gem = 27,1 km/u, tijd = 2u40', HR = 139/163, Kcal = 1902. Dus eigenlijk valt dat allemaal nog goed mee. Duidelijk niets geforceerd. Dat ze zich maar al beginnen vasthouden aan hun bretellen tegen dat ik dan eens echt in vorm ben. Voila, zo een beetje op de moral van de anderen spelen, ge weet nooit waar dat goed voor kan zijn. Dat gebeurt trouwens bij de grote jongens ook.
Na de dagen met keelpijn, is het nu deze morgen precies toch iets beter. Dan vandaag maar gaan rijden, maar toch goed aangekleed wegens de frisse wind. En het viel allemaal nog goed mee. Wel niet teveel inspanning gedaan, zeker niet tegen de wind in, want dan zou ik snel in het rood zijn gegaan. De poldertoer tot aan de monumentjes, maar dan in omgekeerde richting, om zo de wind mee te hebben vanaf Doel tot thuis. Afstand = 76 km, gem = 26,6 km/u, tijd = 3u, HR = 136/162, Kcal = 2062. Dus al bij al is het een degelijke training geweest. Nu afwachten wat eventueel de reactie zal zijn. Zal mijn keelpijn vanavond weer opspelen, of heb ik ze eruit gefietst ? Morgen meer nieuws hierover.
Lente Daar is de lente, daar is de zon .... Bijna, maar ik denk dat ze weldra zal komen. De fallus impudicus staat al in bloei en de blaadjes krijgen bomen ! Tot zover het vrolijk lenteliedje van Jan De Wilde.
Of die fallus al in bloei staat weet ik niet, want ik ken dat beest niet. Maar ik heb wel al vele andere planten en struiken in bloei zien staan. Dat wil echter nog niet zeggen dat de lente al in het land is. Die was er wel al enkele dagen geleden, maar is nu toch weer erg ver te zoeken. Als ge nog maar naar buiten kijkt is de goesting om te gaan wandelen of te fietsen snel over. Koud, winderig, felle winterse buien, moet er nog zand zijn ??? Hopelijk blijft dat spelleke niet te lang duren want ik zou ook wel eens iets in de tuin en de serre willen gaan doen. Dat geeft toch wel altijd een goed gevoel (buiten de rugpijn gerekend) van het nakende lente- en zomerweer. Dus heel dit epistel, gewoon maar om te zeggen dat er geen enkele buitenactiviteit was vandaag, behalve gaan winkelen naar de Colruyt, en dat was dan nog met de auto. Wel de voorlaatste spinningles vanavond, en na de voorbije dagen met lichte keelpijn stelde ik mij de vraag hoe en of dat wel goed zou aflopen. Zal ik het weer zeer rustigaan doen, of toch proberen om het op een normale, stevigere, manier te doen? Het gevoel was goed, dus werd het dat laatste. Tijd = 1u15', HR = 143/170, Kcal = 958. Dus achteraf bekeken een goede en heel normale spinning gehad.
Omloop van het Waasland Zoals ik gisteren had gehoopt is uitgekomen. Spektakel op de viaduct van Vrasene. Reeds tijdens de eerste grote ronde, na het viaduct van Meerdonk en de passage door een klein stukje polder via Verrebroek, zagen we op het viaduct van Vrasene reeds een gescheurd peloton. De 170 deelnemers waren daar reeds verdeeld in 8 waaiers, met daartussen enkele eenlingen die uit de ene waaier naar de achterliggende waaier werden teruggeslagen. En maar beuken tegen de wind. Prachtig om zien (niet om zelf te doen). De beteren zaten daar natuurlijk reeds allemaal vooraan, zoals Niko Eeckhout (de Belgische kampioen en winnaar van vorig jaar), Geert Omloop en ook voor velen misschien verrassend Filip Meirhaeghe. Ik had hem nog gesproken bij de start en hij voelde zich goed, en dat was er dan ook gans de wedstrijd aan te zien. Steeds in de eerste groep te vinden, en bij de tweede doortocht op de kasseien van de Waterstraat was hij de enige die daar nog naar de vijf renners kon springen die een kleine voorsprong hadden. Zo was daar reeds de definitieve beslissing gevallen na de twee grote ronden. Tijdens de laatste van zeven kleine ronden sloten dan nog drie renners aan zodat het een spurt werd met negen, gewonnen door de nationale kampioen Niko Eekhout, voor Geert Omloop. Filip Meirhaeghe werd knap vijfde.
Geen weer om een hond door te jagen, laat staan een wielertoerist. Stormachtige wind met rukwinden tot 75 km/u en stevige buien. Bovendien zitten de bovenste luchtwegen nu bijna helemaal dicht zodat we toch maar geen risico zullen nemen om eventueel echt ziek te worden. Dan maar rustig voorbereiden op de Omloop van het Waasland deze namiddag. We kunnen altijd met de auto naar een paar interessante plaatsen rijden om de koers te zien, en bij te slecht weer binnen in de auto blijven zitten. Ik verheug mij al op de twee passages van Verrebroek naar Vrasene over de viaduct van de Expressweg. De vorige jaren was er al spektakel te zien met waaiervorming. Dat zal nu met deze stevige Westenwind zeker niet anders zijn. Dat zou iedereen eens moeten gaan bekijken en zo met eigen ogen vaststellen wat het is om in deze weersomstandigheden eigen ploegmaats uit de wind, en anderen op het kantje te zetten. Dan komen de sterke mannen echt naar voren en de sukkelaars moeten hun plan dan maar trekken. Van kameraadschap gesproken, maar ja in de koers zijn enkel uw eigen ploegmaats vrienden.
