Ik ben Jan
Ik ben een man en woon in Vosselaar (B) / La Magdeleine (F) (België / Frankrijk) en mijn beroep is Technisch leraar autotechniek/carrosserieherstelling op pensioen.
Ik ben geboren op 05/09/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Onze drie Drentsche Patrijshonden, tuinieren, klussen, auto's repatriëren voor VAB.
Ik ben sinds 1971 gehuwd met Simonne.
Sinds 1983 heb ik gans Europa doorkruist tijdens de vakanties om gestrande reizigers en hun auto's te repatriëren in opdracht van VAB. Sinds enige tijd ben ik met de depannages gestopt.
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Op 02-02-2014 was Jeanny Wessels de 350.000° bezoeker van dit blog. Jeanny vertelt dat ze foto's van zichzelf niet graag heeft, maar voor eeuwige roem op dit blog wil ze samen op de foto met haar Lennaert.
Op 07-08-2012 was Karin Prince de 300.000 bezoeker van dit blog. Karin had graag een foto van haar twee troetels, Siebe & Lobke, om eeuwige roem te vergaren. Wij voldoen graag aan die wens.
Lees hier de belevenissen van vier prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden
Dit Bas & Belleblog is op deze plaats stopgezet omdat er geen foto's meer konden geplaatst worden. We zijn echter het Bas en Belleblog bis gestart. Daar kan je verder lezen onder deze link http://blog.seniorennet.be/bas_en_belleblog_bis welkom op het nieuwe adres en veel leesgenot
11-08-2012
recyclage...
Recyclage
Naar
aanleiding van een artikel in onze regionale franse gazet over het recycleren
van dopjes van drakflessen, wil ons baasje dit ook nog eens in de aandacht
brengen van onze bloglezers.
Al
Verschillende jaren verzamelen wij de dopjes van cola, water, frisdrank, melk
en andere dopjes van allerlei dranken. Wij doen dit omdat de verkoop van deze
dopjes aan een recyclagebedrijf geld op brengt dat integraal ten goede komt aan
de opleiding van blindengeleidehonden.
Zeer zeker
een nobel doel waar wij graag enkele malen per jaar een bericht aan wijden hier
op dit blog. Tot ver over de landsgrenzen hebben wij lezers die voor ons hun
dopjes van lege flessen opzij leggen en die meebrengen wanneer ze ons bezoeken
of wij bij hen langskomen. We hebben al dopjes van mensen uit de Charente
meegebracht, van een overheidsbedrijf in Londen, uit Wallonië maar ook van
haast vlak naast onze Vosselaarse deur !
Dat we niet
alleen zijn met onze actie bewijst onder andere de onderste link die verwijst
naar een school in Lommel die zomaar eventjes 1300 kilo of 1,3 ton dopjes
verzamelde .
Zover laat
het baasje het niet komen want hij brengt regelmatig de dopjes naar een
verzamelpunt. Dat gebeurt gewoonlijk wanneer hij een vuilniszak vol heeft en
dat gaat verbazend snel !
Op
onderstaande site kan je vinden welke dopjes wel en niet worden aanvaard, ook waar
je ze kan inleveren en wat er uiteindelijk van gemaakt wordt .
Het moest er eens van komen, de
eerste nachtelijke editie van de puppenkrant is een feit en je leest ze nu !
Het zit zo Het hoofdbestuur was
vanavond uitgenodigd bij vrienden in Le vieux Ceriereen dorp zon 35
kilometer van La Magdeleine en Lucy mocht/moest mee met het hoofdbestuur omdat
het kon dat het bezoek wat lang zou uitlopen. En dan zou het wel eens kunnen
voorvallen dat het met de waterdichtheid van Lucy niet zou meevallen Dus togen
ze met zn drieën naar ginds.
Net zoals Lennaert bericht heeft
Lucyb ook ginds haar buikje netjes rond gegeten, en net als Lobke op vlinders
gejaagd, in dit geval motten, maar dat zijn ook vlinders, nachtvlinders dan!
Maar omdat het wat laat geworden was
en er van Lennaert en Lobke toch al kopij voorhanden was heeft het baasje zich
nog maar snel op de hoofdredacteurstoel gehesen en de krant in elkaar gestoken.
Deze telt dan zowel voor het
laatavondbericht (dat toch al te laat was) en de heel vroege ochtendkrant. Twee
vloiegen in één klap zegt de hoofdredacteur en zo kan hij in de ochtend een
half uur vroeger bij de bakker in Villefagnan aan de toog staan.
Hier het natte feestrelaas van
Lennaert
Hallo mijn familie
in Frankrijk, België en Nederland,
Gisteren was het
weer feest. Mijn baasjes gingen ergens eten en ik mocht mee. In het begin
gedroeg ik voorbeeldig maar toen er allerlei verrukkelijke geuren mijn neus
binnenkrulde werd ik toch wel ongeduldig. Maar ik had geluk, ook voor mij
werden wat kip- en kalkoendeeltjes aangebraden en toen was het smikkelen en
smullen.
We zaten in een
rare tuin, geen enkel grassprietje te bekennen maar wel een groot blauw bad dat
naar chloor rook. Ik vertrouwde het zaakje niet helemaal en liet me zeker niet
verleiden een duik te nemen. Toen speelde het vrouwtje vals. Ze gooide een ping
pong balletje in het water, en aangezien dit niet zonk, dacht ik dat ik ook op
het water kon lopen. Dat had ik dus verkeerd ingeschat en ging echt helemaal
kopje onder. Natuurlijk worden dan weer fotos gemaakt. Ik geloof dat ik nu olympisch
kampioen zielig kijken ben. Als troost mocht ik in het zonnetje op een stoel
liggen. Vrouwtje had me tussendoor 2 keer uitgelaten, maar ja wat doen kinderen
in een zwembad? Juist! Plassen. Ik plaste naast het zwembad en daarna ook nog
eens in de kamer. Ik maakte dus niet zon goeie beurt. Gelukkig namen de
gastheer en gastvrouw het niet al te zwaar op. Het was een mooie avond met
aangenaam gezelschap, goeie wijn en voor mij lekkere hapjes en een gratis bad.
Jullie Lennaert
En Lobke was op jacht, op vlinders en kranten
Lieve mams,
Vandaag heb ik eens laten zien dat ik
een echte Drent ben. Vanochtend tijdens de wandeling vlogen er heel veel
vlinders langs het pad, en die fladderdingen vind ik echt niet te weerstaan,
daar moet ik achter aan!
Vrouwtje liep gewoon door, maar daar had ik geen boodschap aan. Ook niet toen
ze floot, toen heb ik mn denkbeeldige middelvinger maar even opgestoken. Niet
netjes voor een dametje als ik, maar ik moest nu eenmaal mn instinct volgen.
Er werd toen toch wel even iemand boos, maar ook dat interesseerde me op dat
moment niet, ik ging gewoon door waar ik mee bezig was. Wat ik niet wist was
dat ik gevaarlijke toeren uithaalde, ik rende en sprong nl langs een hele
steile slootkant, maar dat kon ik niet zien omdat er allemaal riet en
brandnetels groeiden. Uiteindelijk moest ik weer aan de lijn, jammer!
Vanavond heb ik me samen met Siebe
kostelijk vermaakt met een krant. Siebe had die van tafel gejat en ging er mee
door de tuin rennen. Daar moest ik natuurlijk ook achter aan. Hihihi, er is
niet veel van die krant over. Het baasje zit nu nietsvermoedend op zn
werkkamer zn e-mail te lezen, niet wetende dat de krant, die hij denk ik nog
moet lezen, aan flarden ligt. Moet ie zn spullen maar opruimen!
Vrouwtje heeft er wel fotos van
gemaakt, maar die zijn niet zo mooi geworden omdat het al bijna donker was.
Morgen wordt het een drukke dag, dan
gaan we naar Zeeland. We gaan kijken of we ergens langs zee kunnen wandelen,
hoewel dat bijna nergens schijnt te mogen in de zomer, en we gaan in een
restaurant eten. Ik laat je wel weten hoe dat allemaal is afgelopen!
Lieve mams, een heel fijn weekend, en
hopelijk is het niet te warm voor jullie daar in Frankrijk!
Neen, het baasje heeft het niet zelf
gevonden, maar heeft dadelijk de eigenaar van het blog, Paul Weusten gemaild
met de vraag of hij dit mocht overnemen van zijn blog, de herberg.
Het komt van dit blog, http://herberg.wordpress.com . Ons baasje volgt dit blog al enkele jaren tot zijn grote voldoening.
En dan kan je zulke fijne zaken tegenkomen.
Het is geweten dat de Fransen
beleefdheid hoog in het vaandel voeren, hoewel de garçons in de Parijse café s
een andere reputatie hebben. Maar die werken dan ook ijverig aan een afwijkende
reputatie. Parijs zou Parijs niet zijn, wanneer ze niet anders dan de anderen
zouden zijn.
Maar dit bordje illustreert duidelijk
dat de waard in dit etablissement er de voorkeur aan geeft vanbeleefd te worden aangesproken. En dat is
niet meer dan juist !
Het valt ons al jaren op dat de
mensen hier veel beleefder zijn dan in de noordelijke contreien. Telkens als
kinderen je aanspreken zal dat telkens eindigen met een monsieur of madame.
Dat is wat wij vroeger geleerd hebben
als met twee woorden spreken. En wie kan dan zo een beleefd kind iets
weigeren als je zo wordt aangesproken ?
Wanneer vinden we zulke bordjes in de
horeca in België en/of Nederland. Jullie mogen het mij melden. Als ik er in de
buurt kom hebben ze ons als klant. Zeker weten !
Ons baasje heeft mij, Lucy, daarstraks eens goed op mijn
plaats gezet. Hij vond dat nodig omdat ik volledig uit de bol ga wanneer we
gaan wandelen. Dan spring ik rond, bijt in poten en broekspijpen, trek de
leiband van mijn moeder uit het baasje zijn handen !
In t kort, er moest ingegrepen worden door de baas van
de roedel, het baasje himself.
Het baasje heeft dat gedaan zoals moeder en grootmoeder
dat zouden doen. Hij heeft gewoon met zijn hand mijn snoet omvat en mijn bek
dicht gehouden. Dat vond ik echt niet plezant en ben gelijk een toontje lager
gaan zingen,figuurlijk dan toch !
Het baasje heeft me verwittigd, de volgende maal bij de
minste poging tot weer uit de bol gaan krijg ik van t zelfde laken een broek
maar dat zal ook wel figuurlijk zijn hoop ik. Zo dadelijk heb ik nog geen
behoefte aan eender welke broek ook !
Lucy
Lennaerts vrouwtje beloofde ons een verhaaltje, en t is
een mooi
Hallo Drentelaars,
Faeselaars, puppelaars en bloggelaars,
Ik had in mijn
vorige verhaaltje al melding gemaakt over de steen der wijzen.
Vrouwtje twijfelde
of het wel geschikt is voor een blog met allemaal vrolijke Drenten, want het is
een beetje een sentimento.. sentiman .stitive .een zielig verhaal met een
hoog natte puppyogen gehalte. Maar aangezien ik toch de hoofdrol speel hier dan
toch het verhaal.
Vrouwtje heeft nog
altijd vakantie en neemt zich nu de tijd om de laatste spulletjes van haar, in
juni overleden moeder, op te ruimen of een plekje te geven.
Iedereen die zijn
ouders heeft verloren weet dat dit een pijnlijk proces is. Het is ook moeilijk
alles op waarde te schatten, het zijn soms kleine onbenullige dingen, maar je
kunt ook niet alles bewaren.
In een doosje vond
vrouwtje een steen. Ze herkende het als een typische Maassteen. Ze wist het
verhaal niet achter deze steen, en hij was niet mooi van vorm, had een saaie
grijze kleur, was niet groot, was niet klein, ze wist het niet. Ze stond een
tijdje in gedachte met de steen in haar hand te wikken en wegen wat nu de
betekenis was van deze steen.
Aangezien we hier
aan de Maas wonen en overal in de tuin maasstenen liggen kon het vrouwtje niet
direct een reden bedenken deze steen te bewaren. Ze gooide de steen op een
grindpad achter in de tuin. Al zou ze willen, hij was niet meer te herkennen of
te vinden.
En toen kwam ik!
Tijdens dit hele gebeuren zat ik binnen in de bench en had hier niets van
meegekregen. Ik werd voor een plasje buiten gelaten ..en toen mijn vrouwtje
later naar buitenkwam lag daar op het matje de steen. Eerst twijfelde ze, maar
het was hem echt; saaie grijze kleur, niet groot, niet klein
Ja, nu heeft ze
een reden om hem te bewaren, de steen die haar moeder jaren lang in een doosje
had weggeborgen, heb ik tussen duizenden andere stenen met mijn neus
teruggevonden en weer naar haar teruggebracht!
Vrouwtje heeft een
rekje waarop ze alle mooie stenen bewaard die ze vindt tijdens het wandelen, de
veer van de uil en de specht, een stukje hout in hartvorm, de schedel van een
merel, scherven uit een verleden, een mooi stuk glas, een tand van een paard,
en daartussen heeft nu mijn steen ook een ere plekje gekregen.
Lennaert
En ook Lando is het terug gewoon in Oud Turnhout
Dag mamie
& co,
ik drup nog
een beetje na terwijl mijn baasje dit berichtje schrijft. Ik ben nog niet lang
terug van mijn inhaalles.We hebben wat extra aandacht aan
gehoorzaamheidsoefeningen besteed. Zonder andere afleidingshondjes in de buurt
ging het al een pak beter. Oefenen is de boodschap en de baasjes leren om wat
kordater te zijn. Daarna liepen we door de hoge maïs en deden we verstoppertje,
kei leuk, dat doe ik heel goed, hoe moeilijk de weg om er te geraken ook is. Ik
heb ook best veel gezwommen en was hééééééééél moe. Voor we naar de training
gingen ben ik nog even bij de dierenarts langs geweest. Heel de week is mijn
ontlasting al niet meer zoals het hoort dus even laten controleren. Ziek ben ik
totaal niet want ik heb geen koorts, speel goed, drink en eet goed. Het zou
kunnen dat mijn darmen, die toch wel wat gevoelig aanvoelde, wat overhoop
liggen door wat andere korrels te hebben gegeten of dat ik iets vies het
opgedronken of opgegeten. Ik heb pilletjes en een soort van pasta gekregen.
Over 4 dagen moet het beter zijn en dan is ook het laboresultaat van het
staaltje er. Ik vond het heel leuk hoor bij de dierenarts, mijn staartje ging
nogal tekeer. Ik woog ... 18,3 kilogram! Ik schijn ook reuze poten en voeten te
hebben en heb ook grote nieuwe tanden. Ik word letterlijk en figuurlijk een
kanjer van ne vent, euh, ik bedoel Drent.
Ik heb zo'n
voorgevoel dat mijn oogje's nu heel snel gaan dichtvallen.
Vierendertig graden Celsius, de
temperatuur in de Charente vandaag. Het is net als bij regen binnenblijfweer !
In de keuken, tegen de stenen vloer
daar is het nog het lekkerste van allemaal. En omdat het baasje daarstraks het
tapijt heeft weggenomen is er plaats voor iedereen met veel plaats om nog eens
op een andere plaats te gaan liggen.
Het baasje heeft het tapijt eens een
goei reinigingsbeurt gegeven. Dat was na die stof weken en de vorige weken met die
acht honden over de vloer wel even aan de orde.
Met een schrobberke (een ankerke
zeggen ze in de Kempen door het anker afbeelding in de haren) speciale
tapijtenzeep, een tuinslang en uiteindelijk met de hoge drukslang ging hij het
tapijt te lijf. Dat tapijt had hij opgehangen aan een hekwerk van Heras zodat
er geen zand of slijk bij te pas kwam en het vuil er vlot kon uitlopen. En vuil
liep er uit, vooral slijk van zoveel hondenpoten die er over gepasseerd zijn.
Morgen mag ze terug in de keuken,
daar ligt ze vooral als anti-slip, want het hoofdbestuur heeft dan wel een
mooie lichte vloer voor de keuken gekozen, als er gekookt wordt is het een slibberbaan.
Ook voor de heupen van Lucy is zo n glijbaan
funest. Dat was aanvankelijk het doel van het tapijt. Ze is drie jaar geleden
meegekomen om ons eerste nestje pupjes, dat van Hera en Heros, te vrijwaren van
slechte HD waardes achteraf. Gans dat nestje, met zes stuks, is immers met Nieuwjaar
2009 mee naar hier gekomen om Nieuwjaar te vieren met de vrienden. De pups
waren toen zeven weken oud en hadden toen hun eerste buitenlandse reis al
achter de rug.
En ondertussen ligt het tapijt er nog.
Allee,morgen toch terug opnbieuw
Ghislain, een Vlaams
Brabantse boer ergens in het midden van het land, bekijkt zijn
kudde, wanneer er plots een
splinternieuwe BMW 645 cabrio stopt in een wolk van
stof.
De chauffeur, een jongeman volledig Armani gekleed, met Gucci
schoenen, Ray-Ban zonnebril en een Yves St-Laurent das, steekt z'n
hoofd door het raam en vraagt aan de boer :
"Als ik het juiste aantal van de koeien in uw kudde kan geven, krijg
ik dan een koe ?"
Hij bekijkt de man, zeer zeker een Yuppie, bekijkt dan zijn kudde die
vreedzaam staat te grazen en antwoordt kalm :
" Ja, waarom niet ?"
De Yuppie parkeert zijn wagen, neemt zijn Dell minicomputer, sluit
deze aan op zijn RAZR V3 mobiele telefoon, surft op Internet en
bereikt een NASA site en contacteert een GPS satelliet om de juiste
positie van de plaats te bekomen, geeft dan zijn coördinaten aan een
andere NASA satelliet die de sector opneemt op een ultra hoge
resolutie foto.
Dan bereikt de jongeman een Adobe digitale foto site en stuurt het
beeld naar een analysesite in Hamburg, Duitsland.
Enkele seconden later, krijgt hij een bericht op zijn Palm Pilot, die
hem zegt dat het beeld geanalyseerd is en de gegevens werden
opgeslagen. Hij bereikt dan een MS - Q S L gegevensbank verbonden met
een Excell berekeningsblad via zijn blackberry en hij ontvangt enkele
minuten later, het antwoord.
Tenslotte, drukt hij een gekleurd rapport van 15 blz. met zijn HP
laser mini-printer, wendt zich naar de boer en zegt :
"Jij hebt exact 1586 koeien."
"Correct. OK je mag één van mijn koeien kiezen", zegt Ghislain.
Hij houdt de jonge Yuppie in het oog terwijl deze één van de dieren
kiest en ziet hem geamuseerd het dier in zijn koffer leggen.
Dan zegt Ghislain tegen de jongeman :
"Zeg! Als ik je heel juist kan zeggen in welke sector je werkt, krijg
ik dan mijn koe terug ?"
De jongeman denkt een ogenblik na en zegt : "OK, waarom niet ?"
"Jij bent een lid van de Federale regering" zegt Ghislain.
"Wow ! het is juist" zegt de Yuppie, "maar hoe heb je dat kunnen
raden ?"
" Ik moest niet raden" zegt Ghislain . "Je bent hierheen gekomen
zonder dat
iemand het je heeft gevraagd. Je wilt worden betaald voor het antwoord
op een vraag die ik niet had gesteld. Jij hebt materiaal gebruikt dat
miljoenen euros kost om mij te kunnen bewijzen dat je intelligenter
bent dan ik. En je kent niks over het werk van eerlijke lui die jou je
brood laten verdienen en tenslotte. GE KENT GEEN KLOTEN VAN KOEIEN !
Ons baasje s gulzig geweest gisteren,
gulzig met de binnengelopen puppenberichten.
Gisteren een overvloed, vandaag
nikske aan kopij of hij moet het zelf verzinnen en neerpennen. Nu is dat
laatste gewoonlijk geen probleem voor hem maar het is vakantie en dan gebeurt
er zo al minder
Waar we nog geen aandacht aan hebben
gegeven deze week maar waar vaste Bas & Belle blog lezers toch mee bezig
zijn geweest is het toch wel opmerkelijke feit dat we de 300.000° blogbezoeker hebben
mogen verwelkomen. Van Louis M. onze vaste moppenleverancier weten we dat hij
op het cruciale moment aan de gezondheid aan het werken was en was gaan
wandelen. Louis meldde ons dat m 27 bezoekers achter het net gevist heeft. Wat
Louis zijn vissersprestaties zijn moeten we nog eens nakijken want met de
250.000° bezoeker zat hij er ook al zo ver naast
Jeanny W. ook al heel erg bekend op
het blog als berichten schrijver in de puppenkrant meldde dezelfde dag nog dat
zij nummer 300.002 was geweest. Ons baasje heeft dan spijtig genoeg moeten
antwoorden dat het er dicht bij was maar dat het niet mogelijk is voor hem om
iemand een klein beetje wereldberoemdte
maken. Ook eeuwige roem zit in hetzelfde schuitje, het alles of niks, spijtig
voor het baasje van onze Lennaert.
Even later kwam dan toch het bericht
dat de300.000° zich meldde. En weer is
het iemand uit onze vriendenkring (neen, er is geen gefoefel of favorietisme mee
gemoeid) Het is Karin P., die moest niet gaan werken of gaan wandelen zoals
Louis maar heeft netjes bij de PC gezeten met haar kodakske in de aanslag om
het belangrijke moment als bewijsmateriaal vast te leggen. En het is haar
gelukt !
Maaaaar Karin had niet graag haar
eigen foto in de linkerkolom van het blog Weer niks dacht het baasje bij
zichzelf maar toen heeft hij Karin voorgesteld om haar twee troetels, genaamd
Siebe en Lobke, te verheffen naar de stand van werelbekendheiden eeuwige roem .
En zo kunnen we dan aankondigen dat
er zich twee Drenten in actie zich geplaatst hebben in het rijtje bij Ute
enMonika, de twee vorige wereldberoemdheden die we respectievelijk bij stand
200.000en 250.000 eeuwige roem hebben
verschaft !
Ons baasje wilde al enkele weken foto
s van ons vier samen nemen. Voor op het blog, voor op visite kaartjes en voor
wat al niet
Hij had zich inhet hoofd gehaald van
ons vier op een baal stro te zetten waar hij dan wat foto s zou nemen. Makkelijker
gezegd dan gedaan, eerst een geschikte baal vinden !
Nu liggen er duizenden balen stro her
en der op de velden maar die zijn allemaal op stapels van wel tien hoog gestapeld
en dus zo n acht meter hoog. De rollen stro zijn dan wel niet gestapeld maar
daar moet je dan nog met vier naast elkaar kunnen zitten, en die zijn ook al
dadelijk zo, 1,20 meter hoog. Stel dat Lucy daar afspringt, je mag er niet aan denken.
Nu dacht het baasje daarstraks een
stapel te hebben gezien die binnen zijn normen lag, maar bij aankomst bleek de
minste hoogte toch ook een anderhalve meter te zijn , weer mis dus.
We hebben dan met de auto wat rond
gereden tot er plots aan de rand van een zonnebloemveld enkele verspreide balen
lagen. Ideaal zegde het baasje, alleen moesten wij ons reppen want het liep al
tegen zonsondergang.
We zijn dan maar mooi blijven zitten,
of het helemaal naar t baasje zijn zin durven we te betwijfelen. Hij is
tenslotte geen professionelehondenportrettentrekker (nogal een woord hé) maar
we hebben onze hondse best gedaan. Alleen lukte het ons baasje niet van ons
samen alle in dezelfde richting te laten kijken, en dan wel in zijn richting
ook nog.
Ja zeg, als m het zo zitten had, was
hij beter naar de filmstudio s van bvb Lassie en van Bessie gaan portretten trekken. Die werden daarvoor
betaald en wij zijn STAANDE jachthonden uit groep 7 baas. Gelieve daar een
beetje rekening mee te houden !
Een boer
rijdt op zijn tractor al slingerend door een West-Vlaams dorpje.
Hij zit in zijn cabine en zo te zien
vermaakt hij zich prima. De achter
hem rijdende agenten vinden het welletjes en besluiten om de man te laten
stoppen. Luid zingend opent de boer zijn cabine en roept:"Wat een techniek hè,
in Brussel draaien ze muziek en ik kan het hier helemaal horen!" "Ja, ongelooflijk," zegt de politieman"en in Hasselt maken ze jenever en
ik kan het hier ruiken.............
Een dikke krant met veel leesvoer
vandaag. Drie correspondenten en het nieuws vanuit Oud Turnhout, van Lando,
hadden we dan gisterenavond al in het bericht geplaatst.
In de Charente is er ondertussen niet
veel gebeurd. Tenzij je het dagelijkse avondspel na het eten van Lucy, met
achtereenvolgens Heros, moeder Hera en oma Belle nog nieuws noemt.
Vanavond had ons baasje eens
anderecombinaties geprobeerd om te gaan
wandelen. Vanavond gingen Heros met Lucy en nadien Belle met Hera op stap met het
baasje. En het baasje moet zeggen het werkt. Ze luisteren beter en geven meer
aandacht voor elkaar en voor het baasje. En nu maar afwachten hoe lang dit
duurt vooraleer we weer wat anders uit onze duim moeten zuigen
Belle & co
Lees hier eens wat Limburgse Lennaert
allemaal uitspookte
Hallo allemaal,
Gisterochtend had
mijn vrouwtje al een verhaaltje klaar staan over mij met de titel De steen der
wijzen. Toen gebeurde er iets en heeft ze het verhaaltje niet naar ome Faes
gestuurd want ze heeft een nieuw stukje gemaakt met de titel Lof der domheid.
Zondag zouden we
lekker gaan BBQ met vrienden en s morgens waren de baasjes al druk in de weer
met het klaarzetten van spullen en maken van allerlei lekkernijen. Op de een of
andere manier was er even niet veel aandacht voor mij en ik ging eens een
kijkje nemen in de schuur. Ik had al eerder ontdekt dat daar een zak stond met
de hondenbrokjes voor papa en mij. Snuffelen was nooit een probleem en als ik
wat te lang bleef hangen was het altijd de stem van het vrouwtje die me tot de
orde riep.
Eens kijken of
dat wel een stevige zak is! Nou ja, 3 laagjes papier daar ben ik zo doorheen.
En toen, de zak stond op een stoel, een regenbui van allemaal lekkere brokjes.
Ik probeerde ze nog op te vangen en terug te doen in de zak, maar om de een of
andere reden namen die brokjes de verkeerde afslag en belande in mijn maag. Ik
weet niet hoelang ik geprobeerd heb alles netje op te ruimen, toch zeker wel een
kwartier, en stond het vrouwtje opeens achter me. Ze hoefde helemaal niets te
zeggen. Ik keek zo schuldig en ook zielig want opeens had ik heeeeel erge
buikpijn. Ze was helemaal niet boos, maar bezorgd. Ik zag eruit als mama Hera
vlak voor de bevalling, met als verschil dat het voor haar een zegen was en
voor mij een zonde.
Er werd snel
gegoogeld op pup te veel gevreten en overvreten pup, nou zeg, terwijl ik
alleen maar wilde helpen.
Mijn ingebouwd
honden instinct begon zelf te werken. Ik kroop in elk hoekje van de tuin weg en
deponeerde een gedeelte van mijn maaginhoud in een kuiltje en maakte het
kuiltje met mijn neus dicht. Dit deed ik zon 10 keer en had mijn
wintervoorraad al klaar. Mijn buik was toch nog altijd kogeltjerond en liet
mijn vrouwtje me veel rusten. s Avond kwamen de gasten en kwamen ook mijn
darmen op gang. Met verwondering werd tussen de gangen door gekeken naar de
grote hopen poep die uit zon klein ooh zielig babyhondje kan komen (ik zit
nog officieel in de babbyklasse!) Vrouwtje ruimde niks op want ze moest zeker
weten dat er ook alles weer uitkwam. Onduidelijk is of sommige gasten op dieet
waren of dat er een andere oorzaak was dat er veel eten overbleef! Maar wat
overbleef was dus niet voor mij, wel voor papa, wel 2 dikke sappige worsten, en
ik kreeg niets.
Vanmorgen kreeg ik
dan weer 7 brokjes aangevuld met gekookte spercie bonen en daar moet ik het dan
de hele dag op doen.
Heb ik iets
geleerd?, nee hoor want de brok zit nu in een ton, verzwaard met gewicht op de
deksel, en net betrapte me het vrouwtje dat ik zat te knagen aan de rand van de
ton, en die zal zeker wel eens een keertje omdonderen!
Jullie, niet meer
zo dunne, Lennaert
En we hebben ook nieuws van tandenwisselende Lana
WoefWoefwoef,
Hallo allemaal! Ik weet niet hoe het bij jullie is maar ik heb een off-week. In
huis heb ik oordoppen in en doe ik vaak het tegenovergestelde van wat ze van me
willen. In de puppieles ( die ik nu met het vrouwtje doe) ging het goed ...
voor een jachthond. Met mijn neus in de grond en mijn staart omhoog volgde ik
"de bevelen" op. Ik vond zelf verloren geraakte beloningskoekjes van
de vorige groep!! Mijn vrouwtje zei in het begin dat ze de stoppen uit mijn
oren ging halen en die in mijn neus stoppen. Daarna verliep de les beter ...
Raar he?! Terwijl de baasjes heel trots zijn maar het ook vies vinden, loop ik
in mijnen viezen. Reden? Mijn tandjes vallen uit ... Het is precies herfst. Het
vrouwtje bewaarde 2 hoektanden en een kies. Ze vindt het wel wat vies als het
bloed aan haar pantoffels hangt of nog beter ... op haar broek. Gelukkig brengt
een ijsblokje verlichting!
Vele groetjes van een aan alles knabbelende Lana.
En Lobke
zit op haar klaagstoel
Lieve mams,
Ze zijn echt gemeen hier.
Vanavond stond mn eten op het aanrecht
op kamertemperatuur te komen. Ik had zon verschrikkelijke honger, en ik weet
dat ik niet tegen het aanrecht op mag springen. Maar ja, wat doe je als het
lang duurt, dan ga je toch even kijken, ook al omdat het zo lekker ruikt! Stond
mn vrouwtje met de camera klaar, betrapt!!!
Eerst werd er een foto gemaakt, en
daarna kreeg ik op mn falie, nou ja zeg..... dat vind ik toch echt oneerlijk
hoor! Maar ik heb haar al terug gepakt, is niet zo moeilijk. Ik moet natuurlijk
regelmatig heel erg nodig plassen, tenminste, dat denken ze hier als ik bij de
deur ga staan, en dan laten ze me natuurlijk
naar buiten, hihihi. Die leuke dingen waar mn vrouwtje van griezelt pak
ik tegenwoordig met meerderen tegelijk in mn bek, en deponeer ik dan binnen
voor haar voeten. Succes verzekerd!!!
Deze week gaan we wat spannende dingen
doen, heb ik ze horen vertellen. Het schijnt dat ik voor de eerste keer de zee
ga zien, en we gaan in een restaurant eten. Dit alles gebeurt bij oma, die aan
zee woont. Ze is jarig eind van de week. Nu hopen ze hier dat ik me gedraag in
dat restaurant. Misschien staan er wel escargots op het menu, dan kan mijn dag
niet meer stuk!!!
Mam, ik hoop dat je mijn baasjes
binnenkort even duidelijk maakt dat ze niet zo oneerlijk met jouw lieve pupje
moeten omgaan.
Tot het volgende bericht weer veel
lieve kusjes voor iedereen in jouw roedel.
Uit verschillende hoeken krijgen we
nieuwtjes uit ons laatste en voorlaatste nestje. Nieuwtjes die ons over het
algemeen doen glimlachen en dan denken we waar hebben we dat nog gezien,
gehoord of mee gemaakt
En gewoonlijk moeten we dan in eigen
roedel kijken. Van Bas hebben we enkel nog de goede zaken onthouden, die was
mee in Spanje met het baasje en de wielrenners van de Vlaamse Wielerschool van
Rik Van Looy. Daar gaf het baasje toen aan de eerste jaars leerlingen
fietsherstelling, en t baasje en t vrouwtje waren toen mee in Lloret de Mar
op lente stage, maar hij was ook met het baasje in Duitsland, Frankrijk en
Zwitserland als het baasje weer eens een panne auto ging depanneren. Bas was
een heuse snelweghond
De belevenissen van Belle waren haast
vanaf de eerste dag te lezen op dit blog. Ook zij heeft af en toe, gewoonlijk
meestal , bananen in haar oren. Maar ze is een super moeder en grootmoeder voor
haar pups en Lucy. Het baasje kreeg vorige week een berichtje dat Kibbels nu
pas, na zestien maanden, pas de eerste maal loops was. Niks nieuws onder de zon
berichtte t Baasje aan Annemie, het baasje van Kibbels.
Ook Belle was al lang over het jaar
toen het baasje aan dr. Nelly vroeg of dat allemaal wel normaal was .
Met het blijven van Hera en Heros
ging voor de baasjes weer een gans andere wereld open. Het moeilijke was het
opvoeden van twee pups, broer en zus ook nog eens, tegelijk. We dienen te
zeggen, het was meer dan een handvol werk zo twee woelwaters in huis, je dient
er echt goed op voorbereid te zijn .
En als je dan nu weer al die verhalen
leest en hoort en je hebt een Lucy over de vloer dan komen al die verhalen wel
heel direct en vers naar je toe. We zouden haast vandaag kunnen vertellen welke
verhalen ons volgende week gaan bereiken.
En toch is elke dag weer een
verrassing met Drenten in huis !
Belle & co
Nadat het bericht was opgeslagen
kregen we in onze mailboxdit
onderstaand bericht van de Wouterkes en Lando.
Herinner je nog die fotos van Heros
die eergisteren bij het baasje lag toen hij beach volley wilde kijken op TV ?
Wij denken dat dit het bovenstaande bericht duidelijk illustreert !
' De eerste patiënt kwam binnen met verschrikkelijke hoofdpijn'.
'En wat hebt ge gedaan' vroeg de dokter?
'Dafalgan voorgeschreven' was het antwoord.
'Uitstekend' zei de dokter.
'De tweede patiënt had geweldig last van maagzuur'.
'En...?' vroeg de dokter.
'Ik heb Maalox voorgeschreven'.
'Weer uitstekend' zei de dokter.
'Mijn derde patiënt was een hele mooie vrouw,
zij kwam nogal hysterisch binnengelopen,
kleedde zich volledig uit,
ging op de tafel liggen' en riep:
'Help mij aub, dokter,
het is al vijf maanden geleden dat ik nog een man
heb gezien.'
Criminelen zijn die gisteren ons
baasje zijn laptop hebben platgelegd door er zogezegd een veiligheidssysteem
op teplaatsen.
Het systeem leek op het professionele
veiligheidssysteem dat ons baasje zijn PC beschermt en dus opende het baasje de
site. En toen . Toen was het goed mis.
Alles geblokkeerd en waarschijnlijk
ook alles besmet. Vermits de andere laptop vorige week ook al schade had
opgelopen door een gemorste kop koffie zaten wij in de rats. Peter, het baasje
van Zeppos, die er zijn beroep van gemaakt heeft zon PC sukkelaars als ons
baasje uit de rats te helpen stelde voor om een ander klavier vanuit België op
te sturen maar het baasje dacht dat het goedkoper zou zijn van hier ter plaatse
in Ruffec een klavier aan te schaffen.
En zo gebeurde het dat het baasje
deze morgen samen met Lucy naar de PC shop trok om zich voor 15 een nieuw
klavier aan te schaffen. En zoals je kan lezen het werkt.
Alleen zijn we de berichten die
gisteren binnenkwamen op de reserve laptop kwijt of mogelijk zijn ze er nog
maar zijn ze goed besmet. Zo is er het bericht voor de puppenkrant van Lennaert
dat ons baasje voorlopig niet kan gebruiken. Net als de fotos van verleden
week
We komen er in elk geval wel weer
uit, enkel spijtig voor de ergernis die er toch bij komt kijken, wanneer zon
computercriminelen rotzooi binnensmokkelen en het dan wel willen regelen als je
aub (ze zijn wel beleefd) xx aantal euros wil overmaken op hun rekening en je
hebt nog betalingsfaciliteiten ook, ze nemen alles aan behalve cash geld
Het bericht van van Lando hebben we
nog kunnen recupereren omdat toen de laptop al afgesloten was.
Hier komt het bericht van eenzame Lando
Bonsoir
ma famille woefwoef et tatertater,
vandaag
ben ik voor de eerste keer weer terug alleen thuis gebleven. Vanmiddag kwam
moeke me eten geven. Ik was toen heel zot en wou steeds dat ze samen met me met
mijn hondje speelde. Ook vanavond bij thuiskomst van baasje Nico en daarna van
baasje Hilde herhaalde het ritueel zich. Hevig grommend met mijn hondje
rondzwierend kwam ik afgestoeberd alsof ik wou zeggen: alé, kom het dan pakken,
kom dan spelen. Vanavond heb ik echter mijn schade ingehaald hoor. We zijn een
ander toertje gaan wandelen in de Liereman waar ik zowel flink heb gewandeld
als leuk gespeeld heb. Op het plekje waar mijn mama, oma en oom toen gingen
zwemmen stonden nu wel 5 paardjes. Ik keek er wel naar maar deed niets. In de
hoopjes die ze achterlieten was ik meer geïnteresseerd, maar daar werd mijn
neus tactisch aan voorbij geleidt, hihi. Nu lig ik met oogjes toe lekker op de
zitzak, nagenieten noemen ze dat!
van Kiki lezen, dat Kiki iets had met koeien bij haar in de buurt in Arnhem.
Nu heeft onze Lucy ook al sinds het nest uitgezworven is een koe als troetel. Niet zon honderden kilos wegend koebeest als die van Kiki, die zijn er niet in deze buurt, maar toch een koebeest.
Neen bij gebrek aan veeboeren hier in de Charente heeft ze een pluche troetelkoe. Daar zeult ze gans het huis, de schuur en zelfs de tuin mee rond.
Maar s avonds moet de koe thuis zijn, dan moet ze bij slapenstijd mee in Lucys bench. Vanavond was ze zo moe dat ze aan de buitendeur bovenop koebeest in slaap is gevallen. Vermits die buitendeur vlakbij de computerwerkplaats van het baasje ligt was er snel een foto genomen van het schattige tafereeltje
Belle & co
Lando had dan weer trainingsverhalen
Dag Faes-familie,
Ik heb heel de namiddag en een deel van de avond op mijn lui gat gelegen. Zoooooooooooo moe van de training. Van de gehoorzaamheidsoefeningen zal het niet geweest zijn, want daar heb ik toch wel moeite mee, het zwemmen gaat me veel beter af. In plaats van in de breedte zwommen we nu ook de vijver over in de lengte. Ze moesten me niet het water induwen ik ging vanzelf net zoals mijn broer Louis. Misschien ga ik van de week op een avond eens extra op gehOORzaamheidstraining bij Hansje. Ik vind het gewoon niet leuk als er leuke speelkameraadjes in de buurt zijn ik ze gerust moet laten en mijn aandacht bij het baasje moet houden, maar naar't schijnt zal ik dat toch moeten leren. Mijn drentenkarakter is dus duidelijk ok, hihi. Vanaf morgen gaan de baasjes terug werken, 't zal mijn gatje varen (voor de NL-ers: 't zal wennen zijn)!
Veel verschil met een Belgische of Hollandse regendag is er niet, het is vooral nat en je krijgt er net zo een vuile in plaats van een witte buik van
Als je dan al buiten wil om te gaan spelen in de tuin komt er telkens een handdoek bij aan te pas als je dan terug binnen wil komen. Het vrouwtje staat dan klaar om de eerste eens goed droog te wrijven. De andere drie staan dan in wat een rij zou moeten zijn.
Na al die jaren Drenten in huis neemt ze het risico niet meer dat we ons binnen in huis beginnen schudden.
Het baasje heeft vandaag terug de traditie opgenomen van twee aan twee met ons te gaan wandelen. De eerstetwee, Hera en Lucy hebben de wandeling los mogen meelopen maar zagen er niet uit van het slijk door het muizen opgraven en koeioneren. De haren rond hun poten leken wel slijkklompen. Het baasje had zijn kodakske niet bij, spijtig want het waren in close up fotos geweest voor een wedstrijd raad eens wat dit is.
Zelfs doorwinterde Drenteneigenaars met 25 jaar ervaring waren bij het raden toch ook totaal de mis in gegaan.
Belle en Heros, de twee krachtigste muizen opdelvers,zijn dus mee mogen gaan wandelen aan de rollijn. De beste garantie op thuiskomen met een nog ietwat toonbare hond. En dat waren ze op het einde van de wandeling nog ook toonbare Drentjes!
Omdat ze haast de ganse dag in huis waren gebleven ging het spel tussen de honden alsmaar crescendo. Tot het genoeg was voor het baasje en er besloten werd tot een time out. Dat was helemaalniet naar de zin van de kleinste die kabaal van jewelste in haar bench maakte. Wat wil je,dat was van in Vosselaar geleden, meer dan een maand dus, en blijkbaar was ze vergeten wat een time out wilde zeggen.
Uiteindelijk is het ophouden met regenen ook het einde van de time out geworden en konden we toch nog de velden in om ons een goed te laten gaan en af te reageren
Morgen voorspellen ze iets beter weer , en ondertussen is het alomtegenwoordige stof weg !
Wanneer we het bericht van Lennaert hadden gelezen besloot ook ons baasje er een woordje aan te wijden hoe de van nature aanwezige zachte beet bij een Drentsche Patrijshond nog beter kon geoefend worden.
Ons baasje gebruikte niet de methode van de familie Wessels maar een toeter die hij een eeuwigheid terug eens heeft gekregen van een neefje.
Nu zijn de blog- en puppenkrantlezers gewend van bij elk bericht de nodige fotos of afbeeldingen te krijgen en dus toog het baasje naar Google afbeeldingen om daar het nodige beeldmateriaal op te snorren.
Groot is zijn verbazing wanneer hij, nadat hij een zachte beet heeft in gegeven, daar een foto staat van Hera met haar toeter in haar bek ! ! !
Verder heeft ons baasje niet gezocht. Wat hij zocht heeft hijzelf onbewust op het wereld wijde web gezet
Belle & co
Hier het zachte bek verhaal van Lennaert
Hallo bloggelaars,
Elke zaterdagochtend krijg ik een gekookt eitje. Niet netjes gepeld maar met schil en al. Mijn papa neemt altijd heel voorzichtig het ei aan, zoekt een rustig plekje in de tuin, bijt voorzichtig één gaatje en smikkelt langzaam de inhoud op, en daarna dan toch ook maar de schil.
IK doe dat anders. De eerste keer had het vrouwtje voor de zekerheid het ei al kapotgemaakt en dat had ze goed ingeschat. Ik keek nog niet eens wat ik kreeg en hap slik weg. Daarna dacht ik er komt nog meer, maar nee hoor. Het eitje is een oud ritueel sinds mijn baasjes honden hebben, en dan alleen voor de zaterdagochtend. Het is de bedoeling dat ik ook laat zien dat ik zacht in de bek ben iets wat een echte Drent natuurlijk is. Inmiddels zijn we 10 weken en 10 eitjes verder en heb ik al iets bijgeleerd. Ik neem het eitje al voorzichtig aan, maar kan me toch niet beheersen. Voordat ik het terras af ben bijt ik het in een keer kapot en schrok het naar binnen. Het mag dan een zaterdagochtend ritueel zijn, ik vind het gewoon lekker.
Mijn baasjes hebben dan eindelijk ook de inschrijving de deur uitgedaan voor 25 augustus in Heurne. Ik ben zo benieuwd naar de rest van de familie. Gelukkig blijven we toch BBknoeien en tijd om te spelen en de banden te verstevigen.
Een zondagse luie knuffel van Lennaert want naast rennen, ravotten en stoute dingen doen met mijn papa, zijn we ook heel goed in slapen.
Het is een waterkansje dat ons blog in dit geval kan helpen, maar het is op vraag van Marian, het Arnhemse vrouwje van onze Kiki.
Ons baasje is van oordeel dat het gezegde niet geschoten is nooit raak voor de volle 100% waar is, en we plaatsen dus ook dit bericht om deze gevonden hond terug te brengen bij zijn eigen baasjes.Ook al is hij gevonden aan de gans andere kant van Frakrijk als waar wij wonen !
Dit is de integrale mail zoals we hem van Marian in onze mailbox kregen
Hallo Jan,
Kun jij misschien dit bericht op het blog of je FB-pagina zetten?
Wie weet leest er iemand mee die de hond herkent en hem met de baas of bazin kan herenigen.
Het is zelfs heel stilletjes en de roedel is lui. Het lijkt wel of ze hebben zich de twee vorige weken zwaar overtroffen.
Voor meer dan een wandeling is ons viertal amper te motiveren. Wel is Lucy in et kader van de opvoeding en socialisatie deze morgen terug mee boodschappen gaan doen naar de krantenboer en de bakker.
Daar loopt ze dan heel netjes met het baasje mee rond in de stad, ondertussen zoveel mogelijk vriendelijk te zijn tegen de mensen in de straat en de winkels.
We zijn al zo bekend in Villefagnan dat de mensen opmerken dat ze weeral grandi is tegenover vorige maal dat ze Lucy zagen . Ons kleinste Drentje blijft wel opvallen in een stadje waar de jachtvereniging de grootste vereniging is !
Wat het weer in de Charente betreft kan je het overnemen van wat Sabineen Frank van het één nieuws op TV vertellen. Een zon en een bui en niemand weet wat waar gaat gebeuren .
Toen het baasje de krant wilde fotograferen om dit bericht te illustreren dachtLucy hierbij onmisbaar te zijn. Zij moest dringend bij het baasje op tafel én op de krant gaan zitten !
Nu heb ik toch weer iets héél straf meegemaakt. Verleden weekend moest ik spijtig genoeg naar een begrafenis van een vriend van de familie. Wat ik daar in de mis meemaakte... ongelooflijk ! Mensen schamen zich voor niks meer !
Omdat er nogal veel volk was, stond ik tussen een hele hoop andere mensen vanachter in de kerk. Ongeveer halverwege de mis ruik ik ineens iets verbrand. Ik kijk rond en zie dat er een tweetal rijen achter mij iemand gewoon een sigaret opgestoken heeft. In de kerk, hé !! Ik draai me om naar die vent en vraag of hij wel weet wat hij aan het doen is ? En of hij niet beter rap zou maken dat hij buiten ging met die sigaret ! Weet ge wat die vent deed : Die gaf mij gewoon een duw in mijn rug en bijna de helft van mijn Duvel op de grond !
Ons hoofdbestuur was gisterenavond uithuizig. Volgens wat wij hebben opgevangen was het heel plezant. Ons baasje is zich momenteel aan t specialiseren in het moeilijkste wat er bestaat zegt hij moppen vertalen en dan vertellen in de andere taal. Het lukt hem al bij een tweetal moppen.
Het vervelende was vanavond dat er een mop over een Marokkaan bij was en ze waren te gast bij Ria en .Mohammed Maar t is geen racistische mop en ook hij heeft er smakelijk mee gelachen.
Terwijl de bazen op stap waren liep de mailbox weeral smoorvol. Berichtjes van Lando en Lobke maar ook puppy fotos van het nestje Glosterkens van Luc v.d. Heijning in Goirle http://www.thegloucester.eu/ . Erg mooie fotos van de eerste maal dat de pups buiten eten kregen !
Belle & co
Eerst de Lando wetenswaardigheden
Dag lieve familie,
hier ben ik weer terug van op Oud-Turnhoutse bodem. Ik heb mijn huis al terug tegen 150 km / uur verkend hoor. 't was echt nieuw kermis zoals ze hier zeggen. Het poezenpotje met melk vloog al door heel de keuken omdat ik de poes achterna zat. Vannacht ben ik 2 keer wakker geweest maar nu heb ik mijn draai al terug gevonden hoor. Ik ben zelfs al in mijn vertrouwde bos in de Liereman gaan wandelen. Het is daar wel 'plat' hoor als je gewend bent om je tenen te krullen om af te remmen van de berg. Eén keer kroste ik zo hard de berg af dat ik bijna overkop ging in Oostenrijk. Omdat ik zo flink ben geweest op reis (en omdat het mijn baasjes waarschijnlijk veel minder dweilwerk geeft) kreeg ik vandaag een etens- en drinkbak op staander. De andere waren echte slibberbakjes en gleden altijd overal heen als ik mijn neus erin stopte. Oh ja Jan, als je Maaren volgende keer ziet mag je hem van mij eens goed bij zijn lurven pakken hoor! Weet je waarvan Maaren jou verdenkt? Dat het nestje eigenlijk maar uit 11 Drentjes bestond maar dat je er 1 geschilderd stinkdiertje hebt tussengestoken dat ik ben!!!!! 'k moet toegeven, soms leek ik er in Oostenrijk echt wel op ook hoor, was het de lucht of de mengeling met andere korrels, de vogels, mol of muis die ik at .... Gelukkig had het hotel enkel een brandalarm en geen smogalarm, haha.
Frisse groeten,
Lando
En dan de straffe toeren van Lobke
Lieve mams,
Ik wil je even laten weten dat ik het vrouwtje vanavond een hartverzakking heb bezorgd, en ja, eigenlijk ben ik zelf ook wel erg geschrokken, maar dat laat ik natuurlijk niet merken hè!
Het leek me wel leuk om mn horizon eens wat te verbreden naar de andere kant van de sloot waar wij s avonds altijd langs lopen. Ik had al een paar keer gezien dat daar een paar anderssoortige viervoeters rondlopen, zoiets als die kattekop bij Lennaert thuis. Ik heb mn oren even dichtgestopt en ben via een smal bruggetje de sloot overgestoken. k Weet niet of mn vrouwtje me geroepen heeft, dat kon ik natuurlijk niet horen, maar opeens hoorde ik tóch een fluit, en toen ik keek zag ik dat er niet op me gewacht werd, maar dat ze was doorgelopen. Toen schrok ik toch wel, en besloot in rap tempo maar weer naar mn vrouwtje te gaan. Iets TE rap..... toen ik weer in sneltreinvaart over het bruggetje terug wilde, bleek dat toch wel ietsepietsie erg glad te zijn, en vloog ik zó de bocht uit van het bruggetje af...... net niet IN de sloot , maar ERNAAST in het riet. Met opgeheven hoofd, alsof er niets gebeurd was heb ik mn weg toen maar vervolgd naar mn vrouwtje die verbijsterd stond te kijken.
Iets anders waar ik haar dagelijks mee op de kast krijg zijn slakken....hihihihi..... Ze heeft daarover al eens haar beklag gedaan bij jouw hoofdbestuur mam, maar die lacht zich alleen maar rot, en zegt dat slakken erg lekker zijn. Hier denkt iemand daar dus duidelijk anders over, die vindt het vieze glibberige slijmbeesten, en juist ja, die breng ik dus in grote aantallen binnen, of eet ze met huisje en al op. Vanavond tijdens mn wandeling heb ik ontdekt dat er ook slakken zijn zónder huisje, en die zijn ook niet te versmaden. Jammer dat ik zelf geen fotos kan maken, anders zou ik je kunnen laten zien hoe er hier gekeken wordt....hahahaha...
Helaas geen fotos van mn acties vanavond, volgende keer gaat de camera weer mee is er gezegd.
Lieve mam, heel veel slijmerige likjes voor iedereen weer,
Dr. Nelly Mols, nog steeds onze steun, toeverlaat en raadgeefster.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Even voorstellen
Begonnen als Bas & Belle blog is de hoofdrolspeler Bas noodgedwongen vervangen in de cast . Bas was de oudste met zijn vijftien jaar en toen hij overleed op 6 november ’08 stonden we in twijfel. Houden we de naam als Bas & Belle of gaan we hem aanpassen aan de actualiteit ?
In samenspraak met de lezers hebben we dan besloten het blog met dezelfde naam te laten voortbestaan als hulde aan die fijne kameraad die Bas steeds geweest is.
Nog geen week na het overlijden van Bas heeft Belle een prachtnestje gekregen met zes prachtpup’s. Vier reutjes en twee teefjes behoorden vanaf 12 november tot onze roedel.
In2008 moesten alle rashonden een naam krijgen die begon met een letter H. Zo kregen we een Hercule, Heros, Hera, Hadise, Harry en Harko. Hierbij zijn Hera en Hadise de teefjes.
Hera en Heros zijn bij ons gebleven zodat we het blog het Belle, Hera en Heros blog zouden kunnen noemen. Dat gaan we echter niet doen… Het is Bas & Belle en het blijft zo. Wat we wel gaan doen is de ondertitel aanpassen. “Dwaze belevenissen van twee prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden” gaan we aanpassen naar “drie prettig gestoorde” en dat prettig gestoord”is met die twee jonge nieuwkomers niet eens overdreven…
Ik ben Jan
