Ik ben Jan
Ik ben een man en woon in Vosselaar (B) / La Magdeleine (F) (België / Frankrijk) en mijn beroep is Technisch leraar autotechniek/carrosserieherstelling op pensioen.
Ik ben geboren op 05/09/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Onze drie Drentsche Patrijshonden, tuinieren, klussen, auto's repatriëren voor VAB.
Ik ben sinds 1971 gehuwd met Simonne.
Sinds 1983 heb ik gans Europa doorkruist tijdens de vakanties om gestrande reizigers en hun auto's te repatriëren in opdracht van VAB. Sinds enige tijd ben ik met de depannages gestopt.
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Op 02-02-2014 was Jeanny Wessels de 350.000° bezoeker van dit blog. Jeanny vertelt dat ze foto's van zichzelf niet graag heeft, maar voor eeuwige roem op dit blog wil ze samen op de foto met haar Lennaert.
Op 07-08-2012 was Karin Prince de 300.000 bezoeker van dit blog. Karin had graag een foto van haar twee troetels, Siebe & Lobke, om eeuwige roem te vergaren. Wij voldoen graag aan die wens.
Lees hier de belevenissen van vier prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden
Dit Bas & Belleblog is op deze plaats stopgezet omdat er geen foto's meer konden geplaatst worden. We zijn echter het Bas en Belleblog bis gestart. Daar kan je verder lezen onder deze link http://blog.seniorennet.be/bas_en_belleblog_bis welkom op het nieuwe adres en veel leesgenot
27-01-2013
Ja watte
Ja watte
Ik zei tegen mijn maat " Kijk eens naar die twee ouwe venten
aan de andere kant van de bar"
"Zo zien wij er over 10 jaar ook uit ".
Hij keek me aan en zei, "Dat is 'n spiegel... onnozelaar
"
De
lappenmand is nog steeds niet leeg bij de drenteneigenaars. Nico sukkelt nog
steeds met zijn rug, Carine van onze Harko in Oostkamp loopt nog steeds mank na
een aanvaring met een Tollerke op het strand eind december. Steven zal ook
nog wel even bezig zijn met zijn afgescheurde Achillespees
En dan
zegt ons baasje dat hij zoveel mogelijk van huis weg is omdat het bewezen is
dat de meeste ongevallen thuis gebeuren. Niks van aan, de herstellenden van
enkele lijnen terug hebben hun kwetsuren opgelopen op het werk, op het strand
en op de voetbalplein !
Weet je
wat, we gaan gewoon naar de jachttraining zo dadelijk. Daar hebben we nog niet
van gehoord dat er accidentjes zijn gebeurt. Of de trainer moest zich van
munitie vergissen wanneer hij gaat trainen op schotvastheid van de hondjes Een
echte kogel of een losse flodder, een wereld van verschil als je het
onderscheid niet kent !
Lando
vertelt zijn Liereman verhaaltje
Dag mamsie en
Faes-familie,
uit het oog is niet
uit het hart hoor!!! 't is hier gewoon wat hectisch. Mijn baasje is al 6 weken
thuis met een hernia en dat gaat nog wel even duren. Het leuke voor mij eraan
is dan wel dat ik altijd gezelschap heb overdag en ik terug veel in de Liereman
kan gaan wandelen overdag want 's avonds was dat altijd te donker in de winter.
Aan de lange lijn kan mijn baasje dat maar aan de korte lijn is at niet gezond
voor zijn rug als ik trek en snok. (en datschijnen drenten wel eens te doen hé)
Thiebe is terug uit
de gips met zijn polsen en is zelfs al terug gaan volleyballen.
Ik onderhoud mijn
aanrecht en tafeldiefstallen goed. Geen kruimeltje is er veilig voor mij.
Vorige week ben ik
nog hééééééééééél boos geweest op mijn baasje. Heeft ze het toch niet
gepresteerd om in haar eentje bij jullie op bezoek te komen zeker. 'k Rook het
gelijk toen ze thuiskwam. Als ze dacht dat ze dat ging kunnen verbergen voor
mij kent ze mijn drentenneus nog niet. Gelukkig zie ik morgen ons Lucy alweer
op de training. Hopelijk gaat het dan niet weer sneeuwen want dan wordt de
training afgelast.
Zullen we
eens even koffiedik kijken ? Wat gaat dat geven als morgen de dooi inzet ?
Zonder
koffiedik kijken kunnen we nu al met zekerheid zeggen het zal er niet uitzien
hier thuis. Een keuken en huiskamer met slip en schuifsporen vanzestien Drentenpoten ! (hier zetten we nog
een uitroepteken)
Na een
wandeling vier vetzakskes die er uitzien alsof ze juist het
wereldkampioenschap moddercatch hebben betwist ? (vraagteken omdat we niet
weten waar we gaan wandelen)
Hoelang
gaat ons Lucy haar ijslolly aan de dakgoot het nog houden ? (kunnen we van in
de huiskamer volgen)
Gaat
Lennaert en Cartouche de zandzakjes al mee moeten helpen vullen/aanslepen daar
met zicht op de Maas ? Als al die sneeuw plots gaat dooien, geraakt de Maas dan
niet overvol ? (We horen het dan van hen)
En dan
dichter in tijd, wat morgenvroeg ? Regen ? Sneeuw? Dooi ? hoeveel graden ?
Jachttraining of niet ? Morgen middag weten we daar al antwoord op.
Dat zijn
zowat de vragen die onze baas zich stelt terwijl wij gerekt en gestrekt voor de
houtkachel en in de zetel liggen en ons van al die zaken geen fluit aantrekken.
We maken er onze baas wel een beetje jaloers mee. En het antwoord is zo simpel
als een Drent het bedenken kan leg je er naast baas !
Onze bazen
roken lekker gisterenavond toe ze terug thuis kwamen van de nieuwjaarsreceptie
van het KTA-Herentals, de school waar onze baas vroeger zijn boterhammetjes
verdiende. Nu rook de baas niet naar de school maar naar Border Collie !
En zo
komen we to the point Het baasje heeft na de receptie Pierre mee tot bij hen
thuis met de Masjebashi meegenomen, en toen moesten de baasjes nog binnenkomen
voor een laatste afzakkertje. En zo komt het dat onze bazen overvloedig roken
naar Michka en Canniche. Canniche is de jongste Border Collie daar in huis en
al even krankzinnig zot als onze Lucy. Michka is de oudste en even oud als
Belle. Zo komt het dat het hoofdbestuur zich danig diende te verantwoorden over
waar hebde gij gezeten mannekes ?
Uiteindelijk
kwamen ze met een voor ons aanvaardbare uitleg, binnenkort zouden wij misschien
zelf wel eens kunnen kennismaken met de Mertens Border Collies zeggen de
baasjes. En toen waren we tevreden.
Met een
dag vertraging krijgen we hier nog het verhaal van Lana en Steven die nog
altijd sukkelt met een van zn achterpootjes . Die heeft een afgescheurde
Achillespees waar hij van het revalideren is . En dat blijkt voor Steven een
handicap te zijn in zijn relaties met de vrouwen bij hem thuis. Hij doet dan
ook een dringende oproep voor raad aan de mannelijke lezers van dit blog met de
vraag hoe zijn die problemen oplossen.
Hier het
verhaal van Steven en Lana
Dag allemaal,
Vandaag is het Steven aan het woord! Jan en Heros,hoe doen jullie mannen dat
toch met al die vrouwen rond uw gat? Hier hebben mijn dames precies een complot
tegen mijn gesmeed. Nu ik niet uit de voeten kan, gaat ons Eva steeds shoppen
en steelt ons Lana alles wat los ligt. Nu kan ik met mijn eigen ogen zien dat
Lana erg koppig is en voorzien is van een ferme tros bananen in de oren. Lana
spendeert nu heel wat tijd met Eva en dat begin ik te merken!!
Die 2 kunnen precies niet meer zonder elkaar!!!! Wanneer Eva even de ruimte
verlaat, roept Lana de hele buurt bijeen. Zit Eva nog in de badkamer dan duwt
Lana met veel geweld de deur open. En ik ... Ik zit hier maar Lana terug te
roepen. Wanneer ik hier nu eens zou beschrijven wat die 2 aan het doen zijn ...
Daar zou menig man jaloers op zijn ....
Eva zit bij Lana op de grond en geeft haar een deugddoende massage. Lana op
haar beurt ligt te knorren van contentement en lebbert haar vrouwtje volledig
af.
Ik zal maar wachten tot later op de avond zeker ...
Heren, ik richt mij tot jullie! Hoe doen jullie dat met al die vrouwen?
Een verwaarloosde Steven
Pier vroeg:'Heb je nog iets van Fons
gehoord? 'k heb hem al lang niet meer gezien".
"Maar die is toch gestorven,
Pier." Zegt de Jef
"Dat wist ik niet. Wanneer dan en wat
heeft hij gehad?"
"Hij leed aan een hartziekte en toen
heeft hij een 'pesewever' gekregen. Dat was allemaal goed en wel. Na enkele
maanden werd hij ziek aan de 'protestant'. En nu is hij overleden.
'k
Ben hem een kruiske gaan geven in het dolfinarium in Berchem. Hij lag er heel
mooi opgebaard en ik ben ook naar de begrafenis geweest.
De pastoor heeft een heel mooie homofilie
gehouden over hem. Na de viering werd hij niet op het kerkhof begraven. Ze
brachten hem naar de crêmerie in Hoboken...""
Volgens
het Nederlandse Frankrijkblog het Hurktoilet zou de Franse minister Manuel
Valls de verplichting op de ethylotest of de alcoholtesterin de auto voor onbepaalde tijd hebben
opgeschort.
Daar zijn
wij niet rouwig om want gans het opzet van Sarkozy om in elke auto twee
blaaspijpjes te hebben liggen vonden wij zelf ook al te zot om los te lopen.
De pijpjes
kon je trouwens nergens vinden. Als er al ergens verkrijgbaar waren dan was er
voorraad te kort en kwam je steeds te laat wegens uitverkocht.
Wij hadden
er twee in de Masjebashi , de geldigheidsdatum was weliswaar verstreken, en ze
kwamen ook niet via de officiële weg in ons bezit.
Het waren
alcoholtesters zoals de officiële, maar ze kwamen van de opendeurdagen in het
kasteel van Grand Marnier in Bourg Charente. Daar kon je enkele jaren geleden
na aankoop van een fles Grand Marnier bij het verlaten van de shop een grabbel
doen in een mand met gratis alcoholtesters. Wij namen er toen drie mee (we
waren met drie) en die zijn toen in de auto blijven liggen.
Heeft Nico
S. zijn idee toch niet bij ons gepikt, beginnen wij ons nu af te vragen
Maar het
is wel zo dat zowel Nico S. zijn wet, en onze alcoholtesters , hetzelfde lot
hebben ondergaan. Ze hebben geen van beide tot iets gediend !
Alleen
heeft het ons niks gekost, waarvoor dank aan Grand Marnier in Bourg Charente .
Vooraleer
we Lennaert & co terug aan het woord laten even iets aanstippen dat er
gisteren niet van gekomen is. DeDrenteneigenaars herinneren aan 24 februari, en hen er op attent maken
dat ze zich dienen in te schrijven voor de Kaawpollekeswandeling op die datum.
Zo ze niet kunnen aanwezig zijn missen ze één van de hoogtepunten van het
Drentenwandeljaar. Alle inlichtingen kan je krijgen via de secretaris van de
vereniging Ingrid Mestdagh via: http://www.drentschepatrijshond.be/index.php
Omdat we
ook nu weer kosten nog moeite gespaard hebben, vragen we van vooraf in te
schrijven.
Over het
dagelijks leven in Vosselaar en omgeving kunnen we zeggen dat de ijslolly van
Lucy vrij permanent is en dagelijks terug aangroeit. Wanneer Lucy de onderste
ijspegels heeft weggelikt begint het even later te dooien en loopt het water
van het dak langs het nog aanwezige ijs. De ijsstalagtiet, want daar begint het
op te lijken, groeit niet alleen in lengte maar begint ook al een aardigedikte te krijgen. Stalagtieten in Vosselaar !
We hebben er nog niets van gelezen in de toeristische info van de gemeente,
maar ze bestaan echt, Lucy likt er meermaals per dag aan !
En dan
krijg je hier het relaas van Lennaert, iets wat hij zelf Ruis op de lijn
noemt.
Belle
& co
Ruis op de
lijn (by Lennaert)
Ploep! daar is hij weer! Lennaert
Na wat ruis en sneeuw op de lijn met België is er gelukkig weer
communicatie mogelijk. Pffff wat kunnen mensen soms ingewikkeld doen
(knipoogje)
Volgens mij ligt hier al 3 weken sneeuw, ik weet niet meer beter. Ik
vind het zalig en wil uren buiten zijn. Dat uren buiten spelen leek geen kwaad
te kunnen.........tot dat ik naar binnen kwam, en kon opeens mijn plas niet meer
ophouden. Ik had geen gevoel meer in mijn p ..tje leek het wel. Nu mag ik niet
meer zolang achter elkaar buiten blijven, dat vind ik best jammer. Ome Faes
heeft u zoiets al eerder gehoord?. (ik moet dan wel nog stilletjes vertellen
dat ik ijsbrokken heb zitten te eten en dat hadden mijn baasjes eerst niet in
de gaten)
Met papa Cartouche gaat het goed. Hij verdeeld nu zijn aandacht tussen
Vosselaar en Zevenaar, waar op het moment een nest met 8 puppys van hem
zitten.
Volgende week gaan de baasjes naar de puppys kijken. Papa en ik mogen
niet mee, want wij zouden dan te veel onrust veroorzaken, zegt het vrouwtje.
Dat snap ik nou niet! Honden veroorzaken geen onrust, wij zijn gewoon.. hond!
Zouden ze weer met een pup thuiskomen? Ja leuk een halfzusje. Ik denk dat
baasjes Chris en Christian dan ergens anders gaan wonen!
Ik doe er nog eens een foto van papa bij waarop hij nadenkt over al die
trekmoose die hij op de wereld heeft gezet.
Vele groetjes, ook aan tante Simonne en keigaaf dat ze de mailtjes van
ome Faes door elkaar heeft gerommeld.
Gisteren met het mooie weer dooide het flink en dat
had ook Lucy gemerkt. Aan de dakgoot van de veranda hangt geen afvoerbuis maar
een plastic ketting waarlangs het regenwater in de ton stroomt.
Nu drinken wij, de Drentenroedel regenwater als we er
de kans toe krijgen. Kraantjeswater is voor mensen, die drinken graag water met
toevoegsels zoals chloor. Voor ons met onze fijne neus is dat stinkwater en in
de zomer bvb stinkt het nog erger dan anders naar chloor.
Nu hangt die ketting voor het regenwater daar al
jaren, maar zelden in een vorm als dezer dagen. Dat wil zeggen stijf bevroren.
Lucy eet sneeuw, ijs en alles wat fris is. Dus, nu ze
de bevroren ketting heeft ontdekt knabbelt ze maar al te graag aan de ijspegels
die onder aan de ketting hangen.
Ons baasje vind dat een mooi zicht en hij wilde daar
graag een foto van nemen. Alleen paste het voor Lucy op dat moment niet zo
Maar t was koud buiten en het baasje wilde er eigenlijk komaf mee maken !
Maar als Lucy niet wil dan komt er ook niks van ! En
toen ging de baas het met zijn trukendoos eens gauw arrangeren zie.
Het foto apparaat bleef aan staan en stand by, het
baasje haalde in de keuken een pot choko (die geraakt hier toch nooit leeg) en
smeerde de onderste schakel van de bevroren ketting in met choko van nutella.
Dat maakte van Lucy op slag het meest gewillige hondje
dat we kennen en voor ze klaar was met likken had het baasje vijf mooie fotos
gemaakt van een ijslikkende die eigenlijk choko-likkend Lucy was.
Ook uit Aalter kregen we een foto van Lana die net als
haar zus Lucy achter de lekkernijen aanzit. Alleen is zij binnen in huis op
strooptocht.
Kijk maar mee, ons baasje vond de fotos goed gelukt.
De dochter van Bart De Wever staat in Brussel aan de
Cinquantenaire met een doos puppies om te verkopen.
Elio Di Rupo passeert en BDW zijn dochter vraagt of hij geen
hondje moet hebben. "En het zijn socialistjes, meneer Di Rupo".
Elio : "Maar iek ep daarvoor keen plaats, et spijt me!"
Hij slaapt er een nachtje over en besluit toch maar een puppie te kopen,
gaat er 's anderendaags naartoe en zegt tegen het wicht :
Keef mij tok maar een ontje, omdat het socialistjes zijn.
Zegt het meisje : Dat was gisteren, nu zijn het NVA-erkes!
Elio : "Maar oe kan dat nu?? Kisteren waren het tok socialistjes?!! "
Zegt het meisje : Ja, maar vannacht zijn hun oogskes opengegaan." L.K.
Ze
verzinnen maar wat die baasjes, daar was onze baas aan het denken toen hij het
onderstaande bericht van Lobke nog eens na las. Kwijlebabbel daar hoort
minstens een verklaring bij. Dan is onze baas en Eva van Lana volgens ons toch
duidelijker Talibanteef en Kamikazeteef het laat niets aan duidelijkheid
over. Ook in Roosteren hebben we al bijnamen gehoord als de grote (Lennaert
die eigenlijk de kleinste zou moeten zijn) en zijn vader den dikke . Nu hoopt
ons baasje dat m dat goed begrepen heeft want het is weeral eventjes geleden
dat Lennaert zo oneerbiedig over zijn vader heeft gesproken.
Wat het
dagelijkse wandelen betreft, dat gaat met de dag moeilijker, voor de baasje in
elk geval toch. t Baasje is gisteren met zijn klikken en klakken tegen moeder
aarde gekwakt. Een ijsplek onder de sneeuw was de oorzaak dat hij languit
tussen Hera en Heros ging liggen. Die twee keken eens raar en dat was het !
Medelijden ? Niks van gemerkt zegt het baasje evenmin als hulp bij het opstaan
wat niet makkelijk was met die gladde ondergrond. Als t baasje nog eens
geboren wordt dan vraagt m ook hondenpoten zegt m, dat schuift een pak minder
dan botten (laarzen in NL) van Aigle, was de les die aan de wandeling vast
hing.
Belle
& co
Het verhaal
van Kwijlebabbel
Lieve mams,
Ik doe maar weer eens een poging mn vrouwtje voor
secretaresse te laten spelen. Eerdere pogingen deze week zijn mislukt, helaas.
Ze hebben hier weer een nieuwe naam voor me bedacht:
Kwijlebabbel .*^&%$#***!! Weet je hoe dat komt? Sinds een tijdje wordt er
hier weer zelf brood gebakken. En dat is lekker!!!!!!!! Als mn baasje het
brood aan het snijden is, zitten Siebe en ik op de eerste rang héél lief te
zijn (jaja!) Alleen de geur al van het brood doet me letterlijk het water uit
de mond eh..bek, lopen. Vandaar dus mn nieuwe naam, ze verzinnen hier steeds
weer wat anders, grrrr.
Verder kan ik wel zeggen dat ik een beetje vaste verkering
heb gekregen met die spetter van een drent die ik hier heb ontmoet. We zien
elkaar bijna dagelijks. Als hij mij ziet lopen weet ie niet hoe snel hij naar
me toe moet rennen, hoe ver het ook is. Ik niet naar hem hoor, je moet die
kerels niet gelijk het idee geven dat ze ik weet niet wat zijn, daar krijgen ze
alleen maar verbeelding van. Misschien over een tijdje ..
Verder niet veel nieuws te melden, mam.
Geef het hoofdbestuur en mn familie maar weer een lekkere
lebber, en eh ..beetje lief zijn voor oom Heros, hè!!
Nog een
duizendtal views scheiden het Belle, Hera & Heros blog van de 50.000
views. Net als bij het Bas & Belle blog zijn we ook benieuwd wie de 50.000°
bezoeker gaat zijn. Dikke geldprijzen, reizen naar de Marquizeneilanden e.d.
kunnen we niet aanbieden, maar eeuwige roem dat kan nog net.
De 50.000°
komt in de zijkolommen met foto, naam en toenaam, zelfs bijnaam indien gewenst.
En dit tot het einde der dagen van het blog.
Bijna
dertien maanden hebben we over die vijftig duizend views gedaan. Best goed voor
een blog over hondjes, een mop en wat nieuwtjes uit den lande !
Kam uw
haar even, ga desnoods even naar de kapper en trek uw s zondagse kleren aan
wanneer je op de foto gaat, die je gaat vereeuwigen en stikwereldberoemd gaat
maken op dit blog.
We hebben
ook nog ander actueel nieuws. Nu we toch officieel een kennelnaam hebben was
het ook het moment om ons op verschillende manieren een plaatsje in het
publiciteitszonnetje te geven.
Ons baasje
liet al magneet stickers voor op de Drentmobiel maken en de volgende stap was
het maken van visitekaartjes van de kennel. Vermits we met twee echtparen
eigenaar zijn van de kennelnaam hebben we de visite kaartjes dubbelzijdig laten
maken.
De
achtergrond is een bewerkte foto van Jago van J-P en Ute en elke eigenaar heeft
een gelijkwaardige zijde van het kaartje. Er is dus geen voor of achterkant aan
het visitekaartje.
Het idee
om de visitekaartjes te laten maken kwam van de firma Vistaprint die aanboden
van bijna gratis en voor niks de kaartjes naar ons eigen ontwerp te drukken.
Dat drukken was inderdaad zo goed als gratis, maar om de kaartjes op de pers om
te draaien vroegen ze wel veel centjes. Net als voor het verzenden. Het
verzenden was snel, vbeel sneller dan we hadden gevraagd maar de besteldienst
was niet bepaald gratis Maar ze zijn mooi, en we zijn er heel tevreden over.
Dan is de uiteindelijke kostprijs ook weer snel vergeten en we kunnen nog jaren
plezier hebben van ons kenbaar te maken aan de goegemeente.
"Betty, ik vroeg mij af. Ben je ooit vreemd gegaan?"
"Oh Jack, waarom vraag je mij juist nu zo een vraag?
Je wilt mij dat echt niet vragen..."
"Jawel Betty, ik wil het echt weten. Alsjeblieft."
"Nou, ok. Ja, drie keer."
Drie? Wanneer waren die?"
"Nou, Jack, herinner je toen je 35 jaar was en je heel graag
je eigen bedrijf wilde beginnen en geen enkele bank je een lening wilde geven?
Herinner je dat op een dag de directeur van de bank langskwam en
de papieren voor de lening zelf had ondertekend zonder iets te vragen?"
"Oh, Betty. Heb je dat voor mij gedaan?! Ik heb nu zelfs nog
meer respect voor jou dan ooit.
Dat je zoiets voor mij hebt gedaan!
Dus, wanneer was de tweede keer?"
"Nou, Jack, herinner je toen je een hartaanval had gehad en
je een hele moeilijke operatie nodig had en geen enkele chirurg eraan wilde
beginnen?
Herinner je dat Dr. DeBakey helemaal hier naar toe kwam om de
procedure helemaal zelf uit te voeren en je daarna weer helemaal opknapte?"
"Ik kan het niet geloven! Betty, ik hou van het feit dat je
zoiets voor mij hebt gedaan, om mijn leven te redden!
Ik zou mij geen betere vrouw kunnen wensen.
Om zoiets te doen, dan moet je echt van mij houden. Ik raak
helemaal geëmotioneerd. Wanneer was nummer drie?"
"Nou, Jack, herinner je dat je voorzitter wilde worden van de golfclub dat
je 45 stemmen tekort kwam?"
Weinig
nieuws dat nog niet vertelt is geweest. Het allerlaatste nieuws hier ten huize
is dat moeder en dochter Hera en Lucy een nieuwe speeltechniek hebben
uitgevonden om Heros aan het werk te houden.
We zagen
het al enkele dagen dat Hera en Lucy samenspanden als ze buiten in de tuin in
de sneeuw met Heros aan het spelen waren. Je zou er soms medelijden mee krijgen
hoe ze die brave lobbes stapelzot meken. t Baasje heeft Heros al enkele malen
vertelt dat hij één van de twee eens goed moet vastgrabbelen, of beter nog, ze
allebei eens een goei pandoering moet geven. Maar spijtig genoeg zit zoiets
niet in het karakter van Heros, die is nog steeds de goedheid zelve. Straffer
nog, zelfs wanneer ze dan eindelijk stoppen met spelen omdat ze moe zijn gaat
Heros op die twee grietjes af om verder te spelen. Onze roedelleden zijn soms
niet te schatten.
We kregen
gisteren nog een blij nieuws in onze mailbox, kort en bondig:
He Jan
Tis ne reu geworden.
Groetjes Renate
De naam
van de afzendster doet misschien een belletje rinkelen bij vaste lezers van het
blog Het mailtje is afkomstig van Renate Ceusters van wie het Drentje Fenna op
Kerstdag overleden is door op de wandeling iets giftigs te hebben gegeten.
Binnen zeven weken mogen zij hun nieuwe huisgenootje ophalen. Als er nieuws
komt van de autopsie van Fenna laten we het jullie beslist weten. Over de
plaats waar het gif is aangetroffen kunnen we zeggen dat het in de buurt van
Kapellen/Ekeren is , ten Noorden van Antwerpen op een plaats waar weinig
wandelaars komen in de buurt van een verlatenrangeerstation van treinen.
Wij zijn
blij dat Rosanno en Renate snel een nieuwe pup kunnen krijgen, we zouden hen
anders missen op de Drentenwandelingen
En we
hebben er echt van geprofiteerd vandaag. Al vanaf deze morgen was het echt
buiten weer. Lucy is zoals we al gewend zijn haast niet binnen geweest.
Het dooide
dan ook zo hard dat je in het bos een paraplu nodig had. Voor de wandeling koos
het baasje dan ook voor een tochtje door de velden.
En toen
kregen we weer een ander scenario want Belle mocht alleen met t baasje mee en
ze kreeg ook het gareel terug om dat de baasjes twee jaar geleden kochten omdat
het toenmalige trio zo sterk trok. Hera en heros trekken intussen niet meer zo,
maar Belle en Lucy sleuren het hoofdbestuur nog steeds door het dorp.
Met de
huidige gladde paden is zo n gareel weer de oplossing om een veilige wandeling
te maken. En Belle trok nog amper !
Nadien mochten
Hera en Heros samen met het baasje mee. Ook bij hen ging het gareel om en dat
resulteerde in een fijne wandeling . Ook kregen we nog een verrassing. Toen wij
pas vertrokken waren wilde ook buurman Raymond een winterwandeling gaan maken.
Toen het baasje voorstelde samen de wandeling te maken was hij dadelijk
akkoord. En zo kreeg Hera iemand anders aan de andere kant van de lijn ! En
voor beiden was het blijkbaar aangenaam wandelen. Raymond heeft ook jaren
honden gehad maar zijn laatste hondje is ook alweer geruime tijd geleden
gestorven.
Het ging
al tegen zonsondergang toen het baasje zijn derde ronde begon met Lucy. Die
heeft nog wat extra training nodig, we kregen zondag immers van trainer Oscar
huiswerk mee.
Het was
een mooie zonsondergang en t baasje heeft er enkele fotos van gemaakt.
Voor het
baasje die drie wandelingen heeft gemaakt was het best een goeie oefening om
wat overtollig gewicht kwijt te raken. Dat het nog gelukt is blijkt omdat hij
even later bij de slager nog steeds dampte van de drievoudige wandeling.
Veel
Belgen die rondkomen met een uitkering maken zich zorgen over de
besparingsplannen van formateur Elio Di Rupo. Het bejaarde echtpaar Albert (77)
en Paola (74) ziet de toekomst somber tegemoet.
Naar schatting 20 procent van de Belgische bevolking leeft
van een uitkering, al dan niet via pensioenen, invaliditeit of langdurige
werkloosheid. De laatste jaren zijn hun aantallen gestegen. De huidige
bankencrisis heeft velen onder hen in nog moeilijkere situaties gebracht.
Plaatselijke OCMW-centra kunnen de problemen nauwelijks bijhouden.
Het bejaarde echtpaar
Albert (77) en Paola (74) woont in een door de overheid gesubsidieerde woning
in Laken. Alberts voorouders waren vanuit Duitsland betere leefomstandigheden
komen zoeken in België. Paola was in de jaren vijftig deel van de grote
immigratiegolf uit Italië. Ook de demente weduwe van Alberts broer, een Spaanse
migrante, woont in bij het echtpaar.
Wij moeten al jaren
leven van een uitkering, geeft Albert toe. Ernstige gezondheidsproblemen
hebben hem nooit in staat gesteld een vast job te houden. Toch was ik bereid
te werken. Hoewel mijn eigen ouders Franstalig waren, heb ik bijvoorbeeld
Nederlands geleerd. Ik heb vaak als seizoensarbeider gewerkt in Frankrijk en Italië.
Het was in Italië dat ik Paola leerde kennen.
Wij maken ons grote
zorgen, zegt Paola. Als de nieuwe regering bespaart op pensioenen en
uitkeringen, zal er voor ons niks anders op zitten dan weer met onze
kinderen te gaan samenwonen. De drie volwassen kinderen van het echtpaar leven
eveneens van de sociale bijstand en hebben inmiddels ook elk een eigen gezin.
Hun oudste zoon is zwaar autistisch en hun jongste zoon is geen onbekende bij
het gerecht.
Door de uitzichtloze
sociaal-economische toestand rekenen onze zonen niet meer op een vaste job.
Vooral onze jongste begeeft zich op het slechte pad om zijn gezinsbudget rond
te krijgen. Net als zovele andere sukkelaars
verdient hij zijn gage in de criminaliteit, vertelt Paola met een snik in haar
stem, terwijl Albert zijn woede verbijt.
Albert:
Wij moeten al jaren leven van een uitkering
Voor Albert en Paola is
er nog de bijkomende zorg voor de weduwe van Alberts broer, die bijna twintig
jaar geleden overleed aan een hartfalen. Zijn broer was erg actief in de lokale
kerkgemeenschap. Gelukkig kunnen we daar nog vaak terecht voor steun en
troost, zucht Albert.
Nog steeds
is er sneeuwpret te beleven hier ten huize.Op dit moment is er geen plaats in de tuin voor iemand anders dan Hera
en Lucy. Die twee zijn aan het spelen dat de stukken er af vliegen. De sneeuw
vliegt meters ver wanneer ze hun bocht nemen rond de aanhangers voor motos te
depanneren.
Als Hera
even rust wil hebben springt ze over de afsluitdraad van de voormalige puppen
uitloopweide . Om een onduidelijke reden springt Lucy niet over die
afsluitdraad.
Ondertussen
liggen onze bruintjes Belle en zoon Heros dicht tegen elkaar in de zetel te
snurkendat het een lieve lust is. Die hebben waarschijnlijk met de nacht
gestaan en zijn nu bezig met het tekort aan slaap in te halen.
Inmiddels
is Lucy alleen in de tuin bezig met de vogels weg te blaffen die zich willen
komen bevoorraden aan het voederhuisje (er zijn enkele telefoontjes de
schrijfsels van de baas komen onderbreken) Duiven, vinken, meesjes en merels
lossen elkaar af om Lucy af te leiden. Terwijl Lucy achteraan in de tuin bezig
is met enkele houtduiven profiteren de andere vogels om letterlijk hun graantje
te komen meepikken aan het terras Lucy is dus nog wel even aan de slag wil ze
haar werk goed doen !
En nu het
verloren (en teruggevonden) bericht uit Aalter van Lana en Eva.
Belle
& co
Over
Taliban- en Kamikazeteven
Hallo allemaal,
in plaats van het woord aan Lana te geven zal het nu aan mij zijn iets neer te
schrijven. Wanneer jullie een TalibanTeef hebben, hebben wij hier een
Kamikazeteef. Hier volgt de verduidelijking.
Steven die nog steeds rondspringt op 1 been is vaak het slachtoffer van een
uitdagende Lana. Er is namelijk niets zo leuk als iets stelen en dan heel hard
weg te lopen het baasje kan toch niet volgen en zeker niet afnemen en met de
nodige bananen in de oren lijkt Lana potdoof voor bevelen. Nog leuker maar niet
aangenaam voor een invalide manspersoon is een overenthousiaste Drent die
zijn edele delen als stopplaats neemt. Lana heeft namelijk een nieuwe hobby:
spurten vanuit de tuin naar de keuken met een heleboel ravage als gevolg.
Stoppen doet ze tegenwoordig met volle geweld tegen mijn benen, Steven zijn
edele delen of met de poten op tafel Een "zit voor" is gewist uit
haar geheugen. Ikzelf heb al de hele week geen stem. Ja ik hoor jullie al
denken: "eindelijk rust". Gelukkig hebben we Lana 2-talig opgevoed.
Zowel met geluid als met gebaren. Ik klink nu als een krassende kraai dus
gebaren zijn ideaal voor onze dolle Drent. Voor onze Kamikazeteef een goede
methode, alleen "kom" valt volledig te negeren vooral als ons doof
Drentje zich wegdraait en weigert te kijken. "Los" is al helaas een
drama :(
In de sneeuw spelen is voor ons Lana iets zaligs maar wat nog leuker is een
versgemaakte sneeuwman aanvallen en met huid en haar verslinden. Ook over de
vijver wandelen is iets nieuws
Vele besneeuwde groetjes van Steven en een stille Eva en onze dolle Drent
Lana.=
Deze morgen meldden wij in de
puppenkrant dat er geen kopij van buitenaf was binnen gestuurd naar de
redactie. Fout hoofdredacteur, dik fout ! Want even later liep er een mailtje
binnen of wij gisteren zondag geen mailtje uit Aalter hadden gekregen ?
Ja , als t uit Aalter komt dan is
het voor 99,5 % afkomstig van Lana en van Eva haar baasje. Van de burgemeester
van Aalter de Crembo moet ons baasje niet veel weten, die mailt ons baasje
niet zo dikwijls !
Nu had ons baasje niets uit Aalter
in zijn mailbox opgemerkt en dus moest hij op zoek naar een bericht van
Lana/Eva. Na enig speurwerk moest ons baasje Eva gelijk geven ! Zondag
20-01-2013 om 11u54 was er een bericht uit Oost-Vlaanderen binnen gelopen
Tussen 11u30 en 13u00 waren Lucy
en t baasje in de Siberische koude bezig aan de jachttraining. Dus moest het
vrouwtje er voor iets tussen zitten Na nog eens het hoedje van de Sherlock te
hebben opgezet kwam de aap uit de mouw. t Vrouwtje had het bericht gelezen en
dus was dat bij de gelezen post terecht gekomen en zij had het baasje daar niet
van ingelicht ! ! !
Omdat het niet de eerste keer is
dat er een bericht ontgaat aan de arendsogen van t baasje diende er dus iets
te gebeuren.Het baasje is dus aan het
opruimen van zijn Windows live mail begonnen.
Al wat al eens gebruikt geweest
is, al wat toch niet zo direct bruikbaar was, alles waar gelachen werd met
donker gekleurde medemensen en waar nog maar een zweem van racisme zou kunnen
rondhangen ging de vuilbak in. Er zijn wel een paar moppen van die aard in de
reserve beland. In die moppen konden de Marokkanen vervangen worden door
Hollanders, en met die lichter gekleurde medemensen mogen we tot nader order
nog steeds lachen , dus
Maar er kwam ook nog een deel
gedownloade muziek te voorschijn die halvelings vergeten was en die ons baasje
niet op CD heeft. Twee liedjes sprongen direct in het oog die mochten onder
geen voorwaarde weg omdat ze bij het baasje in een heel hoge schuif liggen. Zo
ongeveer in de schuif van de Italiaanse operaen belcanto. Twee nummers hebben de opruimwoede overleefd. Het baasje
heeft er hieronder een link naar geplaatst. Bij ons weten hebben zenooit enige tophitlijst gehaald, laat staan
ze aan de top zouden hebben gestaan. Maar bij het baasje zijn ze Hors categorie.
Beide nummers komen uit een film enze
komen dan nog eens uit twee totaal verschillende genres van film.
Het tweede lied komt uit de
Italiaanse klassieker La vita é bella http://nl.wikipedia.org/wiki/La_vita_%C3%A8_bella
en de song is de soundtrack van de film. Enig mooi (volgens het baasje) en ook
Italiaans zoals de rest van de songs in de bovenste schuif. Liefhebbes van
schoon Italiaans klikken maar eens op volgende link: http://www.youtube.com/watch?v=q4PHEm0lyYk
Er is nadien niet veel meer
opgeruimd, de twee songs zijn wel beide een tiental keren beluisterd geweest
À propos, het verloren bericht
van Eva en Lana komt morgen in de puppenkrant
Belle & co
Isabelle Hupert en Kris Kristofferson in Heaven's Gate
Een
getrouwd stel was uitgenodigd voor een gemaskerd bal.
Aangezien de vrouw hoofdpijn had, zei ze tegen haar echtgenoot dat hij maar
alleen naar het feest moest gaan.
Zij zou wel een aspirine nemen en dan naar bed gaan . Nadat de vrouw een paar uur geslapen had, werd ze uitgerust en zonder
hoofdpijn weer wakker.
Omdat het feest nog niet was afgelopen, ging ze alsnog naar het feest en daar
haar man niet wist welk kostuum zij zou dragen,
besloot ze hem een beetje uit te testen en te kijken wathijdeedals zij niet bij hem was.
Al snel zag de vrouw op het feest haar man dansen.
Dan met de één, dan weer met een ander.
Ze ging naar hem toe en danste met hem.
Na een tijdje fluisterde hij haar een leuk maar tevens oneerbaar voorstel in
haar oor.
Ze stemde toe en samen verdwenen ze naar buiten om in de bosjesmet
elkaar te vrijen.
Even daarna ging de vrouw naar huis. Ze vroeg zich af wat haar man zou zeggen
als hij thuis zou komen.
Zou hij iets over de vrijpartij zeggen?
De man wist namelijk niet dat hij eigenlijk met zijn vrouw gevreeën had.
Toen haar man thuiskwam, lag de vrouw in bed te lezenen ze vroeg of
hij het leukhadgehad.
'Je weet dat ik het nooit zo leuk vind als jij er niet bij bent', reageerdehaar echtgenoot.
'Ik ben al na tien minuten weggegaan om te gaan kaarten in het café en mijn
kostuum heb ik uitgeleend aan iemand anders.
Toen ik het ophaalde hoorde ik van hem dat hij in ieder geval heel veel plezier
heeft gehad...'
Ook
vandaag zijn er geen verhalen/berichten van puppen bij ons binnengekomen. Geen
probleem voor ons, wij onder ons vier beleven genoeg om ons baasje van kopij te
voorzien.
Dus
voornamelijk sneeuwverhalen
Na
gisterenavond is er nog enkele keren een sneeuwbuitje gevallen en dat maakt dat
de vervuilde sneeuw die een week geleden gevallen is nu terug netjes en proper.
Daarstraks
was het hier een hondendiscussie tussen Hera, Heros en Lucy. Het begon zo
Lucy was in de sneeuw met haar moeder Hera aan t spelen. Heros was dus het
vijfde wiel aan de wagen en kon niet meespelen hoewel de goesting groot was.
Dat heeft
niet lang geduurd voor hij zich in het spel wou mengen. Dat gebeurde uiteraard
met het nodige lawaai en hij stond die twee echt uit te dagen met al zijn
mannelijke charmes. Als Lucy dan toch met Heros gaat spelen is er weer jalousie
te merken bij Hera die zich ook in het spel van het nieuw gevormde koppel
speelvogels ging mengen.
Na enige
tijd liggen er dan drie Drenten in de sneeuw te rollen en geen van de drie weet
dan nog van wie die poot is die hij/zij in de bek heeft. De bazen die het spel
lekker warm van uit de living stond te bekijken hebben in elk geval een show
van hoge kwaliteit gekregen.
Op het
Kieterwieter blog konden we ook sneeuwverhalen lezen die Jef en Fien over hun
Kiet neerschreven. Zij vertelden voornamelijk over de hulp die Kiet hen bood
bij het sneeuwruimen. Je kan de verhalen zelf lezen op hun blog http://www.blogge.be/kieter_wieter/
Ook Yron,
de Drent van Henri en Elise liet het baasje zijn verhaal vertellen over het
sneeuwruimen. Allemaal verhalen waarover wij Faes Drenten niet kunnen
vertellen omdat het baasjes sneeuwruimen zich beperkt tot de voorzijde, de
straatkant van ons huis. En daar mogen wij niet kompen wegens te gevaarlijk
door te veel verkeer. Maar Yrons verhaal kan je hier lezen.
Het is
geweten, een Drent en zijn baasjes zijn niet voor enkele graadjes negatief
bang. Dat was ook deze morgen niet anders. Ondanks het was beginnen sneeuwen
kwam er geen afmelding van de training en vertrokken t baasje en Lucy naar
Turnhout voor de wekelijkse jachttraining.
Toen waren
de banen nog vrij goed berijdbaar, maar het baasje had de Citroën Drentmobiel
toch maar wijselijk onder de carport laten staan. Hem leek de Masjebashi 45 x 4
een terechte keuze op zon zondagmorgen.
Het was
koud, bitter koud aan de steenweg naar Merksplas aan het kynologisch centrum
de wieltjes. Veel dapperen waren er niet om te trainen vandaag. Enkel Lando en
vrouwtje Hilde en Lucy waren aanwezig op het appél.
Toch ging
alles netjes maar het baasje klaagde even later toch van koude tenen maar Lucy
kon de sneeuw en koude niet deren. Die zocht de omgeving af naar konijnensporen
en andere bosbewoners . Sneeuw of bramen konden ons kleintje niet deren maar na
drie kwart uur trok trainer Oscar met baasjes en hondjes naar de schuur. De
wind was zo ijzig geworden dat de gevoelstemperatuur was gedaald naar -18°Cterwijl de echte temperatuur volgens het
dashboard van de auto toch -6°C
aangaf.
In de
schuur bracht Hansje de vrouw van Oscar een kop warme koffie. Die was meer dan
welkom voor de baasjes en terwijl Oscar de theorie van de drie apporten
uitlegde aan Hilde en Lando (ons baasje kende dat al van de cursus met Hera)
demonstreerde hij dat met zijn eigen flatcoatedretriever Liddy.
Bij het
einde van de les was Hilde blij dat ons baasje nog niet vertrokken was, want
haar voorwielaangedreven Skoda geraakte amper een halve meter weg op de gladde
ondergrond. Het baasje heeft dan met zijn jarenlange rij ervaring de Skoda dan
na enkele pogingen toch van de parking op de weg gekregen. Zonder moeite ging
het bij hem ook niet met Hildes auto want ook hij diende enkele malente proberen voor het lukte. Met de Outlander
4x4 was er geen enkel probleem om weg te geraken.
Naar de
Sint Antonius viering zijn t baasje en Lucy niet meer naartoe gereden. Op de
terugweg kwamen ze iets te veel tractoren tegen die al van de wijding terug
kwamen. Die Sint Antonius vieringzal
dan voor volgend jaar zijn zegt het baasje.
De rit
naar huis ging tegen een slakkegangetje richting Vosselaar. De strooidiensten
deden hun best maar toch reed iedereen erg voorzichtig op de wegen die niet
ontdooid geraakten.
Dr. Nelly Mols, nog steeds onze steun, toeverlaat en raadgeefster.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Even voorstellen
Begonnen als Bas & Belle blog is de hoofdrolspeler Bas noodgedwongen vervangen in de cast . Bas was de oudste met zijn vijftien jaar en toen hij overleed op 6 november ’08 stonden we in twijfel. Houden we de naam als Bas & Belle of gaan we hem aanpassen aan de actualiteit ?
In samenspraak met de lezers hebben we dan besloten het blog met dezelfde naam te laten voortbestaan als hulde aan die fijne kameraad die Bas steeds geweest is.
Nog geen week na het overlijden van Bas heeft Belle een prachtnestje gekregen met zes prachtpup’s. Vier reutjes en twee teefjes behoorden vanaf 12 november tot onze roedel.
In2008 moesten alle rashonden een naam krijgen die begon met een letter H. Zo kregen we een Hercule, Heros, Hera, Hadise, Harry en Harko. Hierbij zijn Hera en Hadise de teefjes.
Hera en Heros zijn bij ons gebleven zodat we het blog het Belle, Hera en Heros blog zouden kunnen noemen. Dat gaan we echter niet doen… Het is Bas & Belle en het blijft zo. Wat we wel gaan doen is de ondertitel aanpassen. “Dwaze belevenissen van twee prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden” gaan we aanpassen naar “drie prettig gestoorde” en dat prettig gestoord”is met die twee jonge nieuwkomers niet eens overdreven…