Ik ben Jan
Ik ben een man en woon in Vosselaar (B) / La Magdeleine (F) (België / Frankrijk) en mijn beroep is Technisch leraar autotechniek/carrosserieherstelling op pensioen.
Ik ben geboren op 05/09/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Onze drie Drentsche Patrijshonden, tuinieren, klussen, auto's repatriëren voor VAB.
Ik ben sinds 1971 gehuwd met Simonne.
Sinds 1983 heb ik gans Europa doorkruist tijdens de vakanties om gestrande reizigers en hun auto's te repatriëren in opdracht van VAB. Sinds enige tijd ben ik met de depannages gestopt.
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Op 02-02-2014 was Jeanny Wessels de 350.000° bezoeker van dit blog. Jeanny vertelt dat ze foto's van zichzelf niet graag heeft, maar voor eeuwige roem op dit blog wil ze samen op de foto met haar Lennaert.
Op 07-08-2012 was Karin Prince de 300.000 bezoeker van dit blog. Karin had graag een foto van haar twee troetels, Siebe & Lobke, om eeuwige roem te vergaren. Wij voldoen graag aan die wens.
Lees hier de belevenissen van vier prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden
Dit Bas & Belleblog is op deze plaats stopgezet omdat er geen foto's meer konden geplaatst worden. We zijn echter het Bas en Belleblog bis gestart. Daar kan je verder lezen onder deze link http://blog.seniorennet.be/bas_en_belleblog_bis welkom op het nieuwe adres en veel leesgenot
12-05-2013
Eet nooit meer appels!
Eet nooit meer appels!
Adam leefdelang geleden, eenzaam in de tuin
van Eden,
met de zegen van de Heer,
wat verlangt een mens nog meer.
Hij liep lekker in z'n blootje
baadde zon en baadde pootje,
in het water van de beek,
zeven dagen van de week
Adam leefde zonder zorgen,
tot dat hij op zekere morgen,
plotseling ontdekte dat
ieder dier een vrouwtje had !
Hij zei:'Heer, ik wil niet klagen,
maar ik zou U willen vragen
onderdanig en beleefd,
of U ook voor mij een vrouwtje heeft.'
'Goed,' zei God,'ik zal mijn best doen, maar dan moet jij
zelf de rest doen.
Ik zal zorgen voor een vrouw,
die haar leven deelt met jou'
Adam liep van pret te zingen,
hij kocht twee verlovingsringen.
Prijs de Heer, ik krijg een wijf,
al kost 't me een rib uit 't lijf.'
En toen Adam lag te slapen, heeft de Heer de
vrouw geschapen,
't Was een droom van elke man,
alles d'r op en alles d'r aan.
En ze leefden heel tevreden,
samen in de tuin van Eden.
Tot dat op zekere dag, Eva de boom met
appels zag,
Eva dacht:'Wat kan het schaden
aan zo'n boom zo volgeladen.
Ofschoon de Heer het mij verbiedt,
mist men een, twee appels niet.'
Eva brandde van verlangen
toen zij al dat fruit zag hangen,
Ze nam een hap terwijl ze zei:
An apple a day keeps the doctor away.
Toen was 't gedaan het mooie leven ,
Het paradijs werd opgeheven,
Door een appel, zo ik weet,
werken wij ons nu in 't zweet,
Door het eten van die appel,
werken wij ons nu te sappel:
Het is daarom dat ik beweer: Snoep verstandig, eet een peer!'
met de groeten van de ''heer''
Zo klinkt
het ongeveer als ze in Vosselaar met het Moederdag ontbijt spek met eieren op
hun bord krijgen.
Het is
vandaag Moederdag en sinds enkele jaren trakteert het wijkcomitee de moeders
van de wijk op een ontbijt in het wijkhuis de buren. De vaders van de wijk
betalen dan twee euro maar de moeders smikkelen gratis.
Ons
hoofdbestuur staat dan al vroeg mee te helpen, vermits beiden actieve leden van
het wijkcomitee zijn dient er ook voor hen de handen uit de mouwen gestoken te
worden.
Vanaf 8
uur s morgens is gans het wijkcomitee in de weer om het ganse gebeuren vlot te
laten verlopen. De dames zorgen voor het ontbijtbuffet en de mannen stellen
voor het wijkhuis enkele partytenten op, om op alle eventuele regenbuien
voorzien te zijn. En de tentjes hebben dienst gedaan vandaag. Twee fikse buien
hadden zonder tentjes alles in t honderd laten lopen
Een kleine
vijftig buurtbewoners hebben van het aanbod gebruik gemaakt en gezellig met
andere buren bij een babbel een lekker ontbijt gebruikt.
Dat het
gezellig was blijkt uit het aantal uren dat het ontbijt geduurd heeft, van 9u00
tot 11u00 bleef de tafel gedekt en waren er geanimeerde gesprekken tussen de
buren van verschillende straten uit de wijk.
Van de
overschotjes gaan wij ook nog eens kunnen snoepen, want onze baasjes denken ook
aan ons die thuiswacht hadden
Deze
namiddag hadden we, Belle en Hera, afspraak met Wilfried, Anita en Wiebe om de
lentewandeling van volgende week te gaan voorbereiden. Ons baasje had zijn
kameraad Louis M. en zijn Gorky meegevraagd omdat Louis en zijn maatje Gorky
meestal aan de wandelingen door t baasje georganiseerd, meehelpt.
Met drie
Drenten en twee bazen trokken we dus van Turnhout naar Aarschot om daar
Wilfried, Anita en hun Wiebe op te pikken.
Van
Aarschot is het maar een boogscheut naar Langdorp en bij het binnenkomen van
het dorp zagen we de Sint Pieterskerk rechts, iets dieper dan de baan, midden
in het groen liggen.
De auto
lieten we achter op de parking, we gingen immers wandelen en waren al binnen
enkele stappen aan de Demer, die zich daar door het mooie landschap slingert.
We volgden
de linkeroever, dus over het bruggetje linksaf de velden in. Wij mochten al
dadelijk los en doken gelijk de rivier in ondanks de steile oevers.
Ons baasje
zag dat niet dadelijk zitten, maar na een keer of twee achter de waterhoentjes
en ganzen te hebben aangezeten bleek zijn vrees dat hij ons uit het water moest
halen ongegrond. Wij trekken immers onze plan in zulke omstandigheden.
Iets
verder waren er ook akkers waar duidelijk enkele dagen geleden maïs was
gezaaid. En wie maïs zegt, denkt gelijk aan immens grote tonnen die een bruine
vloeistof met een heerlijke geur over de velden uitspreiden
Op een
bepaalde plaats moest het bazen gezelschap even overleggen, hier of daar of
ginderThats the question (vrij naar
Jakespier) bleek dan. Nu ging het over de plaats waar ze in het mooie landschap
een tijdelijk jenevertent gingen inplanten.
Dat kennen
we ondertussen ook al. Wij moeten ons dan gedeisd houden terwijl de baasjes en
de bestuursleden kleine glaasjes uitdelen en die volschenken metdrank waar iedereen vrolijk van wordt.
Ze waren
gelukkig nogal snel akkoord en we moesten ook nog heel even aan de lijn blijven.
Het was eventjes over een asfaltbaan maar snel kon Wilfried een onooglijk
wegeltje tonen en van daar af zaten we gelijk terug in de velden en weiden. We
kwamen ook nog door een mooi bos met loofbomen waar wij nog altijd vrij waren.
Wilfried had Wiebe echter even aan de lijn, en met veel lawaai kwam dat tweetal
op een steile afdaling ons voorbij gestoeberd.
Wiebe
vooraan en Wilfried achter hem aan de leiband bengelend.
Beneden op
de baan werden we weer even aan de lijn gehouden omdat er volgens Wilfried
nogal veel recreanten op de fiets kunnenpasseren. Wij kenden dat woord recreantenniet, maar even later bleek dat een synoniem
te zijn voor wat ons baasje wielerterroristen noemt. Och het was maar voor
even dat aanlijnen en omdat we netjes opzij gingen bij het naderen van groepen
recreanten kregen we van hen ook nog een bedankje en een opgestoken duim.
Daarom misschien dat Wilfried het woord van ons baasje niet gebruikt, want
eerlijk, ze bestaan echt die vriendelijke fietsers in kleurrijke apenpakjes die
ook nog eens hoffelijk zijn naar medemensen en honden !
Even later
waren we terug vrij en was ik, Hera, mijn moeder en Wiebe kwijt. Zij waren
beide een weide ingelopen en er was een brede ondoordringbare strook
struikgewas tussen mij en ons moe. Toen was ik toch wel even ongerust, maar
ons moe kennende was ze al snel terug. Ik had het kunnen weten zij kan mij en
t baasje ook niet lang missen.
Zo waren
we terug aan de autos gekomen en ons baasje was weer even ongerust want op een
bank daar in de buurt zat een man een boterhammetje te eten. Op zich niet ergs
maar wij hadden honger en die man droeg een heel lichte, haast witte broek. Ons
baasje was maar bang dat we met al onze vriendelijkheid weer een stuk brood
gingen afschooien en daarbij heel vriendelijk een slijkpoot op die man zijn
broek zouden leggen. Maar weer
was ons baasje onterecht ongerust. Wij kennen immers onze Drenten manieren !
En nu,
liggen we na ons avondeten, stik kapot moe te zijn in onze bench. De geur die
we bij hebben is een kruising van natte hond en een grondig gebeerde maïsakker
!
Dus wie
zin heeft in avontuur komt maandag 20-05-13 naar de parking aan de St
Pieterskerk in Langdorp.
De GPS
rijders gevenin:
50° 5934.50 Nen4° 5209.86
O
Daar start
2 uren wandelgenot met allemaal Drenten vrienden
Inderdaad,
niemand weet hoe het komt, maar het Bas & Belle blog dat meer dan een half
jaar archie traag was, werkt weer aan een snelheid waar de TGV beschaamd van
wordt. http://blog.seniorennet.be/bas_en_belle/
Het werkte
zo traag dat het baasje het er van op zijn systeem kreeg en een anderhalf
jaar geleden een schaduwblog opende op bloggen.be,
Dat bleek
een goede oplossing want een groot deel van de Bas & Bell blog lezers die
het ook op hun systeem hadden gekregen stapten ook mee over naar Bloggen.be.
Maar ook
bijniet iedereen was het Bas &
Belle blog traag, daar getuigen de cijfers nog steeds van. Er zijn nog steeds
een hele boel trouwe lezers bij het seniorennet.be, Bas & Belle.
Hoe het nu
plots komt dat het Bas & Belle blog terug op volle snelheid draait is een
raadsel dat wel voor eeuwig een raadsel zal blijven. Het baasje heefter in elk geval geen verdienste aan. Aan de
instellingen is niets gewijzigd en een melding van enige verandering is er niet
binnen gelopen.
Daarbij,
we maken geen slapende honden wakker en laten alles maar op zijn beloop, het
gaat nu goed en we gaan niet navragen wat er gaande is of was.
We hebben
deze ochtend groen licht gekregen van onze dierenarts dr. Nelly voor het
ontstoken linkeroog van onze kleinste. Het oog blijkt beter genezen dan
aanvankelijk mogelijk werd geacht. We hebben er dan ook alles aan gedaan om de
toch wel ernstig kwetsuur zo minutieus mogelijk te verzorgen. Enkel het drie
maal daags druppels in het oog aanbrengen is op een fiasco uitgedraaid. Nadat
het baasje zijn hemd, zijn broek, het tapijt , Lucys neus, oren en nek al
druppels hadden opgevangen is het ons toch nog gelukt van de laatste dagen
enkele druppels in haar oog te krijgen. Waarschijnlijk is dat gelukt omdat ze
wist dat er telkens een snoepje aan verbonden was wanneer ze haar oog liet
druppelen.
Ook nooit
gezien bij het pillen toedienen bij honden was Lucy die de pillen toediener op
de voet volgde en al deed wat er van haar gevraagd werd van af tot zit voor
en lig/down. Dit vooral omdat ze wist dat haar pillen steeds verpakt zaten in
een deel van een spietje smeerkaas van La vache qui rit.
Vandaag is
het baasje ook ingegaan op een aanbieding van de firma Vistaprint. Hij heeft
daar T-shirts besteld met de kennelnaam en dezelfde foto van Hera zoals ze op
het spandoek en de magneetstrips op de auto staat. Binnen de week zouden ze ons
toegestuurd wordenen uiteraard houden
we jullie op de hoogte van het resultaat.
Hierbij de
foto zoals ze gaat afgedrukt worden op borst en rug.
Het is
maar hoe je het bekijkt en hoe je het interpreteert. Met heel de
voorbereidingen met de door Cartouche gedekte Hadise is daar meer dan ooit
sprake van.
Vanuit
Budingen kregen we dinsdag al een foto die genomen is tijdens de echo van Hadises
buik. De originele foto van de echo
Een dag
later kregen we vanuit Roosteren van de natuurlijke vader Cartouche een
ongeveer dezelfde foto maar wel duidelijker wat de pups betreft.
Beide
fotos willen we jullie niet onthouden . De eerste is de echte, aan de tweede,
de heldere,is heel duidelijk aan
gewerkt, mee gefoefeld zegt het baasje. De "lichtjes bewerkte" foto van vorige foto...
Ook over
het aantal pups verschillen de meningen. In Budingen beweren ze dat ze zes
pupjes hebben gezien, en dat zou een mooi eerste nestje zijn voor Hadise. Ons
baasje en nog meerdere belangstellenden spreken van twaalf en meer. Zo zegt ons
baasje al lachend tegen het Budingse hoofdbestuur dat de zes die ze gezien
hebben maar de helft is om dat er aan de achterkant van de baarmoeder nog
makkelijk zes kunnen verscholen zitten.
Karin van
Lobke bakt het dan helemaal bruin. Die was ook aanwezig bij de eerste echo van
Hera. Toen zagen we drie pupjes en het werden er uiteindelijk twaalf Als die
lijn zich verder zet dan komen rond tien juni de gazetten en de journalisten
afgezakt naar Budingen. Want zes x vier zoals de verhouding bij Hera lag maakt
vierentwintig pups. Er zijn meerdere jaren geweest dat er in gans België in een
heel jaar niet zo veel pups werden geboren !
Dat gaat
dan gegarandeerd wereldnieuws worden.
Jaak
Pijpen, de hoofdredacteur van de Woef , heeft dan stof genoeg om een gans
nummer te wijden aan Hadise en Cartouche.
Het is al
haast een ganse week bezig en we konden er kop nog staart aan krijgen. Zo tegen
de avond aan trok ons baasje er op uit met de auto en goed een uur later komt
hij terug thuis en ruikt m gans anders dan normaal ! ! !
Wij
verdachten onze baas er van dat m vreemd gaat.
Het is dat
we nog geen kilometerteller van de auto kunnen aflezen want dan konden we zien
waar hij ongeveer naar toe kan trekken .
Maar t
vrouwtje maakt zich ook nog niet ongerust en dat is toch wel raar
Nu heeft
hij het toch allemaal vertelt hoe de vork aan de steel zit. Ozze Dré door de
vaste lezers dadelijk herkend als baasjes jongere broer zit ergens in
Duitsland vakantie te houden en die had aan t baasje gevraagd of die bereid
zou zijn de groetentuin bij hem te komen sproeien.
Dat is op
zich geen probleem en het is hooguit een werkje van een kwartier. Hoofdzakelijk
de serre met inhoud dient te worden gesproeid want buiten zit er automatische
hemelbesproeiïng, zeg maar regen op.
Maaaaar er
is daar ook nog een zekere Yndhi, de boxer van ozze Dré en die krijgt wel
eten en drinken van de zoon des huizes maar de dagelijkse wandeling zal er niet
inzitten is het oordeel van onze baas.
En zo komt
het dat ons baasje hier haast elke dag in de auto stapt met een uitrolleiband
en een gewone leiband waar toevallig geen van ons aan vast hangt ! Raar maar
waar, en sinds hondenheugenis niet meer gebeurt.
En zoals
hierboven al gemeld , goed een uur later is hij terug met een gans andere geur
in zijn kleren. De geur van een zeverende en kwijlende boxer die eind van de
week weeral blij zal zijn dat het plaatselijk hoofdbestuur aldaar ook weeral de
oprit opdraait. t Zal daar ook wel kermis zijn dan zegt ons baasje
Het
gebeurt inderdaad maar heel zelden dat er hier ten huize van geen kanten
inspiratie te halen valt. Maar gisterenavond was zon zeldzaam geval. Niet bij
de Drentjes en ook niet bij het hoofdbestuur was er enige sprake van inspiratie
of een vertellenswaardige belevenis.
Wij waren
voorbeeldig braaf, de baasjes deden inkopen voor het vroege en lange weekend en
dat was het dan zo ongeveer
Daar blijf
je geen blog mee maken, je kan het hoogstens gebruiken om de dag nadien,
(vandaag dus) een verontschuldiging te schrijven
Maar dan
kwam de reddende engel uit Roosteren een bericht in de mailbox droppen over
vader en zoon Cartouche en Lennaert.
We laten
de belevenissen die soms meer naar de frustraties nijgen door Jeanny zelf
vertellen. Maar we hebben ook vier van die gevallen in huis en begrijpen best
hoe het er soms aan toe gaat.
Laat dit
een verwittiging zijn voor toekomstige pup eigenaars
Belle
& co
Het puppenmagazine 09-05-2013
Vandaag gingen we naar de dierenarts om de benodigde buitenland prikken
op te halen. We werden al vroeg verwacht en op een of andere manier ontglipte
vrouwtje de tijd en waren we zelfs te laat. Ja wij Drenten houden wel van een
beetje chaos en vrouwtje was not amused door ons trekgedrag. Inmiddels hangt
daar zon 68 kilogram
aan die lijnen te sleuren. Dan maar een voor een met ons naar binnen, maar
probeer maar eens één hond uit de auto te halen en de ander te laten blijven.
Één geluk dat we nog een staart en poten hebben met die dichtklappende
portieren. De dierenarts had gelukkig wat meer geduld en verliep alles vlot
totdat hij opeens heel gemeen iets in mijn neus spoot. Aangezien ik dit jaar
toch naar een aantal shows ga en naar een hondenopvanggebeuren is dit
noodzakelijk. Daarna was papa aan de beurt. Weer hetzelfde geworstel bij de
auto. Weer naar binnen langs allemaal honden en begon vrouwtje zich af te
vragen waar is het sterke geslacht als je het nodig hebt? Het mobieltje ging af
en vrouwtje dacht te beantwoorden, maar papa wilde toch echt ergens snuffelen
op een plek waar zij niet op rekende. Het I-dingetje vloog door de lucht en
kletterde over de stenen. Ik zat in de auto en was zeker niet schuldig!.
Na al die prikken en snuif hebben we ons de rest van de dag toch maar
rustig gehouden. Nu schijnt het dat papa zich bij het vorig opvangvakantie
adresje heeft misdragen, dat was nog voordat hij Mams Hera leerde kennen.
Hij plaste schijnbaar over alle andere honden heen en ook nog hun baasjes als
die niet opletten. Nu blijkt hij op een zwarte lijst te staan, en alleen al bij
het horen van zijn naam gaan alle alarmbellen rinkelen.
Goed dat hij daarna Mams Hera heeft leren kennen, en is hij een stuk
galanter geworden!
Deze
namiddag mocht het baasje zijn gebroken onbreekbare titanium leesbril terug
gaan ophalen bij het brilcenter in Herentals. Ditmaal mocht Heros mee met de
auto en het baasje.
Na de
nodige toertjes door het centrum van Herentals om een parkeerplaats te vinden
konden wij de auto toch nog kwijt op het marktplein te Herentals.
Net toen
het baasje Heros uit de auto liet springen passeerde er achter onze rug met het
nodige en onnodig lawaai een lijnbus die dan ook nog eens over een verkeersdrempel
hotste.
Heros
schrok zo hevig van het lawaai dat m net zo snel terug in de auto zat als hij
er uit gesprongen was. Het baasje heeft zelfs niet gezien dat hij wel
daadwerkelijk de grond heeft geraakt met zijn poten.
Nadien was
hij er met geen argument nog uit de koffer van de auto te krijgen en zat de
sukkelaar daar bibberend tegen de achterzetel. Nu is Heros er altijd wel eentje
geweest die zijn naam Hero (held) nooit heeft waar gemaakt, maar dit sloeg
alles. Het baasje heeft hem dan maar gelaten waar hij goed zat en is dan maar
alleen naar de winkel gestapt.
Eens het
baasje na een kwartier terug kwam, was de schrik over en konden we met een
terug normale Heros richting Vosselaar.
Van een
zaak zijn we wel zeker, lijnbussen zullen nooit de grote sympathie van Heros
krijgen na vandaag
Het is zo
ver Bij Hadise is vandaag, vier weken nadat ze bij haar loverboy Cartouche
is geweest een echo genomen .
En we
mogen het verklappen, Hadise is drachtig ! Haar bazinnetje Ute kon ons melden
dat zij op het beeldscherm ze pupjes heeft kunnen zien. Nu waren onze baasjes
wel op dat moment in druk verkeer met de auto, maar het baasje kon het niet
laten van haar proficiat te wensen met haar twaalf er aan komende puppies.
Ons baasje
gaat er immers van uit dat zij maar de pupjes hebben gezien aan één zijde van
Hadises buikje (straks is dat BUIK) en dat er hoogstwaarschijnlijk aan de
andere kant ook nog wel eens zes konden zitten. En toen was het eventjes stil
aan de andere kant van de lijn
Nu moet je
weten dat ene Jean-Pierre ons baasje ook haast twee maanden heeft geplaagd met
dat L-nestje van Hera dat ook wel een voetbalploeg groot zou worden. En dat m
op t einde van de rit nog gelijk had ook ! Meer nog, er was nog een arbiter
aan de ploeg toegevoegd ook. Dus is het besluit van ons baasje ieder om beurt
moet kunnen. Trouwens uit Numansdorp kwam van t vrouwtje van Lobke en Siebe
een soortgelijke reactie op hun blog !
Ook willen
we nog eens vermelden dat er in Leopoldsburg bij de Drentenkennel van t
Jasperspad, het geboortehuis van Cartouche, ook nog puppies verkrijgbaar zijn.
Daar kregen we gisteren de melding, met fotos, dat daar ook nog op dit moment
vier weken oude pupjes op een baasje wachten. Er zijn daar op dit moment nog
vier reutjes en één teefje verkrijgbaar. Voor meer nieuws en mooie fotos van
moedertje Javana en haar puppies kan je op de site van t Jasperspad vinden, http://drentschepatrijshond.webnode.nl/
Einstein
staat op een feestje, komt er iemand naar hem toe.
Einstein vraagt: 'Wat is jouw IQ?'
'250', zegt de persoon.
Dus begint Einstein te praten over kwantische natuurkunde, black
holes, singulariteiten, ruimte-tijd.
Na een tijdje komt er een ander naar hem toe en Einstein vraagt
hem ook: 'Wat is jouw IQ?'
'150', zegt de persoon.
Dus begint Einstein te praten over fiscaal recht, ethische conflicten met genetische manipulatie.
Iets later komt er weer iemand naar hem toe.
Einstein vraagt: 'Wat is jouw IQ? ' '100', antwoordt de persoon.
Dus begint Einstein te praten over de regering, de lonen en benzineprijzen.
Nog iets later komt er weer iemand naar hem toe.
Einstein vraagt :'Wat is jouw IQ ?'
'50', antwoordt de persoon.
Dus begint Einstein te praten over Big Brother, Blind Date,
DePlanckaerts,
De Pfaffs......
Komt er daarna nog iemand naar hem toe.
Einstein vraagt:'Wat is jouw IQ?'
'10', antwoordt de persoon.
Daarop zegt Einstein hem :
En.....? Veel werk bij de flikken?
Lana
begint haar bericht met Amai wanneer je zou denken dat er in Aalter niets te
beleven valt . Maar dat denken wij helemaal niet, er gebeuren kasteelmoorden,
een gemeente die Crembo als burgemeester heeft moet wel van wanten weten, en
er woont een Lana, dochter van Hera en Cartouche en zoals ze zelf zegt,
verwend nest van Eva en Steven. En daar zou niks te beleven vallen ? da kan
ni zeggen wij dan.
De
jachttraining die ze volgt in Heurne blijkt een schot in de roos te zijn. Ook
al omdat ze samen met broer Louis daar bezig is. Maar ook twee groottantes,
zussen van oma Belle, trainen daar.
Eén zaak
in haar verslag is totaal nieuw voor ons. Geen van de zevenentwintig pups die
tot nu toe hier ten huize zijn geboren hebben het ooit gepresteerd van bloesem
van de fruitbomen al springend buit te maken. Op uitzondering van Aalterse Lana
uiteraard
En dan
schrijft Eva dat er niets te beleven valt in Aalter
Belle
& co
Nieuws van
Lana uit Aalter
Amai, wanneer je zou
denken dat er in Aalter niets te beleven valt ... Ben je lelijk mis ! Mijn
secretaresse was drukbezet door allerlei schoolse activiteiten, vandaar de
vertraging!
Deze week stal ik het zachte plastiek van de kaas. Gevolg: grote paniek bij de
baasjes (door mijn reputatie ) maar de dag nadien kwam het plastiek er met een
laagje donkere chocolade weer volledig uit! Oef! Vrijdag kwam het vrouwtje 's
nachts thuis van school en zag mijn laatste bezigheid liggen in de garage: een
gescheurde mat! Een reservemat lag er niet meer op zolder dus moest ik gaan
slapen zonder mat. Mijn baasjes zeiden:" ze moet het maar weten, het zal
haar leren respect te hebben!" Maar ... Dachten ze nu echt dat ze een
verwende Drent zoals ik konden straffen op die manier? Dan zijn ze echt wel mis!
Ik heb om12, 3 en 5u stevig en goed luid liggen piepen afgewisseld met een
luide blaf! Wie werd er gestraft? Yep, de baasjes met een slapeloze nacht!!!
Prompt werd zaterdag een nieuwe mat gekocht en sliep ik de volgende nacht weer
als een engel!!! ( de prinses op de erwt zegt het vrouwtje). Zondag ben ik naar
de vervolgcursus van de jachttraining geweest. Met veel fierheid haalde ik de
dummie in 1 keer uit het veld. Het jachtschot schrikt mij niet af en zoeken doe
ik als de beste! Ik moest ook overzwemmen! Het overzwemmen deed ik in stijl
maar het terugzwemmen daar kwam veel gespets bij te pas!!! Broer Louis is
misschien niet de meest enthousiaste voor het apporteren maar zwemmen deed hij
in stijl! Volgens mij wilde hij zich niet vuil maken, hij kwam net van de kapper.
En het moet gezegd worden, mijn broer zag er schitterend uit!
In de namiddag deed ik een dutje in de zon! Toen de baasjes hun tuinmeubelen in
elkaar staken kwam ik plots af met een mereljong. Waar het vrouwtje in de
voormiddag zo trots op was ( apporteren van gevleugelde vriendjes) vond ze nu
echt vies. Zo een levend klein vogeljong vol lanaslijm daar was ze niet verzot
op. Eigenlijk was ik niet altijd even lief in de les ... Toen we moesten
wachten bij een oefening kwam een jogger af en met veel lawaai ging ik er
achterna. Ik heb niets misdaan maar onze voorzitster was precies niet
content...
Lieve groetjes, een overijverige apporterende Lana.
Ps ik heb al alle bloemen van het vrouwtje opgegeten en vind het nu echt lollig
om bloesems te pakken in de vlucht.
Vanochtend
hadden de baasjes enkele boodschappen te doen in Turnhout. Zo van die zaken
aankopen die je maar eens in de paar jaren doet zoals een batterijtje voor het
uurwerk van t vrouwtje, en potje (of twee/drie) crèmes uit de winkel van Paris
XL, door t baasje gecatalogeerd onder de noemer teutsmeersel en een agenda,
wel dik vier maanden over tijd maar nog altijd nuttig tot en met eenendertig
december !
Je ziet,
geen aankopen die je meermaals per jaar doet en waar hier in t dorp ook geen
winkels meer voor zijn.
Een lange intro om te zeggen dat het een ideale trip was om één van de honden
mee te nemen op boodschappentoer. We namen dus Lucy mee omdat die al zo weinig
met de stad kennis maakt of het moest door de raampjes van de auto zijn.
Zelfs
de ondergrondse parkeergarage onder de schouwburg was voor haar een belevenis.
Daar moest ze van niveau -2 wel twee trappen doen. Iets waar ze amper de kans
voor krijgt want thuis is den boven spergebied voor honden. Uitzondering
maken we wanneer ze zo stinken dat alleen het bad soelaas kan brengen !
Maar ons
kleintje heeft zich goed gedragen hoewel het baasje toch wel even moest
opletten. Lucy had in t snuitje gekregen dat er veel dames met blote benen in
het stadsbeeld waren opgedoken met dit mooie weer. Een ideaal moment om zo eens
een lik langs die benen te geven. Het baasje heeft zich al lachend enkele keren
verontschuldigd met de woorden dat hij het niet was geweest maar zijn mooi
hondje Maar hij voegde er wel telkens als compliment voor de dames wel aan toe
dat hij stiekem een beetje jaloers was op Lucy om wat zij ongestraft mocht doen
En de
dames in kwestie waren op dat moment al veel minder geschrokken en moesten er
ook eens met lachen .
Verder
heeft Lucy nog kennis gemaakt met een Dalmatiër, een Golden reu, een dertien
weken oud pupje van onduidelijk ras, maar wel een mooi hondje, en zelfs met een
American Stafford die zelfs voor ons juffertje op zijn rug ging liggen !
En dat
allemaal terwijl het baasje en Lucy op een bank zaten terwijl het vrouwtje haar
keuze aan het maken in de Paris XL. Ons baasje wou in dat paleis van de
geurenkakafonie met Lucy niet naar binnen. Dat zou een marteling zijn voor de
neus van ons kleintje. En ondertussen heeft ze alle honden van de
Gasthuisstraat in Turnhout verleid. Zelfs een Ria, een oud collega van t
baasje was komen kennismaken met onze verleidster. De baasjes denken dat Lucy
de volgende keer weer graag meegaat op shoptoer !
Een rare,
dat is het minst dat je kan zeggen van Lennaert uit Roosteren, wonend bij zijn vader
Cartouche en zoon van onze Hera.
Die
Lennaert is van nationaliteit veranderd. Die komt hier met veel bravour
vertellen, ik ben geen Belg meer
Wij kunnen
het begrijpen waarom hij zo nodig Nederlander wilde worden en een Nederlands
paspoort wilde halen. Maar het blijft ne rare. Heel veel Nederlanders willen
Belg worden en hij doet net andersom.
Maar als
je inderdaad shows wil gaan lopen en op de Nederlandse dekreuenlijst wil komen
is dat de makkelijkste weg. Hij kan dan binnen enkele maanden, als hij zijn
resultaten heeft gehaald, net als zijn vader voor rasechte Hollandse Drentjes
met Belgische roots kunnen zorgen. We zijn benieuwd wat hij er van maakt, zowel
van de shows als van de puppys. Want eigenlijk hebben we toch ook met Hera een
belangrijke inbreng in het toekomstige Nederlandse Drentenwereldje. Wij wensen
Lennaert veel succes in zowel het ene als in het andere
Belle
& co
Emigreren
zonder verhuizen doe je zo !
Hallo Belgische familie,
Vandaag werd er een zware aangetekende brief gebracht van de Raad van
Beheer. Ik ben nu geen Belg meer! Op mijn stamboom staat Export
from Belgium en Import Nederland met mijn nieuwe NHSB nummer. In de
begeleidende brief staat Dit nummer
dient u in het vervolg bij inschrijving voor een tentoonstelling,
(kampioen)-clubmatch of bij het insturen van een dek- en geboorteaangifte te
vermelden Toen ik dit hoorde kreeg ik het toch even benauwd, ik denk
dat mijn zorgeloze leventje nu echt voorbij is. Volgens vrouwtje zijn we er nog
lang niet. In juni ga ik naar de eerste show in Echt, en dan dit
jaar als het een beetje meezit naar Maastricht en naar Genk, om de punten bij
elkaar te sprokkelen. Verder allerlei medische onderzoeken en dan misschien,
als alles meezit ..en dan hebben we het over de korstte weg, maar deze weg
kan ooh zo lang zijn als de benodigde goeie cijfers uitblijven.
En dan? Je moet daarna ook nog eens gekozen worden door een mooie teef.
Ik kan zo een mooie toffe hond zijn, maar als niemand me kiest . Mijn baasjes
hebben er wel vertrouwen in en beloofd dat ze deze lang weg met mij samen
zullen bewandelen.
Ik ben wit met bruine plekken, maar die bruine plekken doen raar. Het
haar dat daar groeit is iets langer. Nou heeft iemand vrouwtje getipt dat met
een uitdunkammetje bij te werken. Stad en land hebben ze afgereisd, zelfs tot
in Duitsland toe. Opeens viel baasje in dat in de schuur nog een setje lag uit
de jaren 70tig. Het was toen mode dat moeders zelf de langere Beatles kapsels
van hun kinderen te lijf gingen. Baasje en vrouwtje hebben hier allebei mee te
maken gehad gezien de vele fotos met flinke happen uit hun haar en dat zijn
wat je noemt rotkapsels. Baasje wist zelfs te vertellen dat er stukken uit
zijn oor waren verdwenen. Morgen ben ik aan de beurt! Dan zullen mijn eerste
baardharen worden geofferd aan de goden en ben ik klaar voor het echte leven,
Dén Holländer!
Vanuit
Oostrozebeke bereikte ons een bericht van onze Louis en zijn baasje Ilse. Die
volgen jachttraining bij JacOrion te Heurne en net als bij de andere
toekomstige jagers gaat het niet altijd zoals de baasjes het zelf zouden willen
zien gebeuren.
Maar ook
net als bij de anderen is Louis wel steeds van goede wil, weliswaar gekruid met
de nodige apenkuren. Het zijn en blijven Drentjes en dat lezen we graag.
Belle
& co
Een
verslag uit Oostrozebeke van Louis en Ilse
Dag Jan,
Na lange tijd eindelijk nog eens een berichtje uit Oostrozebeke.
Vorige week kon je me nog bewonderen naast Lana op de foto maar vandaag verslag
van Louis himself.
We zijn gestart met de vervolgcurcus en volgens het baasje gelukkig dat er geen
examen was of ik mocht blijven zitten. Pfff, hoe komt ze daar nu bij.
Van het ogenblik dat ik op het trainingsveld kom, is er geen interactie meer
tussen mijn hersenen(die toch meer dan voldoende ontwikkeld zijn) en de rest
van mijn lijf. Dan begin ik als een gek te snuffelen en te trekken. Na
anderhalf uur is mijn baasje dan ook blij dat haar arm terug de normale lengte
kan aannemen.
's Morgens voor we vertrekken moet ik eerst nog eens:
apporteren - ok
blijven - ok
volgen - ok
en dan kom ik daar en is alles weg.
De apport ligt goed waar hij terechtkomt en achter het baasje lopen als zij
zegt 'blijven' is ook veel leuker dan mooi te blijven liggen, hihi. Ik begrijp
wel niet waarom ze dan een rood hoofd krijgt hoor....
Vandaag trokken we echter naar de Donk in Oudenaarde voor onze waterdoop. Toen
de trainer zag dat het aan mij was, begon hij al te lacht, nou ja.
Dan heb ik hem maar eens flink op zijn nummer gezet en ben flink
overgezwommen(zonder de baksteenslag zoals Ingrid het zegt)
Apport na het schot heb ik dan ook maar op mijn sokken gedaan.
En toen....had ik er genoeg van.
Dus het zoeken van de apport tussen de struiken interesseerde me niet meer. De
boom die al mijn voorgangers hadden gemarkeerd was veel interessanter.
Al bij al is het baasje heel tevreden, en daar doe ik het toch voor.
Verder ben ik gisteren ook nog bij een mevrouw op een tafel moeten gaan staan.
Kambeurt, pedicure, wasbeurt enz. Volgens het baasje ben ik daar ook heel flink
geweest. Ik heb zelfs niet gereageerd op dat stukje poedel dat begon te grommen
naar mij.
Ik ben nu wel heel zacht en veeeeeeel witter maar deze morgen heb ik toch al
een poging gedaan om daar iets aan te doen, hihi.
Gisterenavond
geen bericht op het blog . Het is een rariteit maar dus nog gebeurd. Het
baasje had afgesproken met nog twee oudcollegas van te gaan kwissen.
Eén van de
collegas de Joris woont in Jeut, voor de mensen in de streek, de andere mensen
zeggen daar Koningshooikt tegen, bekend van de fabriek van de autobussen Van
Hool en van de kwis in t Lammeke
Het is al
verschillende jaren dat ze daar deelnemen aan de kwis, die dan ook nog eens
georganiseerd wordt door een nog exer oud collega Den Theo.
En zo
begonnen Joris, Cis, Jan en Dirk aan hun rush naar de overwinning, die er
spijtig genoeg niet kwam dit jaar. Een tweede plaats was de hunne !
De ploeg
die de andere jaren telkens juist achter hen kwam had blijkbaar een paar extra
kwislessen gevolgd of goed de sport uitslagen en wedstrijden gevolgd, de
actualiteit op de voet gevolgd en ook wat meer muziek gehoord dan de
madeleinekes, de ploeg van ons baasje & co
Die naam
van hun kwisploeg is dan weer een aanduiding naar La Magdeleine, ons dorp in de
Charente waar Cis en Joris haast elk jaar ons voor enkele dagen komen bezoeken.
Ze namen
met de eerste drie vragenreeksen een perfecte start met een duidelijke
voorsprong op de latere winnaars. Bij de vierde vraag, over Europese voetbal
derbys, deden de Scandinavische en Russische ploegen de ploeg de das om. Alle
Scandinavische ploegen waren bij hen omgewisseld en ook de Russen en Wit-Russen
stonden niet op hun plaats. De Madeleinekes waren hun kop positie kwijt en het
kwam niet meer goed
Toch kwam
het baasje met een originele prijs thuis. Een metalen wandbord die eigenlijk
een winkelbriefje is. Je kan daar door middel van pijltjes te verplaatsen
aanduiden wat je volgende shopbeurt van de winkel dient mee te brengen. Het is
weliswaar en français maar dat kan hier ten huize de pret niet bederven.
Binnen
twee weken hangt dat bord al aan de La Magdeleinse muur en de pijltjes gaan
goed gebruikt worden, er gaan geen zaken als boter, melk en eieren meer
vergeten worden als we naar de SuperU gaan winkelen !
t
Vrouwtje was wel opgetogen over de gewonnen prijs. Zelf vond het baasje het ook
zeer origineel en geen van het hoofdbestuur heeft het in België ooit gezien .
Deze
voorgaande uiteenzettingh was eigenlijk de verontschuldiging waarom er gisterenavond
geen laatavond bericht meer was verschenen
Dr. Nelly Mols, nog steeds onze steun, toeverlaat en raadgeefster.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Even voorstellen
Begonnen als Bas & Belle blog is de hoofdrolspeler Bas noodgedwongen vervangen in de cast . Bas was de oudste met zijn vijftien jaar en toen hij overleed op 6 november ’08 stonden we in twijfel. Houden we de naam als Bas & Belle of gaan we hem aanpassen aan de actualiteit ?
In samenspraak met de lezers hebben we dan besloten het blog met dezelfde naam te laten voortbestaan als hulde aan die fijne kameraad die Bas steeds geweest is.
Nog geen week na het overlijden van Bas heeft Belle een prachtnestje gekregen met zes prachtpup’s. Vier reutjes en twee teefjes behoorden vanaf 12 november tot onze roedel.
In2008 moesten alle rashonden een naam krijgen die begon met een letter H. Zo kregen we een Hercule, Heros, Hera, Hadise, Harry en Harko. Hierbij zijn Hera en Hadise de teefjes.
Hera en Heros zijn bij ons gebleven zodat we het blog het Belle, Hera en Heros blog zouden kunnen noemen. Dat gaan we echter niet doen… Het is Bas & Belle en het blijft zo. Wat we wel gaan doen is de ondertitel aanpassen. “Dwaze belevenissen van twee prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden” gaan we aanpassen naar “drie prettig gestoorde” en dat prettig gestoord”is met die twee jonge nieuwkomers niet eens overdreven…
Ik ben Jan
