Ik ben Jan
Ik ben een man en woon in Vosselaar (B) / La Magdeleine (F) (België / Frankrijk) en mijn beroep is Technisch leraar autotechniek/carrosserieherstelling op pensioen.
Ik ben geboren op 05/09/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Onze drie Drentsche Patrijshonden, tuinieren, klussen, auto's repatriëren voor VAB.
Ik ben sinds 1971 gehuwd met Simonne.
Sinds 1983 heb ik gans Europa doorkruist tijdens de vakanties om gestrande reizigers en hun auto's te repatriëren in opdracht van VAB. Sinds enige tijd ben ik met de depannages gestopt.
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Op 02-02-2014 was Jeanny Wessels de 350.000° bezoeker van dit blog. Jeanny vertelt dat ze foto's van zichzelf niet graag heeft, maar voor eeuwige roem op dit blog wil ze samen op de foto met haar Lennaert.
Op 07-08-2012 was Karin Prince de 300.000 bezoeker van dit blog. Karin had graag een foto van haar twee troetels, Siebe & Lobke, om eeuwige roem te vergaren. Wij voldoen graag aan die wens.
Lees hier de belevenissen van vier prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden
Dit Bas & Belleblog is op deze plaats stopgezet omdat er geen foto's meer konden geplaatst worden. We zijn echter het Bas en Belleblog bis gestart. Daar kan je verder lezen onder deze link http://blog.seniorennet.be/bas_en_belleblog_bis welkom op het nieuwe adres en veel leesgenot
18-08-2013
Beloven ja
Beloven ja
Het baasje
heeft het stilaan gehad met France Telecom, Orange/Wanadoo, en alles wat er
rondhangt.
Er was
toch beloofd dat er gisteren in de voormiddag een technieker zou langskomen om
bij de andere helft van de bewoners van het gehucht het internet en telefoon
zou komen herstellen .
Nu ja als
één van de lezers iemand van voornoemde k ..firma heeft gezien, dan wij ook .
Vier gezinnen hebben zitten wachten van 09u00tot 13u00 op de technieker die
niet kwam. Het lijkt wel wachten op Goudot zoals in het toneelstuk, waar twee
mannen wachten op Goudot, die eigenlijk niet bestaat .
Het
besluit is hier ten huize genomen, de schotelantenne voor satelliet verbinding
komt terug op het dak. Die heeft daar al ooit gestaan maar toen verbeterde de
internet verbinding plots en heeft het baasje het contract met Wanadoo toen
toch maar verlengd . Het was toen toch heel wat financieel voordeliger van met
Wanadoo door te gaan dan de flink duurdere satelliet verbinding.
Vandaag de
dag baalt ons baasje zo van de arrogante houding van France Telecom dat hij de
meerprijs van de satelliet er graag bij neemt.
Ondertussen
is hier het aftellen naar de clubmatch van de Drentenvereniging begonnen.
In minder
dan een week kennen we de nieuwe clubkampioen, de opvolger van Jarno, die vorig
jaar de clubmatch overtuigend won.
Dan weten
we ook hoe de keurmeester van dit jaar, dhr. Van Den Broeck Hera en Lucy
beoordeelt. Wij gaan naar de clubmatch en brengen Hera in de open klasse en
Lucy in de tussenklasse voor ter keuring.
Belle gaat
dan samen met Ferron van Drentenpassie hun nestje van twee jaar geleden tonen
bij de nestkeuring. Een volledig nest van negen pups terug samen krijgen in een
vakantieperiode is haast ondoenbaar en ook ons is het niet gelukt. Maar toch
gaan we Kiet, Kiki, Kato, Kyra-Belle en Kibbels terug zien. Vijf van de negen
gaan we met veel plezier terugzien en daar verheugen we ons op
We zijn
benieuwd hoe Belle nu weer gaat omgaan met haar kroost die ze toch alweer
enkele maanden, van de terugkomdag in maart, niet meer heeft gezien .
Gisterenavond,
bij de terugkeer van het gehucht La Billaudrie, net als Ferret een gehucht van
la Magdeleine, zag ons baasje naast de weg een vos zitten !
Nu is ons
baasje daar niet zo blij mee want hij heeft het niet zo op die mooie beestjes.
Bij thuiskomst
heeft hij voor de zekerheid toch maar eens gekeken hoe lang onze rabiës
vaccinaties nog geldig zijn. Gelukkig zijn die nog geruime tijd geldig, we
moeten pas volgend voorjaar terug gevaccineerd worden.
Het is de
eerste maal dat we een vos zo dicht bij ons gehucht opmerken. Dat er vossen
zaten was al wel langer duidelijk. We hadden buurvrouw Victoria al verwittigd
dat ze haar twee pauwen beter binnen de ommuurde koer kon houden dan in de tuin
gewoon achter draad.
Het was
waarschijnlijk omdat buurman Serge met zijn tractor het stro tot balen aan het
persen was dat die vos daar op vinkenslag zat. Toen het baasje naderde bleef de
vos vrij lang zitten. Pas wanneer ons baasje met de Masjebashi op een vijftal
meter genaderd was vluchtte Reintje het zonnebloemenveld in.
Zou het
aan de vos liggen dat we al enkele dagen de hop niet meer hebben gezien die telkens
opvloog wanneer we het zonnebloemveld passeerden ?
Spijtig
dat het al te donker was om een foto te maken want de vos bleef net zitten
alsof hij wilde poseren
Van de vos
hebben we dan wel geen fotos, maar Eva stuurde ons nog enkele fotos van haar
(en ook onze Lana)
op een
Franse feestdag midden de zomer ? Het is te warm om een hand op te heffen om iets
te doen, het internet werkt nog steeds niet Je zou eens kunnen Skypen met de
familie in het thuisland, maar daar heb internet voor nodig Telefoneren dan
maar ? Lukt niet want dat werkt met de zelfde kabels als t internet.
Ons
baasje heeft dan maar TV gekeken, wielerkoers van de woonplaats van de ene
ex-wereldkampioen naar de woonplaats van een andere ex-wereldkampioen. Ideaal
om onder t mom van sportfan te zijn, zich toch maar als jager voordoen en een
denkbeeldig uiltje vangen
Of ook
nog plezant grote kuis houden in de computer. Een hoop rommel er uit zwieren
en andere bijzondere rommel nog eventjes bij houden, tot het ook gewone rommel
is geworden.
Maar
deze goei mop heeft ons baasje er terug uitgehaald om nog eens op t blog te
zetten
Belle
& co
Er zijn
geen racisten in Antwerpen
Een
Marokkaan staat in Antwerpen stil aan een rood licht, als hij langs achter
wordt aangereden door een Antwerpenaar.
Kwaad stapt de Marokkaan uit en roept:
"Vuile racistische Antwerpenaar, ge zijt express tegen mijnen auto
gereden, omdat ge geen Marokkanen moet hebben!"
De Antwerpenaar, die ondertussen zijn raampje open heeft gedraaid zegt:
"Kalm blaaive, kalm blaaive, da's nie woar,
't was
een accident..."
De Marokkaan onderbreekt hem en zegt:
"Niets van, gij zijt een racist, een vuile Vlaams Blokker!"
De Antwerpenaar zegt: "Hola as ge ni rustig bleft, dan zenne kik verplicht
er de polies bij t' ale..."
Op dit moment komt er een combi van de Antwerpse politie aangereden, ze
stappen uit en vragen wat er gebeurd is waarop de Marokkaan direct begint
te roepen:
"Die racist is achter tegen mij opgereden! Da zen hier
allemol racisten ja!
Een agent onderbreekt hem en zegt met harde toon:
"KALM BLAAIVE, hier zen gien raciste, wai zen niet allemoal tegen aa, da's
ier een accident en wai gon dat ier beschoafd oeplosse."
De agent ziet dat de Marokkaan kalmeert, neemt hem onder de arm en vraagt:
"Zegt naa is ierlek, waaroem zedde gaai achteroit gereie ?"
Het is
terug stiller op de velden, de graanoogst is binnen ende megagrote maaimachines staan voorlopig
terug op stal.
De velden
zijn verandert van wuivende aren naar stoppelvelden waar het voor ons goed
rennen is. Voor t hoofdbestuur is het dan weer plezant omdat we haast
kilometers ver niet uit zicht kunnen verdwijnen, tenzij we een zonnebloemenveld
induiken
Want dat
is veruit het enige gewas, samen met een beetje maïs, dat hier maar sporadisch
geteeld wordt, wat nog op de velden staat. Op sommige velden zijn de
zonnebloemen al uitgebloeid, op andere staan ze nog mooi fris en op sommige
velden zijn ze door de storm tegen de grond geblazen. Totaal verlies die
laatste dus
De schuren
en silos zitten afgeladen vol met stro en graan. Bij sommige coöperatieven is
het nu al omgekeerde wereld tegenover vorige weken. Nu staan er al vrachtwagens
aan te schuiven om het graan naar andere oorden over te brengen. Vorige weken
was het een komen en gaan van tractoren met drie-assige aanhangers die het
graan van de velden naar de silos brachten.
Wat hier
in de streek ook overal aanwezig is zijn lange rijen druivenstruiken om onze
lievelingsdranken te produceren, Pineau des Charentes en Cognac.
Een
enkeling plant druiven aan voor de vin de pays Charentais een probleemloos
wijntje, zonder veel allure, dat goed wegdrinkt en waar je vooral geen
hoofdpijn van krijgt (als je er te veel van op hebt).
Op de
terugweg van onze eigen Pineau- en Cognacboer heeft het baasje daarstraks
enkele fotos gemaakt om dit bericht wat meer duidelijk te maken over de stand
van zaken op de velden omstreeks half augustus .
Rust, rust
en nog eens rust, moesten de lawaaimakers die de LGV aanleggen er niet zijn,
je zou wakker worden van het geluid van je eigen ademhaling
Het is
druk in de plaatselijke agrarische sector van Ferret. Het hoofdbestuur heeft
de handen vol met het managen van de tuin en al wat er bij hoort.
En het is voor
mensen als ons hoofdbestuur, die hun centjes hebben verdient in het onderwijs
en autobranche,niet makkelijk een
behoorlijk gevarieerde tuin te managen
De patajes
zijn van vorige week al uit de grond en donker en fris opgeslagen.
De
boontjes zijn bezig aan hun tweede opbrengst en de courgettes en pompoenen zijn
op hun grootst en behoeven dringend verwerking.
Maar het
is op dit moment hoogspanning op 3 meter hoogte.
Het zijn
de pruimen en de eerste appelen die nu hoofdzakelijk het baasje en vrouwtje hun
tijd vullen.
Het baasje
kan je meestal vinden ergens halfweg tot bovenaan op een of andere ladder Het
vrouwtje zit dan ijverig op de koer, onder een parasol of onder de lindeboom,
pruimen te wassen en ontpitten om te verwerken naar de onovertroffen
Ferret-confituur.
Met de
appelen heeft het baasje andere plannen, die gaan de ton in en hij gaat pogen
van cider te maken. Iets anders zit er niet op want het zijn kruiwagens vol
mooie grote appelen die anders op de composthoop terecht gaan komen.
Zelfs de
buren komen onze appelen al de oren uit. Die afzetmarkt is dus al
afgeschreven want er gaan appelen in één richting maar er komen dan halve
appeltaarten terug in onze richting Niet goed voor ons baasje van wie het
streefcijfer 90 in
kilos gewicht, toch wel haalbaar is, maar dan mogen er niet te veel
appeltaarten onze richting uitkomen
Ook de
rumtopf is weer bovengehaald en bijgevuld met appelen. Volgende fruitsoort die
de pot langzaam aan maar zeker gaat vullen zijn peren. Onze tuinmanagers zijn
er echter nog niet uit welke soort ze gaan gebruiken. Ze hebben de keuze uit
vier variëteiten maar waarschijnlijk gaan het de peren van de poirier du
curé, perelaar van de pastoor in t Vloms zijn die het gaan worden. Het is een
oud, haast vergeten ras waar we nog één boom van hebben staan. Van die boom
zijn al verschillende omwonenden scheuten komen halen om te enten en zo ook
pastoorperen te kunnen oogsten binnen enkele jaren.
Je ziet
het, tuinmanagement niet simpel voor amateurs zoals ons hoofdbestuur
Het is altijd iets beter, vroeger
en bekender in Parijs dan in ons eigen Ferret maar het was aan dit liedje dat
ons baasje dacht deze ochtend om klokslag zes uur.
De mannen van de vuilkar stonden
hier met hun zware vrachtwagen met zwaailampen en al lawaai te maken op de hoek
van de straat.
Tot voor twee weken, vanaf 1
augustus om precies te zijn, is het ophalen van het huisvuil veranderd in het
ophalen van een door ons zelf te vullen container i.p.v. vroeger de vuilzak aan
de haak* aan de gevel.
Het geeft de mannen van de vuilkar
minder werk. Zij moeten nu enkel de container tot aan de achterkant van de vrachtwagen
rollen waarna een hefinrichting de container leegkiepert. Maar het maakt wel
een boel herrie waar ook wij de Drentjes van uit ons hondenhumeur geraken.
Maar ook de werken aan de LGV lijn
hoorden we weer op volle kracht. Het baasje verdenkt de werklieden ervan dat ze
zelfs s morgens vroeg al met springstof aan de slag zijn. Of het moest zijn
dat één van die immense trucks een klapband heeft gekregen.
Het was in elk geval een serieuze
dreun die we te horen kregen. We gaan de volgende dagen nog meer lawaai te
verwerken krijgen want de wind staat uit het oosten. Goed weer op komst de
volgende dagen schrijft de Charente Libre, de krantenverkoper zegt er dan bij
jusqua decembre, waarbij het baasje dan vraagt tot in welk jaar december?
En ondertussen zit het baasje
sinds deze morgen al met een bekend Frans liedje in zijn hoofd il est cinq
heure, Paris s éveille gezongen door de vent van t baasje zijn favoriete
zangeres in de jaren zestig Françoise Hardy.
Onze
Belle, een geval apart maar dat weten jullie al zolang dit blog bestaat. Sinds
enige tijd heeft ze er weer een speciale eigenschap bij. Ze wil namelijk niet
meer samen eten met de andere drie. Wie haar dat heeft leren kennen die
chambre séparé is ons een raadsel, maar het moet al vriê lekker zijn wil ze
nog met de andere drie in de rij gaan staan.
Daar komt
nog bij dat oma stikt van de pretentie, voor de Nederlandse lezers, ze heeft
kapsones !
Zo wil ze
niet meer uit haar inox (Nederlanders lees RVS) eetkom eten. Oma wil van een
bord eten en niemand weet waarom, want makkelijker is dat niet als je niet met
mes en vork kan eten. Want zover is ze nog niet.
Maar er
zijn nog drie Drentjes buiten haar in huis en laat die nu toevallig (?) alle
drie sneller eten dan oma Belle Belle eet rustig, erg rustig, je zou er
jaloers op kunnen worden omdat ze echt met smaak eet.
Maar omdat
ze van een bord eet, valt er zo wel een en ander naast het bord en dan staat er
een Lucy die op vinkenslag staat om wat brokken of stukjes kip buit te
maken.En laat onze rustige eetster nu
de kalmte en braafste Drentenoma zijn die we kennen, toch hoor je dan, als je
goed luistert, heel goed luistert, want ze doet het heel stil ze gromt ! ! !
En hevige
Lucy heeft het heel goed gehoord en zet zich vlakbij, haast met haar voorpoten
tegen de rand van het bord, op haar achterste en gunt Oma Belle haar diner.
We hebben
het al dikwijls in t oog gehouden, er gebeurt niets zolang Lucy de brokjes
opraapt die naast het bord liggen, maar wanneer haar neus over de rand van het
bord komt is daar ogenblikkelijk die stille grom en Lucy weet wat ze daar mee
moet omgaan.
Bij moeder
Hera en vooral bij nonkel Heros mag ze wel uit de kom komen stelen. Maar dat
laat het hoofdbestuur dan weer niet toe, want onze jongste staat op dieet met
stinkend dure speciale dieetbrokken van Hills.En die geven het beoogde resultaat, als Lucy tenminste niet op rooftocht
gaat langs de eetkommen van haar roedelgenoten.
Maar ze is
al goed 1,5 kg
overgewicht kwijt en het hoofdbestuur hoopt dat ze tegen de clubmatch onder de 29 kg komt, ze weegt nu nog
29,6 kg. Dan is ze twee kilo kwijt en dat was ons streefcijfer. Op langere
termijn willen we ze rond de 27
kilo krijgen en houden. Voor een grote teef is dat een
mooi gewicht, maar de baasjes zullen er als strenge gendarmen moeten gaan bij
staan want het is een professionele dief aan het worden wanneer het eten
betreft !
Bedankt, wij hebben echt
genoten Ook
al hebben wij serieus gezwoten En
zijn danig verschoten Van
dat stel legeridioten Met
hun veel te luide kanonschoten Tante
Fabi haar coupe lag helemaal in moten Weet
u, de kroon staat mij als gegoten Onze
Laurent trok daarom zure toten Het
volk stond in dikke roten Sommigen
bijna in hunnen bloten Er
waren er in alle soten Blank,
bruin, zwart, sossen en devoten 'k
Zag echter weinig ferme stoten Zoals
u weet, diende ik ons Land bij de piloten Wij
zagen zondag veel vliegers maar geen boten Dat
heeft mijn vader zeer verdroten Hij
stond daar te blinken als Admiraal van onze Vloten Was
dat om hem te kloten ? Wacht
maar, hun lied telt straks veel minder noten ! Teer
beminde Landgenoten, Werk
hard en onverdroten Doe
de groeten aan uw echtgenoten En
zaag niet aan mijn troon zijn poten.
En we
hebben er geen andere verklaring voor dan dat ze op nonkel Hercule wacht om mee
te spelen !
Tijdens de
dag is ze rusteloos, neen niet dat zenuwachtige van een jong teefje, ze loopt
tot aan de poort, staat aan de afsluiting aan de koer en ook aan de tuin.
De
belangstelling voor nonkel Heros is niet wat we van haar gewend zijn en s
avonds wil ze niet binnenkomen.
Ze ligt in
het midden van de koer, of vlak achter de poort, of voor de voordeur, maar slapen doet ze niet.
Het is alsof ze het moment niet wil missen dat hij weer aan de poort staat, en
stel je voor dat ze dan zou slapen !
Van Peter
kregen we een mailtje dat de thuisreis goed verlopen was maaaaar dat de
dienaars van de Swa Hollande toch nog een foto hadden gemaakt van een Peugeot
Expert die tegen 120 km/u een flitsend vogelhuisje was voorbijgereden. Zon
vogelkotje dat plots vlak in je gezicht flasht als je boven de 90 km/u voorbij
rijdt.
Hopelijk
is Hilde dan wat toleranter dan ons vrouwtje, want die geeft dan na een uitbrander
aan ons baasje, incluis wat je allemaal kan doen met het geld van die boete,
gewoonlijk een geruime tijd wel beeld maar geen klank niet meer.
Ons baasje
denkt dan dat die stilte dient om na te denken over wat je allemaal kan doen
met het boetegeld. En als m dan denkt aan al die gerechten waarvan m voor die
Euros van kan snoepen dan gaat m vanzelf wat trager rijden
En Lucy
die hebben we rond 23u30 toch maar binnen geroepen, Hercule komt ook vandaag
niet met de late TGV vanuit Lille Europe naar Ruffec of Angoulême
We kregen
nog wel enkele fotos uit Aalter van Lana & co. De ene met de tunnel, hoort
bij de opleiding pijpen graven naar China en is waarschijnlijk om lange
tunnels gewend te geraken en om tunnelangst te vermijden.
De tweede
foto, ook van Lana is om de zachte beet, kenmerkend voor een Drentsche
Patrijshond nog zachter te maken. Bij de minste fout is het hier knal-boem en
afgelopen met de les. Ook knallen leren ze zo beter beheersen. Of is het op
beide fotos gewoon spel van een jonge Drent ?
Je hebt ze
in alle soorten bij alle bazen en rassen, hondenliefhebbers en hondenpraat
Waarmee we willen zeggen dat je altijd discussies zal hebben over de
gedragingen van de honden.
Neem nu
Belle Vijftien pups heeft ze in haar leven gekregen, verdeelt over twee
nestjes, eentje van zes en een tweede van negen pups.
Uit het
eerste nestje zijn Hera en Heros nu bijna vijf jaar geleden bij ons gebleven.
En Belle poetst nog steeds als een bezorgde moeder, intussen ook al oma, haar
jongen
Maar de
voorbije dagen hadden we Hercule, onze allereerste geboren pup uit Belles
eerste nestje op bezoek en ook Hercule kon genieten van een groot onderhoud
van zijn moeder Belle.
Nu ziet
Belle Hercule wel geregeld zon vier tot vijf maal per jaar maar dan nog staat
ons baasje er toch wel even van te kijken hoe Belle tegenover de pups staat.
Voor ons hoofdbestuur is het een ongekend gegeven zon zorgzaam moedertje.
Nu nog
even kijken wat het resultaat gaat zijn op de clubmatch van de
Drentenvereniging op 24 augustus dit jaar. Daar gaat ze samen met haar pups uit
haar tweede nestje, het zogenaamde K-nestje, naar de nestkeuring toe.
Verschillende
eigenaars hebben al toegezegd te komen, maar of we het ganse nest, alle pups
dus gaan samen krijgen zoals bij het eerste nestje zal waarschijnlijk niet
lukken.
Maar we
zijn wel zeker dat elke pup nog door Belle zal herkend worden als een pup van
haar zelf, eentje die ze zelf heeft geworpen heeft en eentje waar ze acht weken
lang heel zorgzaam voor is geweest
Belle en
de vader Ferron van het K-nestje, staan alvast ingeschreven op de
deelnemerslijst. Zij leven in blijde verwachting om hun kroost terug te zien !
Belle gaat
nog werk hebben om die negen pups te likken tot ze naar haar normen onberispelijk voor de dag
kunnen komen voor de keurmeester .
Deze
namiddag dachten we het gaat gebeuren, ze gaan het internet en telefoon
herstellen ! ! !
Er kwam
een bestelwagen met een hoogtewerker het gehucht binnen gereden en er ging een
technicus van een privéfirma, in opdracht van France telecom aan de slag aan de
paal van de telefoonlijn.
Ons baasje
vroeg aan de man of het herstelde internet en telefoon voor kortelings zou
zijn. De man antwoordde daar positief op en ons baasje leefde in blijde
verwachting.
Het
bestelwagentje met lift en man vertrokken maar wij hadden het op dat moment te
druk met het vertrek van de beekjes. (Peter, Hilde de kinderen en Hercule)
Even later
kwam de overbuurvrouw ons vertellen dat bij haar het internet en telefoon
hersteld waren . Ook de buren schuin tegenover en de Franse buren van iets
verder hadden terug telefoon en internet !
Alleen bij
ons en bij de Engelse buren Mark en Sara bleven de lijnen morsdood. Het enige
dat bewoog was dat klote rode lampje dat al haast twee weken staat te pinken.
Pinkende getuige van een internet niet werkt.
Dan toch
maar met de auto naar Ria gereden om daar de mail op te pikken en van daaruit
naar France Telecom te telefoneren om te informeren waarom bij ons de lijnen
niet hersteld zijn ?
Ria belde
in de plaats van ons baasje, Ria blijft iets kalmer, die kent de Franse
administratie iets beter, zij woont immers al vijftien jaar permanent hier in
La Magdeleine. Na tien minuten kwam een best vriendelijk klinkende dame aan het
toestel vertellen dat wij op 20 augustus aan de beurt zullen komen voor
herstelling van de telefoonlijn.
Nu is het
zo dat 20 augustus de datum is dat we naar België komen om de laatste
voorbereidingen te treffen voor de Drentenclubmatch ! Dus die technieker hoeft
dan ook zijn tronie niet te laten zien bij ons !
Op 2
september kan ook nog en dan zijn we inderdaad terug in La Magdeleine. Ria
gaat morgenochtend naar de klantendienst van France Telecom telefoneren om een
serieuze financiële tegemoetkoming te eisen van de maatschappij.
Dat er
heirkracht mee gemoeid was met de herstelling wegens de grote schade alom, daar
hebben we begrip voor. Maar dat ze aan één zijde van de straat alles herstellen
en in orde maken en de andere zijde niet neen daar is ons Belgisch verstand te
klein voor. Daarvoor moet je Frans zijn EN bij France Telecom op de loonlijst
staan, om dat te kunnen begrijpen !
Het was
weer even geleden, maar vandaag heeft ons baasje nog eens gepraat met hogere
machten. En t was niet fraai wat die te horen kregen !
Nadat we
haast twee weken geleden zonder internet en telefoon kwamen te zitten door een
storm waartegen de telefoonpalen en de bomen niet bestand waren is gisteren ook
het GSM netwerk hier uitgevallen.
Wanneer we
willen communiceren met het enige ons nog resterende middel dan zullen we
beroep moeten doen op postduiven of flessenpost.
Waar de
fout zich bevindt is ons nog een raadsel. We komen er wel terug achter en
ondertussen behelpen we ons met de internetlijn van Ria in La Billaudrie. Dat
is zon anderhalve kilometer hier vandaan en daar blijkt alles nog te werken,
hoewel je voor een GSM verbinding ook een goede positie moet uitzoeken.
Het gaat
uitstekend met de beide nestbroers Heros en Hercule hier op vakantie in de
Charente.
Waar Heros
al eens in de clinch durfde te gaan met andere reuen, voornamelijk sinds Lucy
in de roedel is gekomen, gaat het nu prima met de twee broers. Zij respecteren
elkaar net zoals vorig jaar.
Toen was
Lucy er ook al wel maar werden de twee ook nog eens in t oog gehouden door
vader Zeppos, die hoewel toen ook al twaalf jaar oud ook nog samen met Belle
het nodige gezag bleef uitoefenen.
Dit jaar
is het echter Hera die al eens de orde handhaaft wanneer ze denkt dat er iets
broeit bij de broertjes. Zij gaat dan tussen de twee inlopen of haalt hen in
wanneer de twee weer eens op volle snelheid door de tuin rennen.
s Avonds
is hun kaars uit zegt het baasje wanneer ze weer eens rug aan rug liggen
slapen nadat ze hun buik vol hebben gegeten.
Want ook
dat gaat prima samen. Net als wanneer Kibbels even op verlof is bij ons en de
vijf Drenten naast elkaar in de rij hun eetkom leeg slobberen is het ook hier
pais en vree bij het eten.
De enige
haast onhoorbare grom komt meestal van Belle die de traagste eter is van de
vijf en wanneer slokop Lucy (de snelste eter van de vijf) iets poogt buit te
maken uit Belles kom.
Straks is
het feest weer uit en vertrekt Hercule, samen met Peter, Hilde en de kinderen
terug richting België. We zijn zeker dat moeder Belle, die nog steeds zoon
Hercule netjes likt, maar ook Heros zijn broer gaat missen.
En Lucy
die gaat zeker gekke nonkel Hercule missen. Gedaan met de hofmakerij van
Hercule en het flemen van Lucy.
Het waren
fijne vakantiedagen met de Beekjes familie hier op den hof. We kunnen
weeral uitkijken naar volgend jaar want terugkomen doen ze beslist !
De eerste
witte pruimen zijn rijp en dus zetten we de ladder(s) terug tegen de boom om
een kilootje rijpe pruimen te plukken.
De pruimen
worden wel van hun pitten ontdaan net als bij het overige fruit in het verleden
en toekomst
Pitten
bevatten immers blauwzuur en laat dat nu een erg gif zijn dat we liever aan
gifmengers en alchemisten overlaten dan aan een stelletje gourmands.
Ons baasje
heeft zich dus enkele uren onledig gehouden met plukken en ontpitten van de
pruimen. Daarna heeft hij de pruimen ontpit en bijgevoegd aan de kersen in de
rumtopf, nadien is er nog alcohol als bewaarmiddel aan toegevoegd om gans het
boeltje onder te zetten.
Wij
Drentjes hebben de wacht gehouden onder de boom, net zoals we deden bij het
kersenplukken. Niemand met slechte bedoelingen komt ongeschonden weg wanneer ze
slechte bedoelingen hebben met ons baasje zijn geplukt fruit.
Volgende
week is het de beurt aan de blauwe pruimen om verwerkt te worden in de rumtopf.
Nadien komen ook nog de appelen en de peren. We hopen te kunnen besluiten met
bramen van de doornloze braam uit onze eigen tuin !
Daarstraks
hebben Heros en Hercule eventjes moeten laten zien wie thuis is en wie
gast. Er is geen conflict geweest, zelfs geen gegrom, maar Heros is zonder
erg over Hercule gaan staan. Ons baasje heeft Heros bij zich geroepen en die
kwam dadelijk. Conflict over and out en we spreken er niet meer over . Het
blijft dus goed gaan tussen de twee broers !
Na twee
BBQs en twee restaurant bezoeken in twee dagen was het gisterenavond een
moules frites avond. Niet de Jumbos of de extra extras uit de Zeeuwse
wateren maar de eigen Franse, vriê lekkere bouchot mosseltjes.
Ook iets
wat niet alle dagen op tafel komt en wat steeds garant staat voor een gezellige
dis met vrienden.
Onze
baasjes bereidden de mosselen naar een recept van Peter, het was dus zuiver
teamwork van de mannen in de keuken.
Het is een
recept waarbij de mosselsoep aangelengd wordt met cocosmelk.
We hebben
het hier vorig jaar een eerste maal op die wijze gegeten en ondertussen hebben
al meerdere kennissen van ons met deze bereidingswijze kennis gemaakt. Dit tot
ieders voldoening.
Zelfs de
vijf Drenten op den hof, zijnde ons viertal, aangevuld met zoon/broer/nonkel
Hercule hebben er voor gezorgd dat er geen druppel mosselsoep of snipper van de
groenten van de mosselen overbleef. Ook nu stonden de vijf honden netjes in de
rij hun eetkommen leeg te slabberen. De baasjes vinden het super dat wij het zo
goed met elkaar kunnen vinden. Wijzelf vinden dat niet meer dan normaal, we
zijn immers toch allemaal nakomelingen van Ons Moe, Belle.
Wanneer
straks Peter, Hilde en de kinderen naar de stad Cognac trekken voor een stadsbezoek
en een boottocht op de Charente, mag Hercule bij ons blijven. Vanavond is
Hercule dan net als gisteren totaal uitgeteld. Het kan verdraaid vermoeiend
zijn je op vrijersvoeten te begeven als er jonge hondengrietjes in de buurt
zijn. Dat is wat Lucy momenteel teweeg brengt.
Hercule
loopt zich uit de naad om nichtje Lucy het hof te maken. En we kunnen jullie
verzekeren, alle trukken van de foor worden uit de kast gehaald om Lucy te
behagen. En dat klein krapuleke van een jong teefje, wat Lucy is, geniet met
volle teugen van de vrolijke toenaderingspogingen vannonkel Hercule.
En de
wederzijdse baasjes zitten het ganse gebeuren met plezier te bekijken
Eergisteren
avond waren de baasjes op stap met les Hollandais en gisteren avond deden ze
dat nog eens lichtjes over met de Belgen uit de nabije buurt.
Mohammed
en Ria zijn de buren uit het naburige gehucht La Billaudrie, dat ook nog een
deel is van de gemeente La Magdeleine, net als Ferret.
Het is bij
hen dat ons baasje gebruik kan maken van het draadloos internet, want wijzelf
in Ferret behoren nog steeds tot het gild van de wachtende en de geduldige !
Laurent en
Jeanine wonen net als wij in twee dorpen en twee landen. Hier in de Charente
wonen ze in de buurgemeente La Faye en in België in Dilsen- Stockem. Voor
enkele jarenwoonden en werkten zij
beide hier full-time in de streek. Nu zijn ze beide hier op verlof en dat was
dus het moment om samen eens af te spreken en een stapje in de wereld te
zetten.
Waar onze
baasjes gisteren met de baasjes van Cartouche en Lennaert naar retsaurantMoulin de Condac trokken (een oude
gerestaureerde watermolen op de rivier Charente) zo trokken ze vandaag voor de
eerste maal op ontdekkingstocht naar restaurant le Rèjallant. Ook al een
watermolen op de Charente
En net als
gisteren hebben ze heel lekker gegeten. Ons baasje heeft zelfs gisteren en
vandaag de oesters vergeleken in beide restaurants. En twee maal heeft hij
lekker gesmuld van de zeevruchten.
Het
gezelschap heeft de avond ingezet op het terras boven het water waar het
heerlijk toeven was na de bloedhete dag van gisteren. Zij zijn de avond echter
binnen geëindigd omdat het onweer plots met dikke druppels neerviel!
Er was
weer veel te vertellen en al dat Nederlands trok de aandacht van een echtpaar
Belgen die iets verder aan een tafeltje aan het eten waren . Zij wonen al vijf
jaar hier op enkele kilometer vandaan in Montalembert en kenden nog weinig
Belgen die hier hun stek hebben. Met zijn achten hebben ze dan de avond vol
gemaakt en zijn na het onweer naar huis toe getrokken.
Wij van
onze kant hebben ijverig op het huis gepast en zoals steeds kregen we een
kleinigheid uit het restaurant in onze eetkom bij thuiskomst van het
hoofdbestuur
zesde dag zonder internet in Ferret, en voorlopig geen
beterschap in zicht.
France Telecom laat niets van zich horen of zien !
Wij danken Mohamed en Ria Amezian uit La Billaudrie
ook in hier in La Magdeleine voor het ter beschikking stellen van hun WiFi
internet zodat we toch nog verbinding hebben met de grote wereld
Tot onze
grote spijt moeten we melden dat Charlie, de prachtige Sint Bernard hond van
madame Jobbart, waar we ook gisteren al over berichtten, de nacht niet
overleefd heeft. Charlie is bij de dierenarts in Ruffec overleden aaneen combinatie van leeftijd (8 jaar)
overgewicht (115 kg)
en warmte (37°C).
Wij vinden het heel erg spijtig maar de hulp die we eergisteren nacht hebben
geboden heeft geen aarde aan de dijk gebracht voor de mooie en lieve hond die
we sinds pup hebben meegemaakt.
We kregen
ook bericht van de tijdelijke buren van het vrouwtje van Charlie. Dan bedoelen
we de Wesselaars het hoofdbestuur van Cartouche en Lennaert die daar een week
vakantie hebben.
We laten
het best Lennaert aan het woord om zijn eigen Charentaise avonturen te
vertellen
Hallo Belgische
en Nederlandse familie,
Vanuit het mooie
Charente hier mijn verhaaltje. De aandachtige lezers van het blog van ome Faes
zullen inmiddels wel weten waar papa en ik zijn aangeland. We bivakkeren in een
mooi huisje van alle gemakken voorzien, ongeveer 12 kilometer bij
Ferret vandaan.Het is vooral een luie
rustige vakantie en tanken mijn baasjes energie voor de rest van het jaar.De ochtend wordt door de baasjes gebruikt om
te toeren langs de dorpjes en het bezoeken vankerkjesenandere bouwwerken. Overalwordter gestopt om alles te bekijken en te fotograferen. Papa en ik blijven
dan in het koele huisje, waar wij ons al helemaal thuis voelen. s Middags is
het party pool time en vermaken de baasjes zich met zwemmen, duiken, bommetjes
en waterpolo. Helaas kunnen wij alleen maar van de rand toekijken en worden we
regelmatig nat gespettert.s Avond
ondernemen we dan iets met onze Belgische Franse Drenten familie. Nou ja
ondernemen!Het is vooral eten, drinken
, praten , lachen en moeten mijn baasjes de vele Hollander moppen pareren. Eén
mop van mijn baasje wil ik jullie niet onthouden. Wat betekend BELG?Ben Eerst Limburger Geweest!Vrouwtje zit nu nog te dubben wie zich hier
door het meest aangesproken moet voelen!
Ik heb lekker volop
kunnen spelen met mijn zusje Lucy op het erf bij tante Simonne en ome
Faes.Het is grappig om allerlei
voorwerpen en de tuin te zien waar we altijdzoveel over lezenen fotosvan zien. Het is wel duidelijk waarom mijn
Belgische familie zoveel weken van het jaar hier woont! Wie zou dat niet
willen?
Mijn kleine grote
baas Christian heeft hetwat moeilijk
want hij mist net als ome Faes het Internet. Rondtoeren en oude bouwsels
bekijken vindt hij meer iets voor bejaarden en frans spreken heeft hijniet veel zin in en dan die 6 honden ..!!?!!
Gisteravond zaten we
gezellig met het Faesroedel en vriend Luc te BBQ toen de buren in paniek
binnenstormde. De buur hond Charlie was niet goed geworden. Het zag er
slechtuit en Charlie werd zo snel
mogelijk naar de dierenarts gebracht. Helaas is hij vannacht gestorven, geveld
door de hitte! De buurvrouw die ook voor het huisje en het zwembad zorgt,en haar 2 kinderen waren erg verdrietig. Ook
het vriendje van Charlie, een kruising herdershond is helemaal uit zijn doen.
Hij heeft vannacht heelvaak geblaft en
loopt treurig met gebogen rug door de tuin en wil niet aangehaald worden.
Maar verdriet
verbroederd en heeft Christian opeens een speelkameraad gevonden in de
buurjongen Jeannou en moppert hij niet meer over internet en honden, en praat
hij zomaar frans!
Morgen is het feest
voorbij en gaan we terug naar Nederland. Het zal niet meer zolang duren en is
het internet gerepareerd. Ik heb niets gemist van de avonturen van mijn Belgische
familie want heb alles live kunnen volgen en mogen meemaken.
Het begint
eentonig te worden hier op het blog France Telecom heeft nog steeds niets
laten horen of zien. De bomen die in Villiers-le-Roux op de telefoondraden
waren gevallen zijn inmiddels door de omwonenden gerecupereerd enzullen waarschijnlijk volgende winter voor
enkele behaaglijke uurtje rond de houtkachel zorgen Dat is dan toch nog iets
positiefs aan de storm van vrijdag- op zaterdagnacht laatsleden.
Haast een
week kunnen/moeten we dus beroep doen op de bereidwillige medewerking van Ria,
onze landgenote aan de andere kant van het dorp. Die krijgen hun telefoonlijn
van een andere lijn dan de onze en die is niet geraakt door vallende bomen.
Dadelijk
na het plaatsen van dit berichtgaan we
nog eens even bij de burgemeester langs om hem aan te porren om France Telecom
aan te zetten tot wat spoed (?) voor de herstelling van de telefoonlijn.
Gisterenavond
is ook de BBQ bij de familie Wessels en Cartouche en Lennaert in Saint Fraigne
spectaculair geëindigd.
De
buurvrouw aldaar kwam ons in paniek roepen dat er iets mis was met Charlie,
haar 115 kilo
wegende Sint Bernardhond. Charlie lag hevig hijgend tegen de grond en kon
duidelijk niet meer recht. Dat het ernstig was bleek onmiddellijk en na de
dierenarts waar ook wij klant zijn te hebben verwittigd hebben we Charlie op
een deken gelegd en met vier mannen hem zo in de auto van de buurvrouw kunnen
leggen om naar de dierenkliniek te rijden. Tot op dit moment hebben we nog geen
contact kunnen maken met de buurvrouw om te informeren wat de huidige toestand
van Charlie is, maar we hadden er geen goed oog in ! ! !
Onze
kameraad Luc is deze ochtend vertokken om de volgende etappe van zijn Tour de
France verder te zetten. Zijn doel voor vandaag is de Ardèche waar ook
bekenden van hem een huis bezitten, en waar hij met zijn vriend ter plekke
heeft afgesproken om te gaan Mountain Biken.
Luc gaat
dwars door wat wij noemen de pampas, zijnde de nationale en de departementale
wegen, dwars door la douce France . Hij is een prachtige maar eindeloos durende
rit over goed 650
kilometer begonnen. Hopelijk heeft hij niet te veel
landbouwvoertuigen of autos met caravans voor zich want zijn Fiat Ducato
camper is ook geen kampioen in flitsende inhaalmaneuvers. Maar als hij wil
genieten van de mooie omgevingen waar hij langskomt gaat hij één van de mooiste
routes van Frankrijk onder de wielen krijgen vandaag.
Meer
nieuws uit het internetloze Ferret asap, maar waarschijnlijk pas morgen
voormiddag wegens de tamme service van France Telecom
Geraak er
maar uit wijs, uit zo n titel van een blogbericht. Het eerste deel van de
titel slaat op het internet en telefoon gebruik in Ferret wat nog altijd
ongewijzigd is. France Telecom is nog altijd op een ander actief en is nog
niet in de omgeving gesignaleerd om enige reparatie aan hun kabels uit te
voeren. We blijven dus vandaag ook nog beroep doen op onze vriendelijke
Belgische buurvrouw (op 600
meter van hier, maar met alleen velden tussen ons in) en
haar wel werkend internet.
De 30 jaar
slaat op onze gast op dit ogenblik, die hier gisteren namiddag gearriveerd is
met zijn camper.
Luc en ons
baasje kennen elkaar dit jaar, deze maand zelfs, exact 30 jaar. Beide zijn
gepensioneerde leerkrachten autotechniek. Luc in Antwerpen aan het Technicum
Londenstraat en ons baasje aan Horito Turnhout en KTA Herentals.
Maar daar
kennen ze elkaar niet van ze kennen elkaar van bij VAB Europech, de
buitenlandse bijstand voor automobilisten waar ze beide tijdens de
schoolvakanties gingen bij-jobben.
In juli
1983 hebben ze elkaar leren kennen in de garage van VAB in Zwijndrecht waar de
voertuigen van de repatriëringsdienst gestald stonden.
Samen zijn
ze goed voor enkele miljoenen kilometers over Europese wegen. En als ze samen zitten
komen de wildste belevenissen boven water in de verschillende Europese landen
waar ze te maken kregen met eerlijke, minder eerlijke en stinkend corrupte
ambtenaren. Die werden dan omgekocht met Belgische koffie en chocolade (uit den
Aldi). Maar ook met garagehouders en depanneurs die de chauffeurs probeerden op
te lichten en het allemaal niet zo eerlijk met hen voor hadden.
Boeken
kunnen ze schrijven over de jaren dat ze samen de wegen tussen de Noordkaap en
de Griekse eilanden onveilig maakten met hun zwaar gerij. Men kent hen zelfs
van Schotland tot Moskou en hebben prachtige reizen gemaakt waar ze dan ook nog
eens goed voor werden betaald.
Bij ons
baasje staat er een GPS op het instrumentenbord van de Masjebashi, maar die
hoeft bij ons niet meer te doen dan te zeggen waar men weer nieuwe
flitscameras hebben opgesteld.
Langs waar
die madam uit de GPS ons naartoe wil sturen luistert ons baasje al lang niet
meer. Zo lang zij binnen Europa blijven is er voor beide kameraden niet veel
onbekends op s Heren wegen
Dr. Nelly Mols, nog steeds onze steun, toeverlaat en raadgeefster.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Even voorstellen
Begonnen als Bas & Belle blog is de hoofdrolspeler Bas noodgedwongen vervangen in de cast . Bas was de oudste met zijn vijftien jaar en toen hij overleed op 6 november ’08 stonden we in twijfel. Houden we de naam als Bas & Belle of gaan we hem aanpassen aan de actualiteit ?
In samenspraak met de lezers hebben we dan besloten het blog met dezelfde naam te laten voortbestaan als hulde aan die fijne kameraad die Bas steeds geweest is.
Nog geen week na het overlijden van Bas heeft Belle een prachtnestje gekregen met zes prachtpup’s. Vier reutjes en twee teefjes behoorden vanaf 12 november tot onze roedel.
In2008 moesten alle rashonden een naam krijgen die begon met een letter H. Zo kregen we een Hercule, Heros, Hera, Hadise, Harry en Harko. Hierbij zijn Hera en Hadise de teefjes.
Hera en Heros zijn bij ons gebleven zodat we het blog het Belle, Hera en Heros blog zouden kunnen noemen. Dat gaan we echter niet doen… Het is Bas & Belle en het blijft zo. Wat we wel gaan doen is de ondertitel aanpassen. “Dwaze belevenissen van twee prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden” gaan we aanpassen naar “drie prettig gestoorde” en dat prettig gestoord”is met die twee jonge nieuwkomers niet eens overdreven…
Ik ben Jan
