Ik ben Jan
Ik ben een man en woon in Vosselaar (B) / La Magdeleine (F) (België / Frankrijk) en mijn beroep is Technisch leraar autotechniek/carrosserieherstelling op pensioen.
Ik ben geboren op 05/09/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Onze drie Drentsche Patrijshonden, tuinieren, klussen, auto's repatriëren voor VAB.
Ik ben sinds 1971 gehuwd met Simonne.
Sinds 1983 heb ik gans Europa doorkruist tijdens de vakanties om gestrande reizigers en hun auto's te repatriëren in opdracht van VAB. Sinds enige tijd ben ik met de depannages gestopt.
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Op 02-02-2014 was Jeanny Wessels de 350.000° bezoeker van dit blog. Jeanny vertelt dat ze foto's van zichzelf niet graag heeft, maar voor eeuwige roem op dit blog wil ze samen op de foto met haar Lennaert.
Op 07-08-2012 was Karin Prince de 300.000 bezoeker van dit blog. Karin had graag een foto van haar twee troetels, Siebe & Lobke, om eeuwige roem te vergaren. Wij voldoen graag aan die wens.
Lees hier de belevenissen van vier prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden
Dit Bas & Belleblog is op deze plaats stopgezet omdat er geen foto's meer konden geplaatst worden. We zijn echter het Bas en Belleblog bis gestart. Daar kan je verder lezen onder deze link http://blog.seniorennet.be/bas_en_belleblog_bis welkom op het nieuwe adres en veel leesgenot
06-07-2014
Aangekomen…
Aangekomen…
Na goed acht uren draaiden we weer de koer op rond 20u00. De rit was rustig met betrekkelijk weinig verkeer voor Parijs.
We kunnen de rit in etappes opdelen… Het eerste deel van Vosselaar tot Lille ging onder een zwaar grijze hemel maar het was een aangename temperatuur en het bleef droog.Tussen Lille en Parijs hebben we één bui gehad,… eentje zonder ophouden van twee uren en een half ofte 250 kilometer lang.
In Parijs nam ons baasje op de périférique de richting Parijs-west omdat er via de porte Bagnolet 40 minuten file stond aangekondigd op de borden. In die richting hebben we gans de tijd aan een gezapige snelheid van 50 km/u kunnen rijden. Het baasje heeft dan ook nog een paar foto’s kunnen nemen van achter het stuur ( ze zeggen dat zoiets niet mag…) en je krijgt hier dan ook enkele foto’s van de randgemeentes van de lichtstad.
Na Parijs, op de eerste parking op de A10 was het blijkbaar verzamelen geblazen voor alles wat een geel zwarte nummerplaat ha en een caravan of campingcar/plooitent met zich meesleepte. Geen enkel plaatsje op de parking vrij en dus moesten wij nog even wachten om onze blazen te kunnen ledigen.
Vanaf Orléans gingen er heel veel auto’s de A10 snelweg af richting centaal Frankrijk en dus richting Clermont Ferrand. De richting Tours was dus heel rustig en ook de kruipkotters en sleurhutten waren al een slaapplaats aan het opzoeken blijkbaar. Ons baasje kon de cruise-control dus een paar streepjes hoger zetten.
Om tien na acht waren we dus in La Magdeleine en een vluchtige inspectie van de tuin gaf aan dat er morgen mouwen zullen moeten opgerold worden. Het gazon is intussen weeral “brousse geworden en ons baasje heeft de eerste rijpe trostomaten al geplukt.
In het opgeschoten onkruid in het nog braakliggende deel van de moestuin ruikt het heerlijk naar muizengespuis. Daar heeft ons baasje al moeten uitjassen omdat tussen datonkruid al flink wat kleefkruid hoog staat. Belle haar oren hebben al een grondige reinigingsbeurt gehad…
Morgen meer nieuws vanuit Ferret , La Magdeleine, Klein dorpje in de Charente inmiddels al best bekend door vier Belze Drenten en hun blog !
We zijn terug van de wedstrijd en je mag terecht fier zijn op hond en baas. Met een verpletterende score van 158 op 160 zijn we clubkampioen geworden. Twee prijzen op 1 week, beter wordt het niet. Zolang het baasje rustig blijft kent een Drent totaal geen stress. Er zijn nog foto's getrokken en zodra ik die doorgespeeld krijg stuur ik er nog wat door.
Groetjes Bert en Loek
Dat is de inhoud van de e-mail die we gisterenavond nog in onze mailbox vonden. Als er bij ons binnen 10 jaar gaat gevraagd worden “wat gebeurde er op 5 juli 2014” ga je niet als antwoord krijgen “de rode duivels werden op die dag uitgeschakeld door Argentinië op het WK2014” maar wel “dat is de dag dat Loek zijn tweede kampioenstitel op rij binnen haalde binnen één week !
Vorige zondag won Loek met een 1°U(uitmuntend) zijn categorie op de Limburgse internationale hondenshow te Genk en gisteren won hij het clubkampioenschap voor jachthonden !
“the winner takes it all” http://www.youtube.com/watch?v=92cwKCU8Z5c&feature=kp kunnen we nu wel zeggen. En of we fier waren op onze Hera’s zoon mag je vrij geloven ! Poepfier zelfs, het verlies van de Belgen in Brazilië hebben we ervaren als een fait divers, maar het de prestaties van Loek hebben we gisterenavond in “het Ganzennest” in Herentals vertelt aan ieder die het horen wilde !
Nog een toevalligheid… wie hebben we gisteren ook ontmoet in “het Ganzennest” ? Enkele tafels verwijderd van onze “familietafel” zat Erwin Vandenbergh ook van zijn diner te genieten. Velen zullen zeggen “Erwin wie ?”. Wel het toeval bestaat, Erwin Vandenberg was de voetballer die op het WK 1982 in Spanje, in de openingsmatch tegen ARGENTINIë het enige doelpunt maakte. De kreet van Rik De Saedeleer “Goaaaaal , goaaal, goal” maakte van Erwin ’s goal waarschijnlijk de meest beroemde goal van de Belgische ploeg…
Zo zie je maar wat er allemaal aan toevalligheden kunnen gebeuren op een avond dat wij thuiswacht hadden en de Argentijnen de Belgen huiswaarts stuurden …
Het zijn weer drukke dagen hier in onze roedel. Het hoofdbestuur heeft zo zijn handen vol met alles in gereedheid te brengen voor een uithuizigheid van 7 weken.
Vooral voor ons Drentjes gaat er heel wat op de aanhanger moeten gestouwd worden. Al onze “snoepen” , “snacks” en voeding komen haast allemaal van de Zoomarkt. In al de jaren dat we nu begin juli de uittocht richting Frankrijk maken weten de baasjes zo stilaan wel wat ze voor ons hier en wat ginds kan aangekocht worden.
Basisvoeding is geen probleem, de brokken die we hier voorgeschoteld krijgen zijn ook ginds vlot verkrijgbaar. Anders is het met onze “dessertjes” en beloningen. Die zijn ginds stukken duurder en moeilijker te verkrijgen dan hier aan de Gierlesteenweg, bij Tim van de Zoomarkt.
Zo is het baasje deze namiddag begonnen met de aanhangwagen te laden. Op een valies en sporttas na zit alles wat nodig is op de aanhanger. Enkel diepvries materiaal en hun koelboxen dienen nog ingeladen te worden. Het vrouwtje riskeert geen stroompanne door onweer meer met als resultaat voor honderden euro’s ontdooid en dus verloren eten . Bij de diepvriezers gaat morgenochtend de stekker eruit. Alles zit dan “op transport” naar La Magdeleine.
Vanaf volgende week maandag krijgen jullie dan hier weer verhaaltjes over Drenten, Drenten op bezoek, baasjes in de pruimen boom (baasje oefent “Jantje zag een spruimen hangen”) en andere spannende en minder spannende verhalen over onze belevenissen in de Franse Charente .
Deze morgen kregen we een telefoontje van het baasje van Lobke, of we eens op Facebook wilden kijken want Karin dacht dat Liv, het zusje van Lobke op facebook stond als gevonden hond .
Inderdaad, bij nazicht kon het heel goed Liv (de dochter van Hera) zijn. Alle gegevens klopten, ze was gevonden in Katwijk aan Zee, daar is ze naartoe getrokkenop de leeftijd van acht weken naar de familie Klinkenberg. Ze was gevonden aan het zeepaviljoen, ons bekend van de wandeling toen we Liv haar stamboom gingen brengen. En het is niet de eerste maal dat ze zelf op stap gaat in de duinen rondom Katwijk als ze weer eens mee mag met Kirsten als zij gaat joggen op het strand.
Dus hebben we ons even aan de telefoon gezet en beginnen rondbellen. Achtereenvolgens kwamen aan de beurt… de familie Klinkenberg (geen verbinding), de dierenambulance Katwijk aan Zee (daar stond Liv niet in de lijst, maar men ging ons op de hoogte houden). Dan naar het zeepaviljoen op het strand in Katwijk waar een vriendelijke heer ons vertelde dat zijn collega alles netjes had afgehandeld voor de gevonden Drentsche Patrijshond. Dan die collega proberen te contacteren maar geen verbinding op de mobiel… Dan het nummer opgezocht van bouwbedrijf Klinkenberg en daar Jan Kilinkenberg aan de lijn gekregen die ons wist te melden dat Liv gisterenavond al door hem was opgehaald en dat ze veilig en wel bij hen thuis in de mand lag.
Maar het was toch wel raar dat in de facebook melding stond dat Liv niet gechipt was ! En dit terwijl ze bij ons, de fokkers, gechipt is. Vorige keer toen ze was gevonden stond Liv ’s chip nog wel op ons geregistreerd en wij hebben dat toen gemeld aan de Klinkenbergs. En nu kon de chip niet gevonden worden…
Maar ja… eind goed al goed zullen we maar denken. Liv is een ondernemend hondje en de duinen rond Katwijk zijn toch wel iets uitgebreider dan de Belgische duinen. En meestal gaat Liv uit zichzelf terug huiswaarts tot ze zoals nu bezorgde mensen ontmoet die denken dat ze hopeloos verdwaald is. Maar Liv is gevonden op nog geen 200 meter van haar woonplaats…
Twee weken zijn we al terug in Vosselaar en al die tijd hebben onze vier roedelleden zich gedeisd gehouden wanneer het grond- en graafwerken in de tuin betrof.
Tot gisterenavond er weer een kuil is ontstaan waar Belle deze ochtend met frisse moed aan herbegonnen is met graven. We durfden de afgelopen dagen al stilletjes (echt hééél stilletjes) de hoop koesteren dat Belle & co de firma graaf en grondwerken hadden doorgegeven aan een andere Drentenfirma maar dat bleek buiten stille hoop, ook nog eens ijdele hoop geweest te zijn.
Nu gaat het “gazon” of de wildernis, een Drentenrustpauze in van zo ’n acht weken wanneer we terug naar Frankrijk verhuizen voor de duur van de zomervakantie. Hopelijk s dat voldoende om er terug een behoorlijk gazonnetje aan over te houden wanneer het terug september is.
’t Baasje gaat in elk geval de kuilen terug dichtleggen en eventueel bijvullen. Als er dan nog wat graszaad en enkele regenbuien aan te pas komt de volgende weken krijgen we hopelijk iets dat tussen een gazon en een brousse kan gesitueerd worden .
Het resultaat tonen we jullie eind augustus, wij hopen op een gunstig resultaat…
Er komt een boer bij de dokter en vertelt hem dat het slecht gaat met de seks.
Als hij op 't land aan 't werk is krijgt hij zin in 'n wip, rent naar z'n vrouw, maar daar aangekomen is de muziek er al weer uit.
"Nou daar weet ik wel wat op." zegt de arts. "Heb je een geweer en een brommer?"
"Ja." zegt de boer.
"Nou, zet de brommer klaar en neem 't geweer mee naar 't land. Krijg je zin, schiet dan in de lucht. Mina springt op de brommer en dan is ze nog op tijd bij je."
"Geweldig!" zegt de boer.
"Een maand later ziet de dokter de man in 't dorp. Even vragen hoe 't gaat, denkt de dokter. "En Hendrik, hoe gaat 't nu met de seks?"
"Nou," zegt de boer, "'t ging fantastisch, alleen de laatste week niet meer."
"Hoezo?" vraagt de arts.
"Nou zegt Hendrik: "'t jachtseizoen is geopend. Nu zit Mina de hele dag op de brommer!"
Het gebeurt wel meer dat gans de roedel zich moe gemaakt heeft gedurende de dag en dan ieder zijn eigen bench opzoekt om een uiltje te vangen.
Wat al minder dikwijls gebeurt is dat Hera en dochter Lucy zich de ganse voormiddag samen vermaken door de tuin onveilig te maken door met elkaar te spelen en achter elkaar aan te hollen.
Gewoonlijk is Heros de speelkameraad van Lucy, van hem mag onze jongste veruit alles wat een Drent maar kan uitspoken. Moeder Lucy is er voor de opvoeding van de kleinste. Lucy krijgt van Hera meermaals op haar donder zodat ze verdraaid goed weet wat wel en niet gedoogd wordt door “de overheid” binnen de roedel.
Wat nog minder dikwijls gebeurt is dat Lucy bij Hera na het spelen samen met Hera in Hera ‘s bench een slaapke gaat doen. Het was het baasje nog niet dadelijk opgevallen maar een stevig twee stemmig geronk uit de bench trok zijn aandacht.
Vermits dat er hier in huis meestal wel een “kodakske” binnen handbereik ligt was het maken van een foto snel gebeurd.
Toch fijn wanneer de roedelleden elkaar zo goed verstaan …
Zo zou je het kunnen noemen hoewel puppy’s niet kunnen vliegen…
Vorige week vrijdag is ons baasje op de valreep nog gaan “puppysnuiven” bij Peter, een bevriend Drentsche Patrijshond fokker. Op 8 mei waren er bij Peter 6 pup’s geboren, 3 reutjes en 3 teefjes. Een mooi evenredig verdeelt nestje en de pups hadden ook nog eens een mooi gewicht bij de geboorte.
Ons baasje was al eens daar geweest toen de pups goed drie weken oud waren. De pups zijn geboren in de werpkist van ons die bij ons ook al drie maal dienst heeft gedaan. En dat schept een band tussen de fokkers.
Vermits ons baasje vrijdag avond toch in de buurt was bij hen had hij een afspraak gemaakt om nog eens te komen “puppysnuiven”. Dat was echt op de valreep vermits de pups acht weken oud waren en dezelfde avond, vrijdag dus , zou de eerste pupje “uitvliegen” naar zijn nieuwe baasjes.
Inmiddels zijn we een halve week ouder en zal er nog één pupje bij de moeder zijn. Niet dat het nog geen bestemming had maar de toekomstige eigenaars zijn nog op reis en komen één van de volgende dagen hun pupje ophalen.
Het gaat stil zijn daar ten huize bij Peter en Lieve in Erpe-Mere. Van twee volwassen Drenten en acht pups terug naar twee Drenten… al wie ooit een nestje gefokt heeft met de zorgen die Peter en co besteed hebben aan het nestje weet dat het na acht weken, stil en moeilijk is om het gewone levensritme terug aan te vatten.
Ons baasje wilde nog een reutje achter zijn hemd wegmoffelen zonder dat Peter of iemand van de familie het gezien zou hebben, maar hij heeft het dan toch maar niet gedaan. Maar ’t was wel een héél mooi , bijna mantelhondje, waar hij zijn zinnen op gezet had….Wij wensen de pupjes en hun nieuwe baasjes heel veel wederzijds plezier van elkaar en een lang en gelukkig leven met elkaar.
Eergisteren tijdens de clubmatch van de Nederlandse Drentenvereniging in Barneveld sprak Rob van der Meer, de voorzitter van de redactieraad van “onze Drent” ons baasje aan om te melden dat zijn artikel over de eerste reis van onze Bas langs de “route Napoléon”niet in het volgend nummer van onze Drent zou verschijnen wegens ditmaal al copij voldoende.
Dat was wel wat ons baasje had verwacht want ook Jeanny, ’t vrouwtje van Cartouche en Lennaert had al een artikel ingestuurd met onze terugkomdag van 30 maart als onderwerp. Twee artikelen met betrekking op één Drentenkennel hoeft nu ook weer niet voor ons baasje en dus wachten we wel af, en met de komende vakantie voor de deur maken we veel kans dat de perikelen van Bas op de ”Route Napoléon” in volgend nummer est aan bod zou komen.
Met het vooruitzicht van het nakende vertrek van onze roedel voor acht weken naar La Magdeleine vroeg ons baasje ook wanneer het nieuwste nummer van “onze Drent” ging verschijnen. Rob kon ons melden dat dinsdag (morgen) of woensdag (overmorgen) het juni nummer zou verschijnen.
Groot was onze verbazing dan ook dat we op maandagochtend (vandaag) het nummer 3 van jaargang 49 al bij ons in de brievenbus stak !
Ook vorig nummer van “onze Drent” was hier al uitgelezen vooraleer verschillende van onze bekenden , zelfs in Nederland woonachtig, nog op hun lijfblad zaten te wachten….
We willen niemand jaloers maken, maar het is toch plezierig dat we toch weer bij de eerste zijn of zelfs de allereerste zijn die het laatste nieuws uit Drentenland mogen lezen !
En ook dit nog, het bericht van Jeanny over onze jaarlijkse terugkomdag staat met (beperkte) groepsfoto op bladzijde 11…
Was het gisteren huilen met de pet op bij de beoordelingen van onze honden op clubmatch van de Nederlandse Drentenvereniging. Zo was het vandaag een moment van glorie voor fokker en de eigenaar van Loek.
Gisteren een complete off-day voor de twee zonen van Hera en Cartouche met voor beiden een G , daar waar ze op de reuendag beiden een U en een ZG behaalden. Dit behaalden ze dan ook nog eens bij de zelfde keurmeester.
Voor Loek was het vandaag de dag om zich te presenteren op de 34° Grote Prijs van Limburg Hondenshow in de Limburghal te Genk.
Ons baasje had aan Bert, de eigenaar van Loek beloofd van te komen assisteren bij het showen van Loek. Groot was dan ook ons baasje zijn verbazing dat Bert al klaar was met showen om 5 minuten na tien uur. Bert en Loek waren de twee eersten die in ring 12 aan de slag waren geweest.
Nog groter was het baasje zijn verbazing toen ook nog eens bleek dat Loek beste reu was geworden en dus ook gelijk zijn eerste CAC en CACIB heeft behaald. Dat Loek daar dan ook nog eens zijn LOSH attest bovenop kreeg was dan ook nog eens een extra meevaller voor Bert.
De eerste stappen naar het dekreuen “statuut” is dus voor Loek nu ook gezet. Bert en hij kunnen nu dus net als zijn broers Lennaert en Lando , zich klaar maken voor de medische proeven.
Bert heeft ons beloofd van de kopies van de bereikte uitslagen in te scannen of te kopiëren en ze ons morgen toe te sturen !
Ja inderdaad, knoop daar maar eens iets aan vast… Wij zijn vandaag van deze morgen vroeg weg geweest naar de clubmatch van de Nederlandse Drentenvereniging.
Wij, dat zijn Hera met het baasje, Lando met Hilde, en Lennaert met Jeanny. Moeder Hera met haar twee zonen op de clubmatch in Barneveld .
Hoewel het voor ons baasje niet echt “zijn ding” is , heeft Hera de verwachtingen volledig waar gemaakt. Hera heeft een ZG behaald met een mooi verslag, waar ’t baasje alleen maar fier over kan zijn. Je kan ook nog een U van uitstekend behalen, maar ’t baasje kent zijn Hera en zichzelf en rekent daar niet op. Dat ligt hoofdzakelijk aan ons baasje die zelf ook best wat ringtraining zou kunnen gebruiken .
Waar we echter geen touw aan kunnen vastknopen is de uitslag van de twee reuen ! Een half jaar geleden behaalden beiden op de reuendag van dezelfde vereniging bij dezelfde dame keurmeester een U en een ZG. Vandaag kregen Lennaert en Lando van diezelfde mevrouw beiden een G !
Knoop daar maar eens iets aan vast mevrouw de keurmeester. Waren beide honden dan vorig jaar dan zoveel beter ? Zijn ze beide aan het aftakelen gedurende de laatste zes maanden ? Was mevrouw een half jaar geleden dan zo vrijgevig met haar beoordeling geweest dat ze vandaag negatief moest compenseren ?
Neen mevrouw, dit is niet serieus. Ware het nu dat ze door verschillende keurmeesters beoordeeld waren geweest dan hadden we daar vrede mee kunnen nemen, maar dit oordeel slaat op niets ! Dit is GEEN PROFESSIONEEL OORDEEL ! ! !
We gaan dit voorval zo snel mogelijk vergeten, we weten wat Lennaert en Lando in hun Mars hebben en daar trekken we ons aan op. Het zijn twee goed gebouwde reuen die geen gebreken vertonen en het karakter van hun moeder Hera en grootmoeder Belle hebben geërfd.
En met dat alles bedoelen we ook ALLES ! Deze ochtend had Lucy, want op haar slaat het woord “allesvreter”, een spiksplinternieuw aardappelmesje gestolen uit de bak waar het mee te nemen materaal voor Frankrijk in ligt.
Gisteren op de boodschappentoer had het hoofdbestuur twee aardappelmesjes “molenmes” gekocht omdat de mesjes in de Franse keuken versleten waren of verdwenen samen met de aardappelschillen. Die twee mesjes , nog in de verpakking lagen gereed om mee te nemen in een stapelbak die tegen de grond stond.
Toen het vrouwtje deze ochtend Lucy op iets blinkend kauwend in de tuin zag liggen bleek dat ze de verpakking van het mesje er al vakkundig van ontdaan had . Ze lag nu op het houten heft van het vlijmscherpe mes te kauwen !
Gelukkig had ze zich niet aan haar tong of gebit gekwetst met haar prooi of buit, hoe je het ook noemen wil , want die molenmesjes (de originele) zijn echt wel vlijmscherp.
Ondertussen hebben we van Lucy en Heros een egel moeten afpakken. Deze voormiddag was er kabaal in de tuin en stonden de drie teefjes rond Heros te blaffen die fier met een egel in zijn bek stond te pronken. Het baasje heeft de egel dan afgenomen en heeft aan buurman Ludo gevraagd of hij onderdak wou geven aan een nieuw huisdier . Dat mocht , want Ludo weet ook dat egels nuttige dieren in de tuin zijn (als je tenminste geen Drentsche Patrijshonden hebt).
Maar het baasje was nog maar net terug van het egel wegbrengen of Lucy stond met die egel in haar bek de overige drie roedelleden uit te dagen ! De egel had de kortste weg naar onze tuin genomen terwijl het baasje moest rondgaan om terug thuis te komen !
Tot zo ver de vreet ervaringen van onze jongste altijd honger hebbende Lucy…
Terwijl het baasje op TV voetbal kijkt is er meestal meer plezier en spanning voor de TV als op TV. Meestal presenteert de roedel zich als gezelschap bij het WK voetbalkijken, maar je kan niet verwachten dat vier Drenten een volledige match uitkijken . Zeker niet als ’t baasje weer eens zit te sakkeren en met opperwezens aan het praten is over het “resultaatsvoetbal”
Belle, Hera, Heros en Lucy maken er, meestal tijdens de tweede speelhelft een spelletje van om het baasje af te leiden van het scherm. Daar heeft het baasje al niet veel voor nodig want van gans dat duik- en statisch voetbal”werk” daar baalt ‘m van. De spelers worden dan niet meer met hun voor of familienaam meer genoemd, ook niet meer met hun functie of plaats in de ploeg . Het worden dan klojo’s, sufferds, mislukkelingen, overbetaalde voetbalmiljonairs, dubbel overgehaalde linksvoetigen, blinden die je het doel moet laten voelen en nog van dat fraais. Het is ons baasjes eigenste voetbaljargon.
Als het dan weer zo ver is dat het op TV weer niet wil lukken, dan zet ons baasje zich op het kussen waar Heros gewoonlijk ligt en samen spelen en kroelen ze dat het een lieve lust is. Belle en Lucy amuseren zich met het flostouw dat ze enkele weken geleden van Gerrie hebben gekregen. En Hera die ligt zich te likken want die moet zich prepareren tegen zaterdag wanneer ze samen met haar zonen Lennaert en Lando naar de clubmatch in Barneveld in Nederland trekt.
Gisterenavond heeft het baasje niet veel gespeeld met de roedel. Er speelden Frankrijk en Ecuador tegen elkaar. De match bleef 0 – 0 maar ons baasje zag een mooie match met twee ploegen die voor de overwinning speelden. Frankrijk speelde niet op maximum kracht en Ecuador, na de rust met 10 spelers (baasje heeft de uitsluiting niet gezien wegens onderweg tijdens e pauze) deed zijn best om toch nog het winnende doelpunt te scoren. Het ging dus gelijk op en het baasje, die supportert voo r de Belgen en de Fransen zag zijn Franse favorieten mooi voetbal tonen. Veel beter dan wat de statische Belgen en de Hollanders met vallende ziekte de voorbije week toonden.
Hopelijk willen de Belskes vanavond wel eens een “efforke” doen . Er zit veel kans in dat ze inderdaad eens gaan lopen want volgens de serieuze gazetten gaat Wilmots zijn B-elftal laten spelen. Tactisch is dat misschien wel goed want die gasten willen zich in de kijker spelen om de volgende matchen van bij de aftrap bij de elf op de grasmat te staan ipv op de bank !
Hopelijk heeft dit dan ook mooi en fair voetbal tot gevolg want een speler die al met een gele kaart belast is heeft zich al met één been buiten het spel gezet. (neen niet “buitenspel” da’s weer iets anders)
Zo zie je maar, we hebben weinig kans dat onze baas veel gaat spelen met ons tijdens de match…
Een slechte nacht voor de twee mannen hier in huis. Met wel twee verschillende uitgangspunten. Heros was niet goed vannacht . Rond drie uur vannacht heeft ‘m met een forse blaf ons baasje wakker gemaakt . Omdat het baasje ook nog in zijn eerste slaap was duurde het toch wel enkele minuten voor het baasje zich bewust was dat er beneden eentje “grote nood” had. Er volgde dan ook al snel een tweede en derde blaf. Het was dus niet om mee te lachen. Heros zat hevig kwijlend in zijn bench en stormde als een tornado naar de tuin.
Daar gedroeg hij zich als een koe met heel grote honger. Hij begon dan ook dadelijk aan het gelukkig nog niet gekortwiekte gazon te eten. De diagnose was dus snel gemaakt door het baasje, maagproblemen bij Heros. Heros is dan een kwartier buiten gebleven en ging bij het binnenkomen dadelijk terug naar zijn bench. Voor het baasje betekent dat zoveel als probleem opgelost.
Om kwart na vier voltrok zich een zelfde scenario. Een blaf vanuit de catacomben en ’t baasje kon zijn blote voeten terug in zijn sloffen steken om Heros nog maar eens buiten te laten. Ook nu ging de tornado dezelfde richting uit. Weer gras eten en een kwartier buiten, en dan terug recht de bench terug in.
Toen o zeven uur het zelfde scenario zich nog eens herhaalde heeft het baasje eens in de “sjakoche” van ’t vrouwtje gekeken, daar is immers altijd wel een stripje Mottilium instant te vinden. Dat heeft ons baasje Heros laten innemen. Bij ons zijn pillen innemen voor de honden geen probleem. Het pilletje zit dan in een half tipje smeerkaas verstopt en gaat er in als een lekker snoepje.
We hebben Heros niet meer gehoord en toen het vrouwtje opstond was er geen vuiltje aan de lucht, Heros was totaal genezen ! Alleen is er een één persoonsverpakking van Zwan leverpaté niet meer te vinden. Zou hij dat nu met aluminium verpakking en al soldaat gemaakt hebben ? Dan gaan we waarschijnlijk één van de volgende dagen een rare hondensigaar in de tuin vinden met waarschijnlijk een sigarenbandje rond.
En ’t baasje… die is deze ochtend blijven liggen om de verloren uren in te halen, wat uiteraard niet lukt op één ochtend.
Vandaag heeft onze baas enkele keren een koopje gedaan. Nochtans stond er maar ééntje op zijn “te doen lijstje”.
’t Baasje moest nog even in Turnhout zijn en gezien de steeds maar wijzigende verkeersituatie daar ( ze zeggen dat ‘m wat meer naar de stad moet komen dan kent ‘m het er beter) moest hij toch nog wel wat straten omrijden om tot zijn bestemming te komen.
Op de hoek van de Korte Gasthuisstraat en de Vianenstraat in Turnhout moet ‘m telkens hij daar passeert naar de groentewinkel van Cools kijken en naar de aanbiedingen van de dag. Gelijk ging zijn rechtervoet zwaar op het rempedaal van de Citroën Drentmobiel toen hij de aanbieding van de asperges zag !
1 Euro voor een pak van een halve kilo mooie rechte tussenmaat asperges ! Eén hele euro, dat laat onze baas niet aan zich voorbij gaan, wees daar maar zeker van ! Met nog een kartonnetje van 10 scharrelkip eieren erbij voor ook één euro had hij weeral drie kwart aankopen voor het avondeten gedaan. Nog een paar aardappelen en wat boter en de aankopen voo het diner van asperges à la flamande was volledig !
Zijn tweede aankoop was het ophalen van de koelkast die ’t baasje vorige week kocht op een veiligsite. Omdat in La Magdeleine niet alleen de laptop en de printer een lapgekregen hadden van de blikseminslag begin maart, maar ook de oude koelkast bij die enige bliksem de geest had gegeven was het baasje op zoek naar een andere koelkast. Die moet enkel dienen in de zomer om drank koel te houden.
Vermits de voetbalmatch België – Algerijë onze baas allerminst kon bekoren heeft hij zich toen aan de laptop gezet en even de veilingsite’s van Troostwijk, Vlavem en Jorisco nageplozen en daar na enkele spannende minuten (dit in tegenstelling met de match) een tafelmodel koelkast op de kop kunnen tikken voor de schrikbarende hoge aankoopprijs van 12 euro !
Vandaag is hij dus met de Citroën Berlingo “Drentmobiel” zonder benches naar Boom gereden om zijn aankoop op te halen. Het koelkastje ziet er netjes uit, heeft wel eens een poetsbeurt nodig. Maar we kunnen er weer zeker van zijn dat de Stella’s, Maesjes, Duvels en flessen spuit- en plat water, zowel als de rosé wijntjes lekker fris gekoeld zullen genuttigd kunnen worden…
Waar een kl*te voetbalmatch al niet goed voor is denken wij Drentjes dan !
de huiswacht als het hoofdbestuur nog eens enkele uren uithuizig is hebben we weinig te vertellen over onze tijdbesteding.
En ook onze baas heeft last van de “writersblock”. Geen toevoer van feiten uit het Drentenhoekje, met de familie gaat alles goed, de auto heeft zijn afspraak voor zijn 30.000km beurt gekregen en over het spel van de Belgische potstampers in Brazilië wil ‘m niet schrijven omdat hijzelf wel heeft gekeken, maar de lezers hier niet met de miserie wil opzadelen welke hij zelf heeft moeten ondergaan. Oh ja toch iets positiefs over Wilmots zijn sjotters… de drie punten zijn binnen want ze hebben gewonnen met 1 -0 van de Russen.
Wat ook nog positief is aan heel het voetbalgebeuren is de nabespreking op TV. Je dient dan af te stemmen op Canvas en daar krijg je dan de enige echte, klare, heldere, keiharde analyse van de match gegeven door Jan Mulder. Nu is Jan Mulder nen Hollander, maar hij heeft zijn centjes destijds wel verdiend in België en soms loopt ‘m wel wat boven zijn schoenen, maar hier vertelt Jan aan jan en alleman rechtuit en niks verbloemend hoe hij de Belgische ploeg ziet spelen.
En het meestal niet fraai, het is praat waar de sjotters zich voor zouden moeten schamen als ze dat in hun luxe ressorts in Brazilië zouden vernemen. Maar het is spijtig genoeg maar al te waar en het zijn spijkers met koppen, grote koppen, die Jan mulder slaat !
Genoeg dus over ’t ploegske van de Wilmots en terug naar de vooruitzichten van de volgende twee weken.
Gisteren is er nog een uitnodiging voor het hoofdbestuur bij gekomen voor 5 juli. Dan gaan broers en zussen van ’t baasje “nog eens” de voetjes onder tafel steken in ’t Ganzennest in Herentals en daar heeft ons hoofdbestuur wel oren naar. De terugtocht naar La Magdeleine zal dus een dag verlaat worden. Met nog de clubmatch van de Nederlandse Drentenvereniging in Barneveld volgende zaterdag, en de hondenshow te Genk waar Hera’s zoon Loek zich gaat presenteren en waar ons baasje hem gaat aanmoedigen zijn de weekends hier toch wel goed gevuld.
’t Gaat weer snel 5 juli zijn en kunnen we de bazen weer aanmoedigen wanneer ze in de tuin aan de slag zijn met het pruimen oogsten en de daarbij horende activiteiten in de keuken…
Ze heeft het in grote mate onze Hera, the will to please. Zij wil inderdaad altijd het beste van zichzelf geven voor haar baas. Dat gaat van spelletjes met de frisbee in de tuin in Frankrijk tot wat ze gisteren weer liet zien tijdens de jachthondentraining, samen met drie van haar nakomelingen.
Want gisteren was er weer de maandelijkse training met Lobke, Libre, Lennaert en de twee reuen Gorky en Siebe.
Waar we andere Drenteneigenaren steeds maar horen zeggen dat hun honden veel afwisseling moeten hebben in oefeningen want anders geven ze er al snel de brui aan, is dit met Hera helemaal niet het geval. Ja toegegeven, soms heeft ze al eens haar bokkenpruik op maar dat zijn slechts heel zeldzame gevallen (’t is en blijft een teefje hé).
Maar gisteren gaf ze weer alles wat ze in zich heeft. Apporteren uit het water, over de afsluitingen heen, zwemmen, aangelijnd en los volgen zoals de beste . Zelfs wanneer Libre te ver weg ging van de groep en ons baasje vroeg van Libre te gaan halen deed ze dat met een overtuiging waar een vrije Libre niet tegen op kon !
Nadeel van dat hevig zijn was wel dat ze zichzelf overtroffen heeft en na de pauze mankte Hera op haar linker achterpoot. Waarschijnlijk is ze in haar hevigheid ergens met haar bil tegen een boom aangekwakt. We zijn dan gestopt met verder trainen, zelf zou ze nog wel verder willen hebben gaan maar ’t baasje beslot toch maar haar de rust te gunnen waar ze hard voor gewerkt had.
Deze ochtend was er van enige verwonding of pijn weeral niets meer te merken en was ze weeral haantje de voorste in de roedel.
Het is op alle gebied een toppertje onze Hera. Volgende week zaterdag gaat ze zichzelf en haar twee zonen Lennaert en Lando presenteren op de clubmatch van de Nederlandse Drentenvereniging. We hebben al vernomen dat er “bekenden” van het facebook zijn die er naar uitkijken om met haar en ons bazen kennis te maken .
En we zijn het al terug gewoon alsof we nooit zijn weggeweest. We hebben ons te slapen gelegd nadat we ons buikje hadden volgegeten. Van het hoofdbestuur kregen we de overschot van hun klassieke avondmaal na de terugkeer uit Frankrijk. Dat is al vijftien jaar hetzelfde menu: Friet van ’t frietkot met “iets” bij. Voor ’t vrouwtje is dat “iets” gewoonlijk een kipsaté of een vleeskroket en voor ’t baasje is dat nogal dikwijls stoofvlees, maar dat hangt af van welke frituur alles afkomstig is.
Vandaag kregen we bij onze brokken kip met een behoorlijke portie friet er bovenop ! We hebben elk onze portie opgegeten en de eetkom is zo uitgelikt dat ze zo “bij ’t goei servies in de kast kon” vertelde ons baasje. Maar van goed eten daar worden we loom van en dus heeft ieder zijn/haar slaapplaatsje opgezocht. Lucy en Heros zochten hun bench op en Moeder en dochter Belle en Hera zochten samen het grote kussen op.
Dadelijk gaan het baasje en Hera op training naar Beerse, Dat gaat voor beide weer fijn zijn omdat ze weer een deel van de “familie” gaan weerzien. Maar dat verhaal doen we vanavond.
Het baasje heeft het kaartje van Parijs met de wegen in en rond ¨Parijs teruggevonden. Dat wilde hij gisterenavond nog bij het bericht bijvoegen maar vondt het toen niet zo dadelijk. Hier dus eventjes te laat maar toch nog tijdig om nuttig te kunnen zijn voor de toekomstige vakantie gangers.
Iets waar we zelden mee te maken krijgen speelde ons vandaag tweemaal parten. Voor Parijs op de A10 gaven de electronische borden boven de snelweg aan dat er file was richting van de A6 snelweg die voor ons richting naar de Porte d’ Italie leidt. Daar had ons baasje nu eens geen morzel zin in vertelde hij.
Dus ging het richting Parijs West via Boulogne- Billancourt en zo verder naar de Porte St. Cloud. Ook op de périfér!que Ouest was het druk en daar gaven de borden aan dat we tussen de Porte St. Cloud en de Porte de La Chapelle ook goed een half uur zouden nodig hebben. We hebben dat stuk périférique dan ook aan een gezapige snelheid afgewerkt. De tijd die aangegeven stond klopte als een “zwerende vinger” zegde het baasje. We hadden inderdaad een half uur nodig voor we aan de porte de la Chapelle de A1 konden opdraaien richting Stade de France / aeroport de Roissy/ Lille.
Ook daar konden we de PK ’s nog niet losgooien en dreunden we aan 60 – 70 km/u richting Noord. Maar eens we het Stade de France (de Parijse voetbaltempel en thuisbasis van PSG) voorbij waren ging het prima vooruit. Aan de péages is het dan weer plezierig wanneer je de snelle mannen, die je even voordien zijn voorbijgestoken, ziet aanschuiven aan de betaalpoorten en wij kunnen dan via de télépéagepoorten aan 30 km/u voorbijrijden zonder te moeten stoppen. Enkele kilometers verder zie je die “snelle mannen” dan verbaasd kijken, zo van “die zijn we toch al eens voorbijgestoken”.
10 kilometer voor Lille was het dan weer “prijs” met file. We hadden het kunnen weten want het was flink druk en met enkele in en uitritten op korte afstand van elkaar geeft dat problemen. Tien kilometer hebben we traag gereden, even stil gestaan, weer enkele honderden meter kunnen rijden. En dat meerdere malen na elkaar ook hier hebben we meer dan een half uur, haast drie kwartuur verspeeld.
Maar het knelpunt waar we haast elke keer mee te maken krijgen, de E17 voor de Kennedy tunnel ging dan weer vlot. Tot we uit de tunnel op de ring van Antwerpen kwamen. Toen stond het daar weer eens vast !
Alles bijeen hebben we 9 uur en een half gereden vandaag. Dat is anderhalf tot twee uren meer dan wat we gewend zijn. Wij Drentjes hebben het niet aan ons hart laten komen. Wij hebben haast de ganse rit geslapen . Alleen Heros heeft meerdere malen rechtop naar de omgeving zitten kijken,heel rustig en zonder lawaai…zoals we het van hem gewend zijn …
De laatste dag La Magdeleine is nog een uiterst vruchtbare geweest. De tuin staat er netjes bij , er zijn gisteren voor onze jonge Franse buren nog kersen geplukt (we hebben er een nieuw buurmeisje bij van twee weken oud) het onkruid is gewied en de koer heeft haar beurt “Round up” gehad.
De laatste spulletjes die we ook in Vosselaar nodig hebben (zoals deze laptop) moeten nog ingepakt worden . De aanhanger is zo goed als geladen, ook daar moet enkel de diepvriesbox nog ingeladen worden.
Dan is er nog een roedel Drenten, maar die zorgen er zelf wel voor dat ze tijdig hun eigen plaats hebben gevonden in de Masjebashi. En als dan het hoofdbestuur zich vooraan zet dan kunnen we terug richting België. Niet voor lang want begin juli, binnen twee weken dus staan we hier al terug. En dan blijven we lang , heel lang zegt het baasje, wel haast twee maanden !
En nu nog naar de bakker voor proviand voor “on the road” en we kunnen vertrekken.
Dr. Nelly Mols, nog steeds onze steun, toeverlaat en raadgeefster.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Even voorstellen
Begonnen als Bas & Belle blog is de hoofdrolspeler Bas noodgedwongen vervangen in de cast . Bas was de oudste met zijn vijftien jaar en toen hij overleed op 6 november ’08 stonden we in twijfel. Houden we de naam als Bas & Belle of gaan we hem aanpassen aan de actualiteit ?
In samenspraak met de lezers hebben we dan besloten het blog met dezelfde naam te laten voortbestaan als hulde aan die fijne kameraad die Bas steeds geweest is.
Nog geen week na het overlijden van Bas heeft Belle een prachtnestje gekregen met zes prachtpup’s. Vier reutjes en twee teefjes behoorden vanaf 12 november tot onze roedel.
In2008 moesten alle rashonden een naam krijgen die begon met een letter H. Zo kregen we een Hercule, Heros, Hera, Hadise, Harry en Harko. Hierbij zijn Hera en Hadise de teefjes.
Hera en Heros zijn bij ons gebleven zodat we het blog het Belle, Hera en Heros blog zouden kunnen noemen. Dat gaan we echter niet doen… Het is Bas & Belle en het blijft zo. Wat we wel gaan doen is de ondertitel aanpassen. “Dwaze belevenissen van twee prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden” gaan we aanpassen naar “drie prettig gestoorde” en dat prettig gestoord”is met die twee jonge nieuwkomers niet eens overdreven…
Ik ben Jan
