Ik ben Jan
Ik ben een man en woon in Vosselaar (B) / La Magdeleine (F) (België / Frankrijk) en mijn beroep is Technisch leraar autotechniek/carrosserieherstelling op pensioen.
Ik ben geboren op 05/09/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Onze drie Drentsche Patrijshonden, tuinieren, klussen, auto's repatriëren voor VAB.
Ik ben sinds 1971 gehuwd met Simonne.
Sinds 1983 heb ik gans Europa doorkruist tijdens de vakanties om gestrande reizigers en hun auto's te repatriëren in opdracht van VAB. Sinds enige tijd ben ik met de depannages gestopt.
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Op 02-02-2014 was Jeanny Wessels de 350.000° bezoeker van dit blog. Jeanny vertelt dat ze foto's van zichzelf niet graag heeft, maar voor eeuwige roem op dit blog wil ze samen op de foto met haar Lennaert.
Op 07-08-2012 was Karin Prince de 300.000 bezoeker van dit blog. Karin had graag een foto van haar twee troetels, Siebe & Lobke, om eeuwige roem te vergaren. Wij voldoen graag aan die wens.
Lees hier de belevenissen van vier prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden
Dit Bas & Belleblog is op deze plaats stopgezet omdat er geen foto's meer konden geplaatst worden. We zijn echter het Bas en Belleblog bis gestart. Daar kan je verder lezen onder deze link http://blog.seniorennet.be/bas_en_belleblog_bis welkom op het nieuwe adres en veel leesgenot
11-04-2016
Maffia en fokkers
Vosselaar 11 04 2016
Op Facebook vonden we een artikel uit het tijdschrift “hondenwereld” met de veel zeggende titel “Maffia en fokkers”. Het is zo’n actueel gegeven dat we het jullie niet willen onthouden. Vermits het een lang artikel is delen we het op in twee delen. Vandaag deel twee van het artikel .
Maffia en fokkers
Angst
Helaas zorgt een weigering een erfelijke kwaal te aanvaarden of te testen, er niet voor dat deze weggaat. Wat we niet kunnen zien heeft nog steeds een enorme uitwerking op het ras en doorgaan met fokken met deze dragers van gebrekkige genen geeft het gebrek de kans om een steviger grip op het ras te krijgen. De fokkers die heel hard proberen om gezonde honden te fokken en elke wetenschappelijke voorzorgsmaatregel nemen om zich te verzekeren van erfelijke gezondheid, worden vermeden vanwege de hartstocht die zou moeten worden toegejuicht; de inspanningen die zij zich getroosten worden op zijn minst gebagatelliseerd en nog vaker belachelijk gemaakt als ‘onnodig’ of ‘paniek zaaiend’. Met als gevolg dat deze fokkers alleen werken en hun inspanning, buiten hun eigen kennel om, weinig uitwerking heeft op het ras in zijn geheel.
Omerta kan alleen worden verbroken door mensen die de moed, overtuiging en hartstocht hebben om zich er van te verzekeren dat het ras in zijn geheel sterker en gezonder wordt. In plaats van heksenjachten op degenen die het verdriet hebben van het behandelen van de problemen, zou het doel van elke rasclub in elk land moeten zijn diegenen toe te juichen die de moed en het doorzettingsvermogen hebben om zich openlijk uit te spreken. Prijzen zouden moeten worden gegeven aan deze fokkers die er onvermoeibaar naar streven om het ras te verbeteren, in aanvulling op de prijzen die gegeven worden aan fokkers die de meeste winnende honden hebben. Mooiigheid en schoonheid verbeteren een ras niet; genetische gezondheid en de mogelijkheid om een pijnvrij, gezond leven te leiden gaan boven schoonheid, maar zijn moeilijker te verkrijgen.
De kosten
De kosten van het genetisch testen zijn niet hoog als men kijkt naar het effect dat weigeren om te testen kan hebben voor het ras. Vraag een fokker met verstand van zaken, van wie het ras een op hol geslagen hart, bloedafwijking, oog- of heupproblemen heeft, of zij de bijna onoverkoombare problemen nu wijten aan het gebrek van een vooruitziende blik en de weigering van vroegere fokkers om een verdere financiële investering in het ras te doen en het antwoord is voorspelbaar. In Groot- Brittannië is het mogelijk om testen te laten verrichten voor heup-, elleboog-, oog-, hart-, bloed- en immuniteitskwalen door gediplomeerde specialisten voor een totaal bedrag van £295 (veel minder dan in de Verenigde Staten), minder dan de kosten van een puppy of dekgeld. Het is mogelijk om veel minder tests uit te voeren, maar tegen welke prijs? Zal het ras in de toekomst lijden aan hartproblemen omdat een eenvoudige stethoscooptest van £7,50 (verricht door één van de door het ras gesponsorde hartklinieken, in dit geval de boxer) op dat moment niet belangrijk genoeg was? Wordt het ras in de toekomst ermee geconfronteerd om te proberen blindheid uit te roeien omdat een oogonderzoek van £16 (verricht door een van de vele oogklinieken die elke maand gehouden worden of gratis als deze wordt gedaan in de kliniek die elk jaar wordt gehouden op de Crufts’ hondenshow) niet verdedigbaar werd geacht? Zullen de nakomelingen zeer veel pijn hebben door slechte heupen of ellebogen omdat het ras goed bewoog op de show en er zo op het oog niet dysplastisch uitzag? (Röntgenfoto’s die noodzakelijk zijn voor heup- en elleboogbepaling zijn de duurste met een prijskaartje van ongeveer £110 voor heupen en aanvullend £80 voor ellebogen als deze tegelijkertijd met de heupen worden gemaakt; helaas zijn er 6 foto’s nodig om de ellebogen te bepalen en de kosten zijn een afspiegeling van de foto’s die noodzakelijk zijn). Het testen op zaken als von Willebrand’s ziekte (vWD) en schildkliertesten (immuunsysteem) kunnen goedkoop worden uitgevoerd, elk voor misschien £30 of £50. Toegegeven, testen op deze erfelijke kwalen is geen garantie dat een probleem zich niet in toekomstige fok voordoet, maar testen zal de kans op problemen grotendeels verkleinen en dat is een goede manier om te beginnen.
Als een fokker geen bewijs kan tonen in de vorm van een attest of rapport dat door een dierenarts is afgegeven, dat er getest is op erfelijke afwijkingen, moet de koper zich bewust zijn dat zij voor eigen risico kopen! Caveat emptor! Fokkers kunnen beweren dat hun honden nooit mank hebben gelopen of dat er geen noodzaak is om te testen omdat het ras gezond is. Sommigen zullen zelfs beweren dat hun dierenartsen hebben gezegd dat het testen op erfelijkheid niet noodzakelijk was. Die houdingen zijn onverantwoordelijk. Eens te meer, genen zijn niet zichtbaar en dragers van gebrekkige genen kunnen zo op het blote oog gezond lijken. Het is alleen door middel van testen dat we weten of onze honden aangetast zijn of niet en alleen dan met een eerlijke bepaling van stambomen, of aangetaste honden die getest zijn, dat de mogelijkheid van dragers wordt gerealiseerd.
De stilte doorbreken
Wat kunnen we doen om de dodelijke Zwijgplicht te doorbreken? De meerderheid, zo niet alle rasclubs, heeft een gedragscode die van leden verlangt dat zij gezonde honden fokken. Een van de plekken om mee te beginnen is met de clubs. In plaats van sociale instellingen of ‘ouwe-jongens-krentenbrood’ clubs te zijn, kunnen deze rasorganisaties beginnen met het hooghouden van het werkelijke doel om de toekomst van het ras te beschermen door te eisen en te verlangen dat erfelijkheidstests voorafgaand aan het fokken worden uitgevoerd. Veel serieuzer dan het fokken met een 16-maanden oude teef is de praktijk van het fokken zonder elke mogelijke veiligheidsmaatregel te hebben genomen om voorrang te geven aan erfelijke gezondheid. Vooralsnog worden in veel clubs de ‘slechte fokkers’ eerder gelijkgesteld met de leeftijd waarop zij fokken of de snelheid waarmee ze fokken dan de werkelijke criteria dat bewijs van gezondheid verplicht moet zijn. Neem de nadruk weg van winnen – hoeveel clubs stellen de ‘fokker van het jaar’ vast op basis van de hoeveelheid nageslacht dat wint? Zijn er clubs die werkelijk verlangen dat de fokker aantoont dat zij alles doen om zich te verzekeren van de toekomst van het ras?
We kunnen de stilte doorbreken door diegenen met de moed en het doorzettingsvermogen om over problemen te praten, te prijzen, successen en kennis te delen, in plaats van hen te verbannen. Omerta faalt als elke koper van een puppy of dekreu eist dat er een bewijs van erfelijkheidstest wordt getoond. De Zwijgplicht faalt wanneer we ons realiseren dat het niet genoeg om winnende honden te fokken of de hoogste prijzen te vragen voor puppies of een fokhond te hebben die vijftig, zestig, honderd keer wordt gebruikt; we moeten de hartstocht terughalen waarmee we in eerste instantie allemaal onze rassen omarmden en hartstochtelijk met vastberadenheid werken aan een toekomst waar de hoeveelheid erfelijke kwalen elk jaar minder wordt.
Als diegenen die u kent fokken zonder te testen, vraag uzelf dan waarom – is het gebrek aan moed om misschien een drager te ontdekken in hun fokstapel? Is het omdat ze financieel verlies vrezen als ze testen? Is het omdat ze werkelijk denken dat hun honden niet minder dan perfect kunnen zijn? Is het omdat ze bang zijn om hun plaats als ‘topfokker’ te verliezen als ze toegeven dat er problemen zijn die moeten worden aangepakt? Is het omdat ze bang zijn dat het moeilijker wordt om mooie, gezonde honden te fokken? Of hebben ze de hartstocht verloren waarmee ze van het ras hielden, toen ze bezig waren om de ladder van het winnend succes te beklimmen? Of, nog triester, is het omdat ze gewoonweg niet geven om iets dat ze niet kunnen zien?
Betere toekomst
Het is hard werken en vraagt veel moed om een fokprogramma te ontwikkelen op basis van wetenschappelijke methoden en testen, maar de hoop op een betere toekomst zou ons allen moeten aansporen om deze verbintenis aan te gaan. De sleutel is de mogelijkheid om samen te werken zonder angst voor roddel en achterklap of stilzwijgen. Omerta, de zwijgplicht, kan worden doorbroken als meerderen van ons besluiten dat we de stilte niet langer tolereren. Sierra Milton, Stormsong.
Op Facebook vonden we een artikel uit het tijdschrift “hondenwereld” met de veel zeggende titel “Maffia en fokkers”. Het is zo’n actueel gegeven dat we het jullie niet willen onthouden. Vermits het een lang artikel is delen we het op in twee delen. Vandaag deel één, morgen geven we het tweede deel .
Maffia en fokkers
Wat hebben de meeste hedendaagse fokkers en de Maffia gemeen? Wat een vreemde vraag zult u zeggen. Het is, triest genoeg, meer regel dan uitzondering. Het antwoord is eenvoudig wat Padgett, een bekend geneticus, toeschrijft aan ‘De Geheimhoudingsplicht’ voor fokkers en misschien gewoonlijk bekend staat als ‘omerta’ voor de Cosa Nostra. Beide zijn dodelijke stilten. Het is eenvoudig de redenen te begrijpen voor de samenzwering tot zwijgen als het gaat om misdadigers, maar welke redenen kan een fokker mogelijk hebben om ‘omerta’ te handhaven?
De reden die gewoonlijk wordt gegeven om geen genetische informatie te delen is de angst om het onderwerp te worden van een ‘heksenjacht’. Maar, het gaat veel dieper. Het begint met eigendom en het menselijke verlangen om iets, wat men bezit, te beschouwen als het beste dat er is. Herinnert u zich de ‘zijn stand ophouden tegenover de buren’-mentaliteit? Iedereen wil het beste hebben en de eer van het beste te bezitten. Toegeven dat wat men bezit of gefokt heeft misschien gebreken heeft is moeilijk voor de meeste mensen. Ook de enorme financiële en emotionele investering die fokkers in hun honden hebben gedaan, ligt hieraan ten grondslag. Te ontdekken dat er misschien gebreken aanwezig zijn in de vaders en moeders waarin fokkers zoveel van zichzelf hebben geïnvesteerd, is beangstigend en leidt ertoe dat velen weigeren zelfs maar te overwegen dat hun honden gebrekkige genen bezitten. Ego’s en de angst om als ‘slechte fokkers’ te worden bestempeld zijn uiteindelijk de redenen voor fokkers om deze schadelijke zwijgplicht te handhaven.
Gebrekkige genen
Nog gevaarlijker echter dan De Zwijgplicht is de weigering om onder ogen te zien dat er gebrekkige genen aanwezig kunnen zijn in een fokprogramma en dat die generaties lang, stilletjes hun invloed hebben op vele bloedlijnen voordat ze zich openbaren. Zou het mogelijk kunnen zijn dat honden, die schijnbaar gezond zijn, werkelijk gevaarlijke, soms dodelijke genen in de fokgemeenschap kunnen verspreiden totdat uiteindelijk twee gezonde dragers, maar met gebrekkige genen, gezamenlijk dat eerste, maar veelzeggende nageslacht, produceren? Natuurlijk is dat mogelijk en steeds weer vertellen genetici hoe dit mogelijk is.
Fokkers kunnen eenvoudigweg geen gebrekkige genen zien en wat zij niet kunnen zien kan dan ook niet bestaan. Daarom, als men die logica volgt, zijn alle ongeteste honden net zo mooi van binnen als zij structureel van buiten zijn. Was die logica maar waar! Helaas wordt er veel meer nadruk gelegd op structurele en oppervlakkige schoonheid omdat dat gewoon gemakkelijk is te zien, te erkennen en te verkrijgen. Het is ook iets zonder enige ‘onnodige’ financiële investering. Men hoeft niet te betalen voor röntgenfoto’s of bloedtesten of specialistische kennis om te kunnen beoordelen of een hond aan een lichamelijke maatstaf voldoet.
Maar het werkelijke gevaar komt niet van honden die getest worden, maar van die fokkers die hun hoofd in het zand steken en weigeren te geloven dat hun honden minder dan ‘perfect’ zijn. We kunnen hetgeen we verhelpen onthullen, maar dat wat verborgen blijft is een dreiging voor de toekomst. Maar hier is omerta, die ‘Zwijgplicht’ overduidelijk. Niet alleen houden deze fokkers vast aan het geloof dat hun honden niet erfelijk zijn belast met gebrekkige genen, structurele gebreken of problemen met hun temperament, maar zij geloven ook niet dat de honden die zij in hun fokprogramma toelaten om te paren met een van hun eigen honden, mogelijke dragers kunnen zijn. Welbeschouwd fokken zij alleen ‘het beste’ en het beste is natuurlijk ook perfect.
Succes op hondenshows
Nu gebeurt de werkelijke misdaad. Deze fokkers zijn vaak erg succesvol op shows; van hun honden wordt gedacht dat zij de beste zijn – per slot van rekening hebben zij lintjes en plaatsen en titels om te bewijzen hoe prijzenswaardig hun honden zijn! Vanwege hun showsuccessen worden ze gezien als kenners op het gebied van fokken, mensen waarop nieuwkomers van het ras vertrouwen voor hun kennis en informatie. En, de informatie die deze nieuwkomers krijgen is dat ze zich geen zorgen hoeven te maken om genetische problemen, dat er geen noodzaak is om ‘dure testen te laten uitvoeren als alle honden toch gezond zijn’. Nog rampzaliger voor de toekomst van het ras is dat de houding van deze fokkers de overhand begint te krijgen. De nieuwkomers zien de successen van de honden van deze fokkers en kopen ze (ook zijn weinigen, of zo goed als geen, getest op structurele gebreken, slechte gezondheid of gebrekkige genen). De nieuwkomers moeten een financiële en emotionele investering beschermen, waardoor deze houding zich verspreidt, met voorspelbare resultaten. Al snel, omdat deze fokkers ‘de macht hebben’ binnen het ras (vaak zijn het juryleden, mensen waaraan wordt gevraagd om lezingen over het ras te geven, fokkers die respectabele prijzen kunnen vragen voor puppies en dekgeld, fokkers waarvan gezien wordt dat ze winnen), gebruiken ze deze ‘macht’ om ervoor te zorgen dat het onethisch wordt om over welk gebrek dan ook te spreken, of dit om gezondheid of temperament gaat, dat aanwezig is in welke stamboom dan ook van de vaders of moeders of nageslacht van hun vaders of moeders. Maar al te vaak hoort men ‘Ik durf niets te zeggen als ik wil winnen’ of ‘er zijn drie lijnen waarin epilepsie (of hart- of oog- of kies maar een probleem uit) voorkomt, maar daar hoef je niets over te weten’. Natuurlijk moeten we over die problemen weten, hoe moeten we anders een verstandig besluit nemen over welke honden nuttig zijn voor de toekomst die we voor onze honden uitstippelen, tenzij we rekening houden met niet alleen structurele schoonheid, maar ook de verborgen erfelijkheid, die we proberen te verbeteren?
Wat moeten we doen met fokkers die open zijn over gebreken die in hun eigen honden worden aangetroffen? Helaas worden zij maar al te vaak bestempeld als ‘slechte fokkers’ en van hun honden wordt gezegd dat zij ‘gebrekkig’ zijn. Ze worden gemeden en er wordt achter hun rug om over hen gefluisterd en met hen gespot. Het feit dat deze fokkers proberen om openlijk kennis te delen en hun honden op een wetenschappelijke manier laten testen, leidt ertoe dat deze fokkers het onderwerp worden van heksenjachten door dezelfde mensen die te gierig, te onbezorgd, te egoïstisch, te onbekommerd over de toekomst zijn om hun honden te laten testen, en nog minder de moed hebben om openlijk over hun honden te praten. In plaats van deze fokkers die informatie delen, toe te juichen, worden zij gemeden en vervolgd. Met als gevolg, en omdat de menselijke natuur bepaalt dat wij deel willen uitmaken van een groep in plaats van er buiten te staan, beginnen fokkers te doen wat zij het beste kunnen – zij houden de stilte in stand, liegen of weigeren toe te geven wat zij weten.
‘Slechte fokkers’
Als steeds meer nieuwkomers zich bij een ras aansluiten en onervaren fokkers en exposanten beginnen met showen, bezitten en de kunst van het fokken beoefenen, richten ze zich tot de fokkers die winnen omdat ze winnen gelijkstellen met superieure kwaliteit honden. De fokkers zijn daarom nog vastberadener om niets slechts over hun honden te laten uitlekken, daarmee bevestigen zij de gedachte dat de honden die zij fokken perfect zijn en waarmee zij ook de financiële en emotionele investering die zij hebben, versterken om deze theorie te laten voortduren. Winnen op een show heeft niets te maken met erfelijke gezondheid. Inderdaad zijn een aantal winnende honden op zijn minst dragers van erfelijke kwalen en, in sommige gevallen, is het bekend dat zij erfelijke gezondheidsproblemen hebben. Hoewel een erfelijke kwaal op zich, afhankelijk van het type en de ernst, nooit een hond mag uitsluiten van de genetische poel, is het zeker verplicht dat mensen zich bewust zijn van elk aandachtsgebied om verstandig te kunnen fokken. Op zijn minst moeten de honden waarmee gefokt wordt getest worden en hun achtergronden nauwkeurig worden bekeken om zo de mogelijkheid om meer honden dragers te maken te verkleinen. Vooralsnog, omdat de winnaars niet willen worden bestempeld als ‘slechte fokkers’ en de eer van de beste zijn te verliezen (en eventueel financieel verlies omdat men niet in staat is puppies en dekgelden tegen net zulke hoge prijzen te verkopen), wordt de ‘Zwijgplicht’ nog steviger omarmd.
Omdat de nieuwkomers geaccepteerd willen worden, vermijden zij het over vaders en moeders te praten die slecht produceren, of het nu om uiterlijke, gezondheids- of problemen met het temperament gaat. Ook hebben zij nu een financiële en emotionele investering in aanvulling op geaccepteerd willen worden in de ‘club van winnaars’. Het is zelfs mogelijk dat zij ontwikkelingen in een of meer lijnen in hun stambomen herkennen, maar deze weigeren toe te geven en geheim houden uit angst een etiket opgeplakt te krijgen.
Vaak proberen fokkers, hoewel zij niet openlijk toegeven dat er problemen zijn, de mogelijkheid dat de kwaal de kop opsteekt te verzwakken door te kruisen met een geheel andere lijn. Dr. Jerold Bell, een bekende geneticus, zegt over deze methode: Herhaald kruisen om te proberen schadelijke recessieve genen te verzwakken is geen gewenste methode van het beheersen van erfelijke ziekten. Recessieve genen kunnen niet verzwakt worden; ze zijn al dan niet aanwezig. Het kruisen met dragers vermenigvuldigt en verspreidt het / de gebrekkige gen(en) verder in de genenpoel. Als een hond een bekende drager is of een hoog risico op dragerschap heeft door stamboomanalyse, kan deze hond uit het fokprogramma worden gehaald en worden vervangen door een of twee nazaten met goede eigenschappen. Met deze nazaten kan dan worden gefokt, waarna ook die weer kunnen worden vervangen door eigen nazaten met goede eigenschappen, in de hoop dat het gebrekkige gen verloren gaat.
Het is druk voor het baasje aan de laptop. Al enkele dagen sakkert hij op allerlei lijsten en lijstjes die moeten samengevoegd worden om iedereen uit de kennissenkring een uitnodiging te bezorgen voor de Drentenfamiliedag van Pinksterzondag 15 mei 2016
Hij is al geen krak in al die Exceltoestanden en hij heeft al veel moeten opnieuw maken en terug opzoeken. Soms zou hij, zoals ‘m dan zegt “de bullen door het venster keilen” maar daar is de laptop toch iets te prijzig voor. Met een blocnote zoals twintig jaar geleden was het wél zover gekomen denken wij Drentjes…
Het gevolg van heel die Exceltoestanden is wel dat het Bas & Belle blog er af en toe al eens de dupe van is, omdat de baas “de bullen de bullen laat zijn” en iets anders gaat doen waar geen toetsenborden of beeldschermen aan te pas komen.
Zo was er gisteren en eergisteren al geen bericht verschenen en dat doet sommige mensen dan al in de pen (of klavier) kruipen om naar de gezondheidstoestand van de verslaggever te informeren. Maar jullie mogen gerust zijn, buiten de niesbuien van een verkoudheid is alles onder controle.
Voor hen die niet kunnen wachten op de persoonlijke uitnodiging heeft het baasje dan al maar snel de link naar de Facebookpagina en het site adres van “Fokken zonder Gokken” hieronder geplaatst.
Er zijn zo van die dagen dat er een overvloed van mail’s in je mailbox vallen die gelijk bruikbaar zijn om een aardig blogberichtje in elkaar te frutselen.
Vandaag was zo’n dag. Het eerste bericht kwam uit de USA van Brian O’Connor, de voorzitter (president zeggen ze daar) van de DPCNA oftewel de Drentsche Patrijshonden Club van Noord America . http://www.dpcna.org/
Brian stuurde een foto van zijn Drent samen met zijn kleinzoon op de sofa. Nu hebben wij een voorliefde voor foto’s en filmpjes waar kinderen, kleuters samen met Drenten op staan. Dus hier de bewuste foto.
Ook René Holthof, al jaren bevriend met onze baasjes stuurde een mooie foto van hun Elbe tussen de buxus bollen in hun mooie tuin. Die foto moest er dus ook bij vandaag
Foto’s van Kiki hebben we met massa’s maar deze die vrouwtje Marian vandaag plaatste was er toch ook weer eentje die meer dan een plaatje verdienede hier.
Dan kregen we een filmpje in de mailbox van Anne die ons er aan deed denken dat dan wel geen gelijkaardig filmpje hebben maar wel foto’s van Harry, de broer van Hera en Heros en zijn huisgenoot van het eerste moment. Toen Harry op acht weken naar Jos en Dymphna in Lichtaart verhuisde was de grote angst van Dymphna dat Harry “den Bol” naar de eeuwige eendenhemel zou laten verhuizen.
Den Bol was bij hen de oude huiseend die jaren daarvoor door Jos en Dymphna in huis was genomen omdat ze een ietwat gehandicapt pootje had. De angst was uiteraard totaal overbodig want de eend en Harry waren na enkele tellen al vrienden voor het leven. Harry en Bol hebben nog een goed jaar gezelschap aan elkaar gehad tot Bol op 12 jarige leeftijd overleed.
De eerste zon maakt lui, heel lui zelfs en na een fikse wandeling zijn we helemaal van het strijdtoneel verdwenen. Belle legt zich graag buiten en Lucy is eigenlijk voor 90 ù van de dag buiten.
Maar broer en zus Heros en Hera, van wie de bench aan het venster staat met de zon op het raam liggen op zulke momenten liever achter glas. In hun bench, opgerold in een bolletje of gerekt en gestrekt languit.
Voor Heros, die de grootste bench van alle heeft is het soms zo dat hij zich zo rolt dat hij met z’n poten uit de bench lig te zonnen. Het baasje zegt dan “die ligt daar zo te genieten dat je er bijna bij zou gaan liggen”
Je mag gerust zijn, als je wil zonnen op de aangenaamste plaats op het terras, de tuin of in de woonkamer, dan kijk je waar de honden liggen. Dat is met voorsprong de beste plaats van gans de woning en omgeving !
Het zijn de eerste warme dagen van het jaar. De dagen van het weekend waren zelfs warmer dan de dagen die we de vorige weken in de Charente kenden. Toen stond er een wind die alles koud maakte en het enkel te genieten was als je uit de wind kon blijven.
Maar voorlopig genieten we van de Vosselaarse lente .
Ja we zijn terecht fier vanavond. Fier op het duo uit Roosteren Jeanny met Nova-Hera.
Vandaag heeft Jeanny met Nova, zo noemen we haar kortweg, voor de derde maal op rij een uitstekend resultaat gehaald op een hondenshow. Na de KKK-hondenshow in Turnhout , de honden show van enkele weken geleden in Genk, nu ook in de Ambiorix trofee , ook in Genk.
Nova is nu Belgisch Jeugdkampioen, maar we laten het Jeanny hieronder zelf vertellen…
Hallo Mam, Oma Belle, Lucy, Heros, tante Simonneke en ome Jan,
Vandaag was ik weer in Genk. Nog voor ik mijn drenten-pootjes goed en wel gestrekt had zat ik al in de auto.
Keurig op tijd stond mijn bench al tussen de andere honden van rasgroep 7, bij ring 7.....Als dat geen geluk brengt?
De Limburgse Kempische Belgen hadden nog een verrassing in petto en schalde zomaar het Limburgse volkslied door de hal. De vele nationaliteiten keken een beetje raar op maar vrouwtje zong uit volle borst mee...zij wel...en deed ik net alsof ik niet bij haar hoorde.
We moesten lang wachten maar dit werd beloond met een mooie U, Beste Jeugd en Best Of Breed! Pfff...2 keer de ere-ring in!
Alle honden die BOB haalde kregen als prijs een mooie foto...en natuurlijk heeft vrouwtje zo'n "stuut" foto laten maken...maar die moet nog geleverd worden.
Het was een lange dag mams, maar de moeite waard want nu mag ik me Belgisch jeugdkampioen noemen. Wel nog even mijn diploma's opsturen naar ome Hubertus, en dan krijg ik een mooi Certificaat.
En dan zeggen dat Nova nog maar juist 15 maanden is… Moeder Hera en vader Bowie mogen fier zijn op hun dochter.
Hoewel… die vis die ik wel origineel vond kwam uit Denemarken uit de Lillebrusen kennel van Gitte Becher. Daar meldde één van de eigenaars van de 11 maanden Lillebrusen Victoria dat zij niet geschikt zou zijn als jachthond, maar dat ze nu ging opgeleid worden als blindengeleidehond !
Kan je zoiets voorstellen een jachthond al blindengeleidehond ? Die blinde die zoiets toegewezen gaat krijgen, een hond die 11 maanden in jachtopleiding is geweest, die brave mens gaat nog spannende en sensationele jaren tegemoet.
Dus geen aprilvis maar wl heel mooie foto’s van wat hier ooit het nest heeft verlaten. Gonda stuurde weer eens schittrende foto’s van haar dochtertje Anna met Kyra.
En vanuit Temse kwamen foto’s van Boris die zijn limieten aan het opzoeken is…
Fijne foto’s van beide waar de foto’s met kinderen, kleuters in dit geval weer de hoofdmoot zijn.
Af en toe moet je zo eens gaan terug kijken wat er zoal, gebeurde een bepaalde periode terug. Zo kijken we vandaag terug op 30 maart 2015. Die dag was de sensatie de zwembeurt van onze Lucy.
Kijk maar effe naar haar prestaties !
Vosselaar 30 03 2015
Lucy zwemt opnieuw…
Het moet zowat vier maanden geleden zijn dat we nog in Meer tussen Hoogstraten en Breda in het zwembad van het Horse Care Center waren .
Lang geleden maar in die vier maanden zaten wel de pups van Hera en de verzorging van hen tussen. Maar daarstraks hadden we terug een afspraak om met Lucy voor een zwembeurt .
En we kunnen zonder blozen zeggen “zij kijkt er naar uit”. Daarstraks zetten we haar aan het begin van het zwembad voor paarden en voor we het wisten en zonder aanporren was ze vertrokken voor haar eerste “lijntje” van 50 meter.
Eigenlijk had ze ons verrast met zo snel te vertrekken en ze draaide na een meter of vijf terug omdat ons baasje en Veronique van het Horse Care center niet dadelijk volgden. Want dat moet nog wel, ze wil “begeleiding” in haar zwemexploten. Als een atleet die zich verloren voelt wanneer de trainer niet in de buurt is !
Op het einde van het eerste “baantje”, zo ’n vijf meter voor het droge draait ze uit zichzelf terug om de terugweg aan te vatten. Na 100 meter te hebben gezwommen laten we haar een recuperatie periode van een vijftal minuten. Dat deden we ook na 200 meter en na 300 meter vonden we het wel geweest.
Dan krijgt ze een spoelbeurt met handwarm water waar ze duidelijk van geniet en de afdroogbeurt is dan ook weet een waar genot voor onze jongste. Omdat het vandaag zulke felle koude wind was kreeg ze ook haar windjack om.
Van het moment dat ze in haar bench in de Drentmobiel kwam ging ze toch dadelijk liggen want na vier maanden gelijk de volle afstand van 300 meter is toch wel een behoorlijk moe makende prestatie vind ons baasje, die zelf ook behoorlijk graag en goed zwemt.
Donderdag hebben we een nieuwe afspraak in Meer en het baasje kijkt er alweer naar uit om te zien hoe zijn kleine meisje met mooie krachtige slagen de afstanden zwemt !
De Drentenfamiliedag op pinksterzondag 15 mei 2016
De Drentenfamiliedag op pinksterzondag 15 mei 2016
Om fondsen te werven om onze volgende bloedcollecte te financieren houden we op 15 mei een Drentenfamiliedag. Het evenement wordt gehouden te Oud Turnhout op de terreinen van de Hondenschool “samen sterk” Kinschotsebaan 1 2360 Oud Turnhout(België).
De hondenschool ligt vlakbij de uitrit 25 van de E34 snelweg Antwerpen- Eindhoven op enkele kilometer van de Nederlandse grens. Bij de leden van de Belgische Drenten vereniging is de hondenschool bekend van de clubmatch van drie jaar geleden.
Wij zorgen voor een heel aangename dag met een programma voor elk wat wils, voor baasjes en hun Drentjes (N.B. andere rassen zijn ook welkom). Aan het programma wordt momenteel hard gewerkt maar we voorzien in elk geval al een streekwandeling langs bossen, velden, vooral zandwegen én als klap op de vuurpijl een heuse beek. Als dat geen gevarieerde wandeling is ! Ook is er de mogelijk deel te nemen aan een workshop “schilder je Drent”, en in rap tempo maak je een schitterend schilderij. Ook zal er een demonstratie jachtvaardigheden zijn en kun je ook je eigen drent inzetten op de verschillende niveaus van opleiding. Verder vind je een stand met informatie over ons project en een stand met leuke spullen voor jezelf en je hond.
Ook aan de innerlijke mens is gedacht met een uitstekend verzorgde BBQ. Drentenbaasjes die al daar waren ter gelegenheid van de clubmatch of Faesroedel reünie weten dat een BBQ daar ter plaatse een fijne en lekkere belevenis is. Verder kun je de hele dag genieten van Belgische wafels en biertjes! Ook een tombola met verrassende prijzen zal niet ontbreken!
Graag zullen we alle die zich op zondag 15 mei kunnen vrij maken en met plezier ons “Fokken zonder Gokken” willen steunen verwelkomen. Moesten we er inspraak bij kunnen krijgen op het weer, dan zorgen we voor de stralendste zonneschijn van het jaar, maar waar we wel vat op hebben is de sfeer van het gebeuren, en die gaat TOP zijn. Vragen? Stel ze aan onze woordvoerder Jan Faes, faesjan01@gmail.com
“Zorg dat je er bij bent”
Het “Fokken zonder Gokken” team, Jeanny, Marian, Willeke, Frans, Chris en Jan
Inschrijven doe je door onderstaand gegevens in te vullen en aan ons te sturen jeanny.bustin@gmail.com
( ) ik/wij nemen graag deel met : .......... personen en ons Drentje :….
( ) Ik wil graag genieten van een heerlijke verzorgde BBQ ....... x 15 euro (volwassene) en ………x 7 euro (kinderen), en maak geld over naar bankrekening BE67103042691687 t.n.v. "Fokken zonder Gokken" onder vermelding van Familiedag + naam + aantal personen!
( ) Ik neem wel deel aan de familiedag maar neem niet deel aan de BBQ * aankruisen wat past!
Al voor de vierde maal hebben we de verjaardag van Hera en Cartouche hun L-nest kunnen vieren. Wat we zo op FB kunnen opmerken is dat de baasjes nog altijd even gek zijn op wat Hera hier op 27 maart 2012 op de wereld zette. Twaalf pupjes op 3,5 uur werden hier in onze woonkamer geboren.
De volgende acht weken waren hectisch voor Hera en de baasjes . Maar Hera, voor wie het toen het eerste nest was deed dat voortreffelijk.
Er was dan wel niet altijd eten genoeg bij haar voorradig om die twaalf veelvraten voldoende voeding en melk te geven om een normale groeicyclus te verzekeren. Maar de baasjes waren er van verwittigd dat er “veel” pups onderweg waren en hadden genoeg kunstmatige melk op basis van geitenmelk in huis gehaald om de pups genoeg te kunnen bijvoeren.
Alles is goed gekomen door de samenwerking van teefje en baasje en acht weken later trokken 12 pups naar hun baasjes.
Hera had voortreffelijk werk verricht, tot ieders voldoenong.
Deze namiddag hadden we een afspraak bij onze dierenartsen in Hoogstraten. We maakten die afspraak om 14u00 eergisteren al vanuit Frankrijk omdat Hera nogal sterk mankte op haar linker voorpoot. En ook die kennelhoest ging maar niet over.
Vandaag was het manken echter over en ook het hoesten was zo goed als over. Maar nu was het de beurt aan Heros om het zorgenkind te zijn ! Wel vijf maal moest die buitengelaten worden en telkens gaf hij wat over. Dus togen we met twee Drentjes richting Hoogstraten.
Na de symptomen van het manken van Hera te hebben uitgelegd en wat we zelf al hadden gedaan werd Hera’s poot door Sarah aan een grondig onderzoek onderworpen. Spieren en gewrichten werden goed bevonden maar bij het onderzoek van de onderkant van de voet kwam aan het licht dat er één van de voetkussentje toch een behoorlijke snee vertoonde. Ons baasje had die snee eergisteren niet gezien toen hij de poot van Hera controleerde.
Door gisteren negen uren in de auto te zitten had de wonde tijd gekregen om goed dicht te groeien en was het ergste leed geleden. Ook de hoest van Hera was flink beter maar Sarah vertelde net hetzelfde wat Benoit Hans het baasje vorige week al vertelde (maar dan in ’t frans), dat kennelhoest hardnekkig was en wel twee tot drie weken kon blijven duren. ’t Baasje denkt dan ook niet dat wij vier bij de volgende beurt die vieze vloeistof niet meer in onze neus gespoten krijgen. Dan worden we gevaccineerd en nog geen twee weken later worden we dan ziek door het vaccin zelf. En dat kan nooit de bedoeling geweest zijn.
Het onderzoek van Heros bracht niet veel duidelijkheid. Hij heeft een prik gekregen tegen het braken en daarmee was de kous af. Hij heeft geen ziekte symptomen meer laten zien en was deze namiddag levendig alsof er nooit iets geweest was. Vanavond heeft hij goed gegeten en niet meer overgegeven. Dus patiënt genezen verklaard !
En zo blijven we bezig met de roedel zegt het baasje…
Het zag er een goede uitgelezen dag uit vandaag om huiswaarts te reizen. We vertrokken met zonen weinig wind. Het baasje had zelfs nog de tijd gevonden om de koer te sproeien tegen het lastige mos, en dat doet hij gewoonlijk enkel bij droog en windstil weer. Maar het spul is niet bijster goed voor naakte hondenvoetjes en dus moest dat gebeuren op het allerlaatste moment, toen wij al in de auto zaten !
Er was weinig verkeer bop de N10 en later op de A10 we konden dan ook een hoog gemiddelde aanhouden. Tot Parijs hadden we een gemiddelde van 108 km/u, heel goed dus zonder echt te hard te gaan rijden. Parijs was druk en op de A1 richting Lille waren er toch wel veel vrachtwagens, en dat gaat het altijd wat trager.
Aan de péagepoorten was wel opvallend veel controle van de gendarmerie. Ook de automatische poorten waar je normaal tegen 30km/u kan doorrijden waren niet in gebruik. Iedereen moest spitsroeden lopen tussen de gendarmes door !
Maar bij het buitenrijden van Lille hadden we de eerste file hoewel het echt niet op tijdsverlies uitliep. Dat kwam pas in de buurt van Antwerpen waar we een uur en kwart verloren door de eeuwige file voor de Kennedy tunnel. Wat is met dat daaral jaren een kl*t* situatie, en niemand van de politici durft daar iets aan doen. Bang voor de groenen en bang voor de kosten en de begroting.
We vertrokken om 11u00 en waren thuis te 19u50 Daar waar de TomTom bij aanvang voorzien uur van aankomst 18u30 aangaf.
Maar we zijn terug veilig in Vosselaar aangekomen en dat is wat telt.
Het was gisteren niet toevallig dat er geen blog bericht verscheen op het Bas & Belle blog. Ons baasje vond geen passende woorden om deze waanzin in Brussel te beschrijven. En ook nu, de dag nadien is het nog steeds moeilijk.
De beelden die de media ons bezorgden spraken genoeg voor zich en laten niets over aan de fantasie, gruwelijk gewoon.
Wat dan wel bemoedigend is zijn de blijken van medeleven uit alle hoeken van de wereld, uit Europese, Amerikaanse landen en ook uit China, Japan en vele moslim staten.
Af en toe valt er een valse noot te horen of te lezen, die komen dan uit een hoek van waaruit zoiets wel te verwachten kon zijn. Marine Le Pen, die wel beschaamd is om haar vader maar wel duidelijk de dochter is van haar vader Jean-Marie, dat is te merken aan haar wil om de grenzen tussen Frankrijk en België te sluiten.
En dan Donald Trump Ook al niet doodgevallen van een stommiteit gaat martelen terug invoeren in de US als hij president wordt. En ook de president van Turkije Erdogan , heeft de wijsheid in pacht en kon al een hele tijd geleden de gang van zaken voorspellen. Achteraf bekeken is dat wel makkelijk natuurlijk.
Maar we gaan er stilaan over zwijgen en de draad van het normale leven terug oppakken. Hopen dat het gerecht doet wat het moet doen en advocaten zoals een Sven Mary niet de kans geven om procedure fouten aan te voeren of op verjaring aan te sturen.
We zien het wel, morgen zijn we terug onderweg naar België
We zien ons morgenavond terug vanuit Vosselaar, tot dan…
Het was na het weekend frontpagina nieuws in onze regionale krant de Charente libre. “Frankrijk vraag de uitlevering van Salah Abdeslam”. Ja… als ze hier met zo iemand blij zijn, waarom dan niet hé. Zo eenvoudig is het antwoord van ons baasje.
Maar of het zo gemakkelijk zou zijn is nog maar de vraag met hoogst waarschijnlijk een negatief antwoord. Vooral als je die Sven Mary kent, top advocaat zegt vriend en vijand , maar of hij zich met deze zaak sympathiek gaat maken is hoogst twijfelachtig, maar dat zal hem dan ook wel worst wezen.
Ondertussen wil meneerke Abdeslam spijtoptant worden. Baasje zegt at ‘m daar wel eens echt spijt van zou kunnen krijgen want in den bak zit nog van zijn soort en die zouden zo een deserterend IS aanhanger ook wel z’n strot kunnen afsnijden, desnoods met een bot mes.
Neen , het ziet er niet goed uit voor Abdeslam, maar als ‘m weg moet naar het gevangenis paradijs van de François Hollande en ze vinden niemand om hem te vervoeren mogen ze ons baasje bellen hoorden we hem zeggen. Hoe eerder het land uit hoe beter !
Voor de rest niks dan goeds van het land van boven vernoemde Swa Hollande. Mooi weer nog tot zolang we hier zijn volgens de eveneens boven vernoemde gazet. We komen volgens het vrouwtje donderdag al naar huis want er wacht ons nog een zwaar Paasweekend.
Maar we gaan een groot deel van de mooiste weken van het jaar missen, want de ganse boomgaard staat op ontploffen. Nee niet op de wijze van Salah Abdeslam maar een explosie van bloesem. Maar misschien komen we half de maand nog wel een tweetal weken terug.
Het is nu officieel en het staat op de site van de Amerikaanse Drentsche Patrijshonden club de DPCNA, (Drentsche Patrijshonden club of North America) Onze Drenten(pups) uit ons K-nestje krijgen na Deense nu ook Amerikaanse halfbroertjes en –zusjes http://www.dpcna.org/litter-announcements.html
Claire - Jazz
Mark Gorelnik uit San Fransisco California heeft na een tip van ons baasje besloten van Ferron van Drentenpassie als partner te kiezen voor een nestje met zijn teefje “Claire / Jazz” https://www.californiadrents.com/
Ferron Van Drentenpassie
Mark Gorelnik was op zoek naar nieuw bloed voor zijn teefje en voor de Amerikaanse Drenten populatie. Net als wij destijds, toen we op zoek waren naar een geschikte partner voor het tweede nestje voor onze Belle kwamen we bij Ferron van Drentenpassie uit. Voor Ferron was het toen zijn eerste dekking wat resulteerde in negen fijne gezonde puppies. Dat kwamen ze door toedoen van Roswitha Harmsen, de fokster van Ferron, ook in Denemarken te weten. En toen Gitte Becher uit Denemarken naar Booischot kwam met haar Ayla, geraakte Ferron geïntroduceerd bij de door von Willebrand disease geteisterde Deense Drenten populatie. Drie nestjes kreeg Ferron in Denemarken bij drie verschillende teefjes
Dat Ferron over schitterende papieren beschikt was daar niet vreemd aan HD-A, ED en SD , PRA en von Willebrand disease vrij , er zijn er erg weinig die zulke tests en resultaten kunnen voorleggen. Komt daar ook nog eens de waardering die hij verdiende op shows waar hij nodige U’s en CAC en CACIB’s bijeen verzamelde.
Wanneer “Jazz” loops is komt Mark met zijn hondje over gevlogen van San Francisco naar Booischot en dan gaan we duimen voor succesvolle dekkingen met prachtige nestjes als resultaat. Aan Ferron zal het in elk geval niet liggen. En wat nog meer is… ook zijn zoon Kiet die hij samen heeft met Belle, en die een dorp verder woont dan Ferron, heeft ook al voor nageslacht gezorgd in Denemarken. De opvolging is dus nu al verzekerd .
Het baasje weet al wat hem morgenochtend te wachten staat wanneer hij naar Villefagnan gaat om een brood en een krant.
Bij de krantenboer wacht hem de eerste ondervraging over de terreurzaak in Brussel en speciaal in wat hier Meulebécq noemt. Dat het baasje net als zij op zo ‘n 700 kilometer van Meulebécq zit, en ook zelf aangewezen is op wat de TV en de Belze kranten op het internet te melden hebben.
At gaat op zijn minst een serieus gesprek worden en dan hoopt het baasje dat het enkel maar tussen de krantenman en hem gaat, want voor dezelfde moeite staat ook de notaris en de vroegere postbode (nu met pensioen) ook nog in de winkel.
Vooral die voormalige postbode heeft er steeds lol in wanneer er in ’t Belgikske iets te doen is zoals dit geval met Salah Abdeslam, of een andere opzienbarende gebeurtenis, waar hij dan met het baasje over kan discuteren. Het is steeds prettig babbelen met de man die hier jaren aan de deur kwam toen we nog een abonnement op de Belze papieren krant hadden. Die krant kwam dan een dag later als de uitgifte datum, en omdat de postbode overal een klapke bleef doen kregen we de krant dan ook nog eens rond 16u00 . Sinds de krant ook te lezen is op de laptop, komt er nog zelden een postbode aan de deur. (of ’t baasje moest weer eens een zware voet gehad hebben)
Als er dan bij de bakker ook nog eens iemand staat die in onze nabije of verdere kennissenkring hoort, kan de discussie nog eens worden overgedaan. En dan bedenkt ons baasje dat hij, al zit hij op 700 km van Meulebécq, hij toch nog last heeft van die Brusselse Marokkanen, waar hij in België helemaal niets mee te doen heeft.
Maar wat ons baasje wél doet is hetzelfde als wat president Obama deed vanavond, en dat is de politie en het gerecht proficiat wensen met hun optreden en resultaat.
Een twaalftal jaren heeft hij deel uitgemaakt van onze tuin, een “wijngaard” van zestien druivenstruiken. Netjes samengesteld uit vier verschillende druiven soorten 2 soorten witte druiven en 2 soorten blauwe druiven. Zo uitgekozen dat we gedurende meerdere maanden in het jaar lekkere eetdruiven konden snoepen.
Maar het is anders uitgedraaid, veel opbrengst is er nooit geweest ondanks de boeken over druiven snoeien, druiven opbinden, ziekte bestrijding en wat nog allemaal…
Onkruid wieden onder de struiken, grond tussen de struiken los houden, takken leiden langs de spandraden, we deden het allemaal maar het was om moedeloos van te worden.
Geen eetdruiven dus, dan maar alles wat op een druiventros leek laten rijp worden en de pers in om “wijn” te maken. Al snel kwamen we tot de conclusie dat je dat wijn maken beter aan de profi’s uit de buurt kan overlaten. En dan merkte je dat die profi’s ook niet tevreden waren over hun “wijn” en hun spul leverden aan de grote Cognac huizen hier in de buurt. Hennessy, Otard, Martell, Bisquit, zijn hier in de buurt de grote “wijndrinkers”.
Toen we ook nog eens merkten dat onze Heros groot genoeg is om zelf die druiven van het nodige vocht te voorzien door zijn poot te heffen tegen de struiken, was de maat vol en de goesting om wijnbouwer te zijn definitief over.
Begin van de week wilde het baasje al aan het opruimen van de rij druivenstruiken beginnen . Een straffe, koude oostenwind hield het hoofdbestuur binnen en de druivelaars kregen nog een halve week uitstel. Maar vandaag was er nog weinig wind en veel zon en werd de wijngaard in minder dan twee uur opgeruimd.
De struiken gaan verhakseld worden en gebruikt worden in het rookoventje, ze zijn nu genoeg “gespoeld” door de regen om geen Heros smaakjes meer te vertonen. En het baasje gaat heel wat makkelijker het gazon kunnen afrijden met de zitmaaier. Hij moet in elk geval geen rekening meer te houden met de struiken en takken die steeds maar in de weg groeiden.
Vandaag hadden we bezoek van John en Anne, zij zijn uit het Antwerpse afkomstig en hebben plannen om definitief naar de Poitou Charente te verhuizen.
Het was voor ons roedeltje en voor de baasjes een allereerste persoonlijke kennismaking. John en Anne kenden ons blijkbaar al jaren… want ze zijn al jaren fanatieke bloglezers van het Bas & Belle blog !
En van die kennis heeft onze Lucy dan ook eventjes dik geprofiteerd om in de gratie te komen bij het echtpaar. En hoe kan je het raden, …het lukte haar wonderwel zoals gewoonlijk .
Ook voor ons roedeltje was het een prettige ervaring want ook John en Anne zijn echte dierenliefhebbers en zij hebben een Rotweiler als huisgenoot. Zij hebben een huis gekocht op zo’n twintig kilometer van La Magdeleine en hebben ook de charme, de rust en de goede lucht van de Charente en Vienne ontdekt.
John is dan niet alleen dierenvriend maar ook goed thuis in het wereldje van de Oldtimers en laat dat nu ook goed “klikken” met ons baasje. In september gaan ze beiden al samen naar Angoulême naar het circuit des remparts. Dé oldtimer gebeurtenis van het jaar hier in de buurt.
Als we dan dé échte oldtimer kenner bij uitstek, Richard de Engelsman die hier ook in Ferret woont en in België in de oldtimer restauratie werkt mee krijgen, is er een ware expertenploeg aanwezig op de “remparts”.
Het was een uitstekende lekker warme zonnige dag met meer dan 15°C en we konden tot 17u30 buiten zitten keuvelen.
En Lucy…die voelde zich de koning te rijk met al de nieuwe belangstelling voor haar persoontje…
We hadden ook kunnen schrijven “plein soleil” maar dit is nu wel hetzelfde want zonder zon geen schaduw… Het is dus al enkele dagen droog en zonnig maar vriê koude wind.
Er was dus even weinig tijd voor het blog want er kwam ook nog eens veel werk bij voor het project “Fokken zonder Gokken” , waar het baasje ook nog eens aan meewerkt.
Zo maakt het dat er weer flink wat nieuwtjes bijgekomen zijn. Het eerste komt uit Genk / Roosteren van waaruit baasje Jeanny een bericht stuurde met de uitslag die Nova (onze Nova) gisteren op de show in Genk behaalde. We gaan de uitslag niet verraden, we laten Jeanny het zelf vertellen !
Hallo Jan en Simonne,
Nova heeft een verdienstelijke ZG gescoord. Het zal nooit onze grootste hobby worden maar het gemak, geduld en leergierigheid van haar is een plezier om te ervaren.
Het was een lange dag....8.00 uur aanwezig en pas 13.45 uur aan de beurt als allerlaatste van de ring, toen iedereen al aan de frites en bier zat.
De keurmeester was zeer te spreken over haar drentenhoofd en ze zit goed in elkaar. Geschikt voor de fok voegde hij er nog aan toe. Wel is ze nog niet helemaal af, ze moet nog wat uitzwaren, en dat klopt. Voor mij is ze wel helemaal af...een sportieve meid die niet bang is voor modder, schot en water. Die haar jacht-passie wekelijks laat zien op de jachttraining en ook haar rondjes loopt op de blauwe loper. Een SuperNova!
Groetjes,
Nova en Jeanny
Op Facebook vonden we ook foto’s uit Heijen Waar Gonda en Anton met hun kroost Anna en Kyra-Belle naar de speeltuin trokken. Foto’s van Drenten met kinderen en zeker kleuters hebben altijd onze voorkeur. Ons baasje ziet liever familiehonden die samen leven met opgroeiende kinderen en daarbij hun zachte karakter tonen, dan Drenten met een fazant of haas in de bek.
En ook de “oudjes” komen af en toe in beeld. Zo troffen we een foto op Facebook van Eska van Claudine en Siegfried op wintersport aan. Mooie foto van de zus van onze Belle met haar baasje hoog op de Oostenrijkse skivelden. Na Kyra-Luna en haar maatje Mirza hun wintersport verhaal op groene hellingen enkele dagen geleden, kregen we nu echte sneeuwbeelden van een mooie Drent.
Morgen meer nieuws uit de tuin in Ferret waar ook al flink gewerkt is …
Dr. Nelly Mols, nog steeds onze steun, toeverlaat en raadgeefster.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Even voorstellen
Begonnen als Bas & Belle blog is de hoofdrolspeler Bas noodgedwongen vervangen in de cast . Bas was de oudste met zijn vijftien jaar en toen hij overleed op 6 november ’08 stonden we in twijfel. Houden we de naam als Bas & Belle of gaan we hem aanpassen aan de actualiteit ?
In samenspraak met de lezers hebben we dan besloten het blog met dezelfde naam te laten voortbestaan als hulde aan die fijne kameraad die Bas steeds geweest is.
Nog geen week na het overlijden van Bas heeft Belle een prachtnestje gekregen met zes prachtpup’s. Vier reutjes en twee teefjes behoorden vanaf 12 november tot onze roedel.
In2008 moesten alle rashonden een naam krijgen die begon met een letter H. Zo kregen we een Hercule, Heros, Hera, Hadise, Harry en Harko. Hierbij zijn Hera en Hadise de teefjes.
Hera en Heros zijn bij ons gebleven zodat we het blog het Belle, Hera en Heros blog zouden kunnen noemen. Dat gaan we echter niet doen… Het is Bas & Belle en het blijft zo. Wat we wel gaan doen is de ondertitel aanpassen. “Dwaze belevenissen van twee prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden” gaan we aanpassen naar “drie prettig gestoorde” en dat prettig gestoord”is met die twee jonge nieuwkomers niet eens overdreven…
Ik ben Jan
